Sheehan-syndroom (HVL necrose) is de term die wordt gebruikt om een tekort aan te beschrijven ACTH Het wordt veroorzaakt door medicijnen of door een verandering van de voorkant hypofyse en is tegenwoordig gemakkelijk te behandelen.
Wat is het Sheehan-syndroom?
Het Sheehan-syndroom is een functieverlies van de anterieure hypofyse, die meestal optreedt na de bevalling. De oorzaak is hoog bloed verlies en resulterende celdood. Andere schokken voorwaarden zoals brandwonden kan ook leiden naar HVL necrose Aan de hand van verschillende symptomen kan het syndroom duidelijk worden gediagnosticeerd. Behandeling is ook mogelijk dankzij moderne medische technieken. Vaak de anterieure hypofyse herstelt vanzelf. Het Sheehan-syndroom kan normaal gesproken niet worden voorkomen. Hemofiliepatiënten kunnen echter passende voorzorgsmaatregelen nemen om ernstig te voorkomen bloed verlies en daarmee samenhangend schokken.
Oorzaken
Het Sheehan-syndroom wordt veroorzaakt door een high bloed verlies met hypovolemie schokken Dit resulteert in een inferieure bloeding en korte tijd later ischemisch gerelateerd necrose van de hypofysevoorkwab. De exacte oorzaak van de schok kan heel verschillend zijn. Meestal treedt het syndroom op als gevolg van een bevalling, waarbij het bloedverlies bijzonder hoog is. Verwondingen die ook leiden tot hoog bloedverlies leiden tot necrose. Deze kunnen zijn brandwonden, ernstige snijwonden en soortgelijke dingen. Een acute ziekte is echter meestal het gevolg van een bevalling. Bloeden direct uit de voorkwab van de hypofyse kan ook het syndroom van Sheehan veroorzaken. Het kan het gevolg zijn van een hoofd letsel en wordt vaak helemaal niet opgemerkt door getroffen personen. Het is alleen wanneer hoofdpijn en hormonale problemen doen zich voor die getroffen individuen kunnen ingrijpen. Chirurgie is dan een effectieve manier om de bloeding te verwijderen en het ongemak te verlichten.
Symptomen, klachten en tekenen
Het Sheehan-syndroom treedt voornamelijk op na een met complicaties beladen bevalling van een kind met hoog bloedverlies bij de moeder. Symptomatisch vertoont het de volgende klachten: Na het falen van de voorkwab van de hypofyse is er geen melk let-down (agalactorroe) omdat er geen afscheiding meer is van prolactine Andere symptomen zijn onder meer de afwezigheid van menstruatie (ondergeschikt amenorroe) als gevolg van verlies van de hormonen follikelstimulerend hormoon (FSH) en luteïniserend hormoon (links), hypothyreoïdieeen abnormaal verhoogde uitscheiding van urine (polyurie) evenals een abnormaal verhoogde dorst (polydipsie), een neiging tot hypoglycemie (hypoglykemie) als gevolg van het verlies van groeihormoon en een tekort aan adrenocorticotropine (een hormoon dat ook verantwoordelijk is voor groei). Er kan ook verlies van secundair lichaam zijn haar, gebrek aan seksueel verlangen (verlies van libido), bleekheid van de huid (hypopigmentatie) als gevolg van de afwezigheid van melanocytstimulerend hormoon, en in zeldzame gevallen korte gestalte tijdens de groei. Bij het syndroom van Sheehan is de voorkwab van de hypofyse geheel of gedeeltelijk disfunctioneel en daarom zijn veel van de noodzakelijke hormonen kan niet worden geproduceerd. Vaak zijn patiënten apathisch, onverschillig en beperkt in hun omstandigheden voordat de diagnose wordt gesteld. In zeldzame gevallen kan het Sheehan-syndroom ook leiden naar secundaire bijnierschorsinsufficiëntie.
Diagnose en verloop
Hoewel het Sheehan-syndroom een ernstige beperking is, kan de diagnose moeilijk zijn. Het komt vaak jaren later voor, maar het kan in de postpartumperiode worden gemaakt. Een duidelijk teken is een verlies van secundair lichaam haar Gebrek aan seksueel verlangen en bleekheid van de huid kunnen ook symptomen zijn. Hetzelfde geldt voor het ontbreken van de melk levering. In de meeste gevallen is dit het eerste symptoom dat wordt veroorzaakt door het verlies van prolactine afscheiding. Verlies van de hormonen FSH en LH, die geassocieerd zijn met necrose van de voorkwab van de hypofyse, resulteert in afwezigheid van menstruatie. Hypothyreoïdie is ook een veel voorkomend symptoom. Evenzo een neiging tot hypoglycemie kan een indicatie zijn. Het duidelijkste teken is echter ongemak in de buurt van de ogen. Als er na de bevalling visuele stoornissen optreden, wordt het Sheehan-syndroom vermoed. De reden hiervoor is het verloop van de optische zenuw, die zich in de onmiddellijke nabijheid van de hypofyse bevindt. stoornissen in de oogmobiliteit zijn ook bekende symptomen. De exacte diagnose wordt gesteld door een arts. De dokter onderzoekt de bloedbeeld, verkrijgt informatie over de patiënt medische geschiedenis en sluit andere ziekten uit als oorzaak. De diagnose kan dan relatief snel worden gesteld. Het beloop van het syndroom van Sheehan kan sterk variëren. In sommige gevallen herstelt het beschadigde deel van het lichaam vanzelf. In andere gevallen kan het tekort zelfs tot ernstige aandoeningen leiden coma Vroegtijdige behandeling is daarom essentieel.
Complicaties
De complicaties en symptomen van het Sheehan-syndroom zijn sterk afhankelijk van de ernst ervan, dus een algemeen beloop kan meestal niet worden voorspeld. De getroffen personen lijden echter voornamelijk aan het niet uiten melk als de patiënt zwanger is geweest. Dit kan leiden tot groeistoornissen bij het kind, hoewel de afwezigheid van melk kan worden vervangen door andere producten. Menstruatie wordt ook negatief beïnvloed door het syndroom van Sheehan en het bloeden kan volledig stoppen. Getroffen individuen blijven lijden aan aanzienlijk hypothyreoïdie, wat een negatieve invloed heeft op volksgezondheid. Er bestaat haaruitval en seksuele onwil. De seksuele stoornissen kunnen een zeer negatief effect hebben op de relatie met de partner en mogelijk leiden tot sociaal ongemak. In veel gevallen is het huid van de patiënten is erg bleek. Als het Sheehan-syndroom optreedt in jeugd, leidt het vaak tot korte gestalte In de regel kan het syndroom van Sheehan relatief gemakkelijk worden behandeld met de administratie van hormonen. Er zijn geen bijzondere complicaties en in de meeste gevallen is het ziekteverloop positief. De levensverwachting van de getroffenen wordt meestal ook niet negatief beïnvloed door het syndroom.
Wanneer moet je naar de dokter gaan?
Het Sheehan-syndroom vereist altijd behandeling door een arts. Alleen vroege opsporing en behandeling van de symptomen kunnen verdere complicaties beperken of volledig voorkomen. Hoe vroeger het Sheehan-syndroom wordt gedetecteerd, hoe beter het verdere verloop van deze ziekte. Een arts moet worden geraadpleegd als de getroffen persoon lijdt aan een aanzienlijke onderactiviteit van de schildklier Dit is meestal merkbaar aan verschillende klachten en symptomen en dient altijd door een arts te worden behandeld. Verder permanent hypoglycemie of zeer trage groei bij kinderen kan ook wijzen op de ziekte en moet ook door een arts worden onderzocht. Onvoldoende of andere nier klachten duiden ook vaak op het syndroom van Sheehan en moeten worden onderzocht als ze zich gedurende een lange periode voordoen en niet vanzelf verdwijnen. Zelfgenezing kan meestal niet plaatsvinden bij het Sheehan-syndroom. Het Sheehan-syndroom kan worden opgespoord door een huisarts. Verdere behandeling is echter afhankelijk van de exacte symptomen en wordt vervolgens uitgevoerd door een specialist.
Behandeling en therapie
Nadat de diagnose duidelijk is gesteld met behulp van een bloed TestHet Sheehan-syndroom kan effectief worden behandeld. Een belangrijke pijler van de therapie is de aanvoer van de ontbrekende hormonen. Dit wordt gedaan door verschillende preparaten toe te voegen. Bovendien moeten reeds opgetreden secundaire ziekten worden behandeld, wat soms veel tijd kost. De hormonale veranderingen kunnen ook psychische problemen veroorzaken die de behandeling bemoeilijken. Het is dan nodig om de patiënt door te verwijzen naar een psychiater In de meeste gevallen is het echter voldoende om de ontbrekende hormonen toe te dienen om de normale toestand te herstellen voorwaarde Het syndroom van Sheehan kan ook operatief worden behandeld. Vooral als de hypofyse geblesseerd is, kan neurochirurgie verbetering brengen. De operatie wordt uitgevoerd via de neus- en is veelbelovend.
het voorkomen
Omdat het Sheehan-syndroom meestal het gevolg is van plotseling bloedverlies, is het moeilijk te voorkomen. Het is echter mogelijk om de bevalling en vooral de hypofysevoorkwabfunctie nauwlettend te volgen om necrose in de eerste plaats te voorkomen. Bij een ongeval is dit natuurlijk niet mogelijk. Als de eerste symptomen echter vroeg worden ontdekt, kan het syndroom worden gediagnosticeerd voordat het weefsel volledig dood is. Vaak is het dan mogelijk om de functie te herstellen door middel van therapie Ten slotte moet een arts worden geraadpleegd in geval van een val op de hoofd. Magnetische resonantie imaging maakt het mogelijk verwondingen aan de hypofyse in een vroeg stadium op te sporen en vervolgens te behandelen. Hiermee worden in ieder geval secundaire ziekten voorkomen.
Nazorg
Bij het Sheehan-syndroom heeft de patiënt meestal maar heel weinig en ook heel weinig maatregelen van directe nazorg beschikbaar. De getroffen persoon moet daarom idealiter een arts raadplegen bij de eerste symptomen en tekenen van de ziekte om het optreden van andere klachten en complicaties te voorkomen. Hoe eerder een arts wordt geraadpleegd, hoe beter het verloop van de ziekte gewoonlijk is. Omdat het Sheehan-syndroom een genetische ziekte is, kan het meestal niet volledig worden genezen. Daarom, als de getroffen persoon kinderen wenst te krijgen, moet hij of zij genetische tests en counseling ondergaan om herhaling van het syndroom bij de kinderen te voorkomen. In de meeste gevallen zijn patiënten met het Sheehan-syndroom afhankelijk van het nemen van verschillende medicijnen die de symptomen kunnen beperken. Het is altijd belangrijk om ervoor te zorgen dat de medicatie regelmatig wordt ingenomen en ook in de juiste dosering om de symptomen te verlichten. Bij onduidelijkheden of vragen dient eerst een arts te worden geraadpleegd. De ziekte zelf beperkt de levensverwachting van de patiënt niet.
Dit is wat u zelf kunt doen
Voor de behandeling van het Sheehan-syndroom worden speciale preparaten gebruikt die de ontbrekende hormonen vervangen. In de context van zelfhulp is het ook een kwestie van kijken naar de volgende secundaire ziekten. Dit zijn vaak psychische klachten die nauw verband houden met de therapie zichzelf en legt een zware last op de patiënten. Gerichte therapie met a psychiater helpt de getroffenen om in het reine te komen met hun situatie. Het kan gedurende een lange periode plaatsvinden en bevordert het zelfrespect van de patiënt. Tegelijkertijd moeten de getroffenen hun eigen lichaam observeren, zodat ze eventuele veranderingen in een vroeg stadium kunnen herkennen. Op deze manier kunnen ernstige ongevallen of valpartijen worden voorkomen. Dergelijke situaties kunnen worden voorkomen door regelmatig de voorgeschreven hormonen in te nemen. Deze medicamenteuze therapie kan gemakkelijk worden geïntegreerd in dagelijkse taken. Zo zijn de gebruikelijke lichaamsfuncties verzekerd en kan de getroffen persoon een normaal leven leiden. Een goed contact met de dokter is ook nuttig. Patiënten moeten op korte termijn een afspraak maken in geval van reeds bekende problemen en in geval van nieuw opduikende problemen. Op deze manier kunnen ergere gevolgen in een vroeg stadium worden vermeden.
