Symptomen van een vermoeidheidsbreuk van de metatarsus
In tegenstelling tot a breuk veroorzaakt door een ongeval, dat wordt gekenmerkt door plotseling ernstig pijn en vaak functieverlies van de aangedane ledemaat onmiddellijk na het trauma, ontwikkelt zich slechts geleidelijk een vermoeidheidsbreuk van de middenvoet en dus ook de symptomen ervan. Dus de eerste pijn symptomen in de middenvoetsbeentje gebied worden vaak al opgemerkt tijdens de botoverbelasting, maar deze verdwijnen weer als de patiënt in rust is. Sinds de pijn in de vroege stadia komt alleen voor als de voet wordt belast, het wordt vaak niet serieus genomen en wordt genegeerd.
Als de aangedane voet verder wordt belast, houdt de pijn, die aanvankelijk alleen belastingsafhankelijk is, later ook in rustfasen aan en leidt geleidelijk tot elk optreden waarbij de voet pijnlijk is en dus wordt vermeden. Een vermoeidheid dus breuk leidt uiteindelijk tot een geleidelijke vermindering van het draagvermogen van de middenvoet en daarmee tot functieverlies van de voet. De pijn die hier wordt beschreven, wordt gekenmerkt als een doffe druk pijn in de voet Oppervlakte. Af en toe kunnen symptomen zoals zwelling, roodheid, oververhitting en blauwe plekken (hematomen) in de middenvoetsbeentje gebied komen ook voor als een bijkomend symptoom van de vermoeidheid breuk.
Diagnose
De diagnose van een vermoeidheidsfractuur van de middenvoetsbeentje is moeilijk vanwege de zich geleidelijk ontwikkelende en vaak niet-specifieke symptomen, en wordt daarom vaak relatief laat gesteld. Allereerst probeert de anamnese de oorzaak van de pijn te achterhalen door specifieke vragen te stellen. Hier is het van belang om te weten hoelang de pijn al bestaat, of deze alleen onder stress optreedt of al in rust is en of een uitlokkende trauma onderliggend is.
Tijdens de daaropvolgende fysiek onderzoekzoekt de arts naar tekenen die duiden op een breuk, zoals een verkeerde axiale positie en abnormale beweeglijkheid van de metatarsus of of er sprake is van botwrijving (crepitaties), zwelling, roodheid of blauwe plekken. De volgende stap in diagnostiek is beeldvorming. Ten eerste een röntgenstraal wordt ingenomen, waarmee de botbreuk op zijn best al kan worden opgespoord, of andere oorzaken kunnen worden uitgesloten, zoals het uitsluiten van een reumatische aandoening die vergelijkbare pijnklachten kan hebben.
Vaak echter, vooral in de vroege stadia van de vermoeidheidsbreuk, een Röntgenstraal afbeelding is niet duidelijk. Voor verdere diagnostische doeleinden, procedures zoals computertomografie (CT), magnetische resonantie beeldvorming (MRI) of scintigrafie worden uitgevoerd, wat een goede en meestal betrouwbare diagnose mogelijk maakt. De behandeling van een vermoeidheidsfractuur van de middenvoetsbeentje wordt meestal conservatief, dwz zonder operatie, uitgevoerd.
De belangrijkste maatregel hierbij is de bescherming van de voet, enerzijds door strikte vermijding van stress, anderzijds door immobilisatie van de middenvoet in een gips cast of een zogenaamde voorvoet reliëfschoen. Tijdens immobilisatie, die meestal vier tot zes weken duurt, kan het bot regenereren en zo stabiliseren. Als de breuk het gevolg is van een organische oorzaak, zoals osteoporosemoet deze oorzaak adequaat worden behandeld om verdere breuken te voorkomen.
Pijnstillers, koeling en verhoging van de voet worden gebruikt om de symptomen te behandelen. Aanvullende maatregelen zoals weefselvocht drainage, kinesiotapes of fysiotherapie kunnen ook een positief effect hebben op de genezing van de vermoeidheidsfractuur en het versnellen van botregeneratie. Als het middenvoetsbeentje fractuur wordt gediagnosticeerd in een zeer laat stadium of als het ernstig is en de behandeling niet succesvol kan worden bereikt door immobilisatie, in sommige gevallen chirurgische behandeling van de fractuur door de fragmenten vast te zetten met draden en schroeven en ze vervolgens te immobiliseren gips kan noodzakelijk zijn.
Alle artikelen in deze serie:
