Onder een agorafobiebegrijpt de medische professie een psychische stoornis of fobie. De getroffen persoon is bang niet te kunnen ontsnappen uit een alledaagse situatie (bijvoorbeeld in de trein in de buitenwijken of bij de kapper). Deze beangstigende situatie resulteert dan meestal in een paniekaanval.
Wat is agorafobie?
Agorafobie lijders zijn bang niet te kunnen ontsnappen uit een alledaagse situatie (bijvoorbeeld in de trein in de buitenwijken of bij de kapper). Deze angstsituatie resulteert dan meestal in een paniekaanval. Elk levend wezen is bekend met angsttoestanden. In de dierenwereld en ook bij de mens beschermt dit gevoel ons wanneer een dreigende situatie of gevaar nadert. Angst is meestal een natuurlijk waarschuwingssignaal. Mensen die er last van hebben agorafobie breng hun angst over naar normale levenssituaties. Ze overschatten echter het gevaar van een situatie en zijn daarom bang om met een
samenkomen van mensen. Uiteindelijk kan dit overdreven gevoel van angst dat wel leiden om te voorkomen dat ze hun eigen huis verlaten.
Oorzaken
In veel gevallen veroorzaakte een ernstige traumatische ervaring agorafobie. De oorzaak kan echter ook zeer stressvolle levensgebeurtenissen zijn die enkele weken of maanden duren. Het overlijden van een naaste persoon, conflicten in een partnerschap, scheiding van de echtgenoot, pesten op het werk, professionele overbelasting of ontslag kunnen aanleiding geven tot agorafobie. Het feit dat iedereen er anders op reageert spanning of stressvolle levenssituaties is gedeeltelijk te wijten aan genetica, maar aan de andere kant is het ook een gevolg van aangeleerde gedragspatronen jeugd. Elke persoon heeft zijn of haar persoonlijke kwetsbaarheden en reageert anders op emotionele verwondingen, verwondingen of spanning.
Symptomen, klachten en tekenen
Bij agorafobie gaat het om angst die kan evolueren naar paniekaanvallen. Lijders zijn bang voor grote plaatsen, voor onduidelijke uitgestrektheid of zelfs voor een samenkomst van mensen en menigten. De angst wordt eerst pas verraderlijk merkbaar en begint met een sterk onbehagen in de betreffende situatie. Pas na verloop van tijd manifesteren de angsten zich meer en meer totdat de getroffen persoon ze direct kan benoemen. Op dit punt moet medische hulp worden gezocht. Als agorafobie niet wordt behandeld, kan dit leiden tot een aanzienlijke vermindering van de levenskwaliteit en het vrije verkeer. Lijders proberen zichzelf te helpen en nemen meestal hun toevlucht tot zogenaamde vermijdingsstrategieën. Als de angst vooral op grote plaatsen voorkomt, worden grote pleinen vermeden of niet meer gekruist, maar omzeild via een omweg. Dit leidt in de meeste gevallen echter niet tot een verbetering, maar eerder tot een verslechtering van de situatie. De omstandigheden die de angst creëren, worden groter, zodat nieuwe aanvullende vermijdingsstrategieën nodig worden. In het ergste geval kan dit leiden aan getroffen personen die zelfs bang zijn om het appartement of huis überhaupt te verlaten. Op lange termijn kan het zijn dat ze niet meer kunnen deelnemen aan het openbare leven.
Diagnose en progressie
Bij agorafobie treden psychologische en fysieke reacties op bij de patiënt. Veel angsten bepalen zijn denken, voelen en gedrag. Dit komt tot uiting in het feit dat hij voortdurend vreest dat hem iets ergs zou kunnen overkomen of dat hij alleen en hulpeloos zou kunnen zijn of zelfs in levensgevaar zou kunnen zijn. Zal ik hier levend uitkomen? Wat als ik een hart- aanval? Ik kan dat niet alleen! Ik kan er niet meer tegen! Wat moet ik doen als ik niet kan ademen of als ik flauw val? - Dergelijke gevoelens van flauwvallen leiden tot hoge bloeddruk en de spieren in het lichaam worden gespannen. Dit leidt tot lichamelijke reacties, die op hun beurt weer angst oproepen. Zweten, een droge mondbeven, sterke hartkloppingen of een snelle en onregelmatige hartslag, kortademigheid, misselijkheid en brakenplassen en stoelgang, duizeligheid en duizeligheid zijn enkele mogelijke fysieke symptomen van agorafobie. Omdat de patiënt bang is voor deze fysieke reacties, begint hij bepaalde situaties of plaatsen te vermijden. Hij gaat niet meer naar openbare plaatsen, warenhuizen, supermarkten, herbergen of hotels, bioscopen of theaterevenementen. Hij vermijdt het gebruik van het openbaar vervoer of verre reizen per vliegtuig of trein. Degenen die lijden aan agorafobie ervaren hun symptomen aanvankelijk in fasen. In toenemende mate wordt hij echter onzekerder en gelooft hij dat hij er daadwerkelijk last van heeft
van een ernstige organische ziekte. Als agorafobie onbehandeld blijft, is het verdere psychologische beloop ongunstig.
Complicaties
Agorafobie kan het leven ernstig beperken. In een ernstige manifestatie van de angststoornis, getroffenen komen soms hun huis niet meer uit of durven alleen onder begeleiding van een vertrouwenspersoon naar buiten. Daardoor worden alledaagse taken vaak onoverkomelijke obstakels. Beroeps- en gezinscomplicaties zijn bijna onvermijdelijk bij ernstige agorafobie. Vriendschappen en andere sociale contacten hebben ook vaak last van agorafobie. Dit isolement bevordert op zijn beurt andere psychologische problemen, bijvoorbeeld obsessief-compulsieve stoornis or Depressie. Een depressieve episode kan ook optreden ondanks behandeling, of kan in de eerste plaats worden uitgelokt door behandeling - wanneer de patiënt zich realiseert dat hij (vaak gedurende vele jaren) zijn leven heeft onderworpen aan een behandelbare aandoening. Agorafobie kan met of zonder optreden paniekaanvallen. Omdat paniekaanvallen kan lijken op een hart- aanval of andere medische complicaties, zorgvuldige evaluatie is noodzakelijk (vooral bij het begin van de angststoornis). In aanvulling op, angststoornis komt vaak samen met persoonlijkheidsstoornissen voor. Afhankelijk persoonlijkheidsstoornis en angstige vermijdende persoonlijkheidsstoornis komen het meest voor. Bovendien kan er naast agorafobie nog een andere angststoornis optreden. Specifieke fobieën, gegeneraliseerde angststoornis en sociale angst in aanmerking komen. Schadelijk gebruik van medicijnen of alcohol kan een vorm van zelfmedicatie vertegenwoordigen.
Wanneer moet je naar een dokter?
Een fobie zoals agorafobie kan zich op elk moment in het leven ontwikkelen. In de meeste gevallen is er al lange tijd sprake van latente angsten voor plaatsen waar patiënten zich weerloos voelen. Ze vermijden drukte op openbare plaatsen of reizen naar onbekende plaatsen. Vaak treedt agorafobie op als gevolg van onverwerkt trauma of als gevolg van levenscrises. Het is noodzakelijk om met dergelijke klachten zelfverzekerd naar de huisarts te gaan, zodat de symptomen niet verergeren. Toenemende sociale terugtrekking heeft verstrekkende gevolgen. Dit kan het verlies van de baan en het gebruikelijke vermogen om te handelen betekenen. In de meeste gevallen kunnen de getroffenen zichzelf niet van hun angsten bevrijden. Zelfs naar de huisarts gaan is vaak problematisch. De angsten kunnen gepaard gaan met schaamte. De huisarts verwijst de getroffen persoon naar een blootstelling of gedragstherapie of een andere psychotherapeutische maatregel. Hij of zij kan ook anti-angstmedicijnen voorschrijven om de patiënt weer wat normaal te maken. Omdat dit een combinatie kan zijn van Angst stoornissen met of zonder paniekaanvallen, verder maatregelen kan nodig zijn. De angststoornis is mogelijk al gegeneraliseerd, aangezien deze vaak al lange tijd aanwezig is. De patiënt kan echter door leren therapie die angst kan in de loop van de tijd worden afgeleerd.
Behandeling en therapie
Zodra de psychotherapeut andere voorwaarden heeft uitgesloten, zoals psychose of organische ziekte, en gediagnosticeerde agorafobie, zal hij of zij voorbeelden uit de patiënt zelf gebruiken medische geschiedenis om het verband tussen zijn of haar angst en vermijdingsgedrag te illustreren. Als verslavend gedrag gerelateerd is aan alcohol of er medicatie is ontwikkeld bij de getroffen persoon om angstsituaties te doorstaan, moet dit ook therapeutisch worden behandeld. Voor de therapeutische behandeling van agorafobie zijn er praktisch twee manieren:
Bij systematische desensibilisatie probeert de therapeut de patiënt stap voor stap te helpen. Ten eerste worden individuele coping-strategieën uitgewerkt tijdens praten therapie. Tijdens het proces kan het nuttig zijn om een ontspanning procedure, die vervolgens op ondersteunende wijze wordt geoefend tijdens de praktische confrontatieoefeningen of desensibilisatie therapie. Bovendien zou verbeeldingstherapie de getroffen persoon individueel kunnen voorbereiden. Bovendien zouden sterke blokkades kunnen worden opgelost hypnose De getroffen persoon dient vervolgens samen met zijn therapeut stap voor stap de specifieke angstsituatie onder ogen te zien totdat hij heeft geleerd dat het onrealistisch is om deze angst te hebben of dat hij heeft geleerd hoe hij ermee om moet gaan.
ga in deze situatie op een positieve manier om met deze angst. De andere optie voor behandeling wordt 'overstroming' genoemd. Hierbij durft de patiënt vrijwillig zijn moeilijkste angstsituatie het eerst onder ogen te zien, terwijl de therapeut op de achtergrond blijft observeren.
Vooruitzichten en prognose
Veel patiënten die aan meer of minder uitgesproken agorafobie lijden, maken zich, naast hun angstsymptomen, zorgen over de vraag of deze onaangename aanvallen spontaan of met de juiste therapie zullen aanhouden of verdwijnen. Over het algemeen heeft agorafobie een gunstige prognose, maar dit hangt vooral van twee factoren af. Ten eerste is het succes van de behandeling vaak beter als de patiënt in ernstigere gevallen zo vroeg mogelijk een behandeling zoekt. Een snelle start van de behandeling voorkomt vaak dat het ziektebeeld bij voorbaat chronisch wordt. Dit betekent dat ongewenste neveneffecten en complicaties, zoals het ontwikkelen van een sterke anticiperende angst voor de volgende paniekaanval of een sterk vermijdingsgedrag in relatie tot angstwekkende situaties, vaak kunnen worden vermeden door vroege therapie. Anderzijds is de medewerking en motivatie van de patiënt (de zogenaamde compliance) ook een belangrijke factor voor het slagen van een therapie en daarmee de prognose van de ziekte. Bij agorafobie is het belangrijkste om jezelf bloot te stellen aan beangstigende situaties en te leren dat deze situaties onschadelijk zijn. In milde gevallen kan het een gemotiveerde patiënt lukken om deze blootstellingen alleen met succes uit te voeren. In hardnekkige gevallen begeleidt de verantwoordelijke therapeut, maar is voor het slagen van de behandeling ook afhankelijk van de deelname van de getroffen persoon.
het voorkomen
Het geleerde ontspanning procedures en gedragsstrategieën met individuele positieve affirmaties helpen de patiënt ook om acute angsttoestanden van agorafobie te voorkomen.
Nazorg
Agorafobie is een van de Angst stoornissen dat vereist over het algemeen een zorgvuldige nazorg, aangezien het gemakkelijk weer kan oplaaien. Enerzijds kan dit worden gedaan door de behandelende psycholoog of psychotherapeut, die regelmatig sessies ter stabilisatie aanbiedt. Dit kan echter ook alleen worden gedaan, aangezien de getroffenen gevoelig zijn voor de denkpatronen die door therapie agorafobie teweegbrengen of bevorderen. Zelf-Grensverkeer is een belangrijk onderdeel van de nazorg. Als een patiënt merkt dat het voor hem of haar steeds moeilijker wordt om in drukte en open ruimtes te zijn, is het belangrijk om deze situaties weer bewust op te zoeken. Wat is geleerd van confrontatietherapie kan hier gericht worden toegepast. Onthouden dat waargenomen gevaren in deze situaties niet reëel zijn, is belangrijk voor nazorg en stabiliseert volksgezondheid in relatie tot de angststoornis. Steungroepen kunnen ook de nazorg aanzienlijk ondersteunen. De gemeenschap van voormalige en huidige angstpatiënten biedt ondersteuning tijdens perioden van zwakte, en het delen van ervaringen breidt de actiestrategieën uit die beschikbaar zijn wanneer agorafobie optreedt. Activiteit en ontspanning formulieren kunnen ook bijdragen aan de nazorg. Lichamelijke activiteit helpt vertrouwen in het lichaam op te bouwen en vermindert adrenaline. Ontspanningstechnieken bevorderen het vermogen om rustiger en meer ontspannen te worden. Autogene training, progressieve spierontspanning en yoga zijn hier belangrijk.
Hier is wat u zelf kunt doen
Wat een zelfhulp maatregelen geschikt zijn in het dagelijks leven kan sterk variëren, aangezien agorafobie ook van persoon tot persoon verschilt. Bij de behandeling van agorafobie neemt confrontatie een belangrijke positie in. Getroffen mensen kunnen zichzelf daarom herhaaldelijk kleine uitdagingen stellen in het dagelijks leven, in plaats van angstige situaties te vermijden. In het begin is het vaak handig om de steun of begeleiding van een psychotherapeut te hebben. Professionele ondersteuning zorgt ervoor dat de angst niet wordt vermeden, maar eigenlijk vanzelf verdwijnt. Daarnaast kan therapeutische begeleiding een gevoel van veiligheid bieden. Met name in gedragstherapie, is het belangrijk dat patiënten hun “huiswerk” doen. Door actief de eigen therapie vorm te geven, is het mogelijk om optimaal gebruik te maken van de therapeutische sessies. Bovendien kan dergelijk huiswerk helpen om wat in therapie is geleerd in het dagelijks leven te implementeren. Sommige mensen die lijden aan agorafobie worden geholpen door leren om de angst beter te begrijpen. Geschikte literatuur is bijvoorbeeld te vinden op internet en in boeken. De kwaliteit van dergelijke publicaties varieert echter sterk. Het is een voordeel als auteurs een wetenschappelijke achtergrond hebben of therapeut zijn. Agorafobie kan gepaard gaan met andere psychische stoornissen. Deze mogen niet onbehandeld blijven, maar moeten zowel in de therapie als in het dagelijks leven worden opgenomen.
