Childhood emotionele stoornissen zijn een groep psychische aandoeningen die voorkomen bij kinderen en adolescenten. De stoornissen worden vooral gekenmerkt door angst.
Wat zijn emotionele stoornissen bij kinderen?
Volgens het ICD-10 classificatiesysteem behoren alle aandoeningen die een intensivering van de normale ontwikkeling vertonen, tot jeugd emotionele stoornissen. Op de voorgrond is de angst voor een bepaald ding of een bepaalde situatie. Kenmerkend is dat dit object of deze situatie eigenlijk onschadelijk is. In tegenstelling tot, jeugd emotionele stoornissen worden niet apart vermeld in de DSM-IV, een ander classificatiesysteem voor stoornissen. Ze zijn samen met volwassen gecodeerd Angst stoornissen en fobieën, dus hier wordt geen aandacht besteed aan de ontwikkelingscomponent. Volgens de ICD en de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) omvatten emotionele stoornissen bij kinderen de volgende aandoeningen:
- Emotionele stoornis bij kinderen met verlatingsangst.
- Stoornis met sociale angst in de kindertijd.
- Emotionele stoornis met rivaliteit tussen broers en zussen
- Fobische stoornis van de kindertijd
- Andere emotionele stoornissen van de kindertijd
Oorzaken
Er zijn verschillende theorieën over de oorsprong van emotionele stoornissen in de kindertijd. Volgens de leer van de psychoanalyse komen de stoornissen voort uit het niet voldoen aan de behoeften van het kind. Daarnaast wordt vaak opgemerkt dat de verzorgers van de zieke kinderen ook angstig lijken. Een andere theorie van de psychoanalyse stelt dat de angsten ontstaan in verband met angst voor scheiding. Volgens klassiek leren theorieën en de cognitieve benadering zijn de angsten echter gebaseerd op klassieke conditionering. Een van oorsprong neutrale stimulus krijgt door de spatio-temporele ontmoeting met een angstaanjagende stimulus die de eigenlijk neutrale stimulus ook angst opwekt. Angst kan ook worden geleerd door middel van een model leren Het kind kan bijvoorbeeld zien dat de moeder angstig op honden reageert. Hieruit concludeert het kind dat honden gevaarlijk moeten zijn en dus ook met angst reageren. Sommige onderzoekers suggereren dat angst voor sommige objecten of situaties aangeboren is. Angsten kunnen alleen worden verminderd door confrontatie met de angstopwekkende situatie. Als dit niet gebeurt, blijven de angsten bestaan. De Amerikaan psychiater en psychotherapeut Aaron Temkin Beck gaat ervan uit dat de emotionele stoornissen van de kindertijd gebaseerd zijn op een cognitieve triade. Volgens dit zijn er drie triggers nodig voor het ontwikkelen van angst: een negatief zelfbeeld, een negatieve interpretatie van de situatie / het object en een nihilistische houding ten opzichte van de toekomst.
Symptomen, klachten en tekenen
Ongeveer tien procent van alle kinderen en adolescenten lijdt aan een angststoornis in ieder geval kort in de loop van hun ontwikkeling. Een tot vier procent ervaart verlatingsangst. Over het algemeen worden minder jongens dan meisjes getroffen door emotionele stoornissen bij kleuterschool leeftijd. Angststoornissen beginnen vaak in de vroege kinderjaren en kunnen op volwassen leeftijd chronisch worden. De stoornissen kunnen de normale ontwikkeling van het kind verstoren. Het is niet ongebruikelijk dat comorbide stoornissen zich ontwikkelen in de loop van de stoornis. Er is dus een vrij hoge comorbiditeit met anderen Angst stoornissen met name. Bijna de helft van alle kinderen met een emotionele stoornis lijdt ook aan een andere angststoornis Veel van de getroffenen hebben ook depressieve stoornissen. Vaak gaan de emotionele stoornissen vooraf aan de depressieve stoornissen. Comorbiditeiten worden ook gevonden bij sociale gedragsstoornissen, obsessief-compulsieve symptomen, electief mutisme en depersonalisatie syndromen. Afhankelijk van het type aandoening treden ook verschillende hoofdsymptomen op. Emotionele stoornissen met verlatingsangst komen tot uiting in de aanhoudende zorg dat er iets met de verzorger kan gebeuren. De getroffen kinderen weigeren naar school te gaan of kleuterschool om bij hun verzorger te blijven. Ze hebben nachtmerries over de scheiding. Somatische symptomen zoals misselijkheid, hoofdpijnof pijn in de buik kan ook voorkomen voor of tijdens de scheiding. Bij een fobische stoornis vertonen kinderen uitgesproken angsten voor bepaalde objecten of situaties. In de angstsituatie zweten of beven kinderen. Ze kunnen moeilijkheden vertonen ademhaling, duizeligheidof schroom. Aanhoudende angst in sociale situaties duidt op stoornissen met sociale angst. Kinderen gedragen zich zelfbewust tegenover vreemden. Ze schamen zich of zijn overdreven bezorgd over hun gedrag. Als gevolg hiervan worden sociale relaties aanzienlijk verminderd en aangetast. Dit zorgt er op zijn beurt voor dat kinderen zwijgen, huilen en zich erg ongelukkig voelen. Emotionele stoornissen met rivaliteit tussen broers en zussen komen tot uiting in concurrentie met jongere broers en zussen. Het kind wedijvert om de aandacht van de ouder en vertoont vaak driftbuien.
Diagnose
Bij verdenking op een emotionele stoornis uit de kindertijd, de behandelende arts of behandelende psychiater of psychotherapeut zal het getroffen kind en zijn of haar ouders interviewen. Vreemde geschiedenissen met broers en zussen, andere kinderen of leraren kunnen verdere aanwijzingen geven of er sprake is van een emotionele stoornis.
Wanneer moet je naar een dokter?
Emotionele stoornissen bij kinderen moeten door een arts worden opgehelderd zodra ze door ouders of naaste familieleden als ongebruikelijk worden ervaren. Als het gedrag van het kind verschilt van dat van leeftijdsgenoten, wordt dit beschouwd als een indicatie om een arts te raadplegen en de oorzaken vast te stellen. Kinderen doorlopen verschillende fasen waarin ze opvallend gedrag vertonen. Dit wordt als normaal beschouwd en hoeft niet te worden onderzocht of behandeld. Aanhoudend huilen of schreeuwen gedurende enkele uren is echter een indicatie van een bestaand probleem dat moet worden besproken en medisch moet worden opgehelderd. Er kan zowel lichamelijk als emotioneel leed zijn waarvoor het kind hulp nodig heeft om het hoofd te bieden. Als het kind weigert te eten, de maaltijd die het heeft ingenomen onmiddellijk uitspuugt of zich merkbaar terugtrekt uit het sociale contact, is er reden tot bezorgdheid. In het geval van kinderen die niet spelen, apathisch, ongeïnteresseerd en apathisch zijn, is een bezoek aan de dokter noodzakelijk. Als het gedrag van het kind plotseling verandert na een gebeurtenis, moet een arts worden geraadpleegd. Het verlies van een ouder, een verhuizing of een verandering van aanwezigheid bij sociale diensten kunnen triggers zijn. In deze gevallen heeft het kind ondersteuning nodig bij het verwerken van wat er is gebeurd.
Behandeling en therapie
In de meeste gevallen volstaan ambulante behandelingen. Meestal wordt een multimodale aanpak gehanteerd. Ten eerste moeten kinderen en ouders informatie krijgen over de angststoornis. Dit deel van de therapie Wordt ook genoemd psycho-educatie Daarnaast kunnen gedragsinterventies, psychodynamische psychotherapieën en ook lichaamspsychotherapieën worden uitgevoerd. Gezinstherapieën of het gezin erbij betrekken therapie kan de behandelresultaten verbeteren. In individuele gevallen behandeling met psychotrope geneesmiddelen kan nodig zijn. In bijzonder ernstige gevallen is poliklinische behandeling niet voldoende, dus intramurale of dagopvang therapie kan noodzakelijk zijn.
Vooruitzichten en prognose
Het vooruitzicht van herstel bij emotionele stoornissen bij kinderen hangt samen met verschillende beïnvloedende factoren. Belangrijke voorspellers zijn onder meer de persoonlijkheid van het kind, de timing van de behandeling, omgevingsinvloeden en de progressie van bestaande aandoeningen. De prognose verslechtert zodra er meerdere psychische stoornissen aanwezig zijn en de sociale omgeving niet adequaat reageert op de bestaande klachten. In deze gevallen is er kans op zowel toename als manifestatie van de klachten. Bij gebrek aan ondersteuning, zelfvertrouwen en begrip kunnen de symptomen verergeren of chronisch belopen. In de meeste gevallen is angst de trigger voor de emotionele stoornissen. Ouders en wettelijke voogden kunnen ook uitgebreid bespreken hoe om te gaan met angsten en onzekerheden zonder therapeutische ondersteuning. Vakliteratuur of verschillende instellingen bieden veel hulpmogelijkheden die kunnen worden gebruikt. Met de juiste reacties en training in het dagelijks leven zijn verbeteringen van de symptomen mogelijk. Emotionele schommelingen komen bij iedereen voor. Als de omstandigheden aan kinderen worden uitgelegd en hun angsten serieus worden genomen, worden de symptomen vaak verlicht. Bij gebruik van therapie wordt in veel gevallen een snellere verbetering van de stoornissen bereikt. De bekwaamheid van een therapeut maakt gericht werken met de oorzaken van de stoornissen mogelijk. Ouders krijgen uitgebreide voorlichting en belangrijk gedragsadvies.
het voorkomen
Omdat de exacte oorzaken van emotionele stoornissen bij kinderen onbekend zijn, is het niet mogelijk om de individuele stoornissen te voorkomen.
Nazorg
special maatregelen voor deze aandoening is meestal geen nazorg beschikbaar. In dit verband moeten de emotionele stoornissen in de kindertijd zo vroeg mogelijk worden opgespoord en behandeld door een arts om complicaties of andere psychologische stoornissen of problemen te voorkomen. Depressie later op volwassen leeftijd. Het is cruciaal dat ouders de symptomen van emotionele stoornissen in de kindertijd in een vroeg stadium herkennen en een arts raadplegen. De behandeling van deze aandoening is altijd afhankelijk van de exacte manifestatie en wordt meestal begeleid door een psycholoog en in sommige gevallen ook ondersteund met behulp van medicatie. Ouders moeten ervoor zorgen dat hun kinderen hun medicatie correct en regelmatig innemen om de symptomen te verlichten. Vaak zijn empathische gesprekken met de kinderen ook nodig om de angsten en klachten te verlichten en deze stoornissen te beperken. Of dit zal resulteren in een volledige genezing kan echter niet universeel worden voorspeld. De steun van het hele gezin kan hierbij ook nuttig zijn. De levensverwachting van het kind wordt doorgaans niet beperkt door dit soort aandoeningen.
Hier is wat u zelf kunt doen
Emotionele stoornissen in de kindertijd vereisen over het algemeen professionele therapie. Dit moet vroeg na de diagnose beginnen om het kind de best mogelijke ontwikkelingskansen te geven. Goed opgeleide therapeuten voor het specialisme van emotionele stoornissen in de kindertijd kunnen het probleem gericht aanpakken en vaak relatief snel goede resultaten behalen, waarvan ook de sociale omgeving van het kind profiteert. Als eenmaal de diagnose van een aandoening is gesteld, is het voor ouders niet raadzaam om in het dagelijks leven als therapeut van het kind op te treden. Zonder psychologische expertise kan er realistisch gezien geen verbetering worden bereikt, en uitstel van professionele therapie betekent lijden voor het kind. Op het gebied van zelfhulp kunnen ouders weinig doen als de diagnose emotionele stoornis in hun jeugd wordt gesteld. Desalniettemin hebben ze mogelijkheden om hun kind in het dagelijks leven te ondersteunen en te begeleiden tijdens de therapie. Dit omvat een positieve kijk op de therapie en de bereidheid van de ouders om constructief met de therapeut samen te werken. Het is ook nuttig voor het kind om een duidelijk gestructureerde dagelijkse routine te hebben die hem of haar helpt zijn of haar weg te vinden ondanks de stoornis, om de regels te kennen en om geleid te worden om ze op te volgen. Vooral kinderen met emotionele stoornissen kunnen vaak veeleisend en vermoeiend overkomen voor hun omgeving. Vooral deze kinderen hebben keer op keer expliciete geruststelling van ouderliefde nodig om een goed gevoel van eigenwaarde te ontwikkelen.
