Paniekaanvallen, paniekaanvallen, angstaanvallen of paniekstoornissen worden vaak frequente angstaanvallen genoemd, die meestal plotseling en zonder in eerste instantie aanwijsbare reden optreden. In dit geval is het paniekaanvallen gaan vaak gepaard met andere symptomen, die de getroffen persoon vaak het gevoel geven zich in een levensbedreigende situatie te bevinden.
Wat zijn paniekaanvallen?
Paniekaanvallen zijn in principe altijd te genezen. Alleen de triggerende oorzaken moeten worden gevonden. Dit is echter vaak vrij moeilijk en langdurig. Paniekaanvallen zijn in de eerste plaats, in tegenstelling tot normale angst, vaak herhaalde aanvallen van angst of paniek. Angst is normaal gesproken een vitaal en natuurlijk basisgevoel, dat de hersenen en het lichaam in geval van gevaar. Alle reflexenworden troepen en concentraties zeer snel gemobiliseerd voor een mogelijke ontsnapping of een gevecht. Als deze angst echter vaker en steeds vaker voorkomt, wordt dit een paniekaanval genoemd. Paniekaanvallen komen bijna altijd spontaan en uit het niets voor en kunnen tot 30 minuten duren. Typische begeleidende symptomen van een paniekaanval zijn meestal duizeligheid, angst, angst, kortademigheid of hyperventilatiebleekheid van het gezicht, snelle hartslag, innerlijke rusteloosheid, zweten en beven. Deze symptomen doen de patiënt vaak denken dat hij een hart- aanval, beroerte of bloedsomloop schokken, of dat ze op het punt staan te sterven. Statistisch gezien komen paniekaanvallen vooral voor bij vrouwen onder de 30 jaar. Helaas stellen veel artsen vaak geen diagnose van paniekaanvallen, maar concentreren ze zich meer op de bijbehorende symptomen om een lichamelijke oorzaak te vinden. Vervolgens, tablets en er worden vaak medicijnen voorgeschreven die de paniekaanvallen op geen enkele manier verlichten. Patiënten worden vaak jarenlang door meerdere artsen behandeld zonder de juiste oorzaak voor hun paniekaanvallen te vinden. Dit bevordert natuurlijk weer onzekerheid en voedt zo verdere angstaanvallen.
Oorzaken
Paniekaanvallen kunnen bijvoorbeeld zowel ontstaan uit angst voor giftige dieren (bijv. Spinnenfobie) als uit angst voor gevaarlijke situaties (bijv. Hoogtevrees, claustrofobie). Vaak weten de getroffenen echter niet eens waarom ze last hebben van paniekaanvallen, zelfs niet in onschadelijke situaties. Dit kan dan weer leiden uit angst voor mogelijk ergere oorzaken of ziekten. Als de paniekaanvallen zich opstapelen, kunnen de patiënten ook bang zijn voor de angst en spreekt men van een angstfobie (of ook angststoornis De meeste paniekaanvallen worden echter veroorzaakt door te veel spanning, sociale en professionele problemen (bijv. overweldigd zijn, pesten, overlijden van een geliefde), te weinig slaap, te veel alcohol en nicotine, en te weinig ontspanning, lichaamsbeweging (sport), en een natuurlijk evenwicht in de natuur.
Ziekten met dit symptoom
- Hoogtevrees
- Onderzoek angst
- Post-traumatische stress-stoornis
- Claustrofobie
- Tandheelkundige fobie
- Epilepsie
- Angststoornis
- Angst om te vliegen
- Hypoglykemie
Complicaties
Als paniekaanvallen onbehandeld blijven, volgen ze vaak een chronisch beloop. De angstaanvallen treden dan op met steeds kortere tussenpozen en de angstvrije intervallen nemen geleidelijk af. In constante verwachting van een nieuwe paniekaanval worden alle situaties vermeden die een aanval zouden kunnen uitlokken: in het bijzonder de angst voor grote plaatsen (agorafobie) en drukte komt zeer vaak voor na herhaalde paniekaanvallen. Als ingrijpende complicatie brengt het uitgesproken vermijdingsgedrag vaak sociale terugtrekking en zelfs het verlies van arbeidsvermogen met zich mee. Bijgevolg een Depressie kan zich ontwikkelen, wat in het ergste geval tot zelfmoord leidt. Zelfs na een succesvolle therapiehet optreden van paniekaanvallen een hoger risico op het ontwikkelen van andere psychische stoornissen op latere leeftijd met zich meebrengt. Pogingen om angstaanvallen te bestrijden met alcohol eindigen vaak in verslaving. Zelfs antidepressiva voorgeschreven door een arts zijn niet zonder risico: als ze na regelmatig gebruik abrupt worden stopgezet, bestaat er een risico van volksgezondheid problemen zoals duizeligheid, misselijkheid en een herhaling van de paniekaanvallen. Medische behandeling met kalmerende middelen kan ook eindigen in verslaving en daaropvolgende ontwenning therapie veroorzaakt niet zelden opnieuw paniekaanvallen.
Wanneer moet je naar de dokter gaan?
Al bij de eerste paniekaanval leidt de weg veel getroffen mensen naar de dokter, omdat ze bang zijn voor een hart- aanval of een beroerte vanwege de sterke symptomen, zoals hartkloppingen, duizeligheid en zweten. Betreffende de lichaamsbouw, zou dit bezoek aan de dokter niet nodig zijn. Het kan echter een kalmerend effect hebben op de patiënt als hij de oorzaak van zijn symptomen kent en probeert de aard van paniekaanvallen te begrijpen. Vaak is deze geruststelling voldoende en gebruiken patiënten hun kennis voor het verband tussen stressvolle situaties en angst om in de eerste plaats verdere paniekaanvallen te voorkomen. Een volgend bezoek aan de huisarts, eventueel resulterend in een verwijzing naar een psycholoog of psychotherapeut, is noodzakelijk als de paniekaanvallen vaker voorkomen. Ze zouden dan het leven van de getroffen persoon aanzienlijk kunnen beperken, zodat psychologische ondersteuning nodig is. Het gevaar om paniekaanvallen onbehandeld te laten, schuilt in twee complicaties. Ten eerste kan de patiënt vermijdingsgedrag ontwikkelen ten aanzien van alle situaties (metro, restaurant, vliegtuig) waarin dergelijke aanvallen al hebben plaatsgevonden. Ten tweede is er de dreiging van zogenaamde anticiperende angst. Dit betekent dat de paniek al zo verankerd is geraakt in de gedachten van de getroffen persoon dat hij angstig wacht op de volgende aanval en deze zo uitlokt. Uiterlijk is dan verdere medische ondersteuning nodig, zodat deze cyclus bijvoorbeeld met doelgericht gedrag doorbroken kan worden therapie.
Behandeling en therapie
Paniekaanvallen zijn in principe altijd te genezen. Alleen de triggerende oorzaken moeten worden gevonden. Dit is echter vaak vrij moeilijk en langdurig en vereist veel innerlijk sterkte en motivatie van de kant van de getroffen persoon. Allereerst moet de patiënt een goede dokter vinden die hem niet voor gek zal verklaren (omdat hij dat helemaal niet is) en die zijn paniekaanvallen serieus zal nemen en als zodanig een diagnose zal stellen. Hij verwijst ze dan meestal door naar een specialist (bijvoorbeeld een psycholoog) of naar een getrainde psychotherapeut. Samen met deze specialist wordt vervolgens het leven van de patiënt in detail onderzocht om mogelijke oorzaken van de paniekaanvallen te vinden. Autogene training en progressieve spier ontspanning hebben bewezen bijzonder effectieve therapeutische instrumenten te zijn. Ze zorgen voor innerlijk evenwicht en geef sterkte om te gaan met problemen in het dagelijks leven en op het werk. Het is echter cruciaal voor een genezing van de paniekaanvallen die ze vinden en het elimineren van de oorzaken in hun leven, zelfs als dit een volledige verandering van hun vorige manier van leven zou betekenen. Psychotrope geneesmiddelen mag alleen in zeer ernstige gevallen door een arts worden voorgeschreven. Gunstiger voor lichaam en geest zijn kruidenproducten valeriaan en citroenmelisse.
Vooruitzichten en prognose
Paniekaanvallen komen voor bij veel mensen en leiden tot een sterk verminderde kwaliteit van leven. Zo kunnen eenvoudige processen in het dagelijks leven niet meer op de gebruikelijke manier worden uitgevoerd. Het is nauwelijks meer mogelijk om met paniekaanvallen door het dagelijkse werk heen te komen, en zelfs naar school gaan is relatief moeilijk. Als ze worden geactiveerd door spanning of door een bijzondere situatie en komen niet permanent voor, de paniekaanvallen hoeven niet per se door een arts te worden behandeld. In dit geval kan de patiënt de paniekaanvallen vaak zelf onder controle krijgen. Als de paniekaanvallen echter vaak voorkomen en leiden tot zeer slechte gevoelens is therapie beslist noodzakelijk. Paniekaanvallen leiden bijvoorbeeld vaak tot een snelle hartslag, kortademigheid, duizeligheid en overmatig zweten. In veel gevallen is een hart- aanval treedt ook op vanwege de paniekaanvallen. Veel mensen vallen ook flauw tijdens ernstige paniekaanvallen. De behandeling gebeurt met medicatie en met therapie. De medicijnen hebben een kalmerend effect en zijn bedoeld om de paniekaanvallen te voorkomen. Gesprekken met een psycholoog helpen ook om paniekaanvallen te verminderen, aangezien de oorzaken ervan worden behandeld. Therapie leidt vaak tot succes, maar het kan enkele maanden duren voordat deze effectief is en de paniekaanvallen afnemen.
Huismiddeltjes en kruiden voor paniekaanvallen.
het voorkomen
Vermijd vooral spanning, te veel alcohol en nicotine Beweeg veel in de natuur en sport regelmatig. Los sociale en professionele problemen zo snel mogelijk op.Autogene training en progressieve spier ontspanning hebben ook een preventieve werking, waardoor ze mentaal kunnen versterken tegen de valkuilen van het dagelijks leven en zo paniekaanvallen kunnen voorkomen.
Wat u zelf kunt doen
Bij paniekaanvallen moet de patiënt zeker schuilen en gaan zitten of liggen. Diep inademen en veel drinken zal ook helpen tijdens een paniekaanval. Idealiter zouden vrienden, familie of collega's op de hoogte moeten worden gebracht en bij de getroffen persoon moeten zijn, zodat de paniek kan verdwijnen. Mensen die aan paniekaanvallen lijden, mogen geen te warme kleding dragen. Luchtige kleding en vooral kleding die gemakkelijk uit te trekken is, is ideaal. Valeriaan helpt tegen paniekaanvallen en voor algemene rust. Dit kan worden genomen in de vorm van tablets of thee voor het slapen gaan of overdag. In de apotheek zijn er ook andere kruidengeneesmiddelen die dienen om het lichaam te kalmeren. Onnodige stress moet in ieder geval worden vermeden. De patiënt mag zich niet mengen in verhitte discussies of argumenten om de paniekaanvallen te voorkomen. Voordat u gaat slapen, ontspanningsoefeningen, zoals yoga, zijn de moeite waard. Gewone gesprekken met vrienden of met de partner helpen vaak tegen de paniek. De getroffen persoon moet echter aan zichzelf toegeven dat hij aan het symptoom lijdt. Als zelfhulp niet tot succes leidt, moet in ieder geval een psycholoog worden geraadpleegd.
