Een dislocatie, in de volksmond ook wel dislocatie of dislocatie genoemd, is een letsel aan de gewrichten die meestal optreedt als gevolg van een val of een abrupte overbelasting. Dit resulteert meestal in een volledig verlies van contact tussen de botten het vormen van het gewricht. De schouder en elleboog gewrichten worden in dit geval bijzonder vaak getroffen.
Wat is ontwrichting?
Met ontwrichting bedoelen artsen een verwonding aan de gewrichten waarin de uiteinden van de botten het vormen van het gewricht verliest meestal het contact met elkaar volledig (dit wordt dislocatie genoemd). Dit voorwaarde wordt ook vaak dislocatie of dislocatie van het betreffende gewricht genoemd. Het is meestal een tijdelijke uitlijning van de botten dat medische behandeling vereist. In principe kan ontwrichting bijna elk gewricht in het lichaam aantasten. Bijzonder frequent komen echter dislocaties van de schouder-, elleboog- en kniegewrichten voor. Uit de kom vinger of kaakgewrichten zijn ook niet ongewoon. Een ontwrichting is een ernstige verwonding aan het aangetaste gewricht en kan leiden tot botbreuken, vooral tijdens de groei.
Oorzaken
In de meeste gevallen zijn de oorzaken van een ontwrichting te wijten aan indirecte kracht op het aangetaste gewricht. Hierbij kan onder meer sprake zijn van een val op bijvoorbeeld de arm / schouder. Ook bij sommige sporten, zogenaamd hyperextensie Er kunnen verwondingen optreden, die resulteren in een ontwrichting van de vinger gewrichten, bijvoorbeeld. Schokkerig en gewelddadig trekken aan vingers, armen of benen kan er ook toe leiden dat een gewricht dienovereenkomstig wordt verwond. Als een gewricht al meerdere keren is aangetast door een dislocatie, kan het onstabiel blijven in vergelijking met andere gewrichten - met als gevolg dat er soms zelfs zonder kracht zogenaamde gewone dislocaties optreden.
Symptomen, klachten en tekenen
Een ontwrichting veroorzaakt meestal ernstig pijn Het uit elkaar drijven van de botuiteinden kan schade aan de omliggende ligamenten veroorzaken, schepen, zenuwen en spieren. Als gevolg hiervan wordt de mobiliteit ook normaal gesproken ernstig verminderd, en een hematoom ontwikkelt zich vaak. Als gevolg van de pijn en mechanische beperking, patiënten houden de aangedane ledemaat in een beschermende houding. Als zenuwschade treedt op in de loop van de ontwrichting, het kan leiden voor insensaties of verlamming in andere delen van het lichaam. Zo zijn tintelingen in de vingers of gevoelloosheid in de tenen mogelijk. De exacte effecten van de dislocatie hangen voornamelijk af van waar deze is gelokaliseerd en welke gewrichten erbij betrokken zijn. De gewrichtskoker wordt door de getroffen persoon en door de arts als "leeg" ervaren. In de meeste gevallen kan vering van het gewricht worden gedetecteerd. Externe tekenen gaan gepaard met roodheid van het getroffen gebied en soms zichtbare misvormingen in de omliggende regio's. Bovendien kan ontwrichting leiden naar hematoom of blauwe plekken. Dit resulteert vaak in problemen met de bloedsomloop, huidveranderingen, en ander ongemak. Symptomen van dislocatie kunnen sterk variëren, afhankelijk van waar de dislocatie zich bevindt en of zenuwengewrichtsbanden of spieren zijn gewond.
Diagnose en progressie
Op basis van de aanwezige visuele vervorming van het aangetaste gewricht kan vaak al een dislocatie worden vastgesteld door de behandelende arts. In dit geval het gewricht hoofd steekt vaak duidelijk uit. Er kunnen zich zwellingen en blauwe plekken voordoen. Luxatie gaat meestal gepaard met pijn, wat leidt tot een beschermende houding. Als de symptomen niet duidelijk zijn, wordt een Röntgenstraal van de betreffende lichaamsregio kan helpen bij de diagnose. Als een dislocatie onbehandeld blijft, kan dit leiden tot blijvende gewrichtsinstabiliteit en de reeds genoemde gebruikelijke dislocaties, of zelfs nog meer botbreuken in het gebied van de gewrichten. Als een laat gevolg, artrose of een permanente verkeerde positie van het gewricht dreigt.
Complicaties
Ontwrichting leidt in de eerste plaats tot relatief hevige gewrichtspijn. De gewrichten zelf zijn gezwollen en kunnen ook blauwe plekken vertonen. Het verdere verloop van deze klacht hangt in de regel sterk af van de oorzaak van de ontwrichting en het getroffen gebied, zodat een algemeen ziekteverloop niet te voorspellen is. In veel gevallen bevinden de gewrichtsoppervlakken zich na de ontwrichting in een verkeerde positie, zodat er beperkingen zijn in de beweging van de patiënt en het dagelijks leven. De diagnose van de ontwrichting is in de regel relatief eenvoudig en snel, omdat het gewricht zichtbaar uitsteekt . Daarom is vroege behandeling van deze klacht ook mogelijk. Dit leidt echter niet tot zelfgenezing. Als de dislocatie niet goed wordt behandeld, artrose kan zich ook ontwikkelen. Het is niet ongebruikelijk dat de dislocatie zenuwbeknelling veroorzaakt, zodat patiënten lijden aan verlamming of andere sensorische stoornissen en daardoor beperkt worden in hun dagelijks leven. De behandeling wordt uitgevoerd door middel van een chirurgische ingreep en is in de meeste gevallen succesvol. Complicaties komen niet voor. De levensverwachting van de patiënt wordt ook niet beïnvloed door de ontwrichting.
Wanneer moet je naar de dokter gaan?
Ernstige pijn in het gebied van botten en gewrichten moet onmiddellijk worden verholpen. Getroffen personen dienen de arts te raadplegen als de symptomen acuut zijn en snel ernstiger worden. Als ernstige pijn of zelfs een breuk optreedt als gevolg van een val- of sportblessure, moet de betrokkene naar een ziekenhuis worden gebracht. Voordat dit gebeurt, moet het aangetaste lichaamsdeel eerst worden behandeld, idealiter door een sportarts of een EHBO-er met een passende EHBO-opleiding. Mensen met aangeboren bindweefsel zwakte of overstrekbare ligamentstructuren lijden bijzonder snel aan dislocaties. Dislocaties komen ook vaker voor op oudere leeftijd en in verband met osteoartritis of reumatische aandoeningen. De ernstige overstrekking van ligamenten en gewrichten verzwakt het gewricht permanent, daarom is voorzichtigheid geboden, zelfs na herstel. Bij vermoeden van een nieuwe ontwrichting moet de huisarts direct worden geïnformeerd. Naast de huisarts kan een dislocatie worden meegenomen naar een orthopedist, chiropractor of sportmedisch specialist. Bij ernstig ongemak is fysiotherapeutische behandeling noodzakelijk.
Behandeling en therapie
Zodra de behandelende arts een ontwrichting heeft vastgesteld, kan hij of zij een passende behandeling starten. Eerst en vooral moet de verkeerde uitlijning van de gewrichtsvormende botten worden gecorrigeerd. In de volksmond wordt deze procedure ook wel ‘setting’ genoemd. Het mag alleen worden uitgevoerd door een specialist, omdat overmatige kracht of schokkerige verkeerde bewegingen het gewricht zelf of de omgeving kunnen beschadigen zenuwen or schepen Onder bepaalde omstandigheden moet deze procedure, die niet pijnloos is, worden uitgevoerd onder anesthesie Het aangetaste gewricht moet dan worden geïmmobiliseerd. Een röntgenstraal zal uitwijzen of de reductie (instelling) succesvol was en of er mogelijk ander letsel bestaat. Als het gewricht niet zoals verwacht in zijn oorspronkelijke positie kan worden teruggebracht, moet een operatie plaatsvinden om dit te corrigeren. Een operatie is ook vaak nodig als de dislocatie gepaard gaat met een breuk tegelijkertijd. Na een ontwrichting mag het gewricht niet buitensporig worden blootgesteld spanning gedurende enkele weken of zelfs maanden. Een volledige immobilisatie over een langere periode is echter niet aan te raden. Als de blessure tijdens het sporten is ontstaan, is het vaak nodig om de training tijdelijk te stoppen om volledig herstel van de gewrichtsstabiliteit te garanderen. Passend fysiotherapie-oefeningen kan het genezingsproces ondersteunen.
Vooruitzichten en prognose
Dislocatie is in principe gemakkelijk te behandelen. Daarom krijgen de meeste patiënten een gunstige prognose. Met een goed opgesteld behandelplan en de medewerking van de getroffen persoon kan de symptoomvrijheid meestal na een paar maanden worden gedocumenteerd. Het is belangrijk dat er medische behandeling wordt gezocht en dat deze niet buitensporig is spanning wordt tijdens het genezingsproces op het aangetaste gewricht geplaatst. Aangezien de aandoening een ontwrichting van een gewricht is, dient zowel orthopedische als fysiotherapeutische behandeling te worden toegepast. Anders bestaat het risico van levenslange beperking en beperking van de natuurlijke bewegingsmogelijkheden. Vaak treden secundaire aandoeningen op, die tijdens de behandeling worden ontdekt en genezen. De prognose voor symptoomvrijheid wordt minder gunstig als blijvende schade aan het gewricht is opgetreden of als dislocatie in de loop van het leven herhaaldelijk is opgetreden. In deze gevallen moeten veranderingen plaatsvinden in de organisatie van het dagelijkse of professionele leven, aangezien de bewegingsmogelijkheden beperkt zijn en de fysieke prestatie niet meer volledig kan worden bereikt. Als een chirurgische ingreep wordt uitgevoerd, gaat deze gepaard met de gebruikelijke risico's en bijwerkingen. Als er complicaties optreden tijdens de operatie of het genezingsproces, verslechtert de prognose vaak. Bovendien neemt het risico op secundaire ziekten toe, naarmate het emotioneel toeneemt spanning Kan worden waargenomen.
het voorkomen
Omdat ontwrichting meestal optreedt als gevolg van acute kracht, is dit moeilijk te voorkomen. Als er echter al een bekende gevoeligheid is van bepaalde gewrichten, is het raadzaam deze niet te zwaar te belasten. Als er een ontwrichting optreedt, moet onmiddellijk een arts worden geraadpleegd. Dit is de enige manier om ervoor te zorgen dat de belangrijke gewrichtsstabiliteit volledig kan worden hersteld na het traumatische letsel.
Nazorg
Ontwrichting resulteert voornamelijk in ernstig gewrichtspijn, die soms zelfs na acute behandeling kan aanhouden. De nazorg is dan ook gericht op het verlichten van deze pijn, die soms in eerste instantie met medicatie wordt verholpen. Bovendien moeten de getroffenen het rustig aan doen en lichamelijke inspanning zoveel mogelijk vermijden. Het verloop van de ziekte kan niet worden voorspeld, aangezien de symptomen van een ontwrichting afhankelijk zijn van de oorzaak van de ontwrichting. Sommigen kunnen dus ernstiger worden getroffen door nawerkingen dan anderen. Hulp en steun van gezinsleden is nodig om de dagelijkse dingen onder de knie te krijgen. In de meeste gevallen kan de dislocatie met succes worden behandeld. De levensverwachting wordt niet bekort door de ontwrichting.
Wat u zelf kunt doen
Zelfhulp maatregelen in verband met een ontwrichting bestaan uit het ontzien van het aangetaste gewricht en, indien nodig, het initiëren van pijnverlichtende maatregelen. Het wordt bijvoorbeeld aangeraden voor getroffen personen om medische instructies op te volgen en het gewricht te laten rusten. In feite is de beste zelfhulpmaatregel in de aanwezigheid van een dislocatie, om het gebied enkele weken te laten rusten na her dislocatie. Het is voor een leek niet aan te raden om bij een acute ontwrichting te proberen opnieuw te ontwrichten. De mogelijkheden om schade aan het gewricht of het omliggende weefsel te veroorzaken zijn legio. Uitzonderingen zijn altijd luxe patellae: deze kunnen na vakkundige instructie vaak zelf weer worden verkleind. Al met al dient een optredende ontwrichting snel te worden bestreden door middel van koeling, voor zover pijn en zwelling optreden. Om verdere zwelling te voorkomen, moet worden geprobeerd het overeenkomstige gebied op te tillen of vast te houden. De koelvloeistof mag niet rechtstreeks op de huid Fixatie van het ontwrichte gebied door middel van een hulpverband of iets dergelijks is ook aan te raden tot medisch onderzoek en behandeling. Chronische gewrichtsdislocatie kan niet worden gecorrigeerd door zelfhulp maatregelen Hier alleen pijnstillend maatregelen kan genomen worden.
