Geneesmiddelen tegen ontstekingen
Meestal in de beginfase van een acute iliotibiaal bandsyndroom, pijnstillers zoals ibuprofen or diclofenac worden gebruikt voor behandeling. Deze geneesmiddelen uit de groep van NSAID's (niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen) hebben ook een ontstekingsremmende functie. Een lokale toepassing door middel van een zalf verdient de voorkeur, aangezien er zo geen negatieve bijwerkingen optreden interne organen (nier, lever, hart-) kan voorkomen. Een combinatie van ultrageluid en zalf aanbrengen is ook mogelijk. In dit geval wordt de zalf aangebracht op de ultrageluid sonde en ingemasseerd tijdens de behandeling.
Medicatie voor pijn
Afhankelijk van de ernst van de pijn, drie varianten van analgeticum pijnstillers worden gebruikt. Tolerantie en dosisverhoging evenals ontwenningsverschijnselen na stopzetting van de opiaten zijn echter te verwachten.
- Indien de pijn is mild, behandeling is met acetylsalicylzuur, ibuprofen, diclofenac or paracetamol.
- Voor gematigde pijnwordt pijnverlichting bereikt met opiaten met een lage potentie, zoals codeine, tramadol of tilidine.
- Als de pijn echter erg ernstig is, kunnen krachtige opiaten zoals morfine, oxycodonkan buprenorfine of hydromorfon de remedie bij uitstek zijn iliotibiaal bandsyndroom.
Injecties in het kniegewricht
Als toediening van NSAID's of andere ontstekingsremmende middelen niet voldoende is, kan een lokale injectie worden toegediend cortisone kan worden gegeven. cortisone remt de ontsteking en verlicht de symptomen van de getroffen persoon, maar een cortisone-injectie elimineert de werkelijke oorzaak van iliotibiaal bandsyndroom. Wanneer cortisone wordt lokaal gebruikt, een lage dosis is meestal voldoende en heeft daarnaast als voordeel dat er geen orgaanschade aan de lever of nieren kunnen voorkomen. Voorzichtigheid is geboden bij de behandeling van peesontsteking met cortison, aangezien cortison bij langdurig gebruik het peesweefsel kan beschadigen.
Duur van het syndroom
De duur van een Iliotibiaal Ligament Syndroom is ook grotendeels afhankelijk van de discipline van de getroffen persoon. Vooral in het begin is het essentieel om sportactiviteiten en de daarmee gepaard gaande overmatige belasting van het reeds beschadigde weefsel te voorkomen. Als de getroffen persoon zich aan deze eis houdt, neemt de pijn snel dagenlang af.
Dit mag echter niet als reden worden opgevat om onmiddellijk weer met trainen te beginnen. Het weefsel heeft een langer genezingsproces en moet nog drie tot vier weken worden gespaard. Er is echter niets tegen te doen stretching en versterkende oefeningen hierboven vermeld om de been dichter bij de normale belasting, zodat blessures in het vervolg van de training kunnen worden voorkomen Uitgebreide informatie over dit onderwerp is te vinden in het artikel: ITBS-symptomen / pijn
