Ovariële ontsteking, ook bekend als andexitis of oophoritis, is een ziekte van de eierstokken De oorzaak van oophoritis kan een infectie zijn die wordt veroorzaakt door bacteriën In zeldzame gevallen wordt oophoritis echter veroorzaakt door virussen.
Wat is oophoritis?
In zeer weinige gevallen treft oophoritis eigenlijk alleen de eierstokken- Overwegend de eileiders ook ontstoken zijn, zodat - naast oophoritis - ontsteking van de eileiders komt ook voor. Vooral vrouwen in de vruchtbare leeftijd lopen gevaar. Ongeveer tweederde van alle vrouwen die al in de tienerjaren zijn, heeft dit al gehad ovariële ontsteking. Bacterie, hoofdzakelijk chlamydia, overgedragen via onbeschermde seks, kan de oorzaak zijn van oophoritis.
Oorzaken
Verschillende virussen en bacteriën kan verantwoordelijk zijn voor het veroorzaken van oophoritis bij een vrouw. Als een regel, chlamydia is de trigger; vaak merkt de arts ook op streptokokken Af en toe kunnen enterokokken ook oophoritis veroorzaken. In een derde van alle gevallen zijn gonokokken verantwoordelijk voor de ontsteking van de eierstokken In de context van oophoritis spreken artsen van stijgen of dalen ontsteking De oplopende ontsteking, die als het ware "uit de vagina opstijgt", wordt veroorzaakt door onbeschermde geslachtsgemeenschap en is een van de meest voorkomende oorzaken van oophoritis. De neergaande ontsteking wordt veroorzaakt door ontstoken organen (zoals appendicitis), waarbij deze vorm van de ziekte alleen in de zeldzaamste gevallen voorkomt. Nog zeldzamer spreken artsen van hematogene ontstekingen. In dit geval is het kiemen - veroorzaakt door een viral griep or de bof - bereik de eierstokken rechtstreeks via de bloed.
Symptomen, klachten en tekenen
Vrouwen die getroffen zijn door oophoritis klagen er voornamelijk over pijn in de onderbuik. Naast lager pijn in de buik, koorts of een ander defensief spanningen kan ook voorkomen. Soms klaagt de patiënt er ook over misselijkheid en braken Als deze symptomen optreden, moet onmiddellijk een arts worden onderzocht. Er zijn echter ook ziekteverlopen die geen symptomen veroorzaken. Terwijl veel vrouwen klagen griep-achtige symptomen, andere patiënten gaan alleen naar de dokter omdat ze zijn begonnen te bloeden - buiten de menstruatie.
Diagnose en verloop van de ziekte
Voor een gynaecologisch onderzoek wordt uitgevoerd, een uitgebreide medische geschiedenis begint. De arts voert een vaginaal palpatieonderzoek uit; ultrageluid onderzoek kan ook tekenen van oophoritis detecteren. Als er bijvoorbeeld al een vergroting van de eierstokken is of eileiders. De ultrageluid onderzoek moet ook uitwijzen of cysten al aanwezig zijn of dat er soms ook vocht in de buikholte aanwezig is. Als de patiënt op de druk reageert, kan dit ook een eerste teken zijn dat oophoritis aanwezig is. EEN bloed test geeft informatie over welke ziekteverwekker de oophoritis heeft veroorzaakt, of het is ook mogelijk om de ziekteverwekker te bepalen door middel van een vaginaal uitstrijkje en vervolgens onderzoek onder een microscoop. De kiem wordt gedetecteerd in het laboratorium - met behulp van speciale culturen. Als de patiënt klaagt over ernstig pijn of als de arts constateert dat de eierstokken enorm vergroot zijn, moet er vaak een chirurgische ingreep worden gepland. Door middel van laparoscopie (buik endoscopie), heeft de arts zicht op andere organen en kan hij soms controleren of deze of zelfs de buikvlies zijn al getroffen. Als de ziekte te laat of helemaal niet wordt behandeld, kan een chronisch beloop het gevolg zijn. Dit betekent dat de vrouw keer op keer met ontstekingen moet vechten, en daarna littekens ontwikkelen, zodat de vruchtbaarheid er soms ook onder lijdt. Vrouwen die al drie ovariumontstekingen hebben gehad, hebben 50 procent kans om onvruchtbaar te zijn.
Complicaties
Allereerst veroorzaakt oophoritis zeer ernstig pijn in de buik en maag Deze pijn heeft een zeer negatief effect op de kwaliteit van leven van de getroffen persoon, en kan in het proces ook leiden tot aanzienlijke beperkingen in het dagelijks leven. bovendien vanwege de permanente pijn in de buik, verliezen patiënten ook hun eetlust en lijden daardoor aan gewichtsverlies of verschillende deficiëntieverschijnselen. Oophoritis kan ook leiden naar koorts, braken en misselijkheid, zodat het vermogen van de patiënt om ermee om te gaan spanning is ook aanzienlijk verminderd. Vrouwen kunnen ook een verhoogde vaginale bloeding ervaren, wat ook in verband kan worden gebracht met stemmingswisselingen In de regel geneest oophoritis zichzelf niet, zodat behandeling door een arts in elk geval noodzakelijk is. Behandeling van oophoritis wordt meestal uitgevoerd met behulp van antibiotica en leidt relatief snel tot een positief beloop van de ziekte. Er zijn geen bijzondere complicaties voor de getroffen persoon. Zonder behandeling kan oophoritis dat echter wel leiden naar appendicitis De levensverwachting van de patiënt verandert meestal niet door deze ziekte.
Wanneer moet je naar een dokter?
Vrouwen en meisjes die last hebben van ongemak in de onderbuik waar niets mee te maken heeft menstruatie moet een dokter zien. Als de pijn aanhoudt of in intensiteit toeneemt, is een arts nodig. Een beklemmend gevoel in het gebied van de eierstokken of baarmoeder, malaise en een gevoel van ziekte moeten worden onderzocht en behandeld. Als griep-achtige symptomen zoals braken, misselijkheid of er treedt interne zwakte op, dan is opheldering van de oorzaak noodzakelijk. Fever evenals een afname van de fysieke veerkracht moeten worden onderzocht en behandeld door een arts. Als er bloedverlies optreedt buiten de menstruatiecyclus, wordt dit beschouwd als een waarschuwingssignaal van het organisme. Een bezoek aan de dokter is noodzakelijk om een diagnose te kunnen stellen. Bloeden bij toiletbezoek, verlies van libido en ongemak tijdens geslachtsgemeenschap moeten met een arts worden besproken. Als er gedragsveranderingen optreden, neemt toe 피로 wordt opgemerkt of de persoon klaagt over slaapstoornissen, moet een arts worden geraadpleegd. Zwelling in de onderbuik, verminderde lichamelijke activiteit en stemmingswisselingen kan optreden als gevolg van oophoritis. Om te voorkomen dat de beperkingen in het dagelijks leven zich verder verspreiden, is een bezoek aan de huisarts aan te raden. Bij gebreksverschijnselen, uitputting en gewichtsverlies is actie vereist. Aangezien zelfgenezing niet te verwachten is, moet medische zorg worden geïnitieerd.
Behandeling en therapie
Het is belangrijk dat oophoritis relatief vroeg wordt behandeld. Alleen op deze manier kunnen eventuele late gevolgen, zoals onvruchtbaarheid, voorkomen. In de regel wordt oophoritis behandeld door middel van antibiotica de antibiotica moeten ongeveer 14 dagen worden ingenomen. Als het beloop van de ziekte erg ernstig is, kan de behandeling niet meer poliklinisch worden uitgevoerd en wordt de patiënt opgenomen in het ziekenhuis als intramurale patiënt. Er wordt voor gezorgd dat - als er aanwijzingen zijn welke ziekteverwekker de oorzaak was van de oophoritis - onmiddellijke medicamenteuze behandeling wordt gegeven. Als bacteriën zoals chlamydia betrokken zijn bij de oophoritis, niet alleen de patiënt maar ook de seksuele partner moet worden behandeld. Bovendien ontstekingsremmend drugs worden gebruikt - ook bij poliklinische behandeling van oophoritis; soms kunnen ook pijnstillende middelen worden toegediend. Nadat de acute fase voorbij is, kunnen patiënten ook profiteren van zitbaden, modderpakkingen of zelfs kortegolfhittetherapieën. Soms kan zelfs de "pil" worden gebruikt om de eierstok te "immobiliseren". Naast conservatieve methoden kan de arts ook kiezen voor een operatie. Vooral als eerdere behandelingen niet succesvol zijn geweest of als er al complicaties zijn (appendicitis or buikvliesontsteking Ook in het geval van zeer ernstige littekens kan de arts - samen met de patiënt - overeenkomen om de eileiders of eierstokken, zodat een symptoomvrij leven kan worden geleid.
Vooruitzichten en prognose
Voor bijna geen enkele ziekte zoals acute ontsteking van de eileider en eierstokken van een vrouw zijn er zoveel synoniemen. Er moet onderscheid worden gemaakt tussen een acute en een chronische vorm van oophoritis. Over het algemeen worden beide ziekten samengevat als bacteriële ontsteking van de vrouwelijke aanhangsels. Deze worden behandeld onder de medische overkoepelende term "adnexitis De prognose voor acute oophoritis is natuurlijk anders dan die van de chronische vorm van oophoritis adnexitis wordt vaak aangetroffen bij jonge en seksueel zeer actieve vrouwen. In de meeste gevallen is de prognose gunstig omdat ze acuut is adnexitis kan genezen zonder gevolgen. De belangrijke voorwaarde hiervoor is echter dat de infectie in een vroeg stadium wordt gediagnosticeerd en niet wordt overgedragen. Na adequate behandeling kan acute oophoritis zonder gevolgen genezen. De prognose is iets slechter als er complicaties optreden in de acute fase. Voorbeelden hiervan worden gegeven met een abces op de eileiders en eierstok, of buikvliesontsteking In beide gevallen kan permanente adhesie van de eileiders optreden als gevolg van het overdragen van de bijbehorende symptomen. Als gevolg hiervan zouden de getroffen vrouwen permanent moeten verwachten onvruchtbaarheid Als de eerste symptomen van oophoritis niet door een gynaecoloog worden behandeld, kan de ontsteking van de vrouwelijke aanhangsels chronisch worden.
het voorkomen
Oophoritis kan bijvoorbeeld worden voorkomen als beide partners ervoor kiezen om beschermde geslachtsgemeenschap te hebben (met behulp van een condoom Ten slotte zijn chlamydia of andere bacteriën die worden overgedragen tijdens seksuele handelingen de belangrijkste triggers.
Nazorg
In de meeste gevallen slechts beperkt maatregelen van directe nazorg zijn beschikbaar voor de getroffen persoon met oophoritis. Om deze reden moet de getroffen persoon direct bij de eerste symptomen en tekenen van de ziekte een arts raadplegen, zodat verdere complicaties of ongemak kunnen worden voorkomen. In het ergste geval, indien onbehandeld, zal de getroffen persoon lijden aan compleet onvruchtbaarheid, die niet kan worden teruggedraaid. Daarom is de prioriteit bij deze ziekte een vroege diagnose. In de meeste gevallen wordt oophoritis behandeld door verschillende medicijnen te nemen. Er moet altijd voor worden gezorgd dat de juiste dosering wordt gegarandeerd en dat de medicatie regelmatig wordt ingenomen om de symptomen te verlichten. Als de ziekte wordt behandeld door antibiotica, mogen ze niet samen worden ingenomen alcohol Regelmatige controles en onderzoeken door een arts zijn ook erg belangrijk na de behandeling om schade aan de interne organen in een vroeg stadium. In de regel vermindert oophoritis de levensverwachting niet als het vroeg wordt opgespoord en behandeld. Verder maatregelen van nazorg zijn niet nodig en zijn meestal niet beschikbaar voor de getroffen persoon.
Wat u zelf kunt doen
Vrouwen die hebben ovariële ontsteking Volg eerst de instructies van de gynaecoloog. Pijnstillers en ontstekingsremmers moet worden ingenomen zoals voorgeschreven door de arts voor een optimale genezing. Dit kan gepaard gaan met een hele reeks natuurlijke remedies zoals duizendblad, paardestaart of haver stro. Homeopathische preparaten zoals nachtschade of aconitum hebben een ontstekingsremmende werking en mogen in overleg met de arts ook gebruikt worden. Getroffen vrouwen moeten zich ook warm kleden en stevige schoenen dragen. Na geslachtsgemeenschap, die dient plaats te vinden met een condoom in de eerste weken na diagnose geldt een zorgvuldige persoonlijke hygiëne. Chronisch ziek patiënten dienen permanent aandacht te besteden aan een goede intieme hygiëne. Als er tijdens of na de behandeling ongebruikelijke symptomen of klachten optreden, is een bezoek aan de huisarts aan te raden. De arts kan het beloop volgen en de behandeling indien nodig aanpassen. Bovendien kan hij een homeopaat en andere artsen raadplegen als er een ernstige onderliggende ziekte aanwezig is of als de oophoritis niet binnen enkele dagen tot weken verdwijnt. Patiënten dienen ook voldoende rust te nemen en contact met te vermijden koud.
