Uitlijning van het wervellichaam, dilatatie van de ballon, cementering van het wervellichaam
Definitie
Vertebroplastiek: Vertebrale lichaam stabilisatie voor wervellichaamfracturen, of profylactisch voor dreigende wervellichaamfracturen, door botcement in te brengen zonder het wervellichaam op te blazen. Kyphoplastie: Vertebrale lichaam stabilisatie voor wervellichaamfracturen, of profylactisch voor dreigende wervellichaamfracturen, door het inbrengen van botcement met ballonopbouw van het wervellichaam. Beide methoden van Vertebrale lichaam stabilisatie (kyphoplastie en vertebroplastiek) zijn moderne chirurgische procedures voor het behandelen van ingeklapte (gesinterde) wervellichamen in de thoracale en lumbale wervelkolom.
Ze worden momenteel niet gebruikt op de cervicale wervelkolom. In tegenstelling tot vertebroplastie (1987), die oorspronkelijk werd ontwikkeld voor de behandeling van vertebrale hemangiomen, werd kyfoplastie (1998) specifiek ontwikkeld voor de behandeling van osteoporotische wervellichaamfracturen. De meerderheid van de patiënten met osteoporotische wervellichaamfracturen zijn symptoomvrij dankzij adequate pijn en fysiotherapie.
Echter, 10-20% van de patiënten lijdt aan een chronische rug pijn. Deze patiënten hebben, na uitsluiting van andere oorzaken, de indicatie voor a pijn- het verminderen van kyfoplastie of vertebroplastiek. Vertebroplastiek en kyphoplastie worden met succes gebruikt voor de volgende ziekten:
- Verse osteoporotische wervellichaamfracturen (spontane fracturen)
- Verse traumatische wervellichaamfracturen
- Neoplastische incursies van wervellichamen (tumoren of metastasen)
Ongeveer 5 miljoen mensen in Duitsland lijden aan pathologisch botverlies (osteoporose).
Wervellichaamfracturen zijn een van de meest voorkomende complicaties bij gevorderde osteoporose. De getroffenen lijden aan ernstige acute of chronische aandoeningen pijn in de rug, waarmee in het verleden meestal conservatief werd omgegaan pijnstillers of orthesen (lijfjes, korsetten). Met kyphoplastie is nu een succesvolle chirurgische methode beschikbaar die de structuur en stabiliteit van het wervellichaam herstelt en zo leidt tot een aanzienlijke pijnvermindering, en tevens voorkomt dat het eerder beschadigde wervellichaam verder instort.
De mogelijkheid van kyphoplastie vervangt echter geen systemische osteoporose behandeling! De meest voorkomende site van breuk formatie is de thoracolumbale overgang, dwz de overgang van de thoracale wervelkolomkromming (kyfose) naar de kromming van de lumbale wervelkolom (lordose). Door de verandering van de kromming van de wervelkolom worden de wervellichamen bijzonder belast, wat de verhoogde incidentie van wervellichaamfracturen in dit gebied verklaart.
Traumatisch wervellichaam breuk verschilt aanzienlijk van osteoporotische wervellichaamfracturen. Hoewel osteoporotische wervellichaamfracturen meestal spontaan, verraderlijk of na een lichte verwonding optreden, zijn traumatische wervellichaamfracturen gebaseerd op een aanzienlijke mate van geweld. Dienovereenkomstig verschillen de soorten fracturen ook, hoewel traumatische fracturen van het wervellichaam veel complexer zijn en een veel hogere incidentie hebben van ernstige gelijktijdige verwondingen zoals spinal cord, tussenwervelschijf of ligamentische verwondingen.
Complexe wervellichaamfracturen en fracturen met aanzienlijke bijkomende schade kunnen niet worden behandeld door middel van een kyfoplastiekoperatie. In dergelijke gevallen zijn uitgebreide, stabiliserende chirurgische ingrepen altijd nodig. In het algemeen wordt kyfoplastie nog niet routinematig gebruikt om traumatische wervellichaamfracturen te behandelen.
Er is tot op heden te weinig langdurige ervaring om een standaard te ontwikkelen voor het gebruik van deze procedure bij traumatische wervellichaamfracturen. Wel het best denkbare wervellichaam breuk vorm is zeker de frisse, stabiele compressiefractuur van een wervellichaam zonder verdere verwondingen. Ervaring met osteoporotische wervellichaamfracturen heeft uitgewezen dat het raadzaam is om vroeg te opereren, omdat de ervaring leert dat alleen dan het gecomprimeerde wervellichaam naar tevredenheid kan worden verplaatst.
Wervellichaamfracturen waarbij de achterrand van het wervellichaam betrokken is (in de richting van de spinal cord) zijn een contra-indicatie voor het gebruik van kyfoplastie en vertebroplastiek. Vertebroplastiek is ontwikkeld om te stabiliseren hemangioom wervels (goedaardige tumor van het wervellichaam, gebaseerd op prolifererende vasculaire groei). Het gebruik ervan is succesvol gebleken. Het gebruik van kyphoplastie voor kwaadaardige (kwaadaardige) tumoren wordt voornamelijk gezien bij verspreide (verspreide) tumorplagen door osteolytische (botoplossende) tumoren, wanneer chirurgische genezing in het ruggenmerggebied niet meer mogelijk is.
Auteurs verwijzen naar het theoretisch mogelijke veneuze zaaien van kwaadaardige tumoren van het wervellichaam wanneer de tumormassa wordt verplaatst door de ballonkatheter. Een groot voordeel is de relatief kleine ingreep en daarmee de vrijwel onmiddellijke mogelijkheid om doorlopende straling of chemotherapie. Er worden twee verschillende chirurgische technieken beschreven voor kyphoplastie, die voornamelijk verschillen in hun chirurgische toegangsweg tot het wervellichaam: de microchirurgische “halfopen” techniek wordt gebruikt bij gelijktijdige ziekten die moeilijk te behandelen zijn of bij moeilijke anatomische condities op chirurgisch gebied .
De bewerking wordt uitgevoerd onder narcose via een 5 cm lange incisie. Door het betere intraoperatieve zicht kunnen bijkomende verwondingen worden behandeld of complicaties, zoals een onbedoelde lekkage van botcement in de wervelkanaal, kan onmiddellijk worden gecorrigeerd. Nadelen zijn het grotere trauma van de weke delen en daarmee de iets langere hersteltijd voor de patiënt en de noodzaak van narcose.
Met de percutane techniek kan een operatie worden uitgevoerd onder zowel algemene als plaatselijke verdoving. Alle hieronder beschreven chirurgische stappen worden aan beide kanten in chronologische volgorde uitgevoerd. Onder Röntgenstraal controle, wordt een holle naald vanaf de rug in het gebroken wervellichaam ingebracht via een steekincisie (1-2 cm lange huidincisie).
Door deze holle naald wordt een geleidedraad gestoken, die als geleiderail voor het nu ingebrachte werkkanaal fungeert. Bij het plaatsen van het werkkanaal moet erop worden gelet dat de wervellichaamwand niet wordt beschadigd, omdat anders het later geïnjecteerde botcement zou kunnen ontsnappen. Een boor wordt gebruikt om een lager in het wervellichaam te creëren voor de kyphoplastieballon, waarna de kyphoplastieballon wordt ingebracht.
De ballon wordt geleidelijk gevuld met contrastmiddel en het ingeklapte wervellichaam wordt opgetild totdat een bevredigende correctie is bereikt. Zodra de uitlijning van het wervellichaam is bereikt, wordt de ballon verwijderd. Het laat een botholte achter, die onder lage druk is gevuld met viskeus botcement (PMMA = polymethylmethacrylaat).
Het vulvolume is afhankelijk van het laatst bereikte volume van de kyphoplastieballon (ca. 8-12 ml). De duur van de operatie is afhankelijk van het aantal wervellichamen dat wordt geopereerd.
Als er slechts één wervellichaam is geopereerd, is de operatieduur ca. 30-45 minuten. Patiënten zijn de dag na de operatie volledig gemobiliseerd.
De aanzienlijke pijnvermindering is meestal onmiddellijk. Bij vertebroplastiek wordt het wervellichaam gevuld met botcement zonder voorafgaande ballon-erectie. Omdat er van tevoren geen botholte is ontstaan, moet het dunwandige botcement onder hoge druk in het wervellichaam worden geïnjecteerd, zodat het daarin kan worden verdeeld.
