Classificatie | Fysiotherapie voor een radiusfractuur

Classificatie

De straal kan op verschillende plaatsen breken: de gewone distale radius fractuur kan worden onderverdeeld in twee vormen, afhankelijk van de oorzaak van de blessure: kinderen worden vooral vaak getroffen, omdat ze vaak de neiging hebben om te vallen tijdens het spelen. Ouderen hebben ook vaak last van een straal breuk, aangezien het risico op vallen toeneemt met de leeftijd. Afhankelijk van hoe stabiel de breuk is, het kan worden behandeld met een korte immobilisatie met een gips cast of chirurgische stabilisatie kan nodig zijn.

Bovendien is de functie van de pols en onderarm wordt hersteld door specifieke fysiotherapie. De prognose is natuurlijk afhankelijk van de omvang van het letsel en mogelijke bijkomende ziekten, maar is over het algemeen goed, vooral bij kinderen.

• Meestal breekt het in de buurt van de pols, dan heet het een distale radius fractuur, de meest voorkomende breuk bij mensen.
• Ter hoogte van de elleboog breekt de straal vrij zelden.
• Wat kan gebeuren is een breuk van de radiaal hoofd. De radiaal hoofd vormt met de ellebogen en is vooral belangrijk voor rotatiebewegingen van de onderarm. Als de patiënt valt, bijvoorbeeld op de gebogen elleboog, kan de radiaal hoofd kan breken.

1. De zogenaamde extensie fractuur (Colles), waarbij men op de uitgestrekte hand valt.
2. De flexiefractuur (Smith), waarbij men op de gebogen, gehoekte hand valt.

Werking

Een operatie is geïndiceerd in het geval van een onstabiele radiusfractuur. Een open fractuur of verbrijzelde fracturen moeten ook operatief worden behandeld. Er zijn verschillende chirurgische procedures om de fractuur na reductie te stabiliseren:

• Er kunnen draden worden gebruikt (Kirschner-draden) of de breuk kan aanvullend met schroeven worden bevestigd.

  Dit is vooral het geval als individuele fragmenten erg onstabiel zijn. Na een operatie is vaak slechts een relatief korte immobilisatie van 2-4 weken nodig, waarna direct gestart kan worden met fysiotherapie. De draden worden meestal na 1-3 weken verwijderd.

• In geval van gecompliceerde verwondingen of na een mislukte conservatieve therapie, plaatosteosynthese en poreus bot het enten kan ook worden uitgevoerd.

  Dit is een sterke fixatie.

• In het geval van verkleinde breuken, zoals hierboven vermeld, een externe fixator kan worden gebruikt, die van buitenaf door de huid wordt geschroefd en de afzonderlijke fragmenten fixeert. Na een succesvolle operatie wordt de fractuur geïmmobiliseerd. Als het voldoende stabiel is, kan fysiotherapie worden gestart. Na een paar weken kan het fixatiemateriaal worden verwijderd, meestal onder plaatselijke verdoving.