Catatonie is de medische term voor een psychomotorisch complex van gedrags-, emotionele en motorische symptomen. Catatonie-symptomen kunnen optreden in schizofrenie, Depressieen neurologische aandoeningen. Elektroconvulsief therapie wordt gebruikt als medicamenteuze behandeling mislukt.
Wat is catatonie?
Catatonie is een psychomotorisch syndroom dat kan optreden in de setting van major Depressie, catatonisch schizofrenie, of metabolische en neurologische stoornissen. Het syndroom werd voor het eerst beschreven in de 19e eeuw door Kahlbaum, die het in verband bracht met Depressie als een symptoomcomplex. Later beschreven Kraepelin en Bleuler catatonie als een subtype van schizofrenie Een speciale vorm van katatonie is pernicieuze of kwaadaardige katatonie, die levensbedreigende vormen kan aannemen als ze niet wordt behandeld. Naast depressieve en schizofrene toestanden kan agitatie ook catatonisch zijn. Deze catatonische agitatie is ook bekend als catatonische raptus en wordt uitgedrukt in tegenstelling tot catatonische depressie. In alle gevallen van catatonie vertonen patiënten symptomen op emotioneel niveau, evenals gedragsafwijkingen en fysiologische beperkingen, die voornamelijk de motorische functie beïnvloeden. Het complex werd door de eerste beschrijver, Kahlbaum, beschreven als een mentale en gespierde toestand van spanning die kan worden veroorzaakt door depressie. Tegenwoordig weet de medische wetenschap dat catatonie niet direct verband houdt met een specifieke diagnose.
Oorzaken
De oorzaken van catatonie zijn talrijk en gevarieerd. Het syndroom kan bijvoorbeeld voorkomen als onderdeel van primaire ziekten zoals 에이즈 Vooral in de neurologische vorm van de ziekte vertonen patiënten vaak katatonische kenmerken. Andere neurologische aandoeningen zijn ook mogelijke oorzaken. In dit geval een fysiologische verandering in hersenen weefsel veroorzaakt de symptomen. Alcohol consumptie of medicijninvloed kan ook catatonie veroorzaken. Een even mogelijke oorzaak is een stofwisselingsstoornis. Als schizofrenie catatonie veroorzaakt, milieufactoren, genetische factoren en psychodynamische componenten werken waarschijnlijk samen. Als depressie kan worden ontdekt als de oorzaak van catatonie, spelen verliezen, spanningen en overweldigende eisen een primaire rol als oorzaken. Traumatisch jeugd ervaringen en biochemische veranderingen in de hersenen worden ook besproken als oorzaken. Hetzelfde geldt voor medicijnen, die op hun beurt weer catatonie kunnen veroorzaken. Catatonisch syndroom kan ook optreden als onderdeel van een dissociatieve neurotische aandoening.
Symptomen, klachten en tekenen
Bij catatonie spant het hele lichaam zich in een staat van spanning met een verhoogde spierspanning. Patiënten blijven enkele uren in een starre houding. Ze ondergaan meestal passieve bewegingen en behouden de lichaamshouding urenlang na de bewegingssequentie. Tijdens passieve beweging is wasachtige spierweerstand duidelijk. Bovendien is mutisme meestal aanwezig. Dit betekent dat de getroffen personen niet meer spreken of alleen herhalen wat ze horen. In deze context is er ook praten van echolalie. Sommige patiënten herhalen vooral woorden en zinnen die bijvoorbeeld een speciale klank en rijm hebben. Wat van hen wordt verlangd, catatonische mensen presteren ofwel mechanisch of ze beoefenen negativisme. Daarbij doen ze precies het tegenovergestelde van wat hen gevraagd werd. In het geval van catatonische schizofrenie kunnen de symptomen variëren van enorme opwinding tot extreme passiviteit. Bij katatonische opwinding werpen patiënten zich bijvoorbeeld op de grond, grimassen en vertonen doelloos agressief gedrag. Willekeurige bewegingen zijn hoekig en dissonant.
Diagnose en verloop van de ziekte
De arts diagnosticeert catatonie voornamelijk door observatie en passieve bewegingen. Om een neurologische aandoening als oorzaak uit te sluiten, kan een MRI nodig zijn. Tijdens de medische geschiedenisgaat de arts na of er in het verleden mentale afwijkingen zijn opgetreden. Met behulp van deze kennis beoordeelt hij of zij de catatonie in de context van een primaire ziekte.
Complicaties
Catatonie leidt tot verschillende klachten. Tijdens het proces lijdt de getroffen persoon aan ernstige psychische problemen en motorische beperkingen die de kwaliteit van leven van de persoon aanzienlijk verminderen. Evenzo kunnen de getroffenen in hun dagelijks leven afhankelijk zijn van de hulp van andere mensen. Het lichaam van de patiënt is erg gespannen en gespannen, dus dat ontspanning komt vaak niet voor. Evenzo kunnen de spieren niet meer gemakkelijk worden bewogen en kunnen de patiënten niet meer goed praten. Het is niet ongebruikelijk dat de toespraak van andere mensen wordt herhaald. Bovendien kan catatonie leiden tot agressief gedrag. Daarom moet de behandeling van deze ziekte in sommige gevallen ook plaatsvinden in een gesloten kliniek. Evenzo kan zelfbeschadigend gedrag voorkomen. Vanwege de neurologische beperkingen, ademhaling moeilijkheden of koorts komen vaak voor. De behandeling van katatonie blijkt echter relatief moeilijk te zijn, aangezien vooral de psychische klachten niet in alle gevallen volledig kunnen worden beperkt. Vaak is volledig herstel van de patiënt niet mogelijk. Als er epileptische aanvallen optreden, moeten deze ook worden beperkt. Indien nodig kan de levensverwachting van de getroffen persoon worden bekort.
Wanneer moet je naar een dokter?
Catatonie vertegenwoordigt een medisch noodgeval. Als een getroffen persoon symptomen van catatonie vertoont, moet een spoedarts worden gewaarschuwd en eerste hulp maatregelen moet worden geïnitieerd. Als mensen over het hele lichaam stijfheid vertonen, hebben ze dringende medische hulp nodig. Als een onnatuurlijke lichaamshouding wordt waargenomen, die voor buitenstaanders beangstigend lijkt, kan geen enkel deel van het lichaam meer vrijwillig worden bewogen, dan moet een arts worden geroepen. Als de getroffen persoon plotseling niet in staat is om op een direct adres te spreken of zinvol te reageren, heeft hij of zij zo snel mogelijk medische zorg nodig. Als er een vertraagde reactie op instructies is of als in feite het tegenovergestelde van wat gewenst is, wordt uitgevoerd, zijn dit indicaties van bestaande volksgezondheid onregelmatigheden. Sommige patiënten in een toestand van catatonie spreken in rijmpjes of met een speciaal klankritme. Aangezien alleen medisch geschoold personeel in voldoende vorm kan reageren op zowel de toestand van katatonie als op de bestaande onderliggende ziekte, is de aanwezigheid van een arts onmiddellijk vereist. Patiënten blijven vaak enkele uren in een stijve houding en zijn niet in staat om voedsel of voldoende vocht op te nemen om het organisme te voeden. Binnen enkele minuten na het begin van catatonie moet een arts worden gecontacteerd. Als bewegingen extern worden geïnitieerd, is er vaak een wasachtig gevoel in de spieren van de patiënt.
Behandeling en therapie
Catatonie kan in sommige omstandigheden levensbedreigende vormen aannemen. Patiënten consumeren geen voedsel of vloeistoffen. Daarom moet er zo snel mogelijk op catatonische verschijnselen worden gereageerd. Als er niet wordt ingegrepen, kan catatonie zich ontwikkelen tot kwaadaardige catatonie. In dit geval hoog koorts treedt op zonder tekenen van ontsteking of besmettelijke symptomen. Spierspanning vernietigt de spieren beetje bij beetje als onderdeel van dit fenomeen. Daarnaast kan vegetatieve ontregeling optreden, met bijvoorbeeld ademhalingsinsufficiëntie tot gevolg. Om de patiënt deze levensbedreigende vorm van catatonie te besparen, voert de behandelende arts een psychofarmacologische therapie. Deze therapie komt voornamelijk overeen met de administratie van GABA-erge stoffen. Als bovendien een psychische stoornis als oorzaak wordt vermoed, wordt de primaire stoornis specifiek behandeld. In het geval van schizofrenie, neuroleptica worden voor dit doel gegeven. Bij depressieve stoornissen worden daarentegen patiënten behandeld antidepressiva. Als deze maatregelen mislukken en de katatonie niet verdwijnt ondanks alle inspanningen, wordt elektroconvulsietherapie uitgevoerd. Onder anesthesiekrijgt de patiënt elektrische impulsen die enkele seconden duren. De impulsen veroorzaken een minimum epileptische aanval Elektroconvulsietherapie wordt gewoonlijk acht tot twaalf keer uitgevoerd gedurende een periode van twee tot drie dagen.
Vooruitzichten en prognose
Catatonie is levensbedreigend voorwaarde voor de patiënt. In ernstige gevallen treedt voortijdige dood van de getroffen persoon op omdat belangrijke vitale functies in deze fysieke toestand niet voldoende kunnen plaatsvinden. Zonder de snelst mogelijke en intensieve medische zorg heeft de getroffen persoon weinig kans om zijn of haar bestaande symptomen te verlichten. Complicaties en secundaire ziekten zijn te verwachten, wat leidt tot een ernstige verslechtering van de kwaliteit van leven. Zelfs met de snelst mogelijke medische zorg, langdurige beperkingen en volksgezondheid stoornissen zijn te verwachten. Catatonie is een symptoom van een bestaande onderliggende ziekte. Dit is meestal ernstig en alleen te behandelen met langdurige therapieën. In veel gevallen vindt een permanent of langdurig klinisch verblijf van de getroffen persoon plaats vanwege de aanwezigheid van een psychische stoornis. De patiënt kan geen verantwoordelijkheid nemen voor zijn of haar eigen levensstijl. De bestaande klachten laten dit niet toe, zelfs niet na het overwinnen van een catatonie. Vanwege de huidige oorzaak van catatonie, de algehele voorwaarde Bij het maken van een prognose moet altijd rekening worden gehouden met de getroffen persoon. Hoewel de spierspanning met succes is beheerd en een stabilisatie van de volksgezondheid voorwaarde is bereikt, kan de patiënt na herstel niet van de behandeling worden ontslagen. Verdere vervolgbehandeling en dagelijkse medische zorg zijn noodzakelijk voor mensen die catatonie hebben geleden.
het voorkomen
Er zijn veel oorzaken van catatonie. Hoewel aan intoxicatie gerelateerde catatonie kan worden voorkomen, kan neurologische catatonie specifiek niet worden voorkomen.
Follow-up
In de meeste gevallen van catatonie hebben getroffen individuen er zeer weinig en ook zeer beperkt maatregelen en mogelijkheden voor directe nazorg. Daarom moet allereerst een snelle en vooral vroege diagnose gesteld worden om het optreden van andere complicaties en klachten te voorkomen. Er is ook geen mogelijkheid tot zelfgenezing. De meeste getroffenen zijn afhankelijk van het nemen van verschillende medicijnen om de symptomen permanent en op de juiste manier te verlichten. Regelmatige inname en correcte dosering moeten altijd worden gegarandeerd om de symptomen permanent te beperken. Bij onduidelijkheid of bij vragen of bijwerkingen dient altijd eerst een arts te worden geraadpleegd. Evenzo zijn veel van degenen die door catatonie worden getroffen, in het dagelijks leven afhankelijk van de hulp van hun eigen familie om de symptomen te verlichten. Liefdevolle gesprekken hebben een positief effect op het beloop van de ziekte en kunnen ook depressies en andere psychische stoornissen voorkomen. De ziekte kan ook de levensverwachting van de getroffen persoon verminderen, aangezien deze niet altijd volledig kan worden genezen. Ook contact met andere patiënten kan bij dit proces nuttig zijn.
Wat u zelf kunt doen
In het geval van catatonie heeft de getroffen persoon geen mogelijkheden om zichzelf te helpen of zijn dagelijkse leven te optimaliseren vanwege de aanwezige symptomen. Het lichaam kan niet worden bewogen en bijgevolg kunnen er geen veranderingen in deze toestand worden aangebracht om het algehele welzijn te helpen verbeteren. De patiënt is afhankelijk van de medische zorg van artsen, familieleden of verplegend personeel. Deze kunnen binnen hun mogelijkheden kleine dingen voor de zieke implementeren in de organisatie van het dagelijks leven. Omdat de familieleden van een patiënt vaak emotioneel overweldigd zijn door de situatie, hebben ze vaak hulp en ondersteuning nodig in het dagelijks leven. Ze kunnen lid worden van een zelfhulpgroep voor familieleden. Daar hebben ze de mogelijkheid om hun eigen gevoelens en ervaringen met andere patiënten te bespreken. Dit draagt bij aan een emotionele opluchting. In een zelfhulpgroep kunnen nabestaanden rekenen op wederzijdse steun en krijgen ze tips om met de omstandigheden om te gaan. Het gebruik van ontspanning technieken is ook aan te raden. Gebruikmakend van beproefde methoden zoals yoga, meditatie, autogene training or ademhaling technieken, familieleden kunnen stress te verminderen en tegelijkertijd nieuw worden sterkte om te gaan met het dagelijks leven. Indien mogelijk moeten ze de zorg van een persoon die aan catatonie lijdt niet alleen beheren.
