Bijwerkingen van cortison

Welke bijwerkingen kunnen optreden met cortison?

Het optreden en de ernst van bijwerkingen zijn afhankelijk van het type ziekte en de duur en dosering ervan cortisone inname. De bijwerkingen zijn meestal nauw verbonden met de feitelijke functie van cortisone in het lichaam. Het moet daarom duidelijk zijn bij het voorschrijven en innemen van geneesmiddelen die cortisone dat het niet alleen een medicijn is, maar ook een hormoon dat van nature in het lichaam wordt aangemaakt.

De interventie in het cortisonhuishouden zal dus in ieder geval invloed hebben op belangrijke metabolische processen in het organisme. Als vuistregel geldt: hoe hoger de ingenomen dosis en hoe langer de tijd dat het wordt ingenomen, des te duurzamer het natuurlijke hormoon evenwicht wordt beïnvloed. Bij gebruik van een lage dosis cortison preparaten over een korte periode zijn in de regel geen ernstige bijwerkingen te verwachten.

In enkele gevallen melden patiënten zich incidenteel hoofdpijn, maar deze kunnen niet met zekerheid worden toegeschreven aan het gebruik van het medicijn. Een langdurige overdosis kan echter ernstige problemen en gevolgen hebben. Sommige patiënten melden bijwerkingen die sterk lijken op de symptomen van een ziekte genaamd Syndroom van Cushing na een lange periode van hoge doses cortisol.

Als langdurige therapie nodig is, kan het verlagen van de dagelijkse dosis het risico op bijwerkingen verminderen. De volgende symptomen kunnen optreden bij langdurig gebruik: Bij gebruik van cortisone als zalf zijn de volgende bijwerkingen mogelijk: vertraagd wond genezen, steroïde acne (vergelijkbaar met normale acne), dunner worden van de huid. Bij gebruik als neusspray of inademing, bacteriële en schimmelinfecties van de luchtwegen kan gebeuren.

Dit wordt veroorzaakt door de remming van de immuunsysteem in dit gebied. Alcoholgebruik tijdens de behandeling met cortison verhoogt het risico op bijwerkingen (zie: Cortison en alcohol - wordt het verdragen?). - U heeft vaak last van een te hoge bloeddruk bloed suikerniveau, wat kan leiden tot suikerziekte mellitus.

• Bovendien hebben veel van deze patiënten een ernstige immuundeficiëntie. - Hoge bloeddruk kan ook voorkomen. - Bovendien veroorzaakt het overmatige gehalte aan cortison spieratrofie in de armen en benen met gelijktijdige vetophoping in de romp, ook wel romp genoemd zwaarlijvigheid.

Waterretentie is ook mogelijk. - Het voorkomen van osteoporose en de dood (necrose) van botten, vooral botkoppen, is ook mogelijk in de loop van een langdurige overdosis cortison. - Een andere bijwerking is het remmen van de natuurlijke processen tijdens bloed coagulatie.

Patiënten klagen vaak over vertragingen bloed coagulatie, armer wond genezen en het verschijnen van puntvormige hematomen over het hele lichaam. - Bovendien kan het gebruik van cortison leiden tot een sterke toename van de intraoculaire druk (glaucoma) en / of lensdekking (staar). - Aangezien de productie van maagslijm beperkt is tijdens de behandeling met cortisonen, maag pijn en ontsteking van de maag slijmvlies komt vaak voor.

• Psychische klachten zoals Depressie, verlies van eetlust en drive en euforie zijn mogelijk. Een cortisontherapie kan bijwerkingen veroorzaken die van invloed zijn op het oog. Dit zijn twee zeer bekende en veel voorkomende klinische beelden, namelijk glaucoma en staar.

staar, ook wel cataract genoemd, is een vertroebeling van de lens die 39% van de mannen en zelfs 46% van de vrouwen vanaf 75 jaar treft. Cortisontherapie, zowel lokaal als systemisch, kan tot dergelijke cataracten leiden. Uiteindelijk alleen staaroperatie wordt overwogen voor de behandeling van cataract, aangezien er geen conservatieve of medicamenteuze behandelingsopties zijn.

Het tweede klinische beeld dat kan worden bevorderd door therapie met cortison is glaucoma, ook wel glaucoom genoemd. Een frequente angst van patiënten met betrekking tot cortisontherapie verwijst naar mogelijke gevolgen van de therapie voor de psyche. Momenteel zijn er in verschillende fora steeds meer vragen over het onderwerp "cortison en psychosen".

Het is bekend dat als een zeldzame bijwerking van een therapie met cortison, vooral bij langdurige therapie met hoge doses, stemmingswisselingen in de zin van een depressieve of euforische stemming of zelfs depressieve symptomen kunnen optreden. Het is echter de vraag in hoeverre individuele factoren, risico's of zelfs eerdere psychische aandoeningen in deze gevallen ook een grotere rol spelen. In het geval van psychosen is de studiesituatie op dit moment nogal vaag.

Er zijn zeldzame gevallen van patiënten die psychotische symptomen hebben ontwikkeld tijdens een hooggedoseerde en langdurige behandeling met cortisonen. In de meeste gevallen waren deze echter tijdelijk dementie symptomen die volledig zijn verdwenen. Ouderen werden ook vaker getroffen.

Sommige onderzoeken toonden ook aan dat alleen patiënten met een psychiatrische aandoening reeds bestonden voorwaarde in de zin van een neiging tot psychotische stoornis psychose wanneer ze werden behandeld met een hoge dosis cortison. Het is daarom niet met zekerheid aan te nemen dat cortison daadwerkelijk verantwoordelijk was voor de psychosen. Syndroom van Cushing beschrijft de symptomatische manifestatie van een teveel aan cortison (hypercortisolisme) in het lichaam.

Dit resulteert in typische symptomen die kunnen worden samengevat als een syndroom. De meeste syndromen van Cushing worden veroorzaakt door langdurige therapie met cortison. Er zijn ook zogenaamde endogene syndromen van Cushing, die worden veroorzaakt door hormoonproducerende tumoren.

Typische symptomen van Syndroom van Cushing zijn afgekapt zwaarlijvigheid met een stier nek en een volle maan, osteoporosekrachtsverlies door afname van spiermassa, hoge bloeddruk en dunner worden van de huid. Psychologische veranderingen, zoals depressieve episodes of euforie, zijn ook mogelijk. Een kortdurende bijwerking van een cortisone-injectie kan een soort flush zijn.

Een flush is een roodheid van het bovenlichaam en gezicht die optreedt bij aanvallen. Deze bijwerking verdwijnt echter na korte tijd en heeft geen verontrustende effecten of gevolgen. Afgezien van een blos kan roodheid in de zin van telangiëctasieën optreden.

Dit zijn verwijdingen van heel klein bloed schepen, zogenaamde capillairen. Deze treden op wanneer cortison lokaal op de huid wordt aangebracht en zijn vaak onomkeerbaar. Zowel systemische als lokale therapie met cortison kan leiden tot een zogenaamd steroïde acne.

Bij lokale therapie komt het echter veel minder vaak voor dan bij systemische cortisontherapie. Het wordt het vaakst aangetroffen bij patiënten die op lange termijn cortison krijgen voor de behandeling van auto-immuunziekten, na orgaantransplantaties of bij astma. Meestal donkerrode papels, die eruit zien puistjes, verschijnen op de rug en schouders, maar ook op het gezicht.

Later ontwikkelen zich de klassieke comedonen, die lijken op een puistje met een zwarte punt. Als het therapeutisch verantwoord is, kan de cortisontherapie enigszins worden verminderd voor behandeling. Vaak is cortison echter niet overbodig voor de behandeling van een andere ziekte, dus dat steroïde acne wordt analoog behandeld als dermatologische acnetherapie.

Volgens de huidige studies kan een langdurige hoge dosis cortison negatieve effecten hebben op de lever. De onderliggende mechanismen zijn nog niet volledig begrepen, maar er zijn aanwijzingen dat cortison interfereert met het lipidenmetabolisme van de lever. Dit leidt tot verhoogde vetophopingen in de lever en het risico op steatosis hepatis, a leververvetting, neemt toe.

Het is echter mogelijk om zelf actie te ondernemen om de kans op leververvetting onder cortisontherapie. Een laag vetgehalte dieet tijdens cortisontherapie vermindert het risico op leververvetting. Meer zweten, hoge bloeddruk en rusteloosheid behoren tot de symptomen die gewoonlijk alleen optreden bij hooggedoseerde en langdurige cortisontherapie.

Vrouwen kunnen gevoeliger reageren op cortison en hebben af ​​en toe last van meer zweten en opvliegers. Over het algemeen is zweten echter een van de vrij zeldzame en onaangename, maar niet bedreigende bijwerkingen van cortison. Een mogelijke kant effect van cortison is het vasthouden van water in het weefsel, ook wel oedeem genoemd.

Cortison beïnvloedt belangrijke kanalen in de nier, die verantwoordelijk zijn voor de reabsorptie van water en elektrolyten. Cortison bevordert de reabsorptie van natrium en water in het lichaam, dat anders met de urine zou zijn uitgescheiden. Het water hoopt zich op in het lichaamsweefsel en veroorzaakt oedeem.

Bij kortdurende cortisontherapie is dit effect echter niet zo groot en wordt het oedeem vanzelf weer weggespoeld nadat de cortison is stopgezet. Cortison heeft een zogenaamd diabetogeen effect. Het beïnvloedt de vet- en koolhydraatstofwisseling in het lichaam op verschillende manieren en kan zo toenemen bloed suiker levels.

Belangrijke diabetogene effecten zijn onder meer de vorming van glucose in de lever en de remming van insuline afscheiding. Langdurige cortisontherapie kan dus ook de oorzaak zijn suikerziekte mellitus bij een gezond persoon. Deze bijwerking is echter vooral relevant voor mensen die dit al hebben suikerziekte, vooral voor patiënten met diabetes mellitus typ ik.

Bloedsuiker verhoogd als gevolg van therapie met cortison, wat betekent dat grotere hoeveelheden insuline moet mogelijk worden toegediend. Als diabetespatiënt dient men de arts te raadplegen die hem / haar behandelt vóór de cortisontherapie, zodat de medicamenteuze behandeling kan worden aangepast. Langdurige cortisontherapie mag nooit abrupt worden beëindigd, maar moet altijd worden stopgezet.

Abrupt staken van een langdurige cortisontherapie met hoge doses kan leiden tot symptomen van bijnierschorsinsufficiëntie. Het van buitenaf aangevoerde cortison remt de aanmaak van de lichaamseigen bijnierschors, waardoor er te weinig bijnierschorshormoon beschikbaar is als de therapie abrupt wordt stopgezet. Mogelijke symptomen zijn een drop-in bloeddrukvermoeidheid, uitputting, verlangen naar zout en gebrek aan kracht.

Als complicatie kan er zelfs een zogenaamde "Addison-crisis" ontstaan. De gevolgen zijn koorts en slaperigheid, brakendiarree en hypoglykemie. Bovendien ernstig uitdroging en een extreme daling bloeddrukZelfs schokken, kan voorkomen.