Afwijking van de penis - in de volksmond peniskromming genoemd - (lat. Coles scoliose) verwijst naar een vervorming van de penis in verschillende mate.
Opmerking: Een lichte buiging van de slappe of stijve penis kan van nature voorkomen.
Er wordt onderscheid gemaakt tussen aangeboren (aangeboren) krommingen van de penis (ICD-10-GM Q55.6: andere aangeboren afwijkingen van de penis) en verworven krommingen van de penis:
- Aangeboren krommingen van de penis als gevolg van genetische slechte ontwikkeling van de penis worden meestal ontdekt bij de pasgeborene.
- Voorbeelden van verworven krommingen van de penis:
- Induratio penis plastica (IPP, Latijn induratio "hardening", synoniem: de ziekte van Peyronie; ICD-10 GM N48. 6: Induratio penis plastica): areale proliferatie van bindweefsel (plaques), voornamelijk aanwezig op het dorsale gedeelte van de penis, met toenemende verharding van de penisschacht; ziekte van het corpus cavernosum: littekenweefsel (grove plaques), vooral in het gebied van de tunica albuginea (bindweefselomhulsel rond de corpora cavernosa), leidt tot abnormale kromming van de penis met intrekkingen en pijn tijdens erectie.
- Penisbreuk / penisruptuur (juister zou penisruptuur zijn): scheuren van het corpus cavernosum of tunica albuginea; penisruptuur kan optreden wanneer de penis in erectie is en daarbij geknikt is
Congenitale (aangeboren) kromming van de penis treft ongeveer 2-4% van alle mannen wereldwijd.
De prevalentie (ziektefrequentie) van verworven kromming van de penis is 3-7%, afhankelijk van de leeftijd van de man.
Frequentiepieken van induratio penis plastica: 30-39 jaar (1.5%), 40-59 jaar (3%), 60-69 jaar (4%) en meer dan 70 jaar (6.5%).
Verloop en prognose: Induratio penis plastica IPP) heeft een bifasisch beloop. Een actieve fase onderscheidt zich van een stabiele fase. In de actieve fase treden pijnlijke erecties op en is er een toenemende penisafwijking (kromming van de penis). In de stabiele fase is er een stabiele penisafwijking zonder pijn Afwijking van de penis gaat vaak gepaard met een verkorting van de penis. Er is meestal een spontane verbetering van pijn binnen 6 maanden. Naarmate de ziekte vordert, erectiele dysfunctie (ED; erectiestoornissen) wordt steeds duidelijker. Bij ongeveer 90% van de mannen stopt de ziekte na 3 jaar. Er is geen chronische ziekte van induratio penis plastica. in minder dan 10% van de gevallen treedt laat recidief (herhaling van de ziekte) zelfs na 5 tot 10 jaar op. spontane regressie van de ziekte is mogelijk, maar treedt slechts in ongeveer 15% van alle gevallen op.
Begin van therapie: zo vroeg mogelijk, dwz tijdens de actieve ontstekingsfase. Tegenwoordig is de therapie van IPP is multimodaal, dwz de therapie concept bestaat uit een medicamenteuze therapie inclusief supplementen (voedingssupplementen: bijv. antioxidanten en L-arginine), mechanische penismodellering (gerichte penis stretching en buigoefeningen), indien nodig ook het gebruik van penisrekapparaten en vacuümtherapie en extracorporaal schokken golftherapie (ESWT). Chirurgische ingrepen mogen alleen worden toegepast in gevallen van ernstige functionele beperkingen, dwz ernstige kromming van de penis met aanzienlijke problemen bij het samenwonen (geslachtsgemeenschap). Vóór een chirurgische ingreep moet ervoor worden gezorgd dat er een ziektestilstand is van ongeveer 6-12 maanden.
Comorbiditeit (bijkomende ziekten): Bij ongeveer 30-40% van de patiënten met induratio penis plastica (IPP) is er ook de ziekte van Dupuytren (ziekte van de palmaire aponeurose van de hand (peesstructuren van de handpalm); meestal zijn de 3e-4e vingers aangetast, die soms aanzienlijke buiging vertonen) en in ongeveer 2-5% van de gevallen zijn er vergelijkbare veranderingen aan de voetzool (Mobus Ledderhose). Gemeenschappelijk voor IPS en de twee genoemde comorbiditeiten zijn genetische veranderingen op chromosoom 7 (WNT2-locus) en een microdeletie op chromosoom 3.
