Plexus-anesthesie: behandeling, effecten en risico's

Plexus anesthesie is een vorm van plaatselijke verdoving​ Het wordt gebruikt tijdens chirurgische ingrepen of voor postoperatieve pijntherapie via een katheter. Voor dit doel wordt het verdovingsmiddel direct in het gebied van de zenuwplexus geïnjecteerd en leidt het tot een pijn blokkade in de extremiteit die wordt geleverd door de zenuwplexus.

Wat is plexusanesthesie?

Plexus anesthesie is een vorm van anesthesie. Door het zenuwen, de sensatie van pijn in de corresponderende extremiteit wordt verwijderd. Plexus anesthesie is een vorm van anesthesie. Door het zenuwen, de sensatie van pijn in het overeenkomstige uiteinde wordt verwijderd. Dit wordt tot stand gebracht met een plaatselijke verdoving, een zogenaamde plaatselijke verdoving. Dit type gedeeltelijke anesthesie is geïndiceerd voor chirurgische ingrepen aan de bovenste en onderste ledematen. De plaatselijke verdoving wordt geïnjecteerd in de buurt van zenuwen, zenuwplexus of de spinal cord​ Doorslaggevend voor de corresponderende zenuwen is het aanvoergebied van de zenuwvezels die tijdelijk verdoofd moeten worden. Om het gevoel van een extremiteit voor langere tijd te elimineren, kan een katheter worden geplaatst. Plaatselijke verdoving wordt continu toegevoegd via deze katheter, waardoor de gedeeltelijke anesthesie wordt verlengd voor lopende chirurgie of postoperatief voor pijnbeheersing​ De patiënt blijft wakker tijdens de gedeeltelijke anesthesie, maar kan een extra medicijn krijgen om hem of haar te kalmeren of om hem of haar in slaap te brengen. Dit veroorzaakt wat bekend staat als verdoving, waardoor de patiënt in een schemering slaap​ Na de chirurgische ingreep kan de patiënt op elk moment worden gewekt.

Functie, effect en doelen

Tijdens plexusanesthesie injecteert de anesthesist een verdovingsmiddel in de lokale zenuwplexus of -stammen. Dit blokkeert het gevoel en dus de pijnoverdracht. In het te opereren gebied zijn de spieren verlamd. De plaats waar het verdovingsmiddel wordt geïnjecteerd, is afhankelijk van het deel van het lichaam dat wordt geopereerd. Deze procedure wordt vaak gebruikt voor de bovenste ledematen. Het is echter ook geschikt voor anesthesie van de onderste extremiteit. Voor de bovenste extremiteit is de arm 90 graden gebogen schoudergewricht en bij het ellebooggewricht om een ​​duidelijk zicht op de oksel te hebben. De prik toegang tot de site met een apparaat dat een zenuwstimulator wordt genoemd. Het bevindt zich ongeveer boven de oksel slagader​ De zenuwstimulator is verbonden met de prik canule aan het einde. Als de naaldpunt van de canule dicht bij de te verdoven zenuw komt, wordt deze door de spieren gevoeld contracties in de onderarm. Als alternatief kan de prik naald kan ook met behulp van een ultrageluid​ Bij het injecteren met behulp van een zenuwstimulator wordt ongeveer 40 ml verdovingsmiddel geïnjecteerd. Langdurige en zeer effectieve anesthetica zoals ropivacaïne hebben de voorkeur. Het duurt ongeveer 20 - 30 minuten voordat het volledige effect optreedt. Om dit te versnellen, een kort en snelwerkende stof zoals prilocaïne of mepivacaïne kan toegevoegd worden. De meest voorkomende plexusanesthesie wordt toegepast in de brachiale plexus​ Als in dit gebied een pijnblok wordt geplaatst, kunnen chirurgische ingrepen worden uitgevoerd in het sleutelbeen, schouder, bovenarm, ellebooggewricht, onderarm, en met de hand. Er wordt onderscheid gemaakt tussen okselblokkade (in de oksel), verticale infraclaviculaire blokkade (onder het sleutelbeen) en interscalene blokkade (in het gebied van de nek spieren). De anesthesioloog-specialist bepaalt welke pijnblokkade geïndiceerd en geïmplementeerd is, afhankelijk van de patiënt medische geschiedenis en de geplande procedure. Als er chirurgische ingrepen aan de onderste extremiteit moeten worden uitgevoerd, wordt de plexusanesthesie op de lumbosacrale plexus geplaatst. Pijnblokkade maakt zo interventies in de dij, knie, scheenbeen en kuitbeen, evenals de enkel en voet. Een groot voordeel van plexusanesthesie is dat, in tegenstelling tot narcose, kan het relatief minimaal invasief worden gehouden. Vanwege de mogelijkheid om een ​​katheter te plaatsen, kan deze anesthesieprocedure echter ook over een langere periode worden uitgevoerd en postoperatief worden gebruikt voor pijnbeheersingBovendien ondersteunt plexusanesthesie het genezingsproces, aangezien de anesthesie het uitzet bloed schepen en zo wordt het operatiegebied beter van bloed voorzien en kunnen, indien nodig, ontstekingsmediatoren en pijnmediatoren worden verwijderd.

Risico's, bijwerkingen en gevaren

Plexusanesthesie is over het algemeen een zeer veilige vorm van anesthesie. De typische postoperatieve bijwerkingen, zoals bij narcose, zijn afwezig met plexusanesthesie. Er is geen misselijkheid or braken, en aangezien dat niet nodig is intubatie, er is geen hoesten of heesheid​ De risico's van plexusanesthesie zijn vergelijkbaar met die van plaatselijke verdoving​ Er kunnen bijvoorbeeld allergische reacties op de verdoving optreden. Bij anesthesie gedurende een langere periode kunnen vergiftigingsverschijnselen optreden in de vorm van duizeligheidzenuwachtigheid, toevallen, hartritmestoornissen of kom langs bloed druk. Bij het voortbewegen naar de zenuwplexus kan het gebeuren dat a ader or slagader is beschadigd, aangezien deze in het midden lopen bloed schepen​ Postoperatief kunnen bijwerkingen optreden zoals gevoelloosheid, spiertrillingen of tintelingen van de verdoofde extremiteit. De ervaring leert echter dat deze sensorische stoornissen na enkele weken verdwijnen. Bloeden (hematoom) kunnen voorkomen in het gebied van de prikplaats en de omliggende weke delen. Bovendien kan algemene schade aan de zachte weefsels of zenuwirritatie optreden, ondanks adequate prestaties en positionering. Deze beschadiging of irritatie kan sensorische stoornissen veroorzaken zoals insensaties, gevoelloosheid, pijn en zelfs verlamming. Een druppel binnen bloeddruk en puls kan optreden als reactie op het verdovingsmiddel. Als het verdovingsmiddel per ongeluk in bloed wordt geïnjecteerd schepentoevallen, cardiovasculaire problemen, bewusteloosheid en zelfs ademhalingsfalen. Plexus-anesthesie is gecontra-indiceerd als er een infectie is in het gebied van injectie of als er een infectie bekend is allergie tot anesthetica.