Halitosis: slechte adem (Halitosis)

halitosis is de term die wordt gebruikt om een ​​overtreding te beschrijven mond of ademgeur. De vieze geur komt daarbij ook voor bij het uitademen door de neus-. Een andere naam voor halitose is foetor ex erts stinken, muf geur , die uitsluitend verwijst naar de stinkende lucht die wordt uitgeademd uit de mond​ Geschat wordt dat ongeveer 50% van de bevolking lijdt aan chronische (persistente) halitose​ Classificatie

  • Echte halitose
    - Fysiologische halitose
    - Pathologische halitose
  • Pseudo-halitose
  • Halitofobie

Bij pseudo-halitose, slechte adem wordt alleen waargenomen door de patiënt, maar niet door buitenstaanders. Door objectieve onderzoeken leert de patiënt dat er geen is slechte adem. Halitofobie Halitofobie is wanneer een patiënt aantoonbaar niet lijdt slechte adem en toch kan hij er niet van overtuigd worden dat zijn of haar adem normaal ruikt.

Symptomen Klachten

  • Vieze geur uit mond en / of neus
  • Onaangename smaak in de mond
  • Mentale stress

Risicofactoren

Aan te passen door gedrag of vermijdbare risicofactoren zijn:

  • Tongcoating
  • Slechte mondhygiëne
  • Roken
  • Mondademhaling omdat dit tot een droge mond leidt
  • Snurken kan ook leiden tot een droge mond

Ziekten

Oorzaken

De oorzaken van fysiologische halitose zijn direct te vinden in de mond​ De vieze geur komt van de achterkant van de tong of van geconsumeerd voedsel en genotmiddelen, zoals knoflook or alcohol​ Pathologische halitose kan zowel orale (via de mond) als extraorale (buiten de mond) oorzaken hebben. Orale oorzaken

  • Tongcoating
  • infecties gingivitis (ontsteking van het tandvlees), stomatitis (ontsteking van het slijmvlies), parodontitis (ontsteking van het parodontium).
  • Xerostomie (droge mond)
  • Candidiasis (spruw; schimmelziekte)
  • Cariës (tandbederf)
  • Open wortelkanalen
  • Onverzorgd kunstgebit
  • Slechte mondhygiëne
  • Pathologische processen binnen de mondholte bijv. abcessen, tumoren.
  • Pemphigus (blaarvorming huid ziekte).
  • Tandvlees verandert bijv necrose (afsterven van weefsel), tandvleesfibromatose (goedaardige proliferatie van bindweefsel).

Extraorale oorzaken

In 85-90% van alle gevallen is de oorzaak van een slechte adem is bacteriële afbraak van organisch materiaal in de mondholte. De bacteriën voornamelijk metaboliseren eiwitten en scheiden als een metabool eindproduct stinkende af zwavel verbindingen bv waterstof sulfide (H2S), kadaverine en methylmercaptaan. Tot 41% van de oorzaak van een slechte adem is te vinden op de tong, waar tot 60% van alle bacteriën aanwezig in de mondholte zijn gelegen. De volgende meest voorkomende oorzaak is gingivitis (ontsteking van het tandvlees), met een frequentie van 31%, en parodontitis, welke is de oorzaak van een slechte adem bij 28% van de patiënten. rokers hebben ook een typische slechte adem, de zogenaamde rokersadem, die wordt veroorzaakt door de componenten van tabak​ Bovendien hebben rokers een hoog risico op het ontwikkelen van parodontitis, wat ook een slechte adem veroorzaakt. Medicatie veroorzaakt

Sommige medicijnen veroorzaken direct of indirect een slechte adem door xerostomie te veroorzaken (droge mond​ De volgende medicijnen kunnen de speekselproductie remmen, wat kan leiden tot een slechte adem:

  • Antiadiposita, anorectica (eetlustremmers).
  • Antiaritmica For hartritmestoornissen.
  • Anti-epileptica, sedativa kalmeringsmiddelen.
  • Antidepressiva voor depressie
  • Antihistaminica voor allergieën
  • Antihypertensiva bloeddrukverlagende medikanente
  • Antiparkinsongeneesmiddelen voor de ziekte van Parkinson
  • Anxiolytica, ataractica angstverlichtend
  • Diuretica diureticum
  • Hypnotica slaapverwekkende
  • Spierverslappers spierspasmolytisch
  • Neuroleptica oa voor psychosen
  • Spasmolytica krampstillend

Verder is het gebruik van zwavel-bevattende drugsBijvoorbeeld disulfiram of dimethylsulfoxide kan leiden tot een slechte adem.

Diagnostiek

Diagnostiek bestaat uit de volgende procedures.

  • Organoleptische meting
  • Instrumentele meting

Organoleptische meting

Hier wordt een slechte adem beoordeeld door de behandelende arts. De patiënt spreekt de letter A, terwijl de arts op een afstand steeds verder weg van de patiënt controleert of er een slechte adem waarneembaar is of niet. Als de slechte adem waarneembaar is op een afstand van tien centimeter, wordt dit graad I halitose genoemd. Als de arts ook iets kan waarnemen op een afstand van 30 centimeter, is het graad II, en als een slechte adem kan worden gedetecteerd op een afstand van één meter, is het graad III. Deze vorm van meten is zeer subjectief en moet worden uitgevoerd door speciaal opgeleid personeel. Als u zelf wilt testen of u last heeft van een slechte adem, kan de volgende snelle test helpen. Lik de rug van je hand, wacht dan vijf seconden en geur het. Als u een onaangename geur opmerkt, heeft u waarschijnlijk last van een slechte adem. Instrumentele meting

Sulfide monitoren Halimeter

Sulfidemonitors zijn de meest gebruikte apparaten voor de diagnose van halitose en worden ook wel halimeters genoemd. Een plastic rietje wordt gebruikt om wat lucht uit de mond van de patiënt te halen en de lucht een korte tijd vast te houden. Meestal worden gemiddeld drie metingen gedaan. De meting kan indien nodig worden herhaald met lucht uit de neus. Gaschromatograaf

Een gaschromatograaf meet de hoeveelheid en kwaliteit van zwavel verbindingen die verantwoordelijk zijn voor een slechte adem. Hiervoor ademt de patiënt in een plastic zak, waarvan de inhoud door het apparaat wordt geanalyseerd. Elektronische neus

Een elektronische neus is een apparaat dat geuren kan analyseren. Deze apparaten zijn pas onlangs toegepast in de diagnostiek van halitose.

Therapie

De therapie van halitose is gebaseerd op de volgende pijlers.

  • Secundaire preventie, dat wil zeggen vermindering van risicofactoren.
  • Drugs therapie
  • Andere therapie

Vermindering van risicofactoren

Goed mondhygiëne is een optimaal voorwaarde om een ​​slechte adem te voorkomen of bestaande slechte adem te elimineren. Dagelijks dient bijzondere nadruk te worden gelegd tong schoonmaak. Verder zijn de interdentale ruimtes, waar zich vaak voedselresten opstapelen waaruit de bacteriën produceren de onaangename zwavelverbindingen moeten worden verwijderd door middel van tandzijde of interdentale ragers (interdentale ragers). kunstgebit, of deze nu gedeeltelijk of volledig is, moet elke dag grondig worden gereinigd. Het slijmvlies in de mond wordt constant vernieuwd en normaal gesproken worden de oude schilfers eraf huid kan zonder problemen worden verwijderd. Bij dragers van een kunstgebit hopen de oude huidschilfers zich op het kunstgebit op, wat na verloop van tijd, als het kunstgebit niet dagelijks wordt schoongemaakt, resulteert in een zeer onaangename mondgeur. Rokers die last hebben van de bovengenoemde rokersadem kunnen verlichting vinden met behulp van stoppen met roken.

Drugs therapie

Mond spoelt

Talrijke mondspoelingen kunnen worden gebruikt om een ​​slechte adem te verlichten. Preparaten met de volgende actieve ingrediënten hebben bewezen effectief te zijn tegen respectievelijk halitose en tegen de bacteriën:

  • Chloorhexidine digluconaat
  • aminefluoride, tinfluoride
  • Triclosan
  • Waterstofperoxide
  • Cetylpyridinechloride (CPC)
  • Essentiële oliën
  • Metaalzout solutions bijv. zinkchloride

tandpasta

Regelmatig poetsen met tandpasta vermindert ook een slechte adem. Tandpasta's met toevoeging van zink of tin fluoride zijn bijzonder effectief.

Andere therapie

Parodontale therapie

Patiënten die lijden aan parodontitis zoals gingivitis (ontsteking van de tandvlees) of parodontitis (ontsteking van het parodontium) kan parodontitis gebruiken therapie om het aantal bacteriën dat in de mond leeft te verminderen, wat dus indirect leidt tot een vermindering van slechte adem.

Ziekten

Als wordt vastgesteld dat een niet-orale ziekte de oorzaak is van een slechte adem, is de eerste stap om deze oorzakelijk te behandelen en vervolgens te wachten om te zien hoe deze zich ontwikkelt.