Pica-syndroom is een kwalitatief eetstoornis Lijders consumeren walgelijke en niet-eetbare stoffen, zoals klei, afval, uitwerpselen of voorwerpen. De behandeling is meestal gelijk aan een gedragstherapie interventie.
Wat is het pica-syndroom?
Veel vrouwen hebben hunkeren naar ongewoon voedsel of combinaties van voedsel tijdens zwangerschap. Deze zwangerschap symptoom heeft fysieke oorzaken en staat ook bekend als picacisme. De term pica-syndroom, ontleend aan het picacisme, verwijst naar een zeldzaam eetstoornis Als onderdeel van de aandoening worden patiënten gedreven door de consumptie van niet-eetbare of walgelijke stoffen. Ze nemen vaak niet-eetbare voorwerpen op, zoals stukjes papier of zelfs voorwerpen. De term allotriofagie werd lange tijd gebruikt om de aandoening te beschrijven. in tegenstelling tot boulimia or anorexia, pica-syndroom is niet kwantitatief eetstoornis, maar is geclassificeerd als een kwalitatieve eetstoornis. In de meeste gevallen is het een aandoening met een psychische oorzaak. Fysieke verbindingen zijn echter ook bekend. Psychotherapie behandelt de behandeling. Kinderen worden er het vaakst door getroffen.
Oorzaken
Het Pica-syndroom treft vooral mensen met een mentaal vertraagde ontwikkeling. Dementia patiënten, autistische mensen of patiënten met psychische aandoeningen worden ook vaak getroffen door het pica-syndroom. Bovendien zijn de getroffenen vaak extreem verwaarloosde kinderen uit gezinnen met meerdere stressfactoren Misbruik, alcoholisme, en delinquentie worden waargenomen in de gezinsomgeving. Het psychoanalytische model bespreekt a spanning stoornis tijdens de orale fase in deze context. In individuele gevallen wordt echter ook een gebrek aan voedingsbewustzijn als oorzaak genoemd, vooral bij mensen met een verstandelijke beperking. Theoretische voedingsmodellen wijzen op somatische oorzaken van het pica-syndroom. De getroffen personen zijn dus vaak patiënten met een tekort aan mineralen. De geconsumeerde stoffen bevatten vaak het mineraal dat de getroffen individuen niet hebben.
Symptomen, klachten en tekenen
Patiënten met het pica-syndroom consumeren stoffen die niet in de eerste plaats op de mens terechtkomen dieet Zo kan vaak geofagie, of het verbruik van grond, worden waargenomen. Even vaak wordt er zand, stenen of papier gegeten. Net zo vaak, consumptie van as, kalk, plantenresten en klei kunnen worden waargenomen. Deze vier stoffen worden het vaakst geassocieerd met de somatische oorzaken van het voedingsmodel. Sommige patiënten consumeren ook dingen die als walgelijk worden beschouwd. Deze omvatten stof en strooisel, maar ook uitwerpselen. De consumptie van uitwerpselen staat bekend als coprofagie en kan ernstige infecties veroorzaken. De meest voorkomende gevolgen van het pica-syndroom zijn onder meer constipatie en problemen met de spijsvertering zoals darmobstructie (ileus). Vergiftiging kan ook optreden na het eten van giftige plantendelen. Bodem, klei en as veroorzaken vaak infecties. Aanhoudend picacisme is ondervoeding, die ondervoeding kunnen veroorzaken ijzertekort en vitaminegebrek.
Diagnose en verloop van de ziekte
De diagnose van het pica-syndroom wordt gesteld volgens DSM-IV. Er moet dus aan verschillende criteria worden voldaan om de diagnose te stellen. De geconsumeerde stoffen moeten stoffen zijn zonder significante voedingswaarde. Het verbruik moet minimaal een maand duren en mag niet overeenkomen met het ontwikkelingsstadium dat bij de leeftijd past. Eetgedrag moet duidelijk verschillen van de cultureel bepaalde norm. Als er naast elkaar bestaande psychische stoornissen zijn, zoals schizofrenie of cognitieve handicap, moet de eetstoornis ernstig genoeg zijn om speciale aandacht te vragen voor de diagnose. Er is bijvoorbeeld sprake van een ernstige aandoening wanneer de geconsumeerde stoffen de oorzaak zijn volksgezondheid bijzondere waardevermindering of ondervoeding Andere aandoeningen moeten worden overwogen in de differentiële diagnose. Bijvoorbeeld, haar consumptie vindt voornamelijk plaats in de context van trichotillomanie, waarbij de impulsbeheersing wordt aangetast.
Complicaties
Pica-syndroom kan leiden tot spijsverteringsstoornissen die licht tot levensbedreigend kunnen zijn. Ernstige complicaties zijn onder meer verwondingen aan de slokdarm, maagen darmen die het gevolg kunnen zijn van scherpe of puntige voorwerpen. zand, aarde, klei, leem, ongekookte rijst, plantendelen en andere niet-eetbare substanties veroorzaken ernstige constipatie in sommige gevallen, wat kan resulteren in darmobstructie en, zeldzamer, darmruptuur. Infecties en ontstekingen zijn een andere complicatie van het pica-syndroom. Ze ontwikkelen zich ook vaak in het maagdarmkanaal. Vergiftiging, die kan worden geassocieerd met het eten van giftige planten, komt vaker voor bij kinderen en volwassenen met cognitieve stoornissen. Sommige mensen die aan het pica-syndroom lijden, eten of likken gedroogde verf. Op deze manier is ook vergiftiging mogelijk, bijvoorbeeld met leiden Sommige fysieke complicaties van pica kunnen fataal zijn als ze niet op tijd worden behandeld.
Wanneer moet je naar de dokter gaan?
Ongewone voedselvoorkeuren kunnen wijzen op het pica-syndroom. Een bezoek aan de dokter wordt aanbevolen als deze neiging het welzijn beïnvloedt, bijvoorbeeld omdat er ongezond voedsel of dranken worden geconsumeerd. Ouders die dergelijk gedrag bij hun kind opmerken, dienen de kinderarts te raadplegen. Anders is normaal eetgedrag een duidelijke aanwijzing voor het pica-syndroom. Er moet dan een medische professional worden geraadpleegd, die eerst andere aandoeningen uitsluit. Als het kind een verminderde intelligentie vertoont of psychosociaal is spanningis een bezoek aan de dokter bijzonder dringend. Het is mogelijk dat er naast het pica-syndroom nog andere klachten zijn die moeten worden opgehelderd. Naast de huisarts of kinderarts kunnen kinder- en jeugdpsychologen worden geraadpleegd. Therapeutische behandeling is noodzakelijk in elk geval van het pica-syndroom. Volwassenen dienen ook een arts of psycholoog te raadplegen als er tekenen van de stoornis aanwezig zijn en mogelijk verband houden met onderliggende psychiatrische stoornissen, zoals dementie or schizofrenie Uiterlijk als deficiëntieverschijnselen, vergiftiging en andere volksgezondheid problemen ontstaan als gevolg van de verstoorde voedselopname, medische opheldering is noodzakelijk. Getroffen personen moeten zo snel mogelijk met hun huisarts praten en beginnen gedragstherapie.
Behandeling en therapie
Het Pica-syndroom wordt causaal behandeld. Therapie wordt als buitengewoon moeilijk en langdurig beschouwd. Meestal kiezen begeleidende psychotherapeuten voor een gedragsmatige behandelaanpak. Gedragstherapieën veronderstellen dat de stoornis is gebaseerd op een systematische onaangepastheid. Deze onaangepastheid is specifiek afgeleerd in de loop van therapie Gedrag therapie is daarom niet bedoeld om de wortels van de aandoening bloot te leggen. In plaats daarvan moeten het huidige gedrag en de mening van de persoon worden onderzocht en indien nodig gecorrigeerd. Gedragstherapie begeleidt de persoon dus om zichzelf te helpen en geeft hem strategieën om hem te helpen zijn problemen het hoofd te bieden. Gedragsanalyse is het begin van therapie. Er wordt gekeken naar de gedragsondersteunende condities en de gevolgen van het gedrag. In dit verband heeft Kanfer het SORKC-model ontwikkeld, waarvan er vijf zijn bases For leren Een prikkel lokt het gedrag uit. Het organisme reageert op de stimulus met cognities en biologisch-somatische condities, rekening houdend met de biologische en leren achtergrond. Het gedrag komt daarmee overeen met een waarneembare respons die volgt op de stimulus en de verwerking ervan. Het gedrag is onvoorzien, dat wil zeggen dat het regelmatig en tijdelijk verband houdt met de situatie en het gevolg. Het gevolg van het gedrag is een beloning of straf Bij het analyseren van gedrag met behulp van dit model betrekt de psychotherapeut zowel gevoelens en gedachten als fysieke processen of de omgeving van de patiënt. Therapiedoelen worden zoveel mogelijk in samenwerking met de patiënt ontwikkeld. In het geval van kinderen worden ouders regelmatig geadviseerd over goed toezicht en snel handelen bij vergiftiging. Als het leven in gevaar is, wordt intramurale behandeling aanbevolen. Tekorten aan voedingsstoffen en andere somatische oorzaken worden gecorrigeerd. Medisch ingrijpen kan aangewezen zijn darmobstructie of andere gevolgen.
Vooruitzichten en prognose
Het verdere beloop en de prognose van het pica-syndroom kunnen in het algemeen niet worden voorspeld. Aangezien het een relatief onbekend en onontgonnen syndroom is, kan het maatregelen van behandeling zijn relatief beperkt, waarbij vooral gedragstherapie or psychotherapie is nodig om de symptomen te verlichten. Het verdere verloop hangt ook sterk af van het tijdstip van diagnose, waarbij een vroege diagnose altijd een zeer positief effect heeft op het verdere beloop van het pica syndroom. Als het pica-syndroom niet door een arts wordt behandeld, is er in de meeste gevallen ook geen zelfgenezing. In het ergste geval kan de getroffen persoon vergiftigd raken en sterven als gevolg van de vergiftiging. Bij kinderen, indien onbehandeld, kan het leiden tot ernstige psychische problemen later in het leven. Bij de behandeling van het pica-syndroom worden in de eerste plaats de ouders van de getroffen persoon opgeroepen. Ze moeten op de symptomen letten en snel handelen als het kind een oneetbaar voorwerp probeert te eten. De therapie zelf kan enkele maanden of zelfs jaren duren en ook de ouders hebben ondersteuning nodig. Gewoonlijk vermindert dit syndroom de levensverwachting van de getroffen persoon niet.
het voorkomen
Het Pica-syndroom kan tot op zekere hoogte worden voorkomen door een lagespanning familiale omgeving en een evenwichtige dieet.
Follow-up
In de meeste gevallen hebben getroffen personen met het pica-syndroom zeer weinig en ook zeer beperkte nazorg maatregelen beschikbaar voor hen. Hierbij dienen getroffen personen eerst aandacht te besteden aan een snelle en vooral vroege diagnose en opsporing van de ziekte, zodat deze niet tot verdere complicaties en klachten leidt. Hoe eerder het syndroom door een arts wordt herkend, hoe beter het verloop van de ziekte gewoonlijk is. Zelfgenezing kan niet plaatsvinden. De meeste patiënten zijn afhankelijk van hulp en behandeling in een gesloten kliniek. Allereerst heeft de hulp en ook de steun van de eigen familie en vrienden een zeer positief effect op het verdere verloop van de ziekte. Over het algemeen moet de trigger voor het pica-syndroom worden voorkomen. In veel gevallen permanent Grensverkeer door andere mensen is nodig zodat het verstoorde gedrag niet meer voorkomt. Een algemene cursus kan meestal niet worden gegeven voor het pica-syndroom. Mogelijk vermindert deze ziekte ook de levensverwachting van de getroffen persoon.
Dit is wat u zelf kunt doen
Bij mildere vormen van het pica-syndroom kan het al helpen als getroffen personen het ongewone eetgedrag consequent onderdrukken of geleidelijk verminderen. Deze "stop" kan worden geoefend door de getroffen persoon de pica-substantie opnieuw te laten uitspugen en niet verder te eten. Als er een risico is voor volksgezondheidwordt medische en therapeutische ondersteuning sterk aanbevolen. Mensen met pica die therapie ondergaan, moeten zich primair richten op het toepassen van wat ze hebben geleerd in hun dagelijks leven. Elke vorm van zelfhulp vereist dat het individu reflecterend is en het pica-gedrag als een probleem beschouwt. Bij kinderen, verstandelijk gehandicapten of acuut schizofreen is het reflectievermogen vaak beperkt, waardoor zelfhulp niet altijd mogelijk is. In dat geval kan hulp van buitenaf nuttig zijn. Ouders van kinderen met pica moeten hun kinderen bijzonder goed in de gaten houden. In sommige gevallen kunnen gevaarlijke situaties worden vermeden als het kind alleen speelt met kleine onderdelen die onder zorgvuldige observatie kunnen worden ingeslikt - of helemaal niet - en anders geen toegang heeft tot dergelijk speelgoed. Batterijen, magneten, wissers en soortgelijke voorwerpen worden ook aangetast. Voedsel zoals rauwe rijst, artikelen voor huisdieren, was- en afwasgerei moeten ook buiten bereik worden bewaard. Typische risicosituaties buitenshuis ontstaan door giftige planten of het eten van zand. Ouders moeten kinderen met het pica-syndroom ook op een leeftijdsgeschikte manier prijzen en belonen als ze geen oneetbare stoffen eten.
