Rusteloze benen syndroom, RLS of in de volksmond bekend als rusteloze benen, is een voorwaarde waarvan de oorzaken nog grotendeels onbekend zijn. Symptomen kunnen worden aangepakt met verschillende medische benaderingen.
Wat is het rustelozebenensyndroom?
Rusteloze benen syndroom is een neurologische aandoening die gewoonlijk de benen en voeten van een patiënt treft. In zeldzamere gevallen, rusteloze benen syndroom beïnvloedt de armen. In het Duits vertaald betekent het rustelozebenensyndroom 'syndroom van rusteloze benen'. Symptomatisch manifesteert de ziekte zich onder meer in een sterke bewegingsdrang en sensorische stoornissen in de benen of armen. Bovendien kan het rustelozebenensyndroom leiden tot onvrijwillige bewegingen bij patiënten, die vaak toenemen in situaties van rust of zelfs tijdens de slaap. Er wordt bijvoorbeeld onderscheid gemaakt tussen de idiopathische (zelfstandige) en secundaire (zich op basis van andere aandoeningen ontwikkelende) vormen van het rustelozebenensyndroom. Volgens schattingen komt het rustelozebenensyndroom voor bij ongeveer 5-10% van de bevolking in Duitsland; vrouwen hebben vaker last van het rustelozebenensyndroom dan mannen.
Oorzaken
De oorzaken van het rustelozebenensyndroom zijn nog niet definitief opgehelderd in de wetenschap; onder andere de invloed van een onvoldoende concentratie van de neurotransmitter dopamine (een boodschappersubstantie van de zenuwstelsel, dat in de volksmond ook wel het gelukshormoon wordt genoemd) en de invloed van motorische stoornissen (aandoeningen van het bewegingsapparaat) op het rustelozebenensyndroom worden vermoed. Bovendien is het mogelijk dat verschillende zenuwbanen bij mensen met het rustelozebenensyndroom reageren met een bovengemiddelde gevoeligheid of overprikkelbaarheid. Het rustelozebenensyndroom in zijn secundaire vorm kan bijvoorbeeld worden veroorzaakt door neurologische aandoeningen (zoals Parkinson), deficiëntieverschijnselen of verschillende medicijnen. Als het rustelozebenensyndroom idiopathisch is (zelfstandig ontwikkeld), worden in de geneeskunde genetische oorzaken aangenomen.
Symptomen, klachten en tekenen
Symptomatisch in rusthouding is een pijnlijke drang om de benen te bewegen. Dit kan de vorm aannemen van scheuren, trekken of brandend tijdens ongecontroleerde spierbewegingen. De onvrijwillige spiertrekkingen treden zowel op als tijdens het slapen. De kalveren worden vaak aangetast. Periodiek been bewegingen vinden plaats tijdens de slaap, wat leidt tot veelvuldig ontwaken. Het ongemak neemt 's avonds en' s nachts toe en kan eenzijdig of bilateraal zijn. De sensorische stoornissen zijn misschien nauwelijks merkbaar, maar kunnen ook gedurende korte of lange tijd intens zijn. In meer ernstige gevallen kan het rustelozebenensyndroom (RLS) dat wel doen leiden tot aanzienlijke slaapstoornissen ondanks bestaande 피로 Deze kunnen tot vroeg in de ochtend aanhouden. Door slaperigheid overdag kunnen de volgende dag aanzienlijke problemen optreden bij het omgaan met het dagelijkse leven. Waaronder concentratie problemen, slecht humeur, prikkelbaarheid en depressieve stemmingen. Tijdens het rijden kan microslaap de oorzaak van rusteloosheid aangeven been syndroom. Tekenen van rusteloosheid been syndroom kan jeuk zijn, pijnen gevoelloosheid. Bovendien duiden een te verkreukeld bed in de ochtend, veelvuldig wakker worden en opstaan op dit klinische beeld. Een teken van een RLS-ziekte kan ook al overdag het welzijn tijdens het zitten zijn. Sensorische stoornissen in de benen kunnen ook een onnatuurlijk gevoel van koud of warmte. Typerend voor het rustelozebenensyndroom is verbetering van de symptomen bij inspanning.
Diagnose en verloop
Het rustelozebenensyndroom wordt meestal vastgesteld door een neuroloog (ook wel neuroloog genoemd). Een passende voorlopige diagnose wordt vaak in eerste instantie gesteld op basis van waarneembare symptomen of die beschreven door de patiënt. Verder beschikt de neuroloog over verschillende tests die de diagnose rustelozebenensyndroom kunnen bevestigen: Een bijbehorende test bestaat bijvoorbeeld uit een enkele administratie van L-dopa (een actief ingrediënt dat onder andere wordt gebruikt voor dopamine tekort); als hierdoor een verbetering van de symptomen optreedt administratieDit is een aanwijzing voor het rustelozebenensyndroom. vaak waargenomen in het derde decennium van het leven. Bij idiopathisch rustelozebenensyndroom wordt vaak een matige (maar vaak niet continue) toename van de symptomen waargenomen gedurende de levensduur van de getroffen personen. Over het algemeen zijn de symptomen bij het rustelozebenensyndroom relatief mild, zodat medicamenteuze behandelingen in de meeste gevallen niet nodig zijn.
Complicaties
Het rustelozebenensyndroom veroorzaakt geen fysieke complicaties. Echter, de ondragelijke tintelingen, pijn, en rusteloosheid treden voornamelijk op tijdens rustperiodes. Om deze reden kan het organisme niet ontspannen. Bovendien verergeren de symptomen vooral 's avonds voor het naar bed gaan, zodat het niet mogelijk is om in slaap te vallen en in slaap te blijven. Als gevolg hiervan hebben veel patiënten slaapgebrek en voelen ze zich overdag extreem moe en lusteloos. Ze vinden het vaak moeilijk om met het dagelijkse leven om te gaan, omdat ze uitgeput, depressief en lusteloos zijn. Patiënten met RLS kunnen daardoor hun volledige prestatievermogen verliezen. Als gevolg hiervan ervaren patiënten ook vaak negatieve sociale effecten vanwege hun 피로 en constante drang om te bewegen. Lang comfortabel zitten met vrienden en kennissen is niet mogelijk omdat er altijd de drang is om constant rond te rennen. Omdat vrienden en familie ook vaak geen begrip hebben voor dit gedrag, is het niet ongebruikelijk dat sociaal isolement optreedt. Op deze basis wordt ook het psychologische welzijn van de patiënten ernstig aangetast. Het rustelozebenensyndroom kan dus de oorzaak zijn van andere psychische aandoeningen. Sociaal isolement verhoogt het risico op Depressie en zelfmoordgedachten. Om de kwaliteit van leven van de getroffenen te verbeteren, wordt naast medicatie om het syndroom te behandelen ook psychotherapeutische ondersteuning door een psycholoog aanbevolen.
Wanneer moet je naar een dokter?
Het hebben van rusteloze benen heeft op zichzelf geen enkele ziektewaarde. Te veel cafeïne consumptie of nervositeit kunnen de oorzaak zijn. Als het rustelozebenensyndroom echter aanwezig is, kan worden aangenomen dat het een ziektewaarde heeft. Het is een min of meer uitgesproken neurologische aandoening. Dit vereist een bezoek aan een neuroloog. Het rustelozebenensyndroom kan bijvoorbeeld optreden als bijwerking van het nemen antidepressiva Ongeveer 5-10 procent van de bevolking lijdt aan het rustelozebenensyndroom. Medische behandeling is echter slechts nodig voor één op de vijf getroffenen, namelijk wanneer de symptomen zeer ernstig zijn. Het is meestal een gevoel van lijden dat mensen ertoe aanzet om naar een dokter te gaan. Een sterke bewegingsdrang, die vooral de benen aantast, vermindert de kwaliteit van leven. Als een toenemend sociaal isolement en het vermijden van zittende activiteiten het gevolg zijn van het rustelozebenensyndroom, mag een bezoek aan de dokter niet langer worden uitgesteld. De arts kan mogelijk de oorzaken van het rustelozebenensyndroom vaststellen en elimineren. Als het bijvoorbeeld bijwerkingen van medicijnen zijn, kunnen andere medicijnen met identieke hoofdbestanddelen worden voorgeschreven. In andere gevallen kunnen depressieve preparaten worden voorgeschreven om de symptomen van het rustelozebenensyndroom te verlichten. Opgemerkt moet worden dat er vaak al andere medicijnen worden ingenomen. Deze moeten compatibel zijn met elkaar. Daarom moet de arts weten aan welke ziekten de getroffen persoon lijdt en welke medicijnen hij of zij regelmatig moet innemen.
Behandeling en therapie
De medische behandeling van het rustelozebenensyndroom is meestal gebaseerd op het lijden van de individuele patiënt. Omdat het rustelozebenensyndroom vaak bijdraagt aan beperkingen in de slaapkwaliteit, therapie begint in veel gevallen met een overeenkomstige verbetering. Patiënten bij wie het rustelozebenensyndroom gepaard gaat met uitgesproken symptomen en veel lijden, worden vaak met medicatie behandeld; afhankelijk van de symptomen kan een dergelijke behandeling continu of vraaggericht zijn. Bij het rustelozebenensyndroom worden bijvoorbeeld werkzame stoffen gebruikt die een voorloper zijn van de neurotransmitter dopamine en worden door het lichaam omgezet in dopamine. Dopamine-agonisten (stoffen die vergelijkbaar zijn met dopamine) worden ook gebruikt bij het rustelozebenensyndroom: deze stoffen kunnen helpen zenuwcellen te sensibiliseren om dopamine op te nemen. als het rustelozebenensyndroom relatief mild is, gebruik dan niet-medicamenteuze methoden zoals massage worden soms gebruikt. Heet of koud douches worden door sommige patiënten ook beschreven als verlichtend. Als het rustelozebenensyndroom aanwezig is in een secundaire vorm, therapie begint meestal met het aanpakken van overeenkomstige onderliggende ziekten of aandoeningen.
het voorkomen
Omdat de oorzaken van het rustelozebenensyndroom nog niet definitief zijn vastgesteld, zijn er momenteel weinig manieren om het syndroom te voorkomen. Om te voorkomen dat het rustelozebenensyndroom zich in een secundaire vorm ontwikkelt, consistent therapie van mogelijke onderliggende ziekten kunnen nuttig zijn.
Follow-up
Omdat het rustelozebenensyndroom niet volledig te genezen is, hangt de vervolgbehandeling van het rustelozebenensyndroom nauw samen met de therapie. Levenslang medicijngebruik is daarom noodzakelijk, ook nadat de symptomen van het rustelozebenensyndroom zijn verdwenen. Het doel van vervolgbehandeling moet zijn om te voorkomen dat opiaten moeten worden ingenomen als ze nog niet worden gebruikt voor het rustelozebenensyndroom. Opiaten kunnen orgaanschade veroorzaken als ze continu worden ingenomen. Vanwege het drugsgebruik regelmatig bloed controles moeten worden uitgevoerd voor vervolgbehandeling. Lever en nier Met name functiewaarden moeten intensief worden bewaakt. Als deze ernstig verslechteren, moet de patiënt worden overgeschakeld op een ander medicijn. Bovendien controleren ijzer niveaus en, indien nodig, ijzer innemen supplementen kan een herhaling van de ziekte of een verergering van de symptomen voorkomen. Indien mogelijk het gebruik van slaappillen (Z-drugs), antidepressiva, neuroleptica en bètablokkers moeten worden vermeden, omdat deze medicijnen een verergering of hernieuwd begin van het rustelozebenensyndroom kunnen veroorzaken. Een gezonde slaaphygiëne, dat wil zeggen een regelmatig slaapritme met voldoende herstelfasen, is duurzaam gunstig tegen het rustelozebenensyndroom. Bovendien is sportbeoefening die de benen belasten gunstig voor hun bloed circulatie Op deze manier kan een verergering van de symptomen worden voorkomen. Cafeïne en genotmiddelen, waaronder nicotine, moet worden vermeden.
Wat u zelf kunt doen
Getroffen mensen die aan het rustelozebenensyndroom lijden, kunnen zichzelf ook helpen om de symptomen op zijn minst te verlichten. Als er bijvoorbeeld rusteloze benen optreden, vinden velen het nuttig om een koud douche. De kou veroorzaakt de bloed schepen samentrekken en kalmeert ook de zenuwen Bovendien beschrijven patiënten een positief effect van lichaamsbeweging. Zo kan rusteloosheid worden verlicht door 's avonds regelmatig te wandelen. Yoga en Pilates hebben ook een kalmerend effect. Verder een gezond en evenwichtig dieet is van groot belang bij RLS. Slechte voeding veroorzaakt vaak tekorten aan voedingsstoffen in het lichaam. Met name een gebrek aan magnesium en ijzer worden geassocieerd met rusteloze benen. Deze winkel kan het beste worden aangevuld met voeding. Alcohol en te veel suiker moet worden vermeden. Veel patiënten beschrijven ook een verbetering van de symptomen door middel van gerichte massage van de benen, vooral de getroffen gebieden. Omdat de oorzaken van RLS nog niet definitief zijn onderzocht, regelmatig ontspanning oefeningen kunnen ook helpen om de spanning niveau in het lichaam en zo kalmeren zenuwen Het is belangrijk op te merken dat de symptomen niet van de ene op de andere dag verdwijnen, maar pas na enkele weken inwerken.
