Glucose
In het geval van intraveneuze toediening van vloeistoffen, a natriumEr moet een gratis oplossing voor infusie worden gekozen. Voor dit doel wordt een glucose- of suikeroplossing gebruikt in plaats van een zoutoplossing, die normaal gesproken klinisch wordt gebruikt om vochttekorten te compenseren. De natrium deeltjes in de bloed combineren met de suikerdeeltjes in de infuusoplossing en zo inschakelen natrium om uit het lichaam te worden verdreven. De uitscheiding vindt plaats via de urine.
Cerebraal oedeem
Bij het behandelen hypernatriëmie bij een infuusoplossing is het belangrijk om het natriumgehalte in de bloed. Door de permanent verhoogde natriumconcentratie passen de cellen zich hieraan aan voorwaarde door hun eigen natriumgehalte iets te verhogen. Als de infusie te snel wordt toegediend in de context van hypernatriëmie, de vloeistof stroomt de cellen in vanwege de concentratiegradiënt.
Als gevolg hiervan zwellen de cellen en kunnen ze een hersenen zwelling, een zogenaamd hersenoedeem. Vanwege de beperkte uitbreidingscapaciteit van de schedel bone, de hersenen massa wordt gecomprimeerd. Een verplaatsing van de hersenen stof naar het benige kanaal, boven de cervicale wervelkolom, kan vaak worden waargenomen.
Veel belangrijke structuren, zoals de spinal cord, zenuwen en schepen met vitale taken voor de regulering van de bloedsomloop en ademhaling, ren door deze opening. Symptomen zoals hoofdpijn, misselijkheid en duizeligheid kunnen de eerste tekenen zijn van hersenoedeem. Hersenoedeem als gevolg van hypernatriëmie moet altijd door een arts worden behandeld. Therapeutische benaderingen zijn een verhoging van het bovenlichaam van 30 graden, evenals een medicinale dehydratatietherapie met mannitol (suikervervanger). Onbehandeld hersenoedeem kan de dood tot gevolg hebben.
Hartritmestoornissen
Schommelingen in de zogenaamde elektrolyt evenwicht kan leiden tot gevaarlijke hartritmestoornissen. Dit omvat de reeds genoemde hypernatriëmie. De spanning over de celmembraan, de membraanpotentiaal, instortingen en celfunctie gaat verloren. Met behulp van het voorbeeld van de hart- spiercellen kunnen levensbedreigende ritmestoornissen optreden, die beslist door een arts met een geschikt elektrolyt moeten worden behandeld evenwicht.
