Hormoon van de bijschildklieren (PTH, synoniemen: intact parathyroid hormone, iPTH; parathyrin) is een peptidehormoon dat wordt geproduceerd in de bijschildklieren (in de epitheliale bloedlichaampjes / glandulae parathyroideae) via de voorlopers prepro-PTH en pro-PTH. Zijn halfwaardetijd in de bloed is erg kort, minder dan twee minuten. Het reguleert calcium en fosfaat evenwicht Tegelijkertijd is het betrokken bij de biosynthese van vitamine DDe regulering van PTH gebeurt voornamelijk door geïoniseerd calcium Een afname van het serum calcium niveau veroorzaakt een verhoging van PTH. Bij de niertubulus leidt dit tot reabsorptie van calcium en remming van fosfaat en reabsorptie van bicarbonaat. Aan het bot stimuleert PTH osteoclasten (cellen die botstof afbreken) en daarmee botresorptie. De natuurlijke antagonist van hormoon van de bijschildklieren is calcitonine.Wanneer bloed niveaus van hormoon van de bijschildklieren worden verlaagd, de voorwaarde heet hypoparathyreoïdie; wanneer de bloedspiegels verhoogd zijn, wordt de aandoening genoemd hyperparathyroïdie.
De procedure
Materiaal nodig
- Bloed serum (1 ml), bevroren.
Voorbereiding van de patiënt
- Bloedafname wordt 's ochtends op een lege maag uitgevoerd
Storende factoren
- Het bloedmonster moet snel worden verwerkt (vanwege een snelle afbraak door proteasen); bloedmonster moet mogelijk worden ingevroren (<20 ºC).
Normale waarden
| Normale waarde in pg / ml | 10-65 |
Conversiefactor
- Pmol / lx 9.43 = pg / ml
- Pg / ml x 0.106 = pmol / l
Indicaties
- Vermoeden van hyperparathyroïdie of hypoparathyreoïdie.
Interpretatie
Interpretatie van verlaagde waarden
- Hypercalciëmie (calciumoverschot; tumor-gerelateerd) [Ca2 + ↑]
- Hyperthyreoïdie (hyperthyreoïdie) [Ca2 + ↑]
- Hypoparathyreoïdie (hypothyreoïdie) [Ca2 + ↓]
- Melk-alkalisyndroom (Burnett-syndroom) - stofwisselingsstoornis in de calciumbalans veroorzaakt door een teveel aan calciumcarbonaat of melk [Ca2 + ↑]
- Sarcoïdose (synoniemen: ziekte van Boeck; ziekte van Schaumann-Besnier) - systemische bindweefselziekte met vorming van granuloom [Ca2 + ↑]
- Vitamine D-overdosis [Ca2 + ↑]
Interpretatie van verhoogde waarden
- hyperparathyroïdie, primair [Ca2 + ↑] en secundair [Ca2 + ↓] (hyperfunctie van de bijschildklier).
- Bijschildklieradenoom - goedaardige tumor van de bijschildklier.
- Bijschildklierhyperplasie - vergroting van de bijschildklier, wat te wijten is aan een toename van het aantal cellen.
- Bijschildkliercarcinoom (bijschildklier kanker).
- Nierinsufficiëntie (nierzwakte) [Ca2 + ↓]
- Pseudo-hypoparathyreoïdie (PTH-receptordefect; hypocalciëmie (calciumtekort) en hyperfosfatemie (fosfaat overmaat)).
- Osteomalacie - verzachting van het bot bij volwassenen.
- Bijschildkliervorming (ectopisch) van tumoren (zeldzaam).
- Rachitis - verzachting van de botten bij kinderen.
- Vitamine D-tekort [Ca2 + ↓]
Verdere opmerkingen
- De duidelijke toename van bijschildklierhormoon met afnemende nierfunctie is voornamelijk te wijten aan een toename van geoxideerd, inactief PTH. Daarentegen neemt het niveau van biologisch actief, niet-geoxideerd PTH slechts matig toe. Met behulp van celculturen konden onderzoekers aantonen dat alleen niet-geoxideerd PTH, maar niet geoxideerd PTH, de synthese van fibroblastgroeifactor 23 (FGF 23) stimuleert. Dus alleen het niet-geoxideerde PTH maakt deel uit van het belangrijke hormonale regulerende circuit. Hiermee rekening houdend, mogen in de toekomst alleen PTH-assays worden gebruikt die alleen het bioactieve PTH meten.
