Sedatie: behandeling, effecten en risico's

Verdoving omvat het toedienen van een kalmerend en kalmerend medicijn voor de patiënt. Op deze manier, zowel angst als spanning reacties kunnen worden gecontroleerd. Verdoving wordt meestal gebruikt als onderdeel van anesthesiologische premedicatie, in welk geval het soepel overgaat naar narcose.

Wat is sedatie?

Gedurende verdoving, de arts beheert een kalmerend aan de patiënt. Dit is een kalmerend medicijn dat de functies van de centrale naar beneden reguleert zenuwstelsel​ Bij sedatie dient de arts de patiënt een kalmerend middel toe. Dit is een kalmerend medicijn dat de functies van de centrale vermindert zenuwstelsel​ Hiervan is een behandeling met een kalmeringsmiddel te onderscheiden. Dergelijke kalmerende middelen zijn angstverlichtend en ontspannend psychotrope geneesmiddelen van dezelfde medicijngroep. In de meest brede zin kunnen ze theoretisch ook worden gebruikt voor sedatie. In de regel worden ze echter in lage doses toegediend en worden ze met name gebruikt voor ontspanning in conflictsituaties en spierspasmen. Anesthesie moet ook niet worden verward met sedatie. Patiënten onder narcose kunnen niet worden gewekt gedurende de anesthesie​ Gesedeerde patiënten zijn daarentegen over het algemeen wakker. In de meeste gevallen is er echter een soepele overgang tussen sedatie en anesthesie​ Dat wil zeggen, de patiënt wordt eerst verdoofd en vervolgens overgebracht van sedatie naar anesthesie. Vaak geeft de arts naast het kalmeringsmiddel een pijnstiller. In dat geval wordt het ook wel analgose genoemd. Naast kunstmatige stoffen zijn er ook enkele puur kruidensubstanties beschikbaar voor sedatie. Kruidenvormen van sedatie maken gebruik van vrij verkrijgbare middelen en kunnen zelfs op zichzelf worden uitgevoerd.

Functie, effect en doelen

Sedaties zijn bedoeld om de patiënt te kalmeren. Rusteloosheid is een van de meest voorkomende symptomen die gepaard gaan met veel mentale en fysieke ziekten. Het kalmeringsmiddel verlicht dergelijke rusteloosheid en kan een slaapbevorderend effect hebben. Zo krijgen suïcidale of ernstig psychotische patiënten standaard sedatie. In het geval van psychosekan sedatie leiden tot afstand nemen van de respectievelijke angsten. sedativa Als ze in grote hoeveelheden worden gegeven, kan de patiënt het bewustzijn bijna volledig verliezen. Dit neemt ook de angsten van de patiënt weg. In deze context, sedativa zijn een belangrijk hulpmiddel voor operaties. In deze context noemen artsen sedatie ook wel anesthesiologische premedicatie. Ze worden echter ook gegeven vóór therapeutische en diagnostische procedures. De spanning het niveau vóór deze procedures zou vaak te hoog zijn zonder sedatie. Licht verdoofde patiënten blijven responsief, maar worden nog steeds opgelucht spanning levels. sedativa kan ook worden gegeven voor ernstige pijn in sommige omstandigheden. Sedatie speelt een bijzondere rol bij algemene intensive care. Als een patiënt bijvoorbeeld beademd moet worden, zou dat nauwelijks mogelijk zijn zonder diepe sedatie. Ventilatie maatregelen worden meestal niet verdragen door een niet-verdoofd organisme. Kalmerende middelen verschillen in dosering en medicijntype met het beoogde gebruik. De doseringsvorm hangt ook af van het beoogde gebruik en vooral van het type kalmeringsmiddel. De meeste sedativa worden echter oraal of intraveneus toegediend. In aanvulling op benzodiazepines zoals diazepam, antidepressiva zoals Trazodon, verdovende middelen zoals propofol en barbituraten zoals fenobarbital zijn beschikbaar voor sedatie. neuroleptica zoals promethazine en opioïden zoals morfine kan ook worden overwogen. In het algemeen zijn alfa-2-adrenoceptoragonisten zoals clonidine worden nu voornamelijk gebruikt voor sedatie. In individuele gevallen is H1 antihistaminica zoals hydroxyzine of puur op kruiden gebaseerde kalmerende middelen zoals valeriaan worden ook gebruikt. Hoe dieper de sedatie, hoe langer het duurt. Om een ​​diepe sedatie te bereiken, een overeenkomstig high dosis is nodig. Om nauwkeurig te plannen dosis, diepte en sedatieduur in de context van een bepaald sedativum, gebruikt de arts gewoonlijk de Richmond Agitation Sedation Scale of de Ramsey-score. De DGAI-richtlijnen kunnen ook een kader bieden voor sedatie-interventies. Met name de S3-richtlijn wordt momenteel gebruikt om te coördineren maatregelen​ In tegenstelling tot de Ramsey-score geeft deze richtlijn bijna 100% betrouwbaarheid.

Risico's, bijwerkingen en gevaren

Overdosering van kalmerende middelen kan een volledig bewustzijnsverlies veroorzaken. Dit fenomeen kan in sommige omstandigheden opzettelijk zijn. In andere gevallen is deze overgang naar narcose is onbedoeld en vormt een gevaar voor de onvoorbereide arts. Om dit te voorkomen, moet de arts passende beschermende maatregelen nemen maatregelen Alvast. Diepe sedatie vindt dus meestal plaats onder intensieve medische begeleiding. Dit is vooral bedoeld om het risico te verkleinen dat de sedatie de bescherming van de patiënt uitschakelt reflexen of provoceren de luchtwegen en de bloedsomloop Depressie​ Een probleem met langdurig administratie van kalmerende middelen is tolerantie. Dus na een bepaalde tijd treedt immuniteit op en moet de arts de dosis van het medicijn om de gewenste diepte van sedatie te behouden. Bij continu gebruik brengen kalmerende middelen ook een hoog risico op misbruik en verslaving met zich mee. Een uitzondering hierop zijn neuroleptica, die niet worden geassocieerd met verslavingspotentieel. Bij diepe sedatie bestaat het risico op collaps van de bloedsomloop en ademhalingsstilstand als gevolg van volledig bewustzijnsverlies. Om deze reden vereist bijzonder diepe sedatie meestal extra ventilatie en onderhoud van de cardiovasculair systeem Met catecholamines​ In de regel moet de patiënt schriftelijke toestemming geven voor een geplande sedatie. Uitzonderingen in deze context zijn suïcidale en psychotische patiënten. In individuele gevallen hebben kalmerende middelen niet het gewenste effect. Bijvoorbeeld de administratie van de AIDS zorgt er soms voor dat de patiënt nog meer opgewonden raakt. In extreme gevallen kan de verdoofde persoon dus niet meer worden begeleid en gecontroleerd.