Typ 1 suikerziekte mellitus (synoniemen: juvenile diabetes mellitus, wat de verouderde naam is voor diabetes type 1; andere synoniemen: diabetes type 1; diabetes type 1; primair insuline-afhankelijke diabetes mellitus (IDDM); ICD-10-GM E10.-: Diabetes mellitus, type 1) is de zogenaamde "diabetes". Type 1 suikerziekte mellitus is het gevolg van auto-immunologische (veroorzaakt door het lichaam zelf, type 1a) of idiopathische (oorzaak onbekend, type 1b) vernietiging van de bètacellen van de eilandjes van Langerhans (plaats van insuline productie) van de alvleesklier en leidt meestal tot een absoluut tekort aan insuline. Insuline is een belangrijk regulerend hormoon glucose (bloed suiker) in de bloed Ongeveer 5-10% van alle diabetici heeft diabetes type 1. In de meeste gevallen begint de ziekte in jeugd en adolescentie. Frequentiepiek: de ziekte treedt meestal op voor de leeftijd van 40 jaar (eerste manifestatie), maar kan ook op oudere leeftijd optreden. Nieuwe gevallen pieken in de leeftijdsgroep van 11 tot 13 jaar. Opmerking: 42% van de gevallen van diabetes type 1 manifesteren zich pas tussen de 31 en 60 jaar. In Duitsland hebben ongeveer 400,000 mensen type 1 diabetes mellitus De incidentie (frequentie van nieuwe gevallen) is ongeveer 8-17 gevallen per 100,000 inwoners per jaar (in Duitsland), maar wereldwijd zijn er zeer grote verschillen. In de afgelopen jaren is de incidentie van type 1 diabetes mellitus is toegenomen bij kinderen onder de 6 jaar. Verloop en prognose: eerste manifestatie door hyperglycemie (hoog bloed suiker) met typische symptomen zoals polydipsie (overmatige dorst), polyurie (vaker plassen) en gewichtsverlies. In ongeveer 25% van de gevallen ketoacidotisch coma (metabole ontsporing (ketoacidose) bij afwezigheid van insuline) is het eerste teken van diabetes mellitus type 1 (manifestatie coma). Typische complicaties van de ziekte zijn diabetische retinopathie (verslechtering van het gezichtsvermogen tot blindheid, veroorzaakt door de high suiker niveaus), diabetische nefropathie (de nieren zijn beschadigd door microangiopathie (vasculaire veranderingen die de kleine schepen)) en diabetische neuropathie (chronische aandoeningen van het perifere zenuwen of delen van zenuwen; deze voornamelijk leiden sensorische stoornissen in de getroffen delen van het lichaam). Suikerziekte type 1 is niet te genezen. De getroffenen moeten zichzelf de rest van hun leven insuline injecteren (insulinesubstitutie). In vergelijking met niet-diabetici hebben type 1 diabetici een verminderde levensverwachting van ongeveer 12 jaar (mannen 11.11 jaar; vrouwen 12.9 jaar). Gemiddeld overlijden type 1 diabetici op ongeveer 67 jaar. Een Britse studie uit 2020 wijst op een vermindering van de levensverwachting met 7-8 levensjaren voor type 1 diabetici. Type 1 diabetici vertonen oversterfte (overlijden), zelfs zonder albuminurie (verhoogde uitscheiding van albumine met urine) vergeleken met de controlegroep zonder diabetes. De verhoogde mortaliteit (oversterfte) is voornamelijk te wijten aan een viervoudige toename van het aantal sterfgevallen als gevolg van CHZ (coronaire hart- ziekte (CHD); coronaire hartziekte) en acute diabetescomplicaties. Opmerking: vanwege geïntensiveerde insuline therapie en als gevolg van veranderingen in levensstijl, de BMI (body mass index) van veel patiënten in jeugd en de adolescentie ligt tegenwoordig boven de leeftijds- en geslachtsafhankelijke referentiewaarden bijwerkingen op glycemische controle. Dit leidt tot verheven hbaxnumxc (langdurig bloed glucose) niveaus en een verhoogde incidentie van ernstige hypoglycemie (hypoglykemie met toevallen en verminderd bewustzijn). Comorbiditeit (bijkomende ziekten): inflammatoire darmaandoening (IBD) wordt in verband gebracht met diabetes type 1: de prevalentie van CED (ziekte-incidentie) bij kinderen en adolescenten met diabetes type 1 is 0.1 procent, ruim drie keer hoger dan bij de bevolking van dezelfde leeftijd ; hebben vaker ernstige hypoglycemie (laag bloed suiker) dan patiënten zonder CED. Verder coeliakie (a chronische ziekte van de slijmvlies van de dunne darm veroorzaakt door overgevoeligheid voor het graaneiwit gluten) wordt geassocieerd met diabetes mellitus type 1. Bij patiënten met diabetes mellitus type 1 is de prevalentie (ziektefrequentie) van coeliakie is groter dan 5%.Celiac disease verhoogt ook het risico op microvasculaire (met betrekking tot het kleine bloed schepen) complicaties (retino- en nefropathie / ziekte van het netvlies en de nieren) bij type 1 diabetici. Andere comorbiditeiten zijn onder meer schildklieraandoeningen (Hashimoto's thyreoïditis/ auto-immuun thyroiditis (AIT), Ziekte van Graves 14.2-voudig toegenomen in vergelijking met kinderen zonder diabetes), niet-infectieuze enteritis (ontsteking van de darm) en colitis (ontsteking van de dikke darm 5.6-voudig verhoogd), cardiovasculaire ziekte (3.1-voudig verhoogd), obstructieve longziekte mogelijk (longziekte waarbij vernauwing of vernauwing of obstructie); 1.5-voudige toename); en psychische stoornissen en epilepsie (Elk 2.0-voudige toename).
