Triiodothyronine, ook bekend als T3, is een belangrijk hormoon dat wordt geproduceerd in de schildklier Samen met T4, een ander schildklierhormoon, speelt het een belangrijke rol bij veel stofwisselingsprocessen in het menselijk lichaam.
Wat is trijoodthyronine?
Infographic over de anatomie en locatie van de schildklier, evenals de symptomen van hyperthyreoïdie en hypothyreoïdie Klik op de afbeelding om te vergroten. De hormonen trijoodthyronine (T3) en thyroxine (T4) worden gebeld schildklierhormonen Ze zijn van groot belang in groeiprocessen en in energiemetabolisme. Beide hormonen lijken erg op elkaar en verschillen slechts één jodium atoom. Triiodothyronine heeft er drie jodium atomen en wordt daarom ook wel T3 genoemd. Thyroxine, ook wel T4 genoemd, is dienovereenkomstig een molecuul dat er vier heeft jodium atomen eraan vastgemaakt.
Productie, vorming en fabricage
Beide schildklier hormonen worden geproduceerd in speciale cellen van de schildklier van het aminozuur tyrosine. Voor één molecuul T3 zijn één tot twee jodiumatomen aan elke twee tyrosine gehecht moleculen De schildklier heeft daarom jodium nodig voor de productie. Het ontvangt dit in de vorm van jodide van het bloed Jodium (ook wel gespeld als jodium) is essentieel voor het menselijk lichaam, wat betekent dat het zelf geen jodium kan aanmaken en afhankelijk is van de aanvoer van buitenaf. De dagelijkse behoefte van jodide / jodium is 0.1 - 0.2 mg. Als deze hoeveelheid gedurende een langere periode onder- of overschreden wordt, kunnen er schildklieraandoeningen optreden. De schildklier kan zijn hormonen in voorraad produceren en opslaan in zijn cellen. Indien nodig wordt het benodigde hormoon vervolgens uit de cel afgegeven aan de bloed. Alle thyroxine (T4) wordt geproduceerd op de eerder beschreven manier. T3, of trijoodthyronine, wordt echter slechts in geringe mate in de schildklier geproduceerd. Triiodothyronine wordt voornamelijk geproduceerd uit T4, kort voordat het zijn werkingsgebied bereikt. Hiervoor wordt een jodiumatoom afgesplitst zodat T4 T3 wordt. Selenium is nodig voor dit proces. Selenium, samen met jodium, is daarom een zeer belangrijk sporenelement voor schildklierhormonen Als T4 later toch T3 wordt, waarom produceert de schildklier dan eigenlijk de twee hormonen en niet rechtstreeks T3, trijoodthyronine? T4 (thyroxine) is een soort transport- en opslagvorm van schildklierhormoon. T4 moleculen hebben een halfwaardetijd van ongeveer vijf tot acht dagen in de bloed Dit betekent dat als de schildklier abrupt stopt met het produceren van hormonen, de helft van alle T4 moleculen uitgescheiden zou na vijf tot acht dagen nog steeds in het bloed worden aangetroffen. T3 daarentegen heeft een halfwaardetijd van slechts ongeveer 19 uur. Aan de andere kant is het veel effectiever dan T4. Wanneer de schildklier produceert en afgeeft hoeveel trijoodthyronine en thyroxine wordt bepaald door de hypofysevoorkwab in samenwerking met de hypothalamus Anterieure hypofyse en hypothalamus zijn belangrijke controlecentra in de hersenen De hypofysevoorkwab maakt het hormoon aan TSH (thyrotropine), afhankelijk van de behoefte van het lichaam aan schildklierhormonen. TSHstimuleert op zijn beurt de schildklier om hormonen te produceren, hormonen af te scheiden, en groeien.
Functie, actie en eigenschappen
In zeer algemene termen heeft trijoodthyronine een stimulerend effect op een groot deel van de lichaamsfuncties. T3 heeft dus een herstellend effect op alle weefsels van het lichaam. Triiodothyronine is met name relevant voor de ontwikkeling van zenuw- en botweefsel. Schildklierhormonen stimuleren ook de basale stofwisseling in het lichaam, dwz ze zijn er verantwoordelijk voor dat de kleine 'energiecentrales' in de cellen, genaamd mitochondria, doen hun werk. Bovendien stimuleren ze het koolhydraatmetabolisme. Schildklierhormonen zijn ook nodig voor de spijsvertering, omdat ze de darmactiviteit stimuleren. Evenzo is trijoodthyronine relevant voor het werk van spieren.
Ziekten, kwalen en aandoeningen
Op basis van het diverse werkingsmechanisme kan worden geraden dat aandoeningen op het gebied van schildklierhormonen dat kunnen leiden op verschillende klachten. Er wordt grofweg onderscheid gemaakt tussen hypothyreoïdie, wat gepaard gaat met een vermindering van schildklierhormonen, en hyperthyreoïdie. in hyperthyreoïdieworden er te veel schildklierhormonen aangemaakt. De oorzaak ligt meestal in de schildklier zelf of in de hypofyse en controlecentra hypothalamus. In het geval van hypothyreoïdie, wordt de stofwisseling van het lichaam stilgelegd. De gevolgen zijn 피로, een verhoogde behoefte aan slaap en gebrek aan drive. Zelfs Depressie kan worden veroorzaakt door een tekort aan trijoodthyronine.Door de verminderde metabolische activiteit en de opslag van koolhydraten, dat niet langer goed kan worden gemetaboliseerd zonder trijoodthyronine, water bewaarformulieren. De getroffenen worden zwaarder en hebben last van oedeem (zwelling), vooral in de benen. De stofwisseling in het hele lichaam ligt inactief en bijna alle weefsels in het lichaam worden aangetast. Dit resulteert ook in koele, schilferige en droge huid evenals broos haar en nagels Bij hyperthyreoïdie daarentegen draait de stofwisseling op volle toeren. De huid is warm en rood gekleurd, en de getroffenen zweten hevig, zelfs zonder inspanning. Ze verliezen lichaamsgewicht en lijden aan constante rusteloosheid en slapeloosheid vanwege de hyperexciteerbaarheid van spier- en zenuwweefsel. De constante stimulatie van spierweefsel leidt tot spierzwakte. Er kan zelfs zijn hart- problemen, inclusief boezemfibrilleren.
