Een oculogyrische crisis is een vorm van dystonie waarbij de getroffen persoon geen controle heeft over de symptomen en de omvang van de neurologische en psychologische symptomen. De crisis kan een paar minuten of veel langer duren.
Wat is een oculogyrische crisis?
De term crisis staat altijd voor een soort verergering. Er ontstaat een problematische situatie die meestal om een snelle reactie vraagt. Dit is precies wat van toepassing is op de oculogyre-crisis. Het is een vorm van dystonie (neurologische bewegingsstoornis) waarbij de oogbollen ongecontroleerd in een bepaalde richting schuiven (tonic zijwaartse beweging). Degenen die getroffen zijn door een oculogyrische crisis kunnen geen enkele invloed uitoefenen. Ziekten van de basale ganglia (kerngebieden onder de hersenschors), psychogene of medicamenteuze toxische oorzaken kunnen verantwoordelijk zijn voor een oculogyrische crisis. In professionele kringen spreekt men van een niet-epileptische bewegingsstoornis (bewegingsstoornis zonder valziekte of epileptische aandoening). Deze ziekte is geclassificeerd op het gebied van neurologie of psychiatrie. De crisis wordt bepaald door verschillende communicatiestoornissen, zeer gedifferentieerde neurologische kenmerken en psychologische en fysieke kenmerken van verschillende genese. Als de crisis eenmaal voorbij is, kan bij de getroffenen een milde of uitgesproken staat van uitputting optreden.
Oorzaken
Van het aanbod aan medicamenteuze behandelingen, neuroleptica zoals haloperidol en Olanzapine, Respectievelijk carbamazepine, cisplatine, chloroquine, diazoxide, metoclopramide, nifedipine, domperidon, pemoline, fencyclidine, en levopoda zijn mogelijke oorzaken van een oculogyrische crisis. Deze neuroleptica (van neuron: "zenuw", lepsis: "grijpen") bestrijden het verlies van realiteit bij overeenkomstig zieke mensen als gevolg van hun kalmerend en antipsychotische effecten. Ernstige psychische stoornissen, angsten, angsten en wanen evenals hallucinaties worden ook behandeld met neuroleptica, recentelijk antipsychotica genoemd. Andere oorzaken van oculogyrische crisis zijn te vinden in Parkinson, Tourette syndroom en multiple sclerose Postencefalitisch Parkinson-syndroom werd tot na 1920 als de belangrijkste veroorzaker beschouwd. Sinds kort ook ADHD zowel bij kinderen als Foetaal Alcohol Syndroom en autisme worden behandeld met neuroleptica, moeten deze ziekten ook worden beschouwd als secundaire veroorzakers vanwege het medicijneffect. Omdat in ernstige gevallen obsessief-compulsieve stoornissen, persoonlijkheidsstoornissen en pathologische opwindingsstoornissen ook worden behandeld met een neurolepticum, moeten deze stoornissen bovendien worden opgenomen in de lijst van ziekten die vanwege het medicijneffect een oculogyrische crisis kunnen veroorzaken. Basale ganglia aandoeningen en psychogene symptomen kunnen een oculogyrische crisis veroorzaken.
Symptomen, klachten en tekenen
De eerste symptomen zijn bijvoorbeeld agitatie, rusteloosheid en malaise, maar ook een starre blik. Vervolgens kan een symptomatische opwaartse beweging van de ogen optreden. Hoofd bewegingen naar achteren of opzij, evenals een wijd open mond en oogpijn, kan ook voorkomen. Na de crisis kan een toestand van uitputting niet worden uitgesloten. Tijdens een crisis zijn multisme (communicatiestoornis, psychogene stilte zonder defect van de spraakorganen) en palilalia (pathologische dwang om eigen woorden en zinnen te herhalen) bekend, evenals oogknippering, tranenvloed en leerling verwijding. Andere symptomatologie tijdens een crisis kan zijn hypertensie, hoofdpijn, speekselvloed, Depressie en paranoia, evenals obsessieve gedachten en depersonalisatie. Er is ook melding gemaakt van het gebruik van obsceen vocabulaire en van geweld. Een oculogyrische aanval wordt gedefinieerd als een epileptische aanval met een tonic zijwaartse beweging van de ogen.
Diagnose en verloop van de ziekte
Naarmate de oculogyrische crises voortschrijden, kan niet alleen herhaling maar ook verspreiding van focale dystonie worden verwacht. Namelijk naar andere spiergroepen. Vergelijkbare symptomen van het Meige-syndroom kunnen optreden.
Complicaties
Oculogyrische crisis, de krampachtige opwaartse beweging van de ogen, is al een complicatie in het kader van een neurologische of neurodegeneratieve ziekte. De crisis kan ook worden veroorzaakt door bepaalde medicijnen te nemen. Meestal alleen naast de opwaartse bewegingen van de ogen hoofd bewegingen naar achteren of opzij met de mond open optreden. oculogyrische crisis kan echter ook in verband worden gebracht met andere ernstige complicaties. Naast plotseling begin van ernstig hypertensie, hoofdpijn, tranenvloed, leerling verwijding en overvloedige speekselvloed, wanen, Depressie, depersonalisatie en gewelddadige uitbarstingen kunnen ook voorkomen. De symptomen kunnen verergeren als de getroffen persoon met kracht wordt vastgehouden. Daarom is het belangrijk om kalm te blijven tijdens een aanval. Niet-betrokken personen kunnen echter gewond raken tijdens een plotselinge gewelddadige uitbarsting van de patiënt. Verder kan het ook gebeuren dat de getroffen persoon zichzelf bezeert, bijvoorbeeld door de zijne te bijten tong Om ernstige complicaties te voorkomen, moet de patiënt zo goed mogelijk worden verzorgd. Hij moet tijdens het reizen worden begeleid of een noodkaart bij zich hebben, zodat in geval van nood de juiste maatregelen kunnen worden genomen. Scherpe voorwerpen dienen buiten bereik te worden gehouden, aangezien de patiënt zichzelf en anderen in gevaar kan brengen. Spanning en opwinding werken averechts bij een aanval.
Wanneer moet je naar de dokter gaan?
Een bezoek aan de dokter is noodzakelijk zodra de getroffen persoon ongebruikelijke veranderingen in persoonlijkheid of gedrag vertoont. Als het uiterlijk wordt ervaren als afwijkend van de norm, is actie vereist. Een vaste blik, hallucinaties of waanvoorstellingen zijn reden tot bezorgdheid en moeten door een arts worden opgehelderd. Verwijde leerlingen, aanhoudend 피로, en depressieve toestanden moeten aan een arts worden voorgelegd. De getroffen persoon heeft zowel hulp als medicijnen nodig therapie Bij oncontroleerbare speekselvloed, opwaartse bewegingen van de ogen of pijnmoeten onderzoeken worden ingesteld. Een diagnose is nodig om een behandelplan op te stellen. Als de getroffen persoon ongewoon of helemaal niet reageert op sociaal interacties, een volksgezondheid stoornis is aanwezig. Aanhoudende tranen, een open mond, of een ongebruikelijke houding moet aan een arts worden voorgelegd. Obsessieve handelingen of obsessies zijn andere tekenen van een onregelmatigheid. Als de genoemde klachten gedurende langere tijd aanhouden of als de klachten toenemen, is een bezoek aan de huisarts noodzakelijk. In het geval van hoge bloeddruk evenals een naar achteren gekantelde hoofd houding moet een arts worden geraadpleegd. Als epileptische aanvallen optreden, plotselinge gewelddadige uitbarstingen optreden of als er aanwijzingen zijn voor depersonalisatie, moet onmiddellijk een arts worden geraadpleegd. In ernstige gevallen moet een ambulance worden gewaarschuwd. Tot zijn aankomst, maatregelen van letselbeheersing zijn noodzakelijk om ernstige complicaties te voorkomen.
Behandeling en therapie
Blijf kalm als er een acute oculogyrische aanval optreedt. De getroffen persoon mag in geen geval met geweld worden tegengehouden. Voorwerpen in de mond steken om te voorkomen tong bijten moet ook worden vermeden. In plaats daarvan moet de persoon in een beschermde lichaamshouding worden geplaatst met hoofdsteun. Het is ook belangrijk om de getroffen persoon niet alleen te laten, om hun kleding los te maken en eventueel te verwijderen bril Alle voorwerpen die de persoon in gevaar kunnen brengen, moeten buiten bereik worden gehouden. Omstanders moeten worden gerustgesteld om verdere schade te voorkomen spanning Zowel de nabestaanden (levenspartner, ouders) als de arts dienen zo snel mogelijk te worden geïnformeerd. Zodra de aanval voorbij is, kan de getroffen persoon met kalmerende woorden worden aangesproken en naar een rustige plek worden gebracht (aparte kamer of rustige hoek). Een noodkaart met alle relevante informatie (exacte diagnose, therapiegedragsregels) moeten te allen tijde worden gedragen voor het best mogelijke eerste hulp De eerste medische behandeling voor een oculogyrische crisis kan bestaan uit intraveneuze toediening administratie van benzatropine. Een effect treedt meestal op na ongeveer vijf minuten. Het is echter mogelijk dat het volledige effect pas na een half uur optreedt.
Vooruitzichten en prognose
Een oculogyrische crisis gaat samen met een huidige ziekte. Het is een medisch noodgeval dat in principe moet worden behandeld. Anders, de generaal volksgezondheid van de getroffen persoon kan permanent in aanzienlijke mate verslechteren. Bovendien kunnen gewelddadige uitbarstingen optreden, die een potentieel gevaar vormen voor de betrokken persoon en voor omstanders. Medische zorg is zo snel mogelijk nodig om de crisis te boven te komen. Patiënten vertonen ziekten die meestal chronisch van aard zijn. Hoewel de prognose afhankelijk is van de ontwikkeling van de onderliggende ziekte, is herstel vaak niet te verwachten. Liever op de lange termijn therapie is nodig om stabilisatie van de volksgezondheid voorwaarde In sommige gevallen is de oorzaak te vinden in het administratie van neuroleptica. Als de mogelijkheid bestaat om deze stop te zetten drugs permanent omdat de onderliggende geestesziekte is behandeld, is er ook een aanzienlijke verbetering van de gezondheid van de getroffen persoon. De beste vooruitzichten zijn voor mensen die eraan lijden obsessief-compulsieve stoornis Hier kunnen goede therapeutische successen worden behaald in een professionele behandeling. De medewerking van de patiënt is absoluut noodzakelijk. Verbetering is moeilijker bij persoonlijkheidsstoornissen of verslavingsstoornissen. Hier is de prognose over het algemeen slechter.
het voorkomen
Net als bij andere neurodegeneratieve ziekten, moet een moleculair pathologische diagnose worden gesteld. Dit is gebaseerd op de huidige ontwikkelingen in causale therapeutische benaderingen. Hiervoor is een nauwe samenwerking in de eerste lijn met gespecialiseerde centra essentieel. Degenen die weten dat een oculogyrische crisis zich op elk moment kan voordoen, moeten visuele doelen in de verte in de auto, in de bus of tijdens het rijden in de trein in het oog houden. Op deze manier kan de eigen visuele controle worden uitgeoefend. Zowel logopedische zorg als fysiotherapeutische zorg maatregelen worden aanbevolen om nieuwe oculogyrische aanvallen indien mogelijk te vermijden of in ieder geval om de intensiteit ervan te beperken. Adjuvante medicamenteuze behandeling is in de meeste gevallen essentieel.
Nazorg
Na een blikaanval moet de arts nog minstens één keer worden geraadpleegd. Nazorg bij een oculogyrische crisis richt zich op diverse lichamelijke onderzoeken en een patiëntgesprek. De arts beoordeelt het risico op herhaling en verduidelijkt eventuele onbeantwoorde vragen van de patiënt als onderdeel van de medische geschiedenis In sommige gevallen raadpleegt de arts een therapeut, vooral in gevallen van ernstige aanvallen die samenhangen met lichamelijke gebreken. Er wordt een oogonderzoek uitgevoerd om beschadiging uit te sluiten. Als er letsel aan de ogen is of als gevolg van een ongeval aan andere delen van het lichaam, worden deze gediagnosticeerd en behandeld. De huisarts raadpleegt hiervoor andere specialisten. Nadat de behandeling is afgerond, moet de patiënt opnieuw naar de arts om het vervolgonderzoek af te ronden. Indien nodig moet de medicatie die de patiënt gebruikt, worden bijgesteld. Tijdens de follow-up, aanvullende maatregelen komen ook aan bod, zoals het voorkomen van epileptische aanvallen of het voorschrijven van een noodmedicatie. Vervolgens worden de nodige maatregelen genomen om de oorzaken te corrigeren en de veiligheid van de patiënt te optimaliseren. De nazorg wordt verleend door de verantwoordelijke oogarts of huisarts.
Wat u zelf kunt doen
In het geval van een oculogyrische aanval moet de spoedarts worden geroepen. De getroffen persoon moet de noodmedicatie innemen en vervolgens op zijn of haar rug gaan liggen. Als de aanval ernstig is, moeten eerstehulpverleners de getroffen persoon geruststellen en de persoon ook de anti-epileptica, indien nodig. De paramedicus moet worden geïnformeerd over de voorwaarde zodat de nodige maatregelen direct genomen kunnen worden. Bij een milde aanval is de patiënt meestal binnen een half uur hersteld. Bij een ernstige aanval is ziekenhuisopname noodzakelijk. De patiënt dient voldoende rust te nemen en te vermijden spanning. De dieet hoeft niet veranderd te worden na een oculogyrische crisis. De belangrijkste zelfhulpmaatregel is om de noodmedicatie altijd bij zich te hebben en epileptische aanvallen te voorkomen door een voorzichtige levensstijl. Lijders moeten knipperende lichten en luide en snelle geluiden vermijden. Er moet ook een noodkaart bij zich zijn, zodat in geval van nood de nodige maatregelen kunnen worden genomen. Ten slotte is het belangrijk om de leefomstandigheden optimaal aan te passen aan de symptomen om het risico op een aanval te vermijden en om bij een aanval onmiddellijk de nodige hulp te krijgen. De behandelend arts kan verdere tips geven voor begeleidende zelftherapie.
