Het tibiale edge-syndroom

Synoniem

Mediaal tibiaal stress-syndroom, periostitis, scheenbeenspalken, ventraal of dorsaal tibiaal edge-syndroom, functioneel compartimentsyndroom

Definitie

Shinbone edge-syndroom is een chronisch pijn syndroom in het gebied van een of meer fasciale compartimenten van de onderste been als gevolg van onevenwichtigheden tussen spieren en fascia veroorzaakt door sport. Een indicatie van het tibiale edge-syndroom is de verklaring van de patiënt dat de pijn begint na a lopend afstand van ongeveer 500 m en is na de oefening nog aanwezig. Tijdens de fysiek onderzoekeen gezwollen huid of spier in het midden en onderste 2/3 van de tibia is merkbaar.

De pijn neemt gewoonlijk toe onder druk. Beide symptomen zijn bijzonder ernstig na eerdere lichamelijke inspanning. In ernstige gevallen van het tibia-edge-syndroom kan ook de huid in het gebied van het scheenbeen worden aangetast.

In de meeste gevallen geeft de patiënt vervolgens desgevraagd de bijbehorende klachten uit. Een stemvork kan dan worden gebruikt om de aangegeven sensaties weer te geven. Beeldvormingstechnieken worden ook gebruikt voor diagnose, maar alleen om andere oorzaken van de klachten uit te sluiten, zoals artrose of stressfracturen.

De gebruikte beeldvormingsprocedures zijn conventionele röntgenfoto's (uitsluiting van a breuk) of een MRI. Hoewel röntgenfoto's voornamelijk botbetrokkenheid kunnen aantonen, kan magnetische resonantiebeeldvorming (MRI) ook oedemateuze zwellingen van de spier aantonen. Indien nodig, a scintigrafie van het skelet kan ook worden uitgevoerd.

Dit wijst op een verhoogde opslag, vooral na een langere periode van het tibia-edge-syndroom, dat kan worden geïnterpreteerd als een ontstekingsproces in het spiergebied. Neurologische onderzoeken, zoals onderzoek van de zenuwgeleidingssnelheid (NLG), worden alleen in extreme en ernstige gevallen gebruikt. De meest betrouwbare diagnose van een tibiaal edge-syndroom is de meting van de druk in het spiercompartiment enerzijds voor een belasting en anderzijds na een belasting.

De belangrijkste symptomen van het tibia-edge-syndroom zijn pijn, aanvankelijk tijdens beweging en later ook in rust. Het pijnkarakter van het tibiale edge-syndroom wordt beschreven als trekken brandend of steken. Soms bevindt het zich in het gebied van het punt van oorsprong, soms wordt het overgedragen op de heup of voet.

Door de overmatige druk in de getroffen compartimenten kan de huid over het aangetaste gebied strak elastisch zijn. De huidspanning kan ook pijn veroorzaken. In sommige gevallen klagen patiënten ook over gevoeligheidsstoornissen in het gebied van de strak uitgerekte huid.

In gevorderde stadia van de ziekte wordt pijn niet alleen ervaren tijdens beweging maar ook in rust. De overmatige druk op de spieren en de necrose die kan ontstaan, kan ook leiden tot functionele beperkingen bij bepaalde spierbewegingen. Necrotiserende spiergebieden kunnen ook leiden tot een algemene systemische ontstekingsreactie met high koorts en vermoeidheid, en mogelijk ook aan bloed vergiftiging (sepsis).