Het scheenbeen bevindt zich in het onderste gedeelte been van de mens en draagt zijn gewicht, aangezien het betrokken is bij de kniegewricht enerzijds en de bovenkant enkel joint aan de andere kant. Bijgevolg wordt het scheenbeen belast tijdens alle activiteiten bij staan en lopen. Pijn in het scheenbeen is daarom niet ongebruikelijk en treedt meestal op tijdens of na verhoogde belasting als gevolg van sportactiviteiten of langdurig wandelen. Het manifesteert zich vaak als steken of trekken pijn Naast symptomen van overbelasting, ontstekingsprocessen zoals periostitis of tendosynovitis zijn ook mogelijk.
Oorzaken
Vaak, pijn in het scheenbeen treedt op als gevolg van overprikkeling, die zich kan uiten in verschillende mate van intensiteit. Ernstigere klachten kunnen in de regel worden voorkomen als de patiënt verstandig handelt en naar zijn lichaam luistert. Dit betekent dat wanneer pijn optreedt, een pauze moet worden genomen en het scheenbeen niet verder zwaar mag worden belast totdat de pijn is verdwenen.
Trainen onder pijn verergert irritaties en leidt tot langere herstelperiodes. In extreme gevallen kan pijn in het scheenbeen ook worden veroorzaakt door het compartimentsyndroom. Dit is een ernstige ziekte die acuut moet worden behandeld.
Pijn aan de buitenkant van het scheenbeen tast vaak de voorste spieren aan. Het scheenbeen heeft een bijzonder blootliggende positie in het onderlichaam been en ligt direct onder de huid zonder te worden bedekt door vet en spieren. De spieren liggen uitwendig op het scheenbeen en van daaruit bewegen ze over de enkel gewricht aan de achterkant van de voet en de tenen.
Dit spierstelsel trekt de voet dus voornamelijk naar boven. De meeste pijn op dit gebied komt van deze spieren of pezendie kunnen optreden als gevolg van overbelasting of onjuiste belasting. Hiervan is een pijn in het bot te onderscheiden.
Dit is vooral pijnlijk in het geval van kneuzingen en gebroken botten Dit komt ook door de blootgestelde positie van het bot en het extreem gevoelige periosteum. De meest voorkomende oorzaken, naast lichamelijke afwijkingen en pijn in de spieren, zijn genezen fracturen, kneuzingen en drukpunten door verband.
Pijn aan de binnenkant van het scheenbeen wordt meestal veroorzaakt door het tibiale edge-syndroom Het is ook bekend als "scheenbeenspalk" in de medische terminologie. De pijn is zelden vlekkerig, maar kan zich uitstrekken van de enkel tot aan de knie.
Het tijdstip van optreden is vaak na een continue atletische inspanning, bijvoorbeeld in uithoudingsvermogen sport. Het is niet ongebruikelijk dat de pijn aan beide kanten symmetrisch verschijnt. De oorzaak van de pijn in het scheenbeen ligt in de spieren en de aanhechting pezen van de respectievelijke spieren.
Aan de binnenkant van het scheenbeen bevinden zich de kuitspieren, vooral de "soleus" en de "tibialis posterior" spier. Een verkeerde belasting en spanning van deze spiergroep leidt op den duur tot irritatie en pijn. Permanente spanning kan soms zelfs leiden tot vermoeidheidsbreuken van het scheenbeen.
Dit is buitengewoon pijnlijk en het duurt lang om te genezen. Als de pijn herhaaldelijk optreedt tijdens het sporten en permanent wordt gevoeld, moet de activiteit worden gestopt en moet de spier de tijd krijgen om volledig te herstellen. Een orthopedisch chirurg moet dan de oorzaak vaststellen om toekomstige onjuiste belasting te voorkomen.
Dit kan worden gedaan door een dieet, bewegingsveranderingen, inlegzolen in de schoenen, spieren stretching en andere methoden. Elk bot in het lichaam heeft een huid, het zogenaamde periosteum, dat het bot omsluit. Het dient om het bot te voeden en te regenereren en is, in tegenstelling tot het bot, gevoelig voor pijn.
Een ontsteking van het periosteum, Ook wel periostitis, kan optreden als gevolg van een bacteriële infectie of na mechanische overbelasting. In het scheenbeen komt het vaak voor bij atleten door mechanische overbelasting en manifesteert het zich in de vorm van trekken en brandend pijn in het scheenbeen, vaak aan de binnenkant van het scheenbeen, en beperkte mobiliteit van het aangedane onderbeen been Bovendien kunnen ook oververhitting en zwelling optreden.
If periostitis is opgetreden, is het belangrijk om het rustig aan te doen totdat de symptomen zijn verdwenen. Koeling en zalven kunnen de symptomen verlichten. Om de ontsteking te laten genezen en niet chronisch te worden en dus erg lang en moeilijk te behandelen, is het essentieel om de pijn niet te negeren en niet verder te trainen met een ontstoken periosteum. pijnstillers zijn aangegeven, kinesiotape en fysiotherapie zijn andere pijlers van de therapie.
Een vermoeidheid breuk or vermoeidheidsbreuk van het scheenbeen kan optreden als gevolg van zeer hoge sportbelasting, bijvoorbeeld bij topsporters, of als teken van botinstabiliteit, zoals bij osteoporose De pijn treedt in eerste instantie op tijdens de belasting van het aangedane been en neemt geleidelijk toe, en treedt soms ook op in rust. Het is vaak moeilijk om vermoeidheid vast te stellen breuk, aangezien het meestal niet zichtbaar is op conventionele röntgenfoto's en alleen betrouwbaar kan worden gevisualiseerd met een MRI.
Nadat de diagnose is gesteld, moet het been zes tot acht weken in het gips worden geïmmobiliseerd. Als het breuk het gevolg is van botinstabiliteit, moeten mogelijke oorzaken worden opgehelderd zodat mogelijke onderliggende ziekten kunnen worden behandeld. Pijn in het scheenbeen is een van de vele symptomen van een acuut been ader trombose.
De locatie van de pijn wordt beschreven als "voor het scheenbeen liggen" en strekt zich uit tot aan de dij Er kan ook zijn pijn in de kuit gebied, dat wordt waargenomen als kramp of spierpijn Zwelling komt vaak bovendien voor.
Zeker in vergelijking met het andere been is de zwelling goed vast te stellen. In het geval van een been ader trombose, een bloed stolsel wordt gevormd in de ader Dit wordt dan ontstoken, wat pijn veroorzaakt.
Het risico is groot dat het stolsel losbreekt, in de bloedbaan terechtkomt en de longen binnendringt, waar het een bloed vaartuig. Dergelijke longembolieën zijn levensbedreigend en een frequent gevolg van trombose in de benen. Afhankelijk van de locatie kan het aangetaste vat duidelijk zichtbaar zijn op het huidoppervlak.
Vaak wordt alleen de bovenliggende huid blauwachtig en roodachtig. Het gebied wordt warmer en er kunnen sensorische stoornissen optreden. Als er pijn in het scheenbeen is, moet altijd rekening worden gehouden met een dergelijk vaatprobleem.
If ademhaling moeilijkheden en pijn op de borst ook voorkomen, is er een onmiddellijke behoefte aan medische actie. Vooral onder joggers is pijn in het scheenbeen wijdverbreid. De oorzaak is de shinbone edge-syndroom.
Onder dit syndroom wordt een veelvoud aan verwondingen en onjuiste belastingen samengevat. Een verkeerd uiterlijk, verkeerd schoeisel en verkeerde bewegingspatronen zijn slechts enkele van de vele oorzaken van deze irritatie. De pijn kan alleen genezen door te rusten en het been niet te belasten.
Als je begint jogging nogmaals, het syndroom zal keer op keer voorkomen. Alleen een verandering in de volgorde van bewegingen, idealiter ondersteund door loopband analyse en professioneel advies, kan de pijn op de lange termijn voorkomen. De hoofd van het scheenbeen zit bovenop het scheenbeen net onder de knie.
Pijn op dit punt kan verschillende oorzaken hebben. Het scheenbeen of het scheenbeen hoofd zelf kan worden beïnvloed. Breuken en kneuzingen zijn niet ongebruikelijk aan het scheenbeen hoofd en zijn buitengewoon pijnlijk.
Dit is waar een spiergroep van de dij komt in het spel. Dit startpunt heet “Pes anserinus”. Als deze spieren geïrriteerd, ontstoken of geblesseerd zijn, ontstaat er een stekende pijn die onder de knie door gaat richting het tibiaplateau.
Vooral gepensioneerden, joggers en personen met knieprothese een verhoogde irritatie van deze spieren ontwikkelen. De pijn is het grootst aan het begin van de run en na het opstaan. Blessures en ontstekingen in de knie kunnen zich ook manifesteren als pijn in het scheenbeen. Naast de typische orthopedische ligamentletsels, bursitis en ziekten van de patella pees, die zich onder de kop van het scheenbeen bevindt, kan ook voorkomen.
