Enterobacter is de naam die aan een groep wordt gegeven bacteriën behorend tot de, zeer groot aantal soorten, Enterobacteriaceae-familie. Het is een groep Gram-negatieve, flagellated staafvormig bacteriën die facultatief anaëroob leven en deel uitmaken van de darmflora in de darm Enkele soorten zijn pathogeen en kunnen veroorzaken hersenvliesontsteking, luchtwegen infecties en urineweginfecties.
Wat zijn enterobacteriën?
Enterobacter is een Gram-negatieve soort met een normaal flagellated staafvormig bacteriën in de zeer grote familie Enterobacteriaceae. De bacteriën zijn bijna alomtegenwoordig en maken deel uit van het gezonde darmflora in de mens darm in combinatie met andere bacteriën. Wel hun aandeel in het totaal darmflora is slechts ongeveer 1 procent. De bacteriën halen het grootste deel van hun energie uit organisch materiaal, dat ze afbreken en gebruiken 2,3-butaandiolfermentatie om onder anaërobe omstandigheden energie te produceren. Onder aerobe omstandigheden zijn ze in staat om energie te verkrijgen via oxidatie van organisch materiaal en de afbraak ervan tot carbon dioxide en water Een kenmerk van alle Enterobacter-soorten is dat geen van de metabolische routes deze produceert zuren zoals melkzuur of azijnzuur Enkele soorten Enterobacter zijn pathogeen en komen voor als veroorzakers van urinewegen en luchtwegen infecties. In zeer zeldzame gevallen kunnen ze ook leiden tot hersenvliesontsteking De meeste Enterobacter-soorten zijn niet-pathogeen of facultatief pathogeen als ze door een bepaalde omstandigheid in de bloedbaan terechtkomen of interne organen rechtstreeks, of als het immuunsysteem wordt verzwakt of kunstmatig onderdrukt (onderdrukt). In de afgelopen jaren zijn Enterobacter-soorten in toenemende mate geïdentificeerd als bijdragers aan ziekenhuisinfecties (nosocomiale infecties).
Voorkomen, verspreiding en kenmerken
Gram-negatieve Enterobacter van de Enterobacteriaceae-familie hebben veel habitats overgenomen waar ze blijven bestaan als vrijlevende bacteriën. De zogenaamde Gramkleuring, die teruggaat naar de Deense bacterioloog Hans Christian Gram, wordt gebruikt om bacteriën in grampositieve en gramnegatieve soorten in te delen. Het is een specifieke kleuring die onder de lichtmicroscoop informatie geeft over de vraag of de bacteriewand bestaat uit een enkele laag mureïne (peptidoglycaan) of uit meerdere lagen. In het eerste geval reageert de kleuring grampositief en in het laatste geval gramnegatief. Enterobacter komt voor in voedsel, in planten, in aarde en in water Als darmbacteriën leven ze meestal samen met veel andere bacteriesoorten. De staafvormige bacteriën van de soort Enterobacter zijn erg klein, variërend van 0.6 tot 1.0 micrometer in diameter en 1.2 tot 3.0 micrometer lang. Hun gemeenschappelijke kenmerk is peritrichous flagellatie, een geseling over het hele lichaam die bijna alle Enterobacter-soorten vertonen. De flagella, ook wel flagella genoemd, bestaat uit draadachtige structuren waarmee de bacteriën actief kunnen bewegen door middel van propellervormige bewegingen. Een ander kenmerk, dat ook dient om individuele soorten te onderscheiden, zijn de zogenaamde antigenen die Enterobacter op hun flagella presenteren. In de meeste gevallen zijn dit type H-antigenen, die bestaan uit thermolabiele flagellaire eiwitten en die de bacterie kan hermodelleren om de immuunsysteem zover mogelijk. De antigenen lokken een immuunrespons uit in de vorm van een specifiek antilichamen die aan het antigeen kunnen binden en verdere immuunresponsen kunnen veroorzaken. Sommige Enterobacter-soorten kunnen zichzelf omhullen met een capsule slijmachtig polysacchariden om macrofaagaanval en dus fagocytose te ontwijken. Een onderscheidend kenmerk van Enterobacter is hun metabolisme, waardoor ze energie kunnen verkrijgen via de aërobe ademhalingscyclus (citraatcyclus) of via anaëroob fermentatiemetabolisme. In het laatste geval, alcoholen en butaandiol worden geproduceerd als metabolische producten. Enterobacter kan citraat als tong gebruiken carbon bron. Door de chemoorganotrofe levensstijl lijkt Enterobacter enigszins parasitair tot neutraal in zijn hoedanigheid van darmbacterie. Met name het gebruik van onverteerde voedselresten in de dikke darm rechtvaardigt de aanname dat de bacteriën geen schade toebrengen aan het menselijk metabolisme en ook geen parasitair voedsel extraheren, aangezien elk "residugebruik" in de dikke darm niet als parasitair kan worden geclassificeerd vanwege het gebrek aan absorptievermogen van de dikke darm epitheelBacteriën van het geslacht Enterobacter, die deel uitmaken van de darmflora, kunnen in principe worden geclassificeerd als niet-pathogeen of als facultatief pathogeen, tenzij ze een verzwakte of kunstmatig onderdrukte immuunsysteem (immunosuppressie) en komen in de bloedbaan terecht, waardoor ze andere organen kunnen infecteren.
Betekenis en functie
Enterobacter leeft in de darm samen met een grote verscheidenheid aan andere bacteriën en andere micro-organismen. Enterobacter maakt dus deel uit van de gezonde darmflora. Als totaalsysteem presteert de darmflora belangrijk volksgezondheid-gerelateerde taken en functies. De spijsvertering wordt ondersteund door de enzymatische afbraak van bepaalde voedingsbestanddelen en de darmperistaltiek wordt gestimuleerd. De levering van het lichaam met vitaminen zoals thiamine, riboflavine, B12 en andere belangrijke micronutriënten is bijzonder belangrijk voor volksgezondheid Daarnaast oefent de gezonde darmflora een modulerende invloed uit op het immuunsysteem. Het immuunsysteem wordt voortdurend uitgedaagd en "in beweging" gehouden. Allergische reacties en auto-immuunreacties zijn meestal verminderd. Het is erg moeilijk om te bepalen welk deel van de positieve eigenschappen van de darmflora kan worden toegeschreven aan de rekening van Enterobacter. Het is zeer waarschijnlijk dat de gunstige eigenschappen van de niet-pathogene of de enige facultatief pathogene soort duidelijk opwegen tegen de anders parasitaire levensstijl.
Ziekten en kwalen
Enkele ondersoorten van Enterobacter, zoals E. aerogenes, E. cloacae en Cronobacter sakazakii, kunnen in vrij zeldzame gevallen optreden als veroorzakers van luchtweg- of urineweginfecties wanneer gunstige omstandigheden voor infectie aanwezig zijn en het immuunsysteem tegelijkertijd verzwakt of kunstmatig onderdrukt. In sommige gevallen is Enterobacter ook geïdentificeerd als de veroorzaker van hersenvliesontsteking In ziekenhuizen zijn nosocomiale infecties gemeld die verband houden met bepaalde typen Enterobacter. Het naleven van basishygiëne vermindert het risico op infectie aanzienlijk. Met basishygiëne wordt vooral handen wassen na toiletbezoek bedoeld. Ook hygiënische omstandigheden in badkamer en toilet maken deel uit van basishygiëne. In het geval van besmet voedsel, wordt bij verhitting tot minimaal 70 graden Enterobacter gedood en worden de bacteriën onschadelijk gemaakt. Basisbestrijding van Enterobacter-bacteriën is niet aan te raden, aangezien Enterobacter een normaal onderdeel is van de darmflora en onvoldoende bekend is of en zo ja welke voordelen ze hebben voor de mens. In het bijzonder de specifieke effecten van niet-pathogene Enterobacter-soorten op de darmperistaltiek, het lipiden- en koolhydraatmetabolisme en elektrolyt evenwicht zijn niet grondig opgehelderd.
