De ziekte van Ledderhose is goedaardig bindweefsel groei in de voetzool. De ziekte behoort tot de fibromatosen.
Wat is de ziekte van Ledderhose?
Bij de ziekte van Ledderhose, ook wel de ziekte van Ledderhose genoemd, proliferatie van bindweefsel komt voor in de voetzool. Dit resulteert in de vorming van verharde knobbeltjes die veroorzaken pijn en de mobiliteit van de voet beperken. De ziekte manifesteert zich in de plantaire aponeurose (peesplaat van de voetzool). De ziekte van Ledderhose wordt geclassificeerd als fibromatose. Bovendien is er een verband met de ziekte van Dupuytren. Terwijl bij de ziekte van Ledderhose de voetzolen worden aangetast knobbeltje vorming, bij de ziekte van Dupuytren is dit het geval aan de binnenkant van de handen. De goedaardige ziekte is genoemd naar de Duitse arts Georg Ledderhose (1855-1925), die het beschreef. Bij mannen komt de Ledderhose-ziekte twee keer zo vaak voor als bij het vrouwelijk geslacht. Bij de ziekte is er een langzame groei van knobbeltjes die geconcentreerd zijn in het midden van de voetzool. Soms kan de groei van de knooppunten worden vertraagd, zodat ze tijdelijk stoppen met groeien. Later hervat hun groei zich weer en onverwacht.
Oorzaken
Ledderhosis wordt veroorzaakt door een toename van bindweefsel De oorzaken van de Ledderhosis-ziekte die de gezwellen veroorzaken, zijn echter niet bekend. Myofibroblasten, die speciale cellen zijn, worden verondersteld verantwoordelijk te zijn voor de proliferatie van bindweefsel. Medische onderzoekers doen nog steeds onderzoek naar de exacte verbanden. Verschillende wetenschappers gaan uit van de invloed van een genetische component bij het ontstaan van de Ledderhose-ziekte. Bij blessures aan de voetzool worden de veranderingen in het bindweefsel veroorzaakt door genetische factoren. Bovendien komt de ziekte niet zelden voor in gezinnen, wat de kans op genetische invloeden vergroot. De aanwezigheid van andere fibromatosen, zoals de ziekte van Dupuytren, wordt als een andere belangrijke risicofactor beschouwd. Ziekten zoals epilepsie or suikerziekte mellitus worden ook als mogelijke triggers beschouwd. Lever en stofwisselingsziekten, spanning, en het verbruik van alcohol en tabak worden ook tot de gunstige factoren gerekend.
Symptomen, klachten en tekenen
De ziekte van Ledderhose is merkbaar in de peesplaat van de voetzool. Knobbeltjes vormen zich daar en harden uit. Als de knobbeltjes een bepaalde grootte bereiken, hebben ze een verzwarend effect op het lopen van de patiënt. Ze bevinden zich dus meestal in het midden van de voetzool bij de boog. Terwijl bij sommige mensen slechts een enkele knobbel wordt gevormd, komen ze bij anderen vaker voor. Er kunnen zelfs hele strengen worden gevormd. Als de knooppunten over de hele voetzool zijn verdeeld, zijn ze groeien samen met de spieren en de huid boven hen. Er zijn echter ook mildere vormen van Ledderhose-ziekte waarbij slechts een klein deel van de plantaire fascia wordt aangetast. Bovendien zijn er geen verklevingen aan de spieren en huid Bij ongeveer een kwart van alle patiënten komt de Ledderhose-ziekte aan beide voeten voor. Het is niet ongebruikelijk dat de ziekte zich in episodes ontwikkelt, zodat de progressie ervan jaren kan vergen.
Diagnose en verloop van de ziekte
Om de ziekte van Ledderhose te diagnosticeren, interviewt de arts eerst de patiënt. Daarbij verkrijgt hij of zij informatie over mogelijke eerdere ziekten en of deze zeker zijn risicofactoren zijn aanwezig. Dit wordt gevolgd door een grondig onderzoek van de voetzolen. Andere delen van het lichaam worden ook gecontroleerd op eventuele afwijkingen. Harde knobbels zijn een typische indicatie. Deze zijn nauwelijks met de hand te verplaatsen. Beeldvormende technieken worden gebruikt om de omvang van de knobbeltjes te bepalen. Dit omvat in de eerste plaats echografie (ultrageluid examen). Verder MRI (MRI) kan worden uitgevoerd om de exacte spreiding van de knooppunten te bepalen. De diagnose wordt bevestigd door de knooppunten met een microscoop te onderzoeken. Hiervoor wordt een weefselmonster (biopsie) wordt van de patiënt afgenomen. De ziekte van Ledderhose is goedaardig chronische ziekte Een volledige genezing is niet mogelijk. Met de juiste behandeling is er echter een mogelijkheid om de symptomen te elimineren of op zijn minst te verminderen.
Complicaties
Als gevolg van de ziekte van Ledderhose hebben getroffen personen last van verschillende klachten die voornamelijk aan de voetzolen voorkomen, waarbij patiënten last hebben van bewegingsbeperkingen en vooral pijn dat treedt op bij staan en lopen. De kwaliteit van leven van de getroffenen wordt aanzienlijk beperkt en verminderd door de ziekte van Ledderhose. Ook andere spieren kunnen door deze ziekte worden aangetast. De klachten komen echter vaak niet permanent voor, maar in afleveringen, waardoor de ziekte laat gediagnosticeerd wordt. Als gevolg van de plotselinge bewegingsbeperkingen is het niet ongebruikelijk dat getroffenen hier last van hebben Depressie of psychische klachten. Bij kinderen kan de ziekte van Ledderhose dat wel doen leiden ontwikkelingsstoornissen en mogelijk de ontwikkeling vertragen. Helaas is een oorzakelijke behandeling van de ziekte van Ledderhose niet mogelijk. Om deze reden is de behandeling primair gericht op beperking pijn en beperkte beweging. Complicaties komen meestal niet voor. Met behulp van verschillende therapieën en het gebruik van medicijnen kunnen veel klachten worden beperkt zodat de getroffen persoon een normaal dagelijks leven kan leiden. Bovendien kan de ziekte van Ledderhose echter terugkeren. De levensverwachting van de patiënt wordt echter niet beïnvloed door deze ziekte.
Wanneer moet je naar de dokter gaan?
Als een harde, onbeweeglijke knobbel in de voet wordt opgemerkt, moet een arts worden geraadpleegd. Dit hoeft echter geenszins de ziekte van Ledderhose te verbergen. De contactpersoon voor pijn of nieuw verschenen knobbels in de voet is de orthopeed. De huisarts kan ook naar de voet kijken en de patiënt eventueel doorverwijzen naar een specialist. Als de diagnose onduidelijk is, a MRI scan kan worden besteld als de ziekte van Ledderhose wordt vermoed. Om de diagnose te bevestigen, kan de arts een biopsie voor verder onderzoek van de knobbeltje De goedaardige aard van de knobbeltje moet worden vastgesteld. Regelmatige bezoeken aan de dokter zijn normaal in de aanwezigheid van de ziekte van Ledderhose. Helaas leidt chirurgische behandeling vaak tot recidieven. Het wordt daarom meestal vermeden. De vaak voorgeschreven therapeutische benaderingen vertragen de verspreiding van het nodulaire weefsel. Speciale inlegzolen kunnen de druk bij goedaardige fibromatosen verminderen. De omvang van de gezwellen bepaalt hoe vaak een bezoek aan de arts is geïndiceerd om de therapie aan te passen maatregelen De gezwellen kunnen worden bestraald. Fysiotherapeutische behandelingen zijn ook mogelijk voor de ziekte van Ledderhose. Allemaal therapeutisch maatregelen kan in het beste geval de vorming van knobbeltjes vertragen. Genezing is voorlopig niet in zicht als de ziekte van Ledderhose wordt vastgesteld.
Behandeling en therapie
Een van de belangrijkste doelen bij de behandeling van de ziekte van Ledderhose is het terugdringen van de ontsteking en verminder de pijn. Bovendien moet de patiënt weer kunnen lopen. Om het vermogen om te lopen te behouden, worden meestal zachte inlegzolen gebruikt. Deze verlichten de interne druk die op de knooppunten wordt uitgeoefend. Om de pijn te behandelen, dient de arts meestal niet-steroïde ontstekingsremmers toe drugs (NSAID's) aan de getroffen persoon, die tegelijkertijd een effect hebben op de ontsteking Tegelijkertijd steroïde injecties worden gegeven in de knooppunten. In de vroege stadia van de Ledderhose-ziekte, radiotherapie wordt ook als veelbelovend beschouwd, met behulp van zachte röntgenfoto's. Injectie van collagenases of schokken Golf therapie (ESWT) worden ook als nuttig beschouwd. Deze leiden tot het losmaken van de harde knooppunten. cryotherapie, waarbij de arts de patiënt behandelt koud, wordt ook als veelbelovend beschouwd. Als de ziekte zich al in een vergevorderd stadium bevindt, kan een chirurgische ingreep nodig zijn. Vaak gaat het om het volledig verwijderen van de peesplaat. Daarentegen leidt gedeeltelijke chirurgie vaak tot een herhaling van knobbeltjes. Maar zelfs met volledige verwijdering van de plantaire fascia, bestaat het risico op herhaling van fibromatose bij ongeveer 25 procent van alle patiënten. Bovendien, letsel aan pezen, zenuwen, en spieren kunnen optreden tijdens de operatie.
Vooruitzichten en prognose
De ziekte van Ledderhose neemt doorgaans een terugvalverloop aan dat meerdere jaren aanhoudt. Desalniettemin is de prognose erg goed. Het is meestal voldoende om de aangetaste fascia te verwijderen en de trigger van de Ledderhose-ziekte te corrigeren. Röntgenstraal de behandeling omvat blootstelling aan straling, wat lichamelijk ongemak kan veroorzaken. Omdat voornamelijk zachte röntgenstralen worden gebruikt in de therapie van de ziekte van Ledderhose is het risico op ernstige bijwerkingen relatief laag collagenase or schokken Golf therapie is ook probleemloos en veelbelovend. De prognose is positief als de voorwaarde treedt op als bijwerkingen van drugs zoals primidon or fenobarbital In de meeste gevallen is het voldoende om de activering stop te zetten drugs De levensverwachting wordt niet beperkt door de ziekte van Ledderhose. De kwaliteit van leven kan echter afnemen tijdens de periode van de ziekte, omdat de voeten veel pijn doen en de patiënt nauwelijks op de voetzolen kan stappen zonder intense drukpijn te voelen. Dit kan leiden tot ernstig ongemak en beperkingen in het dagelijks leven, vooral tijdens de acute fase van de voorwaarde De huisarts of podotherapeut kan een betrouwbare prognose maken, rekening houdend met de oorzaak van de aandoening voorwaarde en de constitutie van de patiënt.
het voorkomen
De manier waarop de ziekte van Ledderhose zich ontwikkelt, kon tot dusver niet worden vastgesteld. Om deze reden is er geen preventief middel maatregelen zijn bekend.
Nazorg
Medische nazorg voor de ziekte van Ledderhose is alleen nodig als er een operatie wordt uitgevoerd. Anders is nazorg niet vereist. Symptomatische medicatie of andere niet-chirurgische behandelingsmaatregelen vereisen nooit follow-up. In sommige gevallen vindt behandeling zelfs niet plaats vanwege een aanvaardbaar niveau van lijden. Als er een operatie wordt uitgevoerd om het verharde weefsel van de voetzolen te verwijderen, moet achteraf een hele reeks nazorgmaatregelen in acht worden genomen. Dit kan worden verklaard door het feit dat de voeten al veel worden blootgesteld spanning in het gewone dagelijkse leven. De juiste genezing van de wonden en littekens wordt dus aanzienlijk bemoeilijkt. Naast een zeer uitgesproken bescherming van de voeten, die door de patiënt kan worden bereikt door niet te lopen en te staan, moet ook speciale aandacht worden besteed aan wondhygiëne. Door de wond schoon te houden en te beschermen tegen transpiratie, wordt genezing vereenvoudigd en worden infecties voorkomen. Afhankelijk van de omvang van de operatie moet de verantwoordelijke specialist met de patiënt een passend genezingsplan uitwerken. Na een paar weken, als de voetzolen zijn genezen, kunnen de voeten geleidelijk weer worden belast. In hoeverre dit geleidelijk moet gebeuren, hangt ook af van de omvang van de operatie. Als alleen individuele knobbeltjes worden verwijderd, is de zool minder aangetast dan bij een volledige fasciectomie.
Wat u zelf kunt doen
Omdat de ziekte van Ledderhose niet te genezen is, moeten patiënten leren om op de lange termijn met de aandoening om te gaan. In sommige gevallen wordt aanbevolen om naast medische behandeling ook psychologische hulp te zoeken. Bovendien kunnen getroffenen op verschillende internetfora informatie over zelfhulp uitwisselen. In grotere steden zijn er ook zelfhulpgroepen voor mensen die lijden aan de Ledderhose-ziekte of fibromatosen in het algemeen. Daar kunnen ze ook meer gedetailleerde informatie vinden over zelfhulpmaatregelen. Het is ook belangrijk om regelmatig voor de voeten te zorgen en blessures te voorkomen. Irritatie van de voetzolen moet worden vermeden. Let er bij het kopen van schoenen op dat ze goed passen. Indien nodig moeten getroffen personen hun toevlucht nemen tot orthopedische op maat gemaakte schoenen of inlegzolen gebruiken. In sommige gevallen kan regelmatig blootsvoets lopen over zachte oppervlakken zoals gras, zand of modder helpen. Zowel verkoelende als zachte massages kunnen ook tot verbetering leiden of verergering voorkomen. Het wordt ook aanbevolen om de dieet en verminder de inname van glucose en koolhydraten Voedingsmiddelen die veel natuurlijke antioxidanten bevatten, werken ondersteunend. Het is daarom raadzaam om zoveel mogelijk groenten en fruit te consumeren, evenals peulvruchten. Alcohol en koffie kan meestal nog steeds met mate worden geconsumeerd.
