Rolfing is een complementair medicijn bindweefsel behandeling door biochemicus Ida Rolf, die het lichaam uitlijnt met het ideaal van de verticale lijn volgens de zwaartekracht. De indicatie voor de therapie zijn klachten, zoals terug pijn Contra-indicaties doen zich bijvoorbeeld voor bij implantaten, ontsteking of open wonden.
Wat is Rolfing?
Rolfing is een vorm van individueel lichaamswerk dat inwerkt op het fasciale netwerk om het lichaam uit te lijnen met het ideaal van een verticale lijn. Het fasciale netwerk bestaat uit componenten van zacht weefsel bindweefsel Ze doordringen het hele lichaam als een verbindend netwerk van spanning. Rolfing is een vorm van individueel lichaamswerk dat inwerkt op het fasciale netwerk en zo het lichaam uitlijnt met het ideaal van een verticale lijn. De complementaire behandeling is een handelsmerk en heeft betrekking op structurele integratie. De oprichtster van Rolfing wordt beschouwd als de Amerikaanse biochemicus Ida Rolf, die in de jaren zeventig haar theorieën over structurele integratie ontwikkelde. De eerste gedachten over Rolfing dateren uit de jaren 1970 en werden onderwezen aan het Rolf Institute van Ida Rolf in Boulder, VS. Het basisidee van Rolfing is de aanname dat het lichaam minder energie nodig heeft zodra het zich uitlijnt met een verticale lijn. Volgens Rolf zijn het niet de spieren maar de fasciae die vooral belangrijk zijn voor het onderhouden van het lichaam. Volgens haar speculaties, de bindweefsel reageert op alledaagse spanningen en verwondingen met verharding. Rolfing is bedoeld om deze verharding handmatig los te laten en zo de houding op lange termijn te verbeteren.
Functie, effect en doelen
Het lichaam heeft minder energie nodig om te strekken, hoe dichter de individuele lichaamsdelen zijn uitgelijnd met het ideaal van de verticale lijn. Deze aanname vormt de basis van Rolfing. Tijdens langdurig spanning en als gevolg van trauma veranderen de fasciae. De verstevigingen en verhardingen in de weefselfixatie kregen een slechte houding en beperken zo de mobiliteit van de aangedane persoon. De individuele lichaamsdelen zijn dus niet meer uitgelijnd met het ideaal van de verticale lijn. Volgens Ida Rolf is Rolfing bedoeld om de houding op lange termijn te verbeteren door handmatige behandeling van de fasciae en om de lichaamsdelen weer dichter bij de verticale lijn te brengen. Hierdoor is er minder energie nodig om het lichaam recht te trekken. Rolfing richt zich niet alleen op medische problemen, maar richt het lichaam opnieuw op basis van de zwaartekracht. Bij het begin van de behandeling is er een diagnose, waarbij het bindweefsel wordt gepalpeerd. De verhardingen en spanningen die op deze manier worden gedetecteerd, worden door Rolfer vrijgegeven door een langzame en handmatige druk op het aangetaste bindweefsel. Afhankelijk van het lichaamsgebied en de dieptelaag van de verharding gebruiken de therapeuten hun vingertoppen, knokkels, handpalmen of ellebogen om het op te lossen. Bewegingselementen, perceptuele factoren en zwaartekrachtoriëntatie-elementen zijn opgenomen in de therapie als complementaire elementen. Daarnaast kunnen psychosociale factoren een rol spelen bij Rolfing. Meestal wordt Rolfing preventief uitgevoerd volksgezondheid zorg. Het optimaliseert de houding en zorgt voor vrijere bewegingen. Als een echt therapeutisch middel wordt de methode soms gebruikt voor myofasciale disfunctie en chronisch pijn omstandigheden of een slechte houding. Structurele fasciale veranderingen als gevolg van trauma kunnen ook een indicatie zijn voor behandeling met Rolfing. Er zijn gewoonlijk tien sessies van elk 50 tot 90 minuten, die een periode van ongeveer drie maanden beslaan. Aan het begin van elke sessie analyseert de therapeut de houding van de patiënt en beoordeelt hij de fasciale structuur tijdens het lopen en staan. De handmatige behandeling vindt plaats op een bank. De manuele therapie wordt gevolgd door de bewegingselementen, die zijn verwerkt in zitten, staan of lopen. Naast het optimaliseren van alle dagelijkse houdingen, werkt de Rolfer zo samen met de patiënt aan het ontwikkelen van zuinigere bewegingsmogelijkheden voor dagelijks gebruik.
Risico's, bijwerkingen en gevaren
Rolfing kan veroorzaken pijn in het bindweefsel tijdens en kort na de behandeling. echter, de pijn verdwijnt meestal binnen enkele uren. Rolfing-behandelingen zijn onder bepaalde omstandigheden schadelijker dan heilzaam volksgezondheid Acute ontstekingsziekten en aneurysma's of acuut flebitisworden bijvoorbeeld als contra-indicaties beschouwd. Hetzelfde geldt voor slecht genezen wonden.osteoporose Patiënten en zwangere vrouwen dienen behandeling ook te vermijden. Evenmin is de therapie geschikt voor kanker patiënten, arteriosclerose patiënten of mensen met psychische aandoeningen. Voorzichtigheid is ook geboden bij langdurig gebruik cortisone behandelingen, bewegingsstoornissen van benige oorsprong, inflammatoir reumatiek en degeneratieve spierziekten. Andere mogelijke contra-indicaties zijn onder meer recent trauma, hernia en hartaandoeningen. Significante complicaties zijn in het verleden ook waargenomen bij patiënten met implantaten, aangezien geïmplanteerde elementen tijdens de therapie kunnen wegglijden. De effectiviteit van Rolfing blijft controversieel. Echter, een klinische studie van chronisch pijn in de rug patiënten suggereren nu een vermindering van alledaagse beperkingen. Afgezien van de resultaten van deze onderzoeken, is Rolfing tot dusverre alleen het onderwerp geweest van veldrapporten en kleine onderzoeken van weinig betekenis. Deze verbinding laat vooral toe volksgezondheid verzekeringsmaatschappijen oefenen stevige kritiek uit op de methode. Vanwege het ontbrekende bewijs van effect nemen Duitse en Oostenrijkse ziektekostenverzekeraars de kosten voor Rolfing-behandelingen tot nu toe niet over. Aangezien Rolfing niet in de Hufeland-directory staat en dus niet tot de erkende natuurlijke geneeswijzen behoort, zijn particuliere ziektekostenverzekeraars ook niet verplicht om de kosten te dekken. Particuliere aanvullende verzekeringen vergoeden in ieder geval in Oostenrijk een deel van de kosten. Zwitserland is het enige Duitstalige land dat Rolfing al als een erkende therapeutische methode behandelt en complementaire geneeskunde behandelt. Daarom dekken Zwitserse aanvullende verzekeringen een groot deel van de therapiekosten.
