Hier is hoe u blindedarmontsteking bij een kind kunt detecteren
Appendicitis komt vooral voor bij kinderen. De symptomen zijn niet altijd duidelijk en het kan moeilijk zijn om de ziekte te diagnosticeren. De belangrijkste symptomen zijn meestal pijn en gevoeligheid voor aanraking in de rechter onderbuik van het kind.
Wanneer de ziekte begint, de pijn kan ook hoger of rond de navel worden gevoeld. Vaak merken de ouders dat het kind minder actief is en wellicht weigeren te eten. Rondspringen en in het verdere verloop van de ziekte zelfs lopen is niet meer mogelijk vanwege de pijn.
Misselijkheid en braken kan ook voorkomen. Sommige kinderen met appendicitis ook ontwikkelen koorts. Maar zelfs in verband met pijn in de buik, dit is nog geen bewijs van de ziekte en aan de andere kant kan het zelfs bij een normale lichaamstemperatuur niet worden uitgesloten. Bovendien zijn de symptomen van appendicitis zijn vaak niet duidelijk maar nogal niet specifiek. Daarom, als het kind heeft pijn in de buik gedurende enkele uren of zich op een ongebruikelijke manier gedraagt, moet zo snel mogelijk een arts worden geraadpleegd.
Deze tests kunnen appendicitis detecteren
Er zijn bepaalde tests die kunnen wijzen op appendicitis. Deze worden ook uitgevoerd tijdens een medisch onderzoek wanneer de arts vermoedt dat er sprake kan zijn van appendicitis. Geen van deze tests zal de diagnose echter bevestigen, omdat ze ook positief kunnen zijn voor andere oorzaken.
Aan de andere kant kan appendicitis niet met zekerheid worden uitgesloten, zelfs niet als alle tests negatief zijn. Bij de meeste tests wordt met de hand druk uitgeoefend op een punt op de buik van een patiënt die zo ontspannen mogelijk op zijn rug ligt. - Er is bijvoorbeeld het Lanz-punt, dat zich op een denkbeeldige lijn tussen de bovenste twee benige uitbreidingen van de iliacale top.
- Het McBurney-punt bevindt zich op een lijn tussen de benige extensie rechtsboven van de iliacale top en de navel. - In het teken van Blumberg drukt de onderzoeker ongeveer een minuut in het gebied van de linker onderbuik, om vervolgens plotseling los te laten. Deze test is positief en dus een indicatie van de aanwezigheid van appendicitis, als er een pijnlijke prikkel optreedt bij het loslaten.
Een veel voorkomende test, vooral bij kinderen, om te bepalen of blindedarmontsteking aanwezig kan zijn, is om de betrokkene op zijn rechterhand te laten springen. been. Als de appendix ontstoken is, kan de schokken van het stuiteren kan een pijnlijke stimulus veroorzaken. Dit geldt met name als het getroffen deel van de appendix, de appendix-appendix genaamd, zich achter de eigenlijke appendix bevindt.
Bij het springen oefent deze houding veel druk uit, wat tot hevige pijn kan leiden. Als een patiënt rechts van hem kan springen been zonder enige problemen is appendicitis niet uitgesloten, maar in ieder geval zeer onwaarschijnlijk. Pijn bij het hoppen kan naast appendicitis nog andere oorzaken hebben en moet daarom worden opgehelderd.
Er is geen bloed test die de vraag kan beantwoorden of appendicitis aanwezig is. Hoewel er enkele parameters zijn die bij een dergelijke ontsteking kunnen worden verhoogd, zijn deze niet specifiek en geven ze geen informatie over de plaats van oorsprong van de ontsteking. tevens de bloed waarden zijn vaak nog binnen het normale bereik wanneer appendicitis begint.
Of dit ziektebeeld de meest waarschijnlijke oorzaak is van buikklachten kan uiteindelijk alleen worden beoordeeld door een ervaren arts. Bloed Toch zijn tests meestal nuttig, omdat ze de diagnose kunnen ondersteunen of, indien nodig, andere mogelijke ziektebeelden kunnen uitsluiten. Het is mogelijk om de bijlage te visualiseren met ultrageluid.
Dit is echter niet altijd mogelijk vanwege de kleine omvang van het orgel en zijn variabele positie. Bovendien wordt de appendix vaak bedekt door met lucht gevulde darmlussen en kan deze dan niet betrouwbaar worden gezien met ultrageluid. In het geval van een ontsteking kunnen typische patronen op de appendix verschijnen.
Deze zijn echter niet altijd zichtbaar. Het is daarom niet mogelijk om een appendicitis betrouwbaar te visualiseren door ultrageluid onderzoek alleen of niet. Het is slechts een aanvullende onderzoeksmethode die, in geval van onduidelijkheid, een mogelijke beslissing voor een operatie of afwachten kan beïnvloeden. Uiteindelijk moet op basis van de klinische criteria van de verantwoordelijke arts worden besloten of een operatie is geïndiceerd. Uiteindelijk kan een ontsteking van de appendix alleen worden aangetoond door chirurgische verwijdering van het orgaan.
