Het Mowat-Wilson-syndroom is een zeldzame, genetische ontwikkelingsstoornis met meerdere symptomen. Als onderdeel van het genetisch defect, hart- defecten en hersenen naast afwijkingen in het aangezicht, de ingewanden en de geslachtsorganen doen zich ontwikkelingsstoornissen voor. De ziekte, die nog niet te genezen is, is alleen symptomatisch te behandelen.
Wat is het Mowat-Wilson-syndroom?
Het Mowat-Wilson-syndroom is een vrij recente klinische entiteit. Het klinisch diverse fenomeen werd voor het eerst beschreven door Mowat en Wilson in 1998. Naast ontwikkelingsstoornissen kenmerken microcefalieën en het symptoomcomplex van de ziekte van Hirschsprung het klinische beeld. Een genetisch defect wordt beschouwd als de oorzaak van de ziekte. Over het algemeen zijn de symptomen buitengewoon divers. De zeldzame ziekte is tot nu toe weinig onderzocht. Daarom zijn er tot dusverre weinig therapeutische opties beschikbaar. Er is geen definitieve prevalentie, aangezien de aandoening tot de 21e eeuw zelden of nooit werd gediagnosticeerd. Momenteel zijn in totaal ongeveer 200 patiënten met het syndroom gedocumenteerd.
Oorzaken
A gen mutatie veroorzaakt het Mowat-Wilson-syndroom. Volgens huidig onderzoek is de ZFHX1B gen is het ziekteverwekkende gen. Het veroorzakende gen Het defect wordt verondersteld te zijn gelokaliseerd in chromosomale regio 2q22. Het aangetaste gen is ongeveer 70 kb groot en bestaat uit in totaal tien exons van 1214 aminozuren Dit gen codeert voor het eiwit SIP1, dat actief is als transcriptionele modulator en deelneemt aan de embryogenese. De embryogenese van getroffen individuen wordt daardoor verstoord. De ziekteverwekkende afwijkingen van het gen kunnen overeenkomen met een volledige deletie, een herpositionering of een opeenvolgende afwijking. Het genetisch defect wordt overgedragen in autosomaal dominante overerving. Dus één defect allel op de twee homoloog chromosomen is al voldoende om de erfelijke ziekte door te geven.
Symptomen, klachten en tekenen
De symptomen van het Mowat-Wilson-syndroom komen overeen met een complexe ontwikkelingsstoornis en zijn klinisch divers. De belangrijkste symptomen zijn onder meer cerebraal getriggerde aanvallen en microcefalie. Dergelijke microcefalie presenteert zich als gevolg van voortijdige verharding van alle schedelhechtingen en vernauwt de hersenen tijdens de groeifase. Om deze reden worden patiënten getroffen door mentale vertraging Bovendien zijn er vaak gezichtsafwijkingen, waardoor de patiënt vaak een adelaarachtig profiel krijgt. Deze afwijkingen kunnen bijvoorbeeld overeenkomen met grote, diepliggende, horizontaal gerichte ogen wenkbrauwen, auriculaire anomalieën, bijgevoegd oorlellen en een opvallend uitstekende kin. In 90 procent van de gevallen lijden getroffen personen aan epilepsie De mentale ontwikkeling is ernstig vertraagd en de taalontwikkeling is vaak volledig afwezig. Ook de motorische ontwikkeling van de patiënten wordt vertraagd. Bovendien secundair korte gestalte komt vaak voor bij normale geboortemetingen. Misvormingen van het urinebuis kan aanwezig zijn. Aangeboren hart- defecten of misvormingen van de geslachtsorganen zijn ook denkbaar. Daarnaast treden, zoals kenmerkend, neuronale afwijkingen van de darmwandplexus op Ziekte van Hirschsprung.
Diagnose en verloop van de ziekte
De diagnose van het Mowat-Wilson-syndroom kan niet worden gesteld op basis van louter onderzoek, maar vereist analyse van genetisch materiaal. Uit het genomische DNA van de patiënt amplificeert het laboratorium de exonen twee tot en met tien van het ZFHX1B-gen. Deze versterking vindt plaats met behulp van PCR. Dit materiaal en de intron-exon-splitsingsplaatsen worden geanalyseerd door middel van DNA-sequentiebepaling. Met behulp van multiplex ligatie-afhankelijke probe-amplificatie wordt elk exon van het ZFHX1B-gen geanalyseerd op deletie en duplicatie. Deze complexe procedure duurt ongeveer drie weken en kan, in tegenstelling tot alleen het onderzoeken van de patiënt, een onbetwiste diagnose opleveren. In de meeste gevallen wordt niet alleen het DNA van de getroffen persoon, maar ook dat van zijn of haar ouders gesequenced en geanalyseerd. Het verloop van de ziekte is sterk afhankelijk van de vorm van de genetische afwijking en de mate van deletie of herpositionering van chromosomale delen. Definitieve prognoses kunnen nauwelijks worden gemaakt, alleen al vanwege de weinige gedocumenteerde gevallen van de ziekte tot nu toe. Echter, vroege diagnose en daaropvolgende therapie hebben waarschijnlijk een gunstige invloed op de prognose.
Complicaties
Het Mowat-Wilson-syndroom veroorzaakt ernstige symptomen en complicaties bij de patiënt die de levensverwachting en kwaliteit van leven aanzienlijk verminderen. In de regel is ook het dagelijkse leven van de patiënt aanzienlijk beperkt en zijn de getroffen personen afhankelijk van de hulp van andere mensen in hun dagelijks leven . Bovendien mentaal vertraging optreedt, waarbij het niet ongebruikelijk is dat naasten en ouders ook last hebben van psychische klachten of Depressie In de meeste gevallen hebben de getroffen personen er ook last van krampen en verminderde veerkracht. Verder komen er ook verschillende misvormingen van het gezicht voor en epilepsie ontwikkelt. De taalontwikkeling wordt ook aanzienlijk vertraagd, wat leidt tot aanzienlijke problemen bij de communicatie van de patiënt op volwassen leeftijd. EEN hart- defect en korte gestalte komen ook voor. De hartafwijking wel leiden tot spontane hartdood, zodat de levensverwachting van de getroffen persoon wordt beperkt door het Mowat-Wilson-syndroom. Het is niet mogelijk om het Mowat-Wilson-syndroom te genezen. De verschillende symptomen kunnen echter worden beperkt en behandeld, zodat de getroffen persoon een aanvaardbaar leven van alledag heeft. Er treden geen complicaties op, maar een positieve behandeling is niet in alle gevallen mogelijk.
Wanneer moet je naar de dokter gaan?
Hoewel het Mowat-Wilson-syndroom niet kan worden genezen met de huidige wettelijke en medische opties, wordt aanzienlijke verlichting bereikt door de behandeling van de symptomen die optreden. Normaal gesproken geldt dat hoe eerder een diagnose kan worden gesteld, hoe beter de behandelingsmogelijkheden van de patiënt zijn. Overleg met een arts is noodzakelijk als er een ontwikkelingsstoornis is bij het opgroeiende kind. Als individuele afwijkingen optreden in directe vergelijking met leeftijdsgenoten, is een arts nodig. De observaties moeten met hem worden besproken, zodat een beoordeling van de toestand van volksgezondheid is mogelijk. EEN leren handicap, storingen in geheugen, een spraakvertraging of eigenaardigheden in bewegingspatronen moeten worden voorgelegd aan een arts. Als krampen, pijn of een afwijkende houding optreedt, moet een arts worden geraadpleegd. Misvormingen of afwijkingen van het gezicht duiden op een voorwaarde waarvoor behandeling nodig is. Een visuele onvolkomenheid of abnormaliteit van gelaatstrekken moet door een arts worden opgehelderd. Vertraagde denkprocessen of bewegingen zijn tekenen van een stoornis en moeten worden onderzocht. Als er hartritmestoornissen optreden, als er problemen zijn met de uitscheiding of als er onregelmatigheden zijn in het reactievermogen of het waarnemingsvermogen, moet een arts worden bezocht. Gedragsafwijkingen, vegetatieve stoornissen of eigenaardigheden van de huid uiterlijk moet worden onderzocht door een arts.
Behandeling en therapie
Het Mowat-Wilson-syndroom is tot op heden ongeneeslijk. Symptomatische behandelingsopties zijn ook beperkt. Medicamenteuze therapieën worden meestal gebruikt tegen de aanvallen. Anti-epileptica tonen de grootste doeltreffendheid in deze context. Sommige symptomatische misvormingen kunnen operatief worden gecorrigeerd. Vooral de manifestaties van Ziekte van Hirschsprung moet zo snel mogelijk worden gecorrigeerd, anders bloedvergiftiging of transmigrerend buikvliesontsteking zou kunnen ontwikkelen. Symptomatisch therapie van het Mowat-Wilson-syndroom is in de eerste plaats bedoeld om de kwaliteit van leven van de getroffenen te verbeteren. Met dit doel, mentaal en motorisch vertraging kan ook worden tegengegaan. Logopedie kan helpen bij de taalontwikkeling, die vaak afwezig is bij het Mowat-Wilson-syndroom zonder ondersteunend therapeutisch middel maatregelen Fysiotherapeutisch en ergotherapie behandelingen kunnen ook de vertraagde ontwikkeling van motorische vaardigheden tegengaan. Het Mowat-Wilson-syndroom is vaak een bijna onvoorstelbare psychologische belasting voor de ouders van een getroffen persoon. Om deze reden worden de ouders van de patiënten vaak ondersteund door psychotherapeuten. Momenteel houdt medisch onderzoek zich bezig met gen therapie benaderingen, die gendefecten in de toekomst zouden moeten genezen. Het defecte ZFHX1B-gen van getroffen individuen kan bijvoorbeeld binnenkort worden vervangen, waardoor de ziekte geneesbaar kan worden.
Vooruitzichten en prognose
Het Mowat-Wilson-syndroom is tegenwoordig goed te behandelen. De levensverwachting en kwaliteit van leven zijn gebaseerd op het type en de ernst van de aangeboren afwijkingen. In het geval van milde afwijkingen die het hart niet aantasten, kunnen getroffen personen volwassen worden. Ernstig zieke patiënten overlijden gewoonlijk tijdens jeugd of adolescentie als gevolg van de ziekte. Typische doodsoorzaken zijn een hartinfarct of de kenmerkende HSCR-ziekten. Door de hersenaanvallen komt de dood vaak voor tijdens de eerste levensjaren van het kind. Het zeldzame syndroom kan symptomatisch worden behandeld, waardoor patiënten in ieder geval tijdelijk een symptoomvrij leven kunnen leiden. Op de lange termijn biedt het Mowat-Wilson-syndroom echter geen positieve prognose, aangezien de verschillende misvormingen en anomalieën resulteren in een progressieve verslechtering van volksgezondheid en eventueel leiden tot de dood. De prognose met betrekking tot de levensverwachting en het verloop van de ziekte wordt meestal gemaakt door de behandelend specialist. Dit is meestal een neuroloog of een specialist in genetische ziekten Afhankelijk van het symptoombeeld blijkt de diagnose van de ziekte al moeilijk te zijn, daarom wordt het Mowat-Wilson-syndroom vaak niet ontdekt vóór de voorwaarde is al ver gevorderd.
het voorkomen
Omdat het Mowat-Wilson-syndroom een complexe ontwikkelingsstoornis is met een genetische oorzaak, is het moeilijk te voorkomen. Het is echter mogelijk dat paren in het gezinsplanningsproces hun DNA-sequentie kunnen laten bepalen om hun persoonlijke risico op het doorgeven van genetische defecten te beoordelen.
Follow-up
In de meeste gevallen hebben getroffen personen weinig of geen nazorg beschikbaar voor het Mowat-Wilson-syndroom omdat het een genetische ziekte is. Daarom moeten getroffen personen idealiter in een vroeg stadium een arts raadplegen om verdere symptomen of complicaties te voorkomen, die een negatieve invloed kunnen hebben op de levensverwachting en kwaliteit van leven van de getroffen persoon. Zelfgenezing is meestal niet mogelijk, daarom moet een arts worden geraadpleegd bij de eerste tekenen en symptomen van de ziekte. Bij kinderwens kunnen genetische tests en counseling nuttig zijn om herhaling van het syndroom bij de nakomelingen te voorkomen. In de regel zijn degenen met het Mowat-Wilson-syndroom afhankelijk van het nemen van verschillende medicijnen. Deze moeten altijd op tijd en ook in de juiste dosering worden ingenomen om de symptomen te verlichten. Bij kinderen zijn het vooral de ouders die de inname moeten controleren. Hetzelfde, maatregelen of fysiotherapie zijn in veel gevallen nodig, hoewel sommige oefeningen ook thuis kunnen worden uitgevoerd. Of de levensverwachting van de getroffen persoon afneemt als gevolg van het Mowat-Wilson-syndroom, kan in dit geval niet universeel worden voorspeld.
Hier is wat u zelf kunt doen
Aangezien er helaas nog geen behandelingen zijn voor het Mowat-Wilson-syndroom, is de huidige prioriteit het verbeteren van de kwaliteit van leven van het kind. In veel gevallen kan vroege logopedische therapie een vertraagde taalontwikkeling tegengaan en zorgen voor aanzienlijk succes bij de taalontwikkeling. Daarnaast intensieve fysiotherapeutische en ergotherapie maatregelen zorgen voor een betere motorische en mentale ontwikkeling. Afgezien van de door de arts voorgeschreven maatregelen, is het zeker aan te raden om het probleem zelf aan te pakken en de therapie thuis voort te zetten. De zorg voor een gehandicapt kind is een enorme last, vooral voor de ouders, maar ook voor eventuele aanwezige broers en zussen, en het gezinsleven en uiteindelijk de kwaliteit van de zorg kan eronder lijden. Het is daarom enorm belangrijk dat ouders in dergelijke gevallen zoeken psychotherapie op tijd, waardoor ze meer krijgen sterkte weer op de lange termijn door leren methodes van ontspanning en conflictbeheersing. Het is ook belangrijk om te onthouden dat getroffenen recht hebben op jaarlijkse preventieve zorg van maximaal zes weken, waarvoor het fonds voor verpleegkundige zorg de kosten dekt. Er zijn al voorzieningen waar overdag intensieve zorg wordt verleend, terwijl familieleden kunnen ontspannen tijdens uitstapjes. Dit kan een grote hulp zijn, vooral voor broers en zussen.
