Synoniemen in bredere zin
Medisch: Hypacusis Engels: Chronische doofheid
- Doofheid
- Doofheid
- Geleidend gehoorverlies
- Sensorineuraal gehoorverlies
- Sensorineuraal gehoorverlies
- Gehoorverlies
- Gehoorverlies
- Gehoorverlies
Definitie van gehoorverlies
Gehoorverlies (hypacusis) is een vermindering van het gehoorvermogen die kan variëren van licht gehoorverlies tot volledige doofheid. Gehoorverlies is een wijdverspreide ziekte die zowel bij jonge mensen als bij ouderen veel vaker voorkomt. In Duitsland heeft ongeveer zes procent van de bevolking er last van gehoorverlies.
Opvallend is dat de leeftijd waarop gehoorverlies optreedt steeds meer afneemt. Het gehoorverlies neemt natuurlijk alleen toe met het ouder worden. Men wordt zich pas bewust van een verminderd gehoor wanneer bekende geluiden, geluiden en stemmen plotseling niet meer worden waargenomen of begrepen.
Het gehoorverlies treedt meestal geleidelijk op en kan als een aanzienlijke handicap worden ervaren als de schade al is opgetreden. De focus ligt niet zozeer op de behandeling van gehoorverlies als wel op het voorkomen ervan op jonge leeftijd. Ter preventie kunnen veel maatregelen worden genomen om ons gehoor te behouden.
Hoewel er wettelijke voorschriften zijn op de werkvloer die bepalen dat men zich zonder gehoorbescherming niet mag blootstellen aan een geluidsniveau van meer dan 85 decibel (dB), wordt deze grens vooral in de vrije tijd bereikt. Disco's, rockconcerten, luide muziek via koptelefoons, autoraces enz. Genereren dergelijke ruis, die op de lange termijn onstuitbare gehoorschade kan veroorzaken.
Veroorzaakt chronisch gehoorverlies
Zoals met acuut gehoorverlieschronisch gehoorverlies kan worden onderverdeeld in conductief (de oorzaak ligt in de buitenste of middenoor) en perceptief (de oorzaak ligt in het binnenoor of de gehoorzenuw). Er is een duidelijk verschil in therapie afhankelijk van de locatie van de aandoening.
Oorsprong en therapie
Hoe ontstaat een chronische geleidingsstoornis en hoe wordt deze behandeld? - oorsmeer (cerumen) Oorsmeer, stof en huiddeeltjes zijn natuurlijk van buitenaf gehoorgang en worden meestal zelf naar de buitenkant van het oor getransporteerd of tijdens het douchen uitgespoeld. Een overmatige ophoping of verhoogde vorming van oorsmeer treedt op wanneer de gehoorgang smal is of wanneer in stoffige omstandigheden wordt gewerkt.
Probeert te verwijderen oorsmeer met stokken resulteert helaas in nog meer transport richting de trommelvlies en het verder belemmeren van de gehoorgang. Ook andere vreemde voorwerpen zoals wattenresten kunnen de gehoorgang. Kinderen lopen soms het risico om tijdens het spelen kleine voorwerpen in hun oren te stoppen zonder dat hun ouders het merken.
Deze vreemde voorwerpen of oorsmeer worden zichtbaar door een otoscoop (oorspiegel) en kunnen met kleine instrumenten bij de huisarts worden verwijderd. Als een mechanische verwijdering niet lukt, wordt het oorsmeer of het vreemde lichaam uitgespoeld met water. - Verhoogde botgroei (exostosen) Sommige mensen ervaren een verhoogde botgroei op hogere leeftijd of in het geval van hormonale aandoeningen.
Als het bot groeit in het gebied van de gehoorgangtreedt een vernauwing op. Wanneer minder geluid de trommelvlies, het gehoorverlies sluipt geleidelijk in. Overtollig botweefsel kan operatief worden verwijderd.
- Versmalling door littekenvorming (stenose) Na elke ontsteking in de gehoorgang, hetzij door een schimmelinfectie of haarzakje ontsteking (kookt), blijft er een klein litteken achter. Hoe vaker een ontsteking en verwonding van de gehoorgang is opgetreden, des te meer littekenweefsel wordt gevormd en vernauwt het kanaal. De toenemende vernauwing leidt tot progressief gehoorverlies.
Chirurgische verwijdering kan de gehoorgang weer blootleggen, maar leidt weer tot littekens. - Chronische ontsteking van de middenoor (Otitis media chronica) Bij chronische ontsteking van het middenoor is de ontsteking blijvend. De symptomen worden gekenmerkt door afwisselend ernstig oor pijn en oor lopend.
De ontsteking kan zich naar dichtbij verspreiden botten en het verloop van de ziekte verergeren. Een toenemende verslechtering van het gehoor sluipt in en is later moeilijk te behandelen. Therapie richt zich op de chirurgische revalidatie van de middenoor door een radicale verwijdering van etterend en ontstekingsweefsel.
Indien mogelijk probeert men natuurlijk het restgehoor te behouden. Tegenwoordig is het mogelijk om de gehoorbeentjesketen te vervangen door kunstmatige implantaten (tympanoplastiek). Meer informatie over dit onderwerp is ook te vinden op Chronische ontsteking van het middenoor
- Chronische beluchtingsstoornis van de eileiders (chronische middenoorstoornis) De gehoorbuis (Tuba Eustachii, Tuba auditiva) egaliseert normaal de drukverschillen tussen het middenoor en de buitenwereld.
Vanwege constante infecties bij verkoudheid (rhinitis, sinusitis, amandelontsteking), kan de buis permanent verstopt raken en de functie ervan ernstig verminderen. Naast een latent gevoel van druk in het oor, dat zelfs door slikken en geeuwen niet kan worden verlicht, sluipt gehoorverlies in. Permanente sluiting bevordert ook vochtophoping (serotympanum) of door ontsteking geïnduceerde slijmophoping in het middenoor (mucotympanum).
Als de vloeistof bovendien op de trommelvlies van binnenuit wordt de trilling van het trommelvlies verzwakt en verergert het bestaande gehoorverlies. Als een therapie (zie poliepen, amandelontsteking) niet snel wordt geïnitieerd, verandert het slijmvlies van het middenoor (tympanosclerose), met ernstig gehoorverlies tot gevolg. Chronische staar in het middenoor is meestal te wijten aan vergrote keelamandelen, die moeten worden verwijderd in geval van terugkerende infecties.
Indien de voorwaarde geneest niet, het middenoor wordt geventileerd via een kleine incisie (paracentese) en een buisje wordt in het trommelvlies ingebracht (trommelvliesdrainage). De buis kan na genezing worden verwijderd. Het defect in het trommelvlies geneest na enige tijd.
- Otosclerose Otosclerose veroorzaakt een verstijving van de gehoorbeentjesketen in het gebied van de stijgbeugel. De stijgbeugel hecht aan het binnenoor en verstarren daar met het ovale raam, waardoor het onbeweeglijk wordt en geen geluid kan overbrengen. Deze fixatie beperkt de mobiliteit van de gehele gehoorbeentjesketting en vermindert de geluidsoverdracht aanzienlijk.
De erfelijke ziekte komt vaker voor bij vrouwen dan bij mannen en heeft een piek tussen de 20 en 40 jaar. Tijdens zwangerschapkan het ziekteproces worden versneld. Het resulterende gehoorverlies heeft de bijzonderheid dat de patiënten hun gesprekspartner beter dan normaal horen bij hard geluid (Parakusis Willisisii).
Naast gehoorverlies, tinnitus komt ook voor. Otosclerose kan worden behandeld met chirurgische therapie (stapesplasie). Hier wordt de stijgbeugel vervangen door een prothese gemaakt van titanium of platina in zijn functie.
- Tumor, tumoren Kankertumoren kunnen ook in het oorgebied voorkomen. Ze kunnen goedaardig of kwaadaardig zijn. Wat ze allemaal gemeen hebben, is dat ze het gehoor in toenemende mate verminderen en een gevoel van druk creëren met af en toe een piep in de oren (tinnitus). Ze zijn te vinden in alle delen van het oor, van het uitwendige oor kanaal naar het midden- en binnenoor. Gelukkig zijn oortumoren relatief zeldzaam en kunnen ze gemakkelijk worden verwijderd door microchirurgie.
