Het Crigler-Najjar-syndroom is een uiterst zeldzame erfelijke aandoening. Patiënten met deze aandoening hebben een verminderde werking bloed metabolisme vanwege verminderde activiteit van het enzym UDP-glucuronyltransferase. Therapeutische opties variëren van fototherapie naar lever transplantatie.
Wat is het Crigler-Najjar-syndroom?
Het Crigler-Najjar-syndroom is de medische term voor een aangeboren en uiterst zeldzame ziekte van hemoglobine metabolisme. bilirubine is een afvalproduct van hemoglobine en is 90 procent albumine-gebonden en primair in serum bij gezonde personen. Bij patiënten met het Crigler-Najjar-syndroom, de concentratie van ongeconjugeerde bilburin stijgt. De activiteit van de bilirubine-verwerking UDP-glucuronyltransferase-enzym ernstig aangetast als gevolg van een mutatie. Dit toont voornamelijk pathologische effecten op de lever De prevalentie van deze ziekte is naar verluidt één op de miljoen. De ziekte is vernoemd naar de artsen John Fielding Crigler en Victor Assad Najjar. Ze beschreven het syndroom voor het eerst in de 20e eeuw. Volgens de moderne medische kennis kunnen twee vormen van het Crigler-Najjar-syndroom worden onderscheiden, CN type I en CN type II genoemd.
Oorzaken
De oorzaak van het Crigler-Najjar-syndroom is een genetisch defect. Volgens huidig onderzoek worden zowel het eerste als het tweede type aandoening veroorzaakt door een defect in de UGT1 gen, die zich op chromosoom twee bevindt. Concreet is het eerste type een mutatie van exonen twee tot en met vijf van de overeenkomstige gen Dit type ziekte wordt autosomaal recessief overgeërfd. Dit betekent dat twee dragers van de onaangetast gen defect hebben dezelfde kans op het krijgen van een gezond kind als op het krijgen van een ziek kind Om de mutatie door te geven, moeten beide ouders drager zijn van ten minste het defecte allel. Type twee van het Crigler-Najjar-syndroom wordt daarentegen overgedragen op de autosomaal dominante wijze van overerving. Bij deze wijze van overerving is één defect gen voldoende voor overerving.
Symptomen, klachten en tekenen
Beide vormen van het Crigler-Najjar-syndroom worden gekenmerkt door een voorwaarde Dit betekent dat we onszelf en onze geliefden praktisch vergiftigen. geelzucht De patienten huidslijmvliezen, en interne organen geelachtig worden vanwege niet afgebroken bilirubine Naast de verwerking van bilirubine, die van drugs en steroïde hormonen is ook gestoord. Alle andere lever waarden van de patiënten liggen in het normale bereik. Bij het eerste type van het syndroom is de enzymactiviteit nul of ernstig verminderd. Icterus in deze vorm komt onmiddellijk na de geboorte voor. Bilirubine wordt nauwelijks gemetaboliseerd en wordt slechts in kleine hoeveelheden in de ontlasting uitgescheiden. Zelfs administratie van UDP-glucuronyltransferase-enzym slaagt er niet in de verhoging van het plasmabilirubine te verlagen. Type II van het syndroom is iets milder. De resterende activiteit van het enzym is ongeveer tien procent en inductie van het UDP-glucuronyltransferase-enzym kan de verhoging van bilirubine in plasma verminderen.
Diagnose en verloop
Artsen diagnosticeren het Crigler-Najjar-syndroom meestal tijdens het verzamelen van levertesten en bloed werk. Het verloop van de ziekte verschilt per type. Bij type I neemt de geneeskunde in principe een ongunstig verloop aan. Bij deze vorm van de ziekte beïnvloedt de opslag van het overtollige bilirubine de centrale zenuwstelsel Dit leidt tot bilirubine-encefalopathie. In medische termen is dit de penetratie van bilirubine in zenuwvezels en de hersenen Als onderdeel van dit fenomeen ontwikkelen zich ernstige neurologische gebreken. De meeste type XNUMX-patiënten overlijden daarom tijdens jeugd Bij type II-patiënten is de prognose gunstiger. In de meeste gevallen valt icterus alleen de huid in hun geval. Dit kan de kwaliteit van leven verminderen door aanhoudende jeuk. Voortijdig overlijden wordt echter niet verwacht.
Complicaties
Neurologische complicaties zijn niet ongebruikelijk bij een erfelijke ziekte die de lever aantast, zoals het Crigler-Najjar-syndroom type 1. Bij deze ernstige vorm van leverziekte, postnatale geelzucht secundair aan hyperbilirubinemie is de meest ernstige complicatie. Bij het mildere type van de ziekte, bekend als het Arias-syndroom, komen ernstige complicaties niet zo vaak voor. Icterus kan zich ook in dit geval manifesteren. Het is echter milder vanwege de enzymresiduen die nog steeds actief zijn. Hierdoor kan het beter worden behandeld. Niettemin wordt de kwaliteit van leven altijd beperkt door het Crigler-Najjar-syndroom. In het meest ernstige geval van het Crigler-Najjar-syndroom type 1 moet de pasgeboren patiënt onmiddellijk worden behandeld. De behandeling van postnatale complicaties kan vroegtijdig plaatsvinden levertransplantatie bij degenen die lijden aan het Crigler-Najjar-syndroom van dit type. Voordat dat echter nodig wordt, proberen de behandelende artsen verdere gevolgen van het Crigler-Najjar-syndroom te voorkomen met conservatieve behandelmethoden. Mogelijke neurologische gevolgen moeten worden onderdrukt of in ieder geval uitgesteld. Als dit niet lukt, levertransplantatie is onvermijdelijk. Deze operatie brengt hoge risico's met zich mee bij pasgeborenen. De mate waarin allogeen transplantatie van levercellen blijkt nuttig en levensreddend bij het Crigler-Najjar-syndroom type 1 is nog niet voldoende bestudeerd. Mits dat dagelijks fenobarbital wordt toegediend bij het Crigler-Najjar type 2-syndroom, kunnen ziektegerelateerde complicaties worden vermeden.
Wanneer moet je naar een dokter?
Bij symptomen van dient een arts te worden geraadpleegd geelzucht of er treedt merkbaar ernstige jeuk op. De opvallende verkleuring van de huid duidt op een ziekte die in ieder geval moet worden opgehelderd en indien nodig moet worden behandeld. De arts kan aan de hand van een medische geschiedenis en lever en bloed waarden. Uiterlijk als complicaties aan het licht komen, is een onmiddellijk bezoek aan de arts aangewezen. Bij kinderen die neurologische afwijkingen vertonen, kunt u het beste rechtstreeks naar de kinderarts gaan. Bij cardiovasculaire klachten en tekenen van falen zoals circulatoire collaps of comamoet de spoedarts onmiddellijk worden gewaarschuwd. Het Crigler-Najjar-syndroom wordt meestal vroeg duidelijk jeugd Ouders die zelf aan een erfelijke ziekte lijden of gevallen van het syndroom in hun naaste familie of familieleden hebben, dienen onmiddellijk een arts te raadplegen als ze de genoemde symptomen ervaren. Naast de huisarts zijn er ook specialisten voor erfelijke ziekten, neurologen of internisten. Als het kind wordt getroffen, moet in een vroeg stadium psychologische ondersteuning worden gezocht.
Behandeling en therapie
Maatregelen For therapie van het Crigler-Najjar-syndroom verschillen per type. Bij type II-patiënten adviseert de arts meestal administratie van de epilepsie drug fenobarbital. Deze administratie vindt een keer per dag plaats voor het leven. Het medicijn wordt verondersteld de enzymactiviteit te stimuleren en zo het bilirubine te verlagen concentratie in het plasma op een onschadelijke manier. Voor type één patiënten, de therapie bestaat meestal uit drie verschillende pijlers. Meestal nemen ze deel aan wat wordt genoemd blauw licht therapie een keer per dag. Deze behandelmaatregel maakt het bilirubine aan water-oplosbaar. Het medicijn Tinprotoporfyrine wordt toegediend om de toename in het nu af te zwakken water-oplosbaar bilirubine. Het medicijn is een remmer van heem-oxygenase. Dit heem-oxygenase is een enzym om heem af te breken ijzer Deze twee therapeutisch maatregelen worden meestal afgerond door de administratie van calcium carbonaat en calcium fosfaat Dit is om het bilirubine uit het organisme naar de darm te brengen. De uitscheiding van de overtollige stof wordt zo gestimuleerd. Dit driedelige therapie verlengt de levensverwachting van patiënten. De verwachte complicaties op neurologisch gebied kunnen met deze therapeutische middelen in ieder geval worden uitgesteld maatregelen Onder bepaalde omstandigheden, levertransplantatie kan ook nuttig zijn voor patiënten van het eerste type. Dit transplantatie zou idealiter relatief vroeg moeten worden uitgevoerd. In deze context worden nog steeds stamceltherapeutische benaderingen getest. Er is nog geen oorzakelijke behandeling en dus geen uitzicht op genezing van het Crigler-Najjar-syndroom. Vooruitgang in gentherapie kan dat in de nabije toekomst echter veranderen.
Vooruitzicht en prognose
Het verdere verloop van het Crigler-Najjar-syndroom hangt sterk af van de exacte expressie ervan, dus een algemene voorspelling is in dit opzicht niet mogelijk. In veel gevallen worden de epileptische aanvallen met behulp van medicatie beperkt. Bovendien zijn veel getroffen personen afhankelijk van fototherapie om de symptomen te beperken. Behandeling van het syndroom verhoogt de levensverwachting van de patiënt aanzienlijk, hoewel een volledige genezing niet kan worden bereikt. In ernstige gevallen zijn patiënten afhankelijk van een levertransplantatie om te kunnen overleven. In veel gevallen moet dit op jonge leeftijd gebeuren. Als het Crigler-Najjar-syndroom niet wordt behandeld, leidt dit meestal tot de dood van de getroffen persoon of tot een aanzienlijk verminderde levensverwachting. Een causale behandeling van het syndroom is niet mogelijk, zodat alleen de symptomen beperkt kunnen worden. Ouders zouden moeten ondergaan genetische counseling als ze nog een kind willen hebben, om te voorkomen dat het syndroom bij een kind terugkeert. Aangezien veel van de chirurgische ingrepen onmiddellijk na de geboorte moeten plaatsvinden, gaan ze gepaard met hoge risico's.
het voorkomen
Het Crigler-Najjar-syndroom is een genmutatie. Daarom, de voorwaarde kan niet worden voorkomen. Als onderdeel van een DNA-sequentieanalyse kunnen paren bij gezinsplanning echter de kans hebben om een kind met de ziekte te krijgen.
Follow-up
Bij het Crigler-Najjar-syndroom zijn er meestal maar weinig maatregelen voor nazorg beschikbaar voor de getroffen persoon. Bij deze ziekte is de getroffen persoon primair afhankelijk van een snelle en vooral vroege diagnose, zodat er geen verdere complicaties optreden en de symptomen van de ziekte niet verder verergeren. Omdat het Crigler-Najjar-syndroom een erfelijke ziekte is, kan deze niet volledig worden genezen, zodat de patiënt afhankelijk is van levenslange therapie. Als de patiënt kinderen wil hebben, genetische counseling wordt sterk aanbevolen om herhaling van deze ziekte bij de nakomelingen te voorkomen. Zelfgenezing kan niet voorkomen bij dit syndroom. Omdat de behandeling vaak met behulp van medicijnen wordt uitgevoerd, moet de patiënt altijd letten op een regelmatige inname met de juiste dosering. Regelmatige onderzoeken door een arts zijn ook erg belangrijk om de symptomen permanent te controleren. In ernstige gevallen van de ziekte kan echter ook de transplantatie van een lever nodig zijn, zodat de levensverwachting ook niet zelden wordt verlaagd door het Crigler-Najjar-syndroom. Liefdevolle zorg en steun van de familie is erg belangrijk om te voorkomen Depressie of andere psychologische stoornissen.
Hier is wat u zelf kunt doen
Patiënten met het Crigler-Najjar-syndroom worden in hun dagelijks leven ernstig aangetast. Hoewel patiënten met type CN II meestal alleen aandacht hoeven te besteden aan therapietrouw, fototherapie is de belangrijkste factor die het dagelijkse leven van CN I-patiënten bepaalt. Ongekleed slapen voor maximale blootstelling aan licht tijdens de koud seizoen betekent dat patiënten vaak 's nachts bevriezen. In de zomer kan de warmtestraling van het blauwe lichtapparaat de slaap verstoren. Moderne apparaten met LED-verlichting en aanzienlijk verminderde warmteontwikkeling bieden uitkomst. Over het algemeen moet ervoor worden gezorgd dat de airconditioning in het slaapgedeelte flexibel is en moet de pasvorm van de bril worden gecontroleerd. Water en zoutverliezen door verhoogde verdamping als gevolg van de lichtenergie moeten worden gecompenseerd. Vanwege enkele uren fototherapie zijn andere activiteiten ernstig beperkt. Vanwege de grootte en het gebrek aan transporteerbaarheid van de therapie-eenheden, zijn vakantiereizen ook moeilijk te realiseren. Er zijn nu echter draagbare eenheden beschikbaar. In individuele gevallen kunnen getroffen patiënten ook worden behandeld met glasvezel-lichtmatten. Bij getroffen kinderen en adolescenten leidt het uiterlijk van het Crigler-Najjar-syndroom vaak tot problemen bij het contact met andere kinderen. Ouders en familieleden lijden niet alleen samen met plagerijen, enz. Ze worden ook nog meer belast door de behoefte aan regulier Grensverkeer tijdens nachtelijke fototherapie.
