Bijwerkingen van anesthesie
De bijwerkingen van anesthesie kunnen zich op veel verschillende manieren manifesteren en zijn afhankelijk van veel andere factoren. Als er complicaties optreden tijdens of na een operatie, hoeft dit niet per se te wijten te zijn aan de anesthesie. De kans op complicaties tijdens anesthesie hangt onder meer af van de mogelijke eerdere ziektes van de patiënt en neemt toe met het ouder worden.
Schade na de operatie of sterfte door de anesthesie zelf wordt op een zeer laag percentage geschat. Mogelijke problemen die zich kunnen voordoen, zijn bezorgd ademhaling, bijvoorbeeld. Aanvankelijk kan het inbrengen van de holle sonde (buis) in de luchtpijp moeilijk zijn als zwelling of bloeding het zicht op de structuren belemmert.
Bovendien kan zogenaamde aspiratie optreden, dwz het binnendringen van vreemde lichamen zoals uitgebraakt of uitgebraakt voedselresten in de luchtwegen. In dit geval kunnen ze worden verplaatst, wat een acuut verstikkingsgevaar voor de patiënt of oorzaak betekent longontsteking daarna. Desalniettemin is aspiratie zelden dodelijk, omdat ingeslikte vreemde lichamen endoscopisch worden verwijderd en antibiotische therapie latere ontsteking kan voorkomen.
Dit onderwerp is wellicht ook interessant voor u: Mask anesthesie Als de anesthesie niet diep genoeg is of de irritatie van de luchtwegen veroorzaakt door intubatie te sterk is, kan een zogenaamde bronchospasme optreden. In dit geval spannen de gladde spieren in de wanden van de luchtpijp en de bronchiën instinctief op, waardoor de luchtwegen smaller worden. Patiënten met bekende long ziekten (bijv. astma, COPD) zijn een bijzonder veel voorkomende groep.
Dit wordt verholpen door spierverslappende of bronchodilatatoren en wordt verhoogd ventilatie druk. Laryngospasme treedt op wanneer de spieren van de strottehoofd wordt gespannen en de glottis is gesloten. Ademen is niet meer mogelijk en de gevolgen van zuurstofgebrek dreigen.
Deze complicatie is waarschijnlijker tijdens de anesthetische drainage, dwz wanneer de buis uit de luchtpijp wordt verwijderd. Zuurstof kan worden toegediend door middel van een masker ventilatie, verstopte secreties moeten worden verwijderd en in geval van nood wordt een spierverslapper gebruikt om de spieren van de strottehoofd​ Andere mogelijke complicaties zijn van invloed op de cardiovasculair systeem.
Vanwege het effect van de verdoving kan de bloed schepenonder andere verwijd raken, wat kan leiden tot een drop-in bloeddrukEn hart- beats op een lager tempo. Hoewel deze omstandigheid niet veel uitmaakt voor een gezonde patiënt, een verzwakte patiënt met een reeds bestaande cardiovasculair systeem kan er heel sterk op reageren. Behandeling voor een snelle daling bloed druk omvat vloeistofinfusies om het bloedvolume te verhogen en geneesmiddelen die het bloed vernauwen schepenEventuele hartritmestoornissen worden verholpen met geschikte middelen (antiaritmica).
Individuele extrasystolen, dwz extra hartslagen in een normaal ritme, worden af ​​en toe waargenomen, maar zijn geen reden tot bezorgdheid. Er ontstaat een groter risico hart- aanvallen tijdens de procedure, die vaker voorkomen bij patiënten met een hartaandoening. De gevolgen van stress tijdens de operatie, bloed tekort en onderaanbod van de hart- spieren kunnen in het ergste geval leiden tot hartstilstand, die onmiddellijk vereist reanimatie maatregelen.
Om het risico hiervan te minimaliseren, moet vooraf medicamenteuze behandeling van vooraf beschadigde patiënten en regelmatig worden uitgevoerd bloeddruk Grensverkeer worden aanbevolen. De voorwaarde door sommige mensen gevreesd tijdens een operatie is 'intraoperatieve alertheid' (bewustzijn), waarbij de patiënt herinneringen heeft aan woorden of zinnen of gewaarwordingen zoals pijn, paniek of angst achteraf. De frequentie wordt geschat op 0.1-0.2% en in de meeste gevallen worden bestaande herinneringen niet als een last ervaren.
Slechts in geïsoleerde gevallen treden ernstige psychische stoornissen op als gevolg van deze ervaring. Het risico op een dergelijke staat van alertheid wordt verhoogd bij lagere doses anesthetica met betrekking tot eerdere ziekten, langdurig luchtwegen bescherming, het beheer van spierverslappers, een technisch defect in de verantwoordelijke apparatuur, maar ook aan de kant van de patiënt eerder misbruik van alcohol, drugs of slaappillen​ Om mogelijke waaktoestanden uit te sluiten, Grensverkeer Er worden al systemen gebruikt die elektrisch registreren hersenen activiteit en perceptueel vermogen van het gehoor.
Allergische reacties worden ook als een mogelijke complicatie beschouwd, maar spelen zelden een rol. Meest voorkomend spierverslappers zijn de oorzaak, maar anesthetica, antibiotica of latex handschoenen kunnen ook een allergische reactie​ Dit kan zich uiten als een simpele roodheid van de huid, vernauwing van de bronchiën en een anafylactische shock met instorting van de bloedsomloop als gevolg.
De verdere procedure is beperkt tot het verwijderen van het triggerende allergeen en het toedienen van vloeistof en medicatie om de patiënt te stabiliseren. Een gevreesde complicatie van anesthesie is misselijkheid en braken na anesthesie, omdat dit het risico van aspiratie (inademing) van braaksel. Als speeksel of braaksel wordt ingeademd, infecties van de luchtwegen kunnen zich gemakkelijk ontwikkelen en patiënten moeten worden gecontroleerd en behandeld.
Incidenten zijn de afgelopen jaren afgenomen dankzij nieuwe medische technieken en procedures, maar kunnen nog steeds voorkomen. De frequentiecijfers van de afgelopen jaren zijn ongeveer één geval van aspiratie per 2000-3000 operaties, met een iets hoger aantal van 1/1000 bij zwangere vrouwen. Een zeer zeldzame complicatie is de zogenaamde kwaadaardige hyperthermie.
Dit is een erfelijke ziekte die voor het eerst optreedt wanneer anesthetica worden toegediend en wordt als levensbedreigend beschouwd. Het leidt tot een overactivering van de spiervezels, die op een ongecontroleerde manier energie verbruiken, wat onvermijdelijk leidt tot een toename van kooldioxide, een stijging van de temperatuur en hyperaciditeit in het lichaam. Bijbehorende symptomen zijn spierstijfheid, tachycardie, en stofwisseling en orgaanfalen, wat uiteindelijk tot de dood leidt.
Als een dergelijke aanleg wordt vermoed, kunnen vooraf tests worden uitgevoerd of kunnen triggerende stoffen worden vermeden. In geval van nood wordt ‘dantroleen’ gebruikt, waardoor de sterfte de afgelopen jaren drastisch is verminderd. Dit acuut levensbedreigend voorwaarde kan alleen worden verholpen door de anesthesie onmiddellijk te staken of de veroorzakende medicatie te vervangen. Andere maatregelen zijn onder meer koeling en intensieve medische behandeling Grensverkeer​ en nawerkingen van algemene anesthesie
