De term microangiopathie wordt gebruikt om een pathologische verandering en vermindering in functie van het kleine te beschrijven bloed schepen waar de uitwisseling van stoffen met de omringende cellen van het lichaam plaatsvindt. De ziekte treft voornamelijk de haarvaten van bepaalde organen zoals de ogen, nieren en hart- met serieus volksgezondheid gevolgen. Stofwisselingsziekten, hypertensie en autoimmuunziekten worden beschouwd als de belangrijkste oorzaken van microangiopathie.
Wat is microangiopathie?
Het vasculaire systeem is samengesteld uit slagaders die zich geleidelijk in kleine vertakken arteriolen. De arteriolen vertakken verder in haarvaten die niet zichtbaar zijn voor het blote oog. Terwijl de haarvaatjes doorgaan, komen ze samen om longblaasjes te vormen, die op hun beurt samenkomen om macroscopische aderen te vormen. Microangiopathie is de term die wordt gebruikt om ziekte en verminderde functie van te beschrijven bloed schepen met microscopisch kleine doorsneden zoals arteriolen, haarvaten en longblaasjes. Er is geen precies gedefinieerd onderscheid met macroangiopathie, die van invloed is op bloed schepen met grotere doorsneden (slagaders en aders). Microangiopathie kan alle lichaamsweefsels aantasten. Bij voorkeur treden de pathologische veranderingen van de bloedvaten op in de achterkant van het oog, nieren, hart-, hersenen en ledematen, afhankelijk van de oorzaak. De wanden van de capillairen kunnen zodanig worden gewijzigd dat de noodzakelijke diffusieprocessen, dat wil zeggen een bilaterale uitwisseling van stoffen, door de wanden heen met de omringende weefselcellen slechts in beperkte mate of geheel afwezig zijn. De functionele beperkingen zijn vaak te wijten aan afzettingen in de capillair muren, die - vergelijkbaar met arteriosclerose - Maak de capillair muren onelastisch en ongeschikt voor gas- en stofuitwisseling. In zeldzame gevallen kunnen microangiopathieën ook worden veroorzaakt door lokaal voorkomende occlusies van de stroomopwaartse arteriolen en slagaders, wat resulteert in een gebrek aan massa overdracht in de haarvaten vanwege de afwezigheid van bloedstroom.
Oorzaken
Microangiopathieën zijn meestal langdurige gevolgen van andere reeds bestaande aandoeningen. Arterieel hypertensiestofwisselingsziekten zoals suikerziekte mellitus en systemisch autoimmuunziekten worden beschouwd als de belangrijkste triggers. Arterieel hypertensie wordt meestal zelf veroorzaakt door reeds bestaande aandoeningen die ook op verschillende manieren het vasculaire systeem beïnvloeden. Bij primaire arteriële hypertensie, waarbij er geen reeds bestaande organische ziekte is, chronisch spanning is waarschijnlijk de meest voorkomende boosdoener. Chronisch spanning leidt tot een sympathische omschakeling van het metabolisme naar het op korte termijn terughalen van fysieke topprestaties zoals vluchten of aanvallen, zonder dat het fysieke potentieel uiteindelijk wordt teruggewonnen. De spanning hormonen adrenaline en noradrenaline vrijgegeven door de sympathieke zenuwstelsel constante vasoconstrictie veroorzaken, resulterend in verhoogde bloeddruk met overeenkomstige effecten op de haarvaten van het vaatstelsel. Stofwisselingsziekten kunnen de samenstelling van de capillair membranen op de lange termijn en hun functie nadelig beïnvloeden. In suikerziekte mellitus wordt het netvlies in het gebied van de macula, de plaats met het scherpste zicht, meestal aangetast.
Symptomen, klachten en tekenen
De symptomen en klachten van microangiopathie hangen voornamelijk af van de aangetaste organen en weefsels en de daaruit voortvloeiende beperkingen van hun functies. Bij stofwisselingsstoornissen veroorzaakt door suikerziekte mellitus, als het suiker evenwicht is niet kunstmatig gestabiliseerd, de netvlies van het oog is vaak de eerste die wordt getroffen. Er is in eerste instantie een grotendeels onopgemerkte verstoring van de stofwisseling op het netvlies. Naarmate de ziekte voortschrijdt, wordt eerst de macula en later het hele netvlies aangetast. In Europa en Noord-Amerika, diabetische retinopathie, die is gebaseerd op microangiopathie, is de meest voorkomende oorzaak van blindheid.
Diagnose en ziekteprogressie
Mogelijke diagnostische methoden verwijzen altijd naar het orgaanweefsel waarin microangiopathie wordt vermoed. Terwijl in het geval van retinopathie de fundus van het oog optisch niet-invasief kan worden onderzocht, in het geval van nieren en lever, een biopsie en microscopisch onderzoek van de genomen weefselmonsters is noodzakelijk voor een goede opheldering. Microangiopathie van de nieren en hart- wel leiden naar nierfalen en hartfalenrespectievelijk in vergevorderde stadia. subcorticale arteriosclerotische encefalopathie (SAE) komt uiteindelijk ook voort uit microangiopathie, die aanvankelijk leidt tot de afbraak van myeline, de myeline-omhulsels van de neuronen in het CZS. In een vergevorderd stadium, motorische stoornissen, urine-incontinentie en neuropsychologische stoornissen tot dementie ingesteld. Alleen in de huidbloed circulatie in de eindstroombaan (arteriolen, capillairen, venulen) kunnen direct microscopisch worden waargenomen met behulp van laser Doppler-fluxmetrie en kleuring met Na-fluoresceïne.
Complicaties
Over het algemeen zijn de symptomen van microangiopathie afhankelijk van het specifieke orgaan dat wordt aangetast en kunnen ze sterk variëren. Deze ziekte heeft echter een zeer negatief effect op het orgaan en weefsel dat erdoor wordt aangetast. Het is niet ongebruikelijk dat diabetes de ogen en het netvlies aantast, zodat de getroffen persoon in het ergste geval volledig blind kan worden. Vooral bij jonge mensen, compleet blindheid wel leiden tot ernstig psychisch ongemak of Depressie, waardoor de kwaliteit van leven ernstig wordt beperkt. Het is niet ongebruikelijk dat microangiopathie zich ontwikkelt nierinsufficiëntie In het ergste geval kan de getroffen persoon overlijden en is hij afhankelijk van dialyse of een donor nier. Hartfalen kan ook voorkomen en, in het ergste geval, leiden tot de dood van de patiënt. De behandeling van microangiopathie is meestal altijd gebaseerd op de onderliggende ziekte en pogingen om deze te behandelen. Het is echter niet algemeen te voorspellen of dit zal lukken en of het verloop van de ziekte positief zal zijn. In veel gevallen wordt de levensverwachting aanzienlijk verminderd door microangiopathie.
Wanneer moet je naar een dokter?
Microangiopathie moet altijd door een arts worden onderzocht en behandeld. Het leidt niet tot zelfgenezing. Indien onbehandeld, kan de ziekte in het ergste geval ook leiden tot de dood van de patiënt. De symptomen van microangiopathie zijn sterk afhankelijk van het aangetaste orgaan. In de regel lijden patiënten echter aan diabetes en blijven ze oogklachten hebben. Het zicht neemt af en er zijn visuele klachten of sluier zicht. Als deze klachten zonder bijzondere reden en vooral blijvend optreden, dient een arts te worden geraadpleegd. Microangiopathie kan leiden tot blindheid als de symptomen worden genegeerd. Ook klachten aan de nieren of het hart duiden op deze ziekte. De ziekte kan worden vastgesteld door een huisarts. Voor verdere behandeling is het echter noodzakelijk om andere specialisten te bezoeken. Of dit zal resulteren in een positief beloop van de ziekte, is in het algemeen niet te voorspellen. In sommige omstandigheden kan de levensverwachting van de patiënt worden beperkt en verminderd door de microangiopathie.
Behandeling en therapie
Een efficiënte behandeling hangt altijd af van de onderliggende ziekte, omdat microangiopathie meestal een gevolg is en geen oorzaak van de onderliggende ziekte. Eerst en vooral zijn diabetes mellitus en primaire arteriële hypertensie (hoge bloeddruk Voor of parallel aan de behandeling van retinopathie of nierinsufficiëntiemoet ervoor worden gezorgd dat de suiker evenwicht wordt zo goed mogelijk afgesteld en dat de arteriële bloeddruk komt overeen met de normale waarden. In sommige gevallen wordt microangiopathie veroorzaakt door een verandering in de samenstelling van het bloed en dientengevolge een verandering in de stromingseigenschappen. Ook hier is het raadzaam om eerst de oorzaken van de verandering in bloedsamenstelling te behandelen. Normaal gesproken, wanneer de stromingseigenschappen van het bloed normaliseren, neemt ook de microangiopathie af. In het geval van ziekte van een van de vele autoimmuunziektenbehandeling is erg moeilijk omdat de auto-immuunreacties moeten worden ingeperkt door medicatie en het lichaam indien mogelijk niet in contact mag komen met de triggerende stoffen.
Vooruitzichten en prognose
Over het algemeen vroege start van therapie leidt tot een gunstige prognose. Artsen kunnen daarmee niet alleen de acute symptomen verlichten, maar ook chronische voorkomen nierfalen Bovendien zijn de volgende aspecten gunstig voor de vooruitzichten: een jonge leeftijd, geen significante bijkomende ziekten en een verminderd aantal laesies. Als deze aspecten niet aanwezig zijn, zijn meestal geen complicaties te verwachten. Als zich echter al een microangiopathie heeft ontwikkeld, is de kans op herstel ongunstig. Artsen kunnen alleen proberen de progressie te remmen of te vertragen. Dit gebeurt voornamelijk door het bloed aan te passen glucose niveau met geschikte therapieën. Microangiopathie kan fataal zijn als het ongunstig verloopt. Soms worden mensen ook blind, wat tot psychische problemen kan leiden. Een ziekte leidt altijd tot beperkingen in het dagelijks leven. Patiënten moeten nauwlettend worden gevolgd. De vermindering van de functie van de bloedvaten moet worden tegengegaan. Al met al is het algemene beeld gemengd. Patiënten hebben vaak te maken met een verminderde levensverwachting. Als de behandeling te laat wordt gestart, wordt de levensverwachting nog verder verlaagd. De huidige medische mogelijkheden zorgen echter voor een grotendeels symptoomvrij leven van alledag. Degenen die zich aan de overeengekomen regels houden, verminderen hun risico aanzienlijk.
het voorkomen
preventieve maatregelen omdat bescherming tegen microangiopathie in wezen bestaat uit het vermijden van het uitlokken van onderliggende ziekten zoals diabetes mellitus en arteriële hypertensie. Als bekend is dat andere stofwisselingsziekten microangiopathie veroorzaken, preventief maatregelen bestaan uit het, indien mogelijk, het aanpassen van de betrokken metabolische waarden naar normale waarden. In aanwezigheid van een geërfd of verworven gen mutatie die een trigger kan zijn voor auto-immuunreacties, zijn er geen directe preventieve maatregelen maatregelen Gewoonlijk zijn dergelijke afwijkingen van de immuunsysteem worden pas ontdekt na het begin van de symptomen.
Follow-up
Microangiopathie leidt tot verschillende klachten en complicaties, die meestal allemaal een zeer negatieve invloed hebben op de kwaliteit van leven en ook op de levensverwachting van de getroffen persoon. Bij de eerste tekenen en symptomen moet een arts worden geraadpleegd om verdere complicaties te voorkomen. In dit klinische beeld kan geen onafhankelijke genezing plaatsvinden. In de meeste gevallen leidt microangiopathie tot verschillende klachten van de interne organen Het leidt voornamelijk tot stofwisselingsstoornissen en bovendien tot diabetes. Het is ook niet ongebruikelijk dat getroffenen lijden aan vocht en ook aan gewichtsverlies. Evenzo kan het in het ergste geval, als het niet wordt behandeld, leiden tot volledige blindheid, die niet langer kan worden behandeld. Evenzo worden de nieren en het hart beïnvloed door de microangiopathie, zodat het kan leiden tot een insufficiëntie in het hart of bij de nieren, wat ook tot de dood leidt. De verdere behandeling is sterk afhankelijk van de oorzaak van de ziekte, zodat een algemene voorspelling meestal niet te maken is. In veel gevallen wordt in dit geval ook de levensverwachting van de getroffen persoon verminderd.
Wat u zelf kunt doen
Welke maatregelen getroffen personen kunnen nemen in het geval van microangiopathie, hangt altijd af van de onderliggende ziekte. Als het voorwaarde is gebaseerd op diabetes mellitusis de belangrijkste stap een verandering in levensstijl. Als dit nog niet is gebeurd, moet de getroffen persoon zijn of haar aanpassen dieet aan de ziekte, vergezeld van matige lichaamsbeweging. Te zwaar individuen moeten ernaar streven om af te vallen, aangezien dit de enige manier is om diabetes mellitus en dus ook microangiopathie op lange termijn tegen te gaan. Een arts moet de suiker evenwicht en controleer ook de arteriële bloeddruk Als de microangiopathie het gevolg is van een auto-immuunziekte, is behandeling met medicatie noodzakelijk. In dit geval moeten patiënten in de eerste plaats het rustig aan doen en de onderliggende ziekte volledig genezen. Veranderingen in levensstijl worden ook aanbevolen, als een versterkte immuunsysteem is minder vatbaar voor ernstige complicaties. Personen die aan microangiopathie lijden, moeten dichtbij komen Grensverkeer door hun huisarts. Als zich al secundaire ziekten of ernstige complicaties hebben ontwikkeld, moet een specialist worden geraadpleegd. De belangrijkste zelfhulpmaatregel is om de verminderde functie van de kleine bloedvaten regelmatig te laten controleren door een medische professional en ervoor te zorgen dat de medicatie optimaal wordt aangepast.
