De leer van de terlusollogie is een typeleer van de violist Wilk en de arts Hagana, die uitgaat van twee ademhaling en constiution-typen. Met type-passende beweging, ademhaling en voeding moeten gebruikers hun persoonlijke constitutie kunnen verbeteren. Tot dusver zijn de correlaties van Terlusollogy niet wetenschappelijk bewezen.
Wat is terlusollogie?
Terlussology is een concept van alternatieve geneeskunde. Het concept wordt ook wel Wilk's genoemd ademhaling typetheorie of zonne- / maanconcept. Terlussology is een concept van alternatieve geneeskunde. Het gaat terug op de typetheorie van violist Erich Wilk uit de 20e eeuw. De Duitse artsen Charlotte en Christian Hagena ontwikkelden op basis van deze leer een theorie van het ademhalingstype, die voornamelijk in Duitsland, Oostenrijk en Zwitserland wordt gebruikt. Het concept wordt ook wel ademhalingstype-onderwijs genoemd volgens Wilk of zonne- / maanconcept. Het woord "terlusollogy" is een geregistreerd handelsmerk en komt overeen met een kunstmatig woord dat ook is samengesteld uit de Latijnse woorden terra, luna en sol, evenals het Griekse woord λόγος. Terlussologie is dus een studie van de onderlinge relaties van de aarde, de zon en de maan. Op basis van deze onderlinge relaties ontwikkelden C. en C. Hagena verschillende soorten ademhaling die de constitutie van de mens beïnvloeden.
Functie, effect en doelen
Terrlussology postuleert de invloed die de zon en de maan hebben op de mens. De achtergrond is het wetenschappelijke verband dat de zon en de maan in het middelpunt van de aarde werken. Op basis van invloeden van de zon en de maan ontwikkelde Wilk twee verschillende soorten adem, die C. en C. Hagena als basis dienen voor twee constitutionele typen. Het type inademing van de maan onderscheidt zich van het type uitademing door de zon in Wilks leer. De geboortedag bepaalt tot welk ademhalingstype iemand moet worden geteld. Bij de eerste onafhankelijke ademhaling overheerst ofwel het maan- of het zonnetype. Vanuit het oogpunt van terlusollogie vormt deze verbinding een persoon gedurende zijn of haar leven. Voor het maangedeelte bepaalt de terlusollogie waarden tussen één procent bij nieuwe maan en 100 procent bij volle maan. Het zonnegedeelte ligt volgens de leer tussen één procent op 21 december en 100 procent op 21 juni. Het begin van de winter en de zomer typeert dus het basisconcept naast de fasen van de maan. De twee ademhalingstypen verschillen voornamelijk in de manier waarop ze ademen. Ze gebruiken de borst en buik anders voor ademhaling en benadrukken ook de ademhalingsfasen van inademing en uitademing in verschillende mate. Als causaal gevolg van de verschillende manieren van ademen, ontstaan er twee verschillende constitutionele typen. Ze verschillen vooral in houding, maar ook in de manier waarop ze bewegen en eten. Een permanente afwijking van de ademhalingstypische kenmerken zou de prestatie van de typen en verminderen leiden een volksgezondheid bijzondere waardevermindering. Terlussology is een holistische benadering die van toepassing is op alle gebieden van het leven. Het doel van de lering is om iemands ademtype te identificeren en het dienovereenkomstig af te stemmen. Voor het maantype beschouwt de leer een atletische achtergrond als gunstig. Maansoorten blijven in beweging en worden vooral 's avonds levendig. Ze staan zelden stil en hun houding lijkt diffuus. Uitdagingen en moeilijke manieren passen bij hen. Het tegenovergestelde, solaire type straalt rust uit en is een statisch type. Hij is een ochtendmens en gaat vroeg naar bed. Hij houdt van het mediterrane klimaat en de lokale keuken. Naast deze verschillen zijn er verschillen tussen de twee typen, vooral van de volksgezondheid standpunt. Solariers hoeven zich bijvoorbeeld geen zorgen te maken over hun vocht evenwicht, zijn het beste in activiteiten met weinig beweging en profiteren van extreme klimatologische omstandigheden. Lunars hebben in de winter geen sjaal nodig. Ze moeten op hun hoede zijn nicotine, terwijl nicotine minder schadelijk is voor solarians. Bij alcoholische dranken is het omgekeerd. Op het gebied van voeding, maar ook op alle andere gebieden van het leven, zou een type-passend gedrag de constitutie moeten verbeteren. De kern van de terlusollogic-praktijk is het werken met de interacties tussen ademhaling, houding en beweging. Een serie van twaalf fysieke oefeningen per ademhalingstype vormen de basis en stimuleren de ademhalingshulpspieren.
Risico's, bijwerkingen en gevaren
Terlusollogische methoden zijn van toepassing op vele disciplines naast alternatieve geneeskunde. De methoden worden momenteel gebruikt in bijvoorbeeld zang, instrumentaal spelen, pedagogiek, logopedie en bedrijven coaching Terlusollogy is ook vertegenwoordigd in Aziatische technieken. De wetenschappelijke achtergrond van het onderwijs is echter tot dusver mager. Wetenschappelijke publicaties over Terlusollogy zijn in principe onbestaande. De ontwikkelaars verwijzen voor een groot deel naar eigen applicatie-ervaringen. Zanger, trainer en spreker Frederik Beyer interviewde ongeveer 500 proefpersonen voor zijn afstudeerscriptie over de aannames van Terlusollogy. Na de ondervraging oordeelde hij dat de door hem onderzochte veronderstellingen eenvoudigweg fout waren. Deze resultaten maakten dat hij de leer een pseudowetenschap noemde. Hoewel de vermeende positieve effecten van terlusollogie daarom niet als bewezen kunnen worden beschouwd, vindt de doctrine nog steeds goedkeuring van vele disciplines. In het kader van Terlusollogy lijken negatieve gevolgen of risico's op zijn minst niet samen te hangen met type-geschikte ademhaling, lichaamsbeweging en voeding. Niettemin noemen vooral wetenschappelijke auteurs tegenwoordig typetheorie vaak een esoterische spinning, die geen enkel bewijs mist. Daarom schuwt vooral de moderne geneeskunde de toepassing ervan op grote schaal.
