De ziekte van Tarui is een glycogeenstapelingsziekte die wordt veroorzaakt door een mutatie in de PFKM gen op chromosoom 12. Patiënten lijden aan spierspasmen en verdragen vrijwel geen inspanning. Symptomatische behandeling bestaat voornamelijk uit dieet maatregelen en vermijding.
Wat is de ziekte van Tarui?
Veel verschillende ziektegroepen vallen in de categorie stofwisselingsziekten. Een daarvan is de groep van glycogeenstapelingsziekten. Bij deze ziekten wordt glycogeen opgeslagen in lichaamsweefsels en vervolgens niet afgebroken of omgezet glucose, of slechts gedeeltelijk. Alle glycogeenstapelingsziekten worden veroorzaakt door enzymatische defecten in glycogeenafbraak, gluconeogenese of glycolyse. Een ziekte uit de groep van glycogeenstapelingsziekten is glycogenose type 7, ook wel bekend als de ziekte van Tarui. Het werd voor het eerst beschreven in de 20e eeuw. De Japanse professor in interne geneeskunde Seiichiro Tarui wordt beschouwd als de eerste beschrijver en hij heeft zijn naam aan de ziekte nagelaten. De ziekte manifesteert zich vroeg jeugd en behoort tot de erfelijke stofwisselingsziekten.
Oorzaken
De oorzaak van de ziekte van Tarui is een genetisch defect. De ziekte lijkt niet sporadisch voor te komen, maar met familiale clustering. Daarom gaat de moderne geneeskunde uit van een erfelijke basis. Aangenomen wordt dat de onderliggende wijze van overerving van de ziekte van Tarui autosomaal recessief is. Getroffen individuen vertonen mutaties van de PFKM gen op chromosoom 12. Tot nu toe zijn 15 verschillende mutaties in verband gebracht met de symptomen van de ziekte. De getroffen gen locus bevindt zich op 12q13.3. Het PFKM-gen codeert in DNA voor het enzym fosfofructokinase, dat een cruciale rol speelt in het spiermetabolisme. Mutaties in het PKFM-gen resulteren in een defect van het enzym, dat de symptomen van de ziekte van Tarui veroorzaakt. Door het enzymatische defect hopen metabolische tussenproducten zich op, die op hun beurt een remmend effect hebben op gluconeogenese en glycolyse. In het bijzonder de synthese van fructose-1,6-bisfosfaat remt de glycolyse. Of naast genetische factoren ook externe factoren de ziekte bevorderen, is nog niet definitief vastgesteld.
Symptomen, klachten en tekenen
De ziekte van Tarui wordt gekenmerkt door verschillende klinische symptomen. De belangrijkste kenmerken zijn onder meer spierspasmen met myoglobinurie, die patiënten omschrijven als belastingsafhankelijk. Bovendien hemolytisch bloedarmoede is in de meeste gevallen aanwezig. De bloedarmoede resulteert meestal in persistent 피로 en uitputting. Deze symptomen zijn te wijten aan het falen van fructose-1,6-bisfosfaatsynthese en geven patiënten een opvallende inspanningsintolerantie. In sommige gevallen braken getroffen personen onder spanning of in ieder geval extreem ervaren misselijkheid. In aanvulling op bloedarmoede, vertonen sommige patiënten een toename van reticulocyten en hyperbilirubinemie. Door inspanning geïnduceerd hyperurikemie is ook waargenomen in tot nu toe gedocumenteerde gevallen. De verhoogde bloed urinezuur niveau kan op de lange termijn jichtsymptomen veroorzaken en weke delen of botentofi bevorderen. In aanvulling op, nier de ziekte kan zich later in de loop van de ziekte ontwikkelen. In de meeste gevallen manifesteren met name de stamgerelateerde symptomen van de ziekte van Tarui zich uiterlijk in kleuterschool leeftijd.
Diagnose en verloop van de ziekte
De diagnose van de ziekte van Tarui begint bij de patiënt medische geschiedenis Als de arts een eerste vermoeden heeft van de ziekte van Tarui op basis van de kenmerkende inspanning pijn en bijvoorbeeld de beschrijving van jicht symptomen kan een inspanningstest de vermoedelijke diagnose bevestigen. Om de diagnose te bevestigen, bestelt de arts spierbiopten voor bewijs van verminderde enzymactiviteit in spierweefsel en heeft ook de erytrocyten onderzocht. Een overzicht van de urinezuur niveau in de bloed kan ook het bewijs leveren van de pathologische verhoging daarna spanning Moleculair genetisch testen bevestigt de diagnose door de karakteristieke mutaties in het PFKM-gen op chromosoom 12 aan te tonen.
Complicaties
Als gevolg van de ziekte van Tarui lijden getroffen personen in de meeste gevallen aan ernstige spierspasmen. Deze leiden tot ernstig pijn en, in het ergste geval, kan leiden tot de dood. In de meeste gevallen zijn deze krampen komen ook voor tijdens inspanning, zodat het dagelijks leven van patiënten significant wordt beperkt door de ziekte van Tarui. de patiënt lijdt aan verminderde veerkracht en 피로 Bovendien leidt bloedarmoede tot permanente uitputting, die niet kan worden gecompenseerd door slaap. Patiënten hebben er ook last van misselijkheid en braken, wat de kwaliteit van leven vermindert. Naarmate de ziekte vordert, jicht symptomen ontwikkelen zich zonder behandeling. Ook de nieren kunnen door deze ziekte worden beschadigd, zodat in het ergste geval nierinsufficiëntie kan optreden, wat levensbedreigend is voorwaarde voor de getroffen persoon. De patiënt is dan afhankelijk van dialyse of nier transplantatie. Behandeling van deze ziekte is meestal door middel van een strikte dieet en, indien nodig, een beenmerg bijdrage. Complicaties komen niet voor. Niet alle symptomen kunnen echter volledig worden beperkt. Of de levensverwachting door de ziekte afneemt, hangt grotendeels af van de ernst van de ziekte en het type behandeling.
Wanneer moet je naar een dokter?
Mensen die last hebben van ongemak en spierstoornissen, moeten een arts raadplegen. Een verminderde mobiliteit, een onvermogen om te bewegen en spasmen van het spierstelsel moeten worden onderzocht en behandeld. Als de getroffen persoon lijdt 피로, uitputting of een interne zwakte, heeft hij of zij medische hulp nodig. Een lage fysieke veerkracht en prestaties moeten door een arts worden opgehelderd. Als het dagelijks leven door de beperkingen niet zelfstandig kan worden beheerd, is actie vereist. Aanhoudende uitputting, een bleke teint en een sterk gevoel van koud in het lichaam duiden op onregelmatigheden die moeten worden onderzocht en behandeld. In de meeste gevallen is er bloedarmoede, wat een effect heeft op de algehele werking van het organisme, trage lichaamsbewegingen en snelle uitputting veroorzaakt. Onregelmatigheden in de spijsvertering, een verandering in toiletbezoek en een diffuus gevoel van ziekte moeten aan een arts worden voorgelegd. Als dat zo is pijn in het gebied van de nieren, een afwijking in de hoeveelheid, kleur of geur van urine, moet een arts worden geraadpleegd. Als de getroffen persoon ervaart misselijkheid or braken tijdens het uitvoeren van alledaagse taken is een bezoek aan de dokter aan te raden. Speciale actie is vereist bij zelfs maar lichte fysieke bewegingen leiden malaise en braken Overleg met een arts is ook aan te raden bij storingen in concentratie en aandacht en gedragsproblemen.
Behandeling en therapie
Een oorzakelijk therapie is nog niet beschikbaar voor patiënten met de ziekte van Tarui. Om deze reden wordt de ziekte tot op heden als ongeneeslijk beschouwd. Omdat gen therapie is een huidig gebied van medisch onderzoek dat nog niet het klinische stadium heeft bereikt, kunnen causale therapieën voor verschillende genziekten in de nabije toekomst uiteindelijk worden genezen door causale therapieën. Tot op heden werden patiënten met de ziekte van Tarui puur symptomatisch behandeld. Een van de belangrijkste stappen in therapie zijn lichamelijke rust en het vermijden van zware lichamelijke inspanning. Dieet maatregelen zijn in het verleden ook aanbevolen als therapeutische stappen voor patiënten met de ziekte van Tarui. De inname van koolhydraten leidt bijvoorbeeld tot een afname van gratis vetzuren en ketonlichamen. De prestaties van de getroffen persoon nemen dus nog meer af bij een hoog koolhydraatgehalte dieet Om deze reden een koolhydraatarm dieet kan daarentegen de prestaties van patiënten verbeteren. De administratie van medicijnen om te elimineren hemolytische anemie is in het verleden niet effectief gebleken bij patiënten met de ziekte van Tarui. Hetzelfde geldt voor beenmerg donaties. Omdat de oorzaak van bloedarmoede niet kan worden weggenomen bij de ziekte van Tarui, is het moeilijk te corrigeren. De ouders van getroffen kinderen krijgen meestal als onderdeel van de therapie advies over hoe ze met hun kind moeten omgaan. Ze kunnen bovendien zoeken genetische counseling als er nog een kinderwens is en ze willen informeren naar het risico op herhaling en de algemene erfelijkheidsrelaties.
Vooruitzicht en prognose
De ziekte van Tarui is uiterst zeldzaam voorwaarde De prognose van de voorwaarde is relatief slecht. Vanwege het kleine aantal beschreven gevallen wordt de aandoening meestal laat herkend en niet volledig behandeld, wat gepaard gaat met verminderde prestaties en een verminderd gevoel van welzijn. Lijders mogen zich niet lichamelijk inspannen om een toename van spierpijn en andere symptomen. Als gevolg hiervan zijn de beroepskeuzes van patiënten ernstig beperkt. In combinatie met de gereduceerde spanning tolerantie kunnen er psychische klachten ontstaan die behandeld moeten worden. Een keer Depressie or Angst stoornissen zijn ontstaan als gevolg van de ziekte van Tarui, zijn de vooruitzichten voor herstel slecht. Door het progressieve beloop nemen psychische problemen vaak toe en moeten patiënten sterke medicatie slikken. Therapie kan de symptomen slechts in beperkte mate verlichten. De levensverwachting wordt echter niet noodzakelijk beïnvloed door de ziekte van Tarui. Symptomatische therapie is effectief en stelt patiënten in veel gevallen in staat een lang leven te leiden. De exacte prognose wordt gemaakt door de verantwoordelijke specialist met betrekking tot het individuele symptoombeeld van de patiënt.
het voorkomen
Aangezien de ziekte van Tarui overeenkomt met een genetische ziekte door mutatie, is er geen preventief middel maatregelen bestaan tot op heden. Hooguit genetische counseling bij gezinsplanning en, indien nodig, de beslissing om geen eigen kinderen te krijgen, als er een familiaire aanleg voor de ziekte van Tarui bestaat, kan gelijkwaardig zijn aan preventie.
Follow-up
Voor de patiënt met de ziekte van Tarui zijn in de regel slechts enkele en ook slechts beperkte maatregelen van nazorg beschikbaar, aangezien deze ziekte een erfelijke ziekte is, die daarbij ook niet volledig kan worden genezen. Daarom moet de getroffen persoon eerst en vooral in een zeer vroeg stadium een arts raadplegen om verdere complicaties te voorkomen. Als de patiënt kinderen wil hebben, kunnen genetische tests en counseling ook worden uitgevoerd om herhaling van de ziekte van Tarui bij de nakomelingen te voorkomen. Degenen met deze ziekte zijn in de regel afhankelijk van een speciaal dieet, waarbij een dieetplan door de arts kan worden opgesteld. Dit dient zo goed mogelijk te worden aangehouden, waarbij een gezonde leefstijl in het algemeen een positief effect heeft op het verdere verloop van de ziekte. Patiënten dienen onnodige inspanning of fysieke belasting tijdens het ziekteverloop zoveel mogelijk te vermijden. Regelmatige controle door een arts is ook erg belangrijk om schade aan het lichaam in een vroeg stadium op te sporen en te behandelen. Niet zelden is contact met andere lijders aan de ziekte ook erg nuttig, omdat dit kan leiden tot informatie-uitwisseling, wat het dagelijkse leven van de getroffen persoon vergemakkelijkt.
Wat u zelf kunt doen
De ziekte van Tarui kan tot dusverre niet causaal worden behandeld. Zelfhulpmaatregelen zijn gericht op het ondersteunen van symptomatische therapie en daarmee op het bevorderen van het genezingsproces. Dieetmaatregelen kunnen ook worden gebruikt bij de behandeling van de ziekte van Tarui. Bijvoorbeeld vermijden koolhydraten kan leiden tot een toename van gratis vetzuren en ketonlichamen. Als gevolg hiervan nemen de prestaties van de getroffenen toe. Samen met de inname van medicatie heeft een verandering in het voedingspatroon een grote invloed op het mentale en fysieke volksgezondheid van patiënten. Voldoende rust is echter ook een voorwaarde voor een positief genezingsproces. Met name symptomen zoals bloedarmoede dragen bij aan toenemende vermoeidheid, die de getroffen persoon aanzienlijk beperkt in zijn of haar dagelijkse leven. Hier is het belangrijk om passende maatregelen te nemen om de fysieke activiteit te vergroten. Idealiter worden actieve fasen afgewisseld met fasen van rust en ontspanning De behandelend arts kan de vraag welke maatregelen hij moet nemen het beste in detail beantwoorden. Hij of zij kan de patiënt ook doorverwijzen naar een kliniek die gespecialiseerd is in genetische ziekten Vooral voor aanstaande ouders die aan de ziekte van Tarui lijden, is uitgebreid advies over de risico's voor het kind belangrijk.
