Profylaxe
De meeste verlamming van de brachiale plexus is het gevolg van een ongeval. Zorgvuldig gedrag in het wegverkeer en in gevaarlijke situaties is daarom een voorwaarde om dergelijk letsel te voorkomen. Tijdens operaties is het essentieel dat de patiënt correct gepositioneerd is om drukschade aan de plexus te voorkomen. Een optimale opleiding van verloskundigen verkleint het risico op plexuslaesies bij pasgeborenen, maar plexusverlamming kan theoretisch zelfs optreden ondanks grote voorzichtigheid van het personeel.
Erfelijke verlamming
Er zijn twee vormen van brachiale plexus verlamming - de zogenaamde erfelijke verlamming en de forfaitaire verlamming. Terwijl in het geval van Klumpke's verlamming het onderste deel van de brachiale plexus is aangetast, in het geval van Erb-verlamming is het bovenste deel van de zenuwplexus beschadigd. In de verlamming van Erb is daarom de spinal cord segmenten C5 en C6 worden beïnvloed.
Als gevolg hiervan functioneren de schouder- en bovenarmspieren niet goed. De elleboog kan echter nog steeds worden gestrekt. Bij de verlamming van Klumpke kan de elleboog niet meer gestrekt worden. De spinal cord segmenten C7 tot Th1 zijn beschadigd, wat leidt tot verlies van de onderarm en handspieren.
