Femoroacetabulaire botsing verwijst naar een pijnlijke vernauwing van de heup gewricht ruimte. Vooral jonge atletische mensen worden getroffen door het syndroom.
Wat is femoroacetabulaire botsing?
Medische professionals verwijzen ook naar femoroacetabular impingement (FAI) als heupbotsing Dit verwijst naar de aanwezigheid van een vernauwing tussen de heupkom en het dijbeen hoofd Door de vernauwing kan de botten botsen tijdens sterke bochten. Dit creëert op zijn beurt het risico dat constructies dicht bij het gewricht, zoals kraakbeen of het gewricht lip, zijn bekneld of aangetast. Dit resulteert in ernstig pijn in de liesstreek. Er wordt onderscheid gemaakt tussen twee vormen van femoroacetabulaire botsing. Dit zijn de heup met tanginslag (pincer-FAI) en de heup met botsing met de nok (cam-FAI). Bij een heup die de tang raakt, is er een normale configuratie van het dijbeen nek, terwijl het acetabulum is vervormd en lijkt op een tang. Op deze manier wordt het dijbeen hoofd is letterlijk "geknepen". Omdat het dijbeen hoofd is daardoor meer bedekt, dit leidt gemakkelijk tot het botsen van het heupgewricht en de heupkop. De heup met tangbotsing wordt het vaakst gezien bij vrouwen tussen de 30 en 40 jaar. Camimpingementheup is wanneer de natuurlijke taille van de heupkop, die meer bewegingsvrijheid biedt, niet langer aanwezig is als gevolg van een groei. Een uitstulping van het bot zorgt ervoor dat de gewrichtsruimte smaller wordt, wat pijnlijk wrijven van het heupkomdak en het dijbeen bevordert nek hoofd. Dit komt vooral voor bij jonge mannen die actief zijn in de sport. Vooral voetballers hebben last van deze vorm van FAI.
Oorzaken
Femoroacetabulaire botsing treedt meestal op als gevolg van een benige misvorming van het acetabulum (heupkomdak). Het bekkenbot (os ileum) vormt een kom die op een beker lijkt. Samen met de heupkop vormt het de heup gewricht Als de vorming van botsporen plaatsvindt op de benige delen van de heup gewrichtleidt dit niet zelden tot mechanische vernauwingen. Jonge mensen die actief zijn in sport hebben vaak last van femoroacetabulaire impingement omdat ze vaak het heupgewricht blootstellen aan verhoogde fysieke spanning De exacte oorzaak van veel gevallen van botsing met de nok en de tang is echter niet opgehelderd. De botstructuurveranderingen bij de meeste patiënten kunnen echter meestal worden bewezen. Een mogelijke verklaring voor het ontstaan van femoroacetabulaire impingement wordt beschouwd als groeistoornissen in de adolescentie die een defecte sluiting van de groeischijven veroorzaken.
Symptomen, klachten en tekenen
In veel gevallen zijn de symptomen die het gevolg zijn van femoroacetabulaire botsing geleidelijk. Af en toe manifesteren ze zich sporadisch als heupgewricht pijn. In dit geval is de pijn straalt in de dij Door inspanning worden de klachten nog verergerd. Veel patiënten hebben ook problemen bij het autorijden, bij het aannemen van een zittende houding en bij het traplopen. Als het gebogen been naar binnen wordt gekeerd, resulteert dit ook vaak in pijn, wat er vaak toe leidt dat patiënten een beschermende houding aannemen door het pijnlijke been naar buiten te draaien. In sommige gevallen hebben patiënten ook last van doffe heuppijn tijdens geslachtsgemeenschap of beperkte beweging van de heup wanneer deze gebogen is. Als de getroffen persoon lang staat of loopt, kan dit ook pijn veroorzaken. In de late stadia van femoroacetabulaire botsing treedt coxartrose op bij de meeste patiënten. Evenzo is vroege slijtage van de heup mogelijk bij jongere mensen.
Diagnose
Als een femoroacetabulaire botsing wordt vermoed, moet de betrokken persoon een orthopedist raadplegen. Hij of zij kijkt eerst naar die van de patiënt medische geschiedenis en willen weten aan welke sporten de patiënt deelneemt, welke bewegingsbeperkingen optreden en of de pijn werd veroorzaakt door een blessure. Volgens de medische geschiedenis, de dokter voert een fysiek onderzoek Om de mobiliteit van de heup te testen, moet de patiënt zijn of haar plaatsen been in verschillende posities. Als de orthopedist de been tegen de heupkomrand veroorzaakt dit meestal pijn. Een ander belangrijk onderzoek is het maken van röntgenfoto's. De afbeeldingen maken nauwkeurige detectie van structurele veranderingen in het bot mogelijk. Magnetische resonantie imaging (MRI) maakt ook een nauwkeurige visualisatie van de zachte weefsels rondom de heup mogelijk. Ongeveer 70 tot 80 procent van de gevallen van femoroacetabulaire impingement verloopt positief. Na ongeveer 6 tot 12 weken kunnen lichte sportactiviteiten meestal worden hervat. Ongeveer 15 tot 20 procent van alle patiënten heeft echter restverschijnselen.
Complicaties
Femorocetabulaire impingement komt vooral voor bij jonge mensen die actief zijn in de sport. In de meeste gevallen wordt de diagnose uitgesteld omdat de symptomen dubbelzinnig zijn en in de loop van de tijd in ernst en frequentie toenemen. In de meeste gevallen is er echter sprake van sporadische pijn aan het heupgewricht, die ook zonder inspanning kan optreden in de vorm van pijn in rust. Als de getroffen persoon de respectieve gebieden extra belast, neemt de pijn nog meer toe en kan zo het leven van de patiënt sterk beïnvloeden, zodat veel lichaamshoudingen leiden pijnigen. Dit omvat bijvoorbeeld traplopen of zitten tijdens het autorijden, waardoor de getroffen persoon aan ernstige bewegingsbeperkingen lijdt. Veel mensen hebben ook last van psychisch ongemak als de bewegingsbeperkingen op jonge leeftijd optreden. De pijn kan worden behandeld met behulp van pijnstillers, zonder verdere complicaties. Patiënten moeten echter langdurig gebruik van pijnstillers Evenzo helpen oefeningen en therapieën bij de symptomen en kunnen ze de voorwaarde Veel patiënten hebben echter ook na de behandeling last van restverschijnselen en lichte pijn. Sportbeoefening is vaak niet meer mogelijk.
Wanneer moet je naar een dokter?
Aangezien deze ziekte zichzelf meestal niet geneest en de symptomen in de meeste gevallen blijven toenemen, moet in dit geval altijd een arts worden geraadpleegd. Dit kan verdere complicaties of zelfs permanente bewegingsbeperkingen voorkomen. Een arts moet worden geraadpleegd als de getroffen persoon plotseling ernstig lijdt pijn in de heup joint zonder bijzondere reden. Deze pijn kan optreden in de vorm van pijn in rust of pijn bij inspanning en kan een zeer negatief effect hebben op de kwaliteit van leven en het dagelijks leven van de getroffen persoon. Vooral tijdens het zitten kan de pijn optreden. Bovendien moet de arts ook worden geraadpleegd als er bewegingsbeperkingen zijn. Hierdoor slijt de heup sneller, wat kan leiden tot verdere complicaties. Meestal is de voorwaarde wordt gediagnosticeerd en behandeld door een orthopedisch chirurg. Sommige patiënten hebben een chirurgische ingreep nodig, hoewel de meeste symptomen kunnen worden beperkt met lichaamsbeweging en therapie Sportactiviteiten moeten worden beperkt wanneer de voorwaarde treedt op. Meestal vermindert dit de levensverwachting van de getroffen persoon niet.
Behandeling en therapie
Om de oorzaak van femoroacetabulaire botsing te corrigeren, is meestal een chirurgische ingreep vereist. In de vroege stadia worden voornamelijk conservatieve methoden gebruikt om de pijn te verlichten. Hiervoor krijgt de patiënt pijnstilling drugs zoals ibuprofen or acetylsalicylzuur. Elektrotherapie, baden, het aanbrengen van modderpakkingen en het uitvoeren van gerichte fysiotherapeutische oefeningen worden ook als nuttig beschouwd. Als onderdeel van chirurgie therapie, een heup artroscopie (heup gewricht endoscopie) wordt meestal uitgevoerd. Met deze procedure kunnen de structurele veranderingen van het bot worden geëlimineerd. Als de operatie erin slaagt de mechanische vernauwing op te heffen, leidt dit in de meeste gevallen tot een verbetering van de pijn. Heup artroscopie wordt vooral aanbevolen voor jonge patiënten omdat het het risico op gewrichtsstijfheid kan verminderen.
Vooruitzichten en prognose
Bij een groot aantal patiënten vertoont femoroacetabulaire impingement een gunstig ziekteverloop en een goede prognose. De meeste patiënten kunnen binnen drie maanden uit de behandeling worden ontslagen. Desalniettemin is herstructurering van gebruikelijke fysieke activiteiten vaak noodzakelijk. De ziekte komt vooral voor bij mensen die zeer actief zijn in de sport. Om herhaling van de klachten te voorkomen, dienen de activiteiten of het uitoefenen van individuele bewegingssequenties te worden aangepast en geoptimaliseerd. Dit kan ertoe leiden dat de beoefening van de gebruikelijke sporten wordt stopgezet. Iets meer dan twintig procent van de patiënten klaagt over de gevolgen op de lange termijn, ondanks aanzienlijke inspanningen om te herstellen. Ze ervaren geen volledig herstel van hun symptomen. Hun prognose is minder gunstig. Er bestaat een risico op een chronisch beloop van de ziekte. Bovendien worden de beperkingen op hun dagelijkse routines aanzienlijk verhoogd. Pijn in rust en de noodzakelijke veranderingen in het leven kunnen bij deze patiënten complicaties veroorzaken. Er bestaat een dreiging van psychische klachten die secundaire ziekten kunnen veroorzaken. De algehele prognose voor de patiënt wordt dus verslechterd. In uitzonderlijke gevallen krijgt de patiënt een slechte prognose. Als binnen de behandeling blijkt dat een verstijving van het gewricht noodzakelijk is, kan genezing niet meer plaatsvinden. Deze stap vindt plaats wanneer de symptomen zich ondanks adequate behandeling blijven verspreiden of verergeren.
het voorkomen
Om ongemak veroorzaakt door femoroacetabulaire botsing te voorkomen, is het raadzaam om met mate deel te nemen aan sportactiviteiten. Hoewel sport niet de oorzaak is, roepen ze vaak de bijbehorende pijn op.
Nazorg
In de meeste gevallen zijn er geen maatregelen van nazorg voor de getroffen persoon voor deze ziekte. In dit geval is de getroffen persoon primair afhankelijk van een snelle en vooral vroege diagnose en daaropvolgende behandeling, zodat verdere complicaties of een verergering van de symptomen kunnen worden voorkomen. De belangrijkste focus van deze ziekte ligt daarom op vroege opsporing en verdere behandeling. Hoe eerder het door een arts wordt ontdekt, hoe beter het verloop van de ziekte gewoonlijk is, aangezien het zichzelf niet kan genezen. De behandeling van deze ziekte wordt voornamelijk uitgevoerd door middel van medicatie. In ieder geval moet de getroffen persoon letten op een juiste dosering en ook op een regelmatige inname. Wel een lange inname van pijnstillers moet worden vermeden. Verder fysiotherapie maatregelen hebben vaak een positief effect op het beloop van de ziekte. De getroffen persoon kan ook veel oefeningen doen vanuit zo'n therapie thuis en vergroten zo de beweging van de spieren weer. De levensverwachting van de getroffen persoon wordt door deze ziekte meestal niet verminderd.
Wat u zelf kunt doen
Ondanks onwil moet de patiënt in principe aandacht besteden aan de behoeften van zijn lichaam en dienovereenkomstig reageren. Als er pijn optreedt, moeten sportactiviteiten of sterke fysieke activiteiten worden verminderd en onmiddellijk worden stopgezet. Het lichaam laten rusten is belangrijk om verdere complicaties te voorkomen. In veel gevallen is het nuttig om hulp te zoeken om de psyche te stabiliseren. Cognitieve methoden om bestaande attitudes en ontspanning technieken zijn effectief gebleken. Methoden zoals yoga, autogene training or meditatie kan worden gebruikt stress te verminderen en vestig een innerlijke evenwicht Gesprekken met therapeuten, mentoren of familieleden helpen vaak om nieuwe impulsen te krijgen om met de ziekte om te gaan. In fora of zelfhulpgroepen worden ervaringen uitgewisseld en wordt advies gegeven over hoe om te gaan met de uitdagingen van het dagelijks leven. De patiënt dient een positieve basishouding te behouden. Hoewel geliefde activiteiten niet meer uitgevoerd kunnen worden, ontstaan er nieuwe kansen die ook bijdragen aan een versterking van het welzijn. Bij het beoefenen van sportactiviteiten dient geschikte beschermende kleding te worden gedragen. Kniebeschermers, elleboogbeschermers en bandages stabiliseren het lichaam en hebben een positief effect op volksgezondheid Als er zwelling optreedt, moet de getroffen persoon de regio onmiddellijk afkoelen met gelpads. Koeling zalven, zoals aloe vera gel, zijn ook nuttig.
