De term komt voor op shampooflessen, crème tubes en make-up potjes: “dermatologisch getest”. Ook andere aanduidingen zoals "klinisch getest" of "getest op schadelijke stoffen" vaak leiden in de veronderstelling dat het product veilig is voor gevoelige mensen. Maar de term "dermatologisch getest" zegt in eerste instantie alleen dat het product is getest in aanwezigheid van een dermatoloog - maar niets over de testprocedure, de onafhankelijkheid van de testers of de wetenschappelijke registratie van de tests.
Strikte zelfcontrole
Natuurlijk is "dermatologisch getest" niet alleen papierverspilling. Integendeel, gevestigde fabrikanten en farmaceutische producenten onderwerpen hun producten aan de strengste tests in alle ontwikkelingsstadia. Dit omvat het wetenschappelijk onderbouwde ontwerp van de testopstelling, de documentatie en de exacte en traceerbare test zelf. Op de universiteit worden testseries met patiënten uitgevoerd huid klinieken.
Testseries in verschillende testcentra en onder toezicht van verschillende dermatologen helpen om eventuele landspecifieke verschillen te compenseren. Veel farmaceutische bedrijven hebben hun eigen ethische commissies die zich bezighouden met de ontwikkeling van tests, de wetenschappelijke uitvoering van de tests en zelfs de ontwikkeling van apparatuur voor deze tests. Tegelijkertijd worden er nauwelijks tests op dieren uitgevoerd. Er worden tal van dermatologische tests uitgevoerd huid cellen in het reagensglas.
Monitoring richtlijnen voor het fabricageproces
Inmiddels zijn er verschillende zogenaamde GMP-richtlijnen voor het hele Europese gebied. GMP is de afkorting voor "Good Manufacturing Practice". Binnen deze verordening wordt de productie van actieve ingrediënten ook wereldwijd gereguleerd.
Als een actief ingrediënt moet worden vervaardigd of gebruikt voor een geneesmiddel, moet het worden vervaardigd in overeenstemming met deze richtlijnen. De richtlijn specificeert eisen voor personeel, kwaliteitsmanagement, verpakking en etikettering, opslag en distributie, en distributeurs. Er is momenteel echter geen toepasselijke regelgeving voor Grensverkeer fabrikanten van actieve ingrediënten in Europa, dus de naleving van deze richtlijn is grotendeels vrijwillig.
Ingrediënten moeten worden geëtiketteerd
De etikettering van ingrediënten zelf wordt bepaald door EU-richtlijnen, die bedoeld zijn om de consument meer duidelijkheid te geven bij het kopen schoonheidsmiddelen Alle ingrediënten zijn gelabeld met zogenaamde INCI-nummers. De "International Nomenclature of Cosmetic Ingredients" (INCI) heeft geleid tot een standaardisatie van termen in heel Europa.
Dus als u uw make-up in Frankrijk koopt, kunt u kleurstoffen herkennen aan bijvoorbeeld hun INCI-nummer. Hoewel het ontcijferen van de cijfers voor de leek nog steeds gecompliceerd genoeg blijft, is deze regeling vooral belangrijk voor allergie patiënten.
Risicobeoordeling door middel van etikettering
Dermatologen en dermatologische klinieken volgen allergie gevallen zeer nauw. Als een stof opvalt door toegenomen allergie incidentie, wordt het nauwkeurig onderzocht. Veel cosmetica kleurstoffen zijn opgenomen in de zogenaamde Blauwe Lijst, die in totaal vier allergieclassificaties bevat. De cijfers 0-4 geven aan of en hoe vaak allergische reacties zijn opgetreden. Deze classificatie wordt met hun INCI-nummer aan de afzonderlijke stoffen toegekend.
De kleurstof CI 40 800 is bijvoorbeeld beta-caroteen, de oranje kleurstof van de wortel. De allergieklasse is 0: allergieën zijn daarom onbekend of uiterst zeldzaam. Dit maakt het gemakkelijk om te bepalen of een bepaalde kleurstof een hoger allergierisico met zich meebrengt dan een andere. Allergie-patiënten moeten daarom de overeenkomstige INCI-nummers in hun allergiepaspoort.
Iedereen die precies wil weten wat er achter de term "dermatologisch getest" op zijn shampoofles zit, moet contact opnemen met de fabrikant en om bewijs vragen. Als dit verzoek wordt afgewezen, is het wellicht de moeite waard om het consumentenadviescentrum te bellen. Men moet afzien van het kopen van dermatologische producten aan de deur: zelfs als ze worden aangeboden als bijzonder goedkope natuurlijke producten, leert men meestal weinig over ingrediënten en testmethoden.
