Wat wordt bedoeld met histogenese? Wat is de bedoeling? Welke kwalen of ziekten kunnen het gevolg zijn van verkeerd gerichte histogenese? Deze vraag wordt in het volgende artikel beantwoord.
Wat is histogenese?
Histogenese beschrijft de embryonale ontwikkeling van gedifferentieerde weefsels met verschillende taken en functies door een genetisch verankerd programma. Dit gedifferentieerde weefsel komt voort uit het ongedifferentieerde bevruchte ei.
Functie en taak
Histogenese beschrijft de embryonale ontwikkeling van gedifferentieerd weefsel. Dit gedifferentieerde weefsel ontstaat uit de ongedifferentieerde bevruchte eicel. De bevruchte eicel is aanvankelijk pluripotent: de cellen bevatten de volledige genetische informatie en het volledige controleprogramma om een mens te vormen. Om deze reden kunnen identieke tweelingen ook worden gevormd uit een embryonale plant die zich deelt en uit elkaar migreert in de eerste paar dagen na de bevruchting. Zodra een ei is bevrucht, vormt de morula zich via vele celdelingen. Op het moment van implantatie in de baarmoederslijmvlies, differentiëren de cellen in de morula in "binnen" en "buiten" - de blastocyst wordt gevormd. Vanaf de achtste dag na de bevruchting wordt de embryonale anlage gevormd. Een andere naam van hetzelfde is embryoblast of kiemschijf. Het bestaat eerst als een tweebladige kiemschijf. Vanaf de derde week na de bevruchting vindt verdere hermodellering plaats. De kiemschijf met drie bladeren wordt gevormd uit de epiblast van de kiemschijf met twee bladeren. Het bestaat uit het mesoderm (middelste zaadlob), het entoderm (binnenste zaadlob) en het ectoderm (buitenste zaadlob). Op dit moment is er al een rechts-links asymmetrie in het primitieve knooppunt in het midden van de germinale schijf, wat overeenkomt met de latere asymmetrie in de rangschikking van de thoracale en buikorganen. Histogenese speelt een bijzonder belangrijke rol in de embryonale periode, omdat alle organen tijdens de eerste weken van de zwangerschap in hun blauwdruk worden neergelegd. Cellen van zaadlobben migreren naar verschillende locaties om organen te vormen. Op de stam ontwikkelen zich knoppen waaruit de ledematen tevoorschijn komen. In het gezicht verschillende structuren groeien intern en extern samen. Dus de ogen, oren, neus-, lippen, kaak, gehemelte en keelholte.
Ziekten en kwalen
Als er iets misgaat in de “bouwinstructies”, kan de asymmetrische oriëntatie van het primitieve knooppunt tijdens de ontwikkeling van de trifoliale kiemschijf onjuist zijn ingedeeld. Dit zorgt ervoor dat de cellen, die later de organen gaan vormen, in de verkeerde richting migreren. De interne organen worden dan opgemaakt in een andere opstelling. Dit kan allemaal gevolgen hebben interne organen (situs inversus totalis) of individuele. Bij het Kartagener-syndroom vindt de herverdeling van organen willekeurig plaats omdat de trilharen die de cellen gewoonlijk naar plaatsen verplaatsen, onbeweeglijk zijn. Mensen met het Kartagener-syndroom hebben daarom mogelijk een onjuiste lay-out interne organen. Ook, sinusitis (sinusitis) en brochniale infecties komen vaker voor als gevolg van het ontbreken van cilia-functie, omdat de zelfreiniging van de luchtwegen mislukt. Ernstige verstoringen van de histogenese eindigen in intra-uteriene vruchtdood, miskraam or voortijdige geboorte Als de kinderen levend worden geboren, kan dit leiden tot ernstige lichamelijke handicaps. Als de neurale buis niet goed sluit tijdens de embryonale periode (dag 22 tot 28 van de embryonale ontwikkeling), spina bifida kan gebeuren. Spina bifida kan verschillende voorlopers en manifestaties hebben. Getroffen personen kunnen een verhoogde beharing op de rug hebben, die een typisch patroon aanneemt langs de wervelkolom en zich uitstrekt tot het sacro-iliacale gewricht. Beperkte beweging, paraplegieen problemen met lopen kunnen het gevolg zijn. Blaas en darmcontrole kan verminderd zijn. Soms spina bifida wordt geassocieerd met andere aandoeningen of handicaps, zoals hydrocephalus. Gespleten lip en gehemelte is het gevolg van onvoldoende sluiting van structuren die het gezicht vormen. In de 5e-7e week van zwangerschap, maxillaire uitstulpingen versmelten met neusuitstulpingen aan de rechter- en linkerkant van het gezicht. Als hier verstoringen optreden, wordt de kloof lip ontwikkelt. In de 10e-12e week van zwangerschap, de palatale processen versmelten met de maxillaire uitstulpingen en, vooraan, met het intermaxillaire segment. Als er aandoeningen optreden - vaak geassocieerd met de spleet lip - er ontstaat een gespleten gehemelte, afhankelijk van de ernst kan dit leiden drinken, slikken, ademhaling en spraakstoornissen. In het geval van armen ventilatie, er is een daaropvolgende ophoping van keel, neus- en ooraandoeningen. Gespleten formaties, colobomen genaamd, kunnen ook voorkomen in de embryonale periode van de ogen. In de 7e week van zwangerschapworden de oogblaasjes omgevormd tot de oogschelp. Door onvoldoende sluiting, meestal naar de neuszijde onderaan, wordt het coloboom gevormd. Colobomen van de oogleden, iris, lens, netvlies, choroïde en optische zenuw zijn mogelijk. In coloboom van de optische zenuw (optisch coloboom), kan de visuele functie verminderd zijn. Strabismus en oog tremor (nystagmus) optreden. In de 7e week van de zwangerschap ontstaan de kiemcellen, die zich ontwikkelen tot armen en benen, en later tot handen en voeten. In de 8e week van de zwangerschap is het begin van de latere benen en armen zichtbaar. Een week later zijn er al armen, benen, handen en voeten gevormd, waarbij de vingers en tenen nog met webben verbonden zijn. Als de histogenese verkeerd wordt gericht, treden misvormingen van ledematen op: een arm is bijvoorbeeld mogelijk niet volledig ontwikkeld of er kunnen overtollige vingers en tenen of klompvoeten worden gevormd. Verdere schade bij histogenese is ook bekend, bijvoorbeeld door infectieziekten zoals rodehond, toxoplasmose, alcohol, nicotine, medicatie- of drugsmisbruik tijdens de zwangerschap. In gebieden met radioactieve besmetting werden en worden steeds meer kinderen geboren met aangeboren afwijkingen. In de jaren zestig van de vorige eeuw slikten nogal wat vrouwen de slaappil thalidomide tijdens hun zwangerschap, wat vaak resulteerde in ernstige misvormingen van hun ongeboren kinderen. Vaak is schade bij histogenese echter ook te wijten aan zeldzame chronische ziekten van genetische aard. Voor de getroffenen zijn er informatieportalen gecreëerd: op Europees niveau zijn dat 'Orpha Net' en 'Eurordis', en op Duits niveau het 'Dachverband der Achse'.
