Samen met de rug en borst spieren, de buikspieren vormen het gespierde korset van de romp. Ze maken verschillende rompbewegingen mogelijk, ondersteuning ademhaling, beschermen de organen in de buikholte en nemen ook deel aan de uitscheiding via de buikpers. Tot de meest voorkomende pathologieën behoren de spanning en de hernia, evenals de hernia die vaak optreden als gevolg van slechte training voorwaarde van de buikspieren.
Wat zijn buikspieren?
De buikspieren of buikspieren (uit het Latijn: buik = buik), samen met de spieren van de rug en borst, make-up de rompspieren. Ze zijn nodig om de romp naar voren of opzij te buigen. Bovendien worden ze gebruikt bij alle roterende bewegingen van de romp. Ze zijn betrokken bij uitademing en ondersteuning eliminatie via de buikpers door de druk in de buik te verhogen door hun samentrekking. Functionerende buikspieren zijn van cruciaal belang voor een rechte en dus gezonde houding. Als directe antagonist (tegenhanger) van de spieren van de rug of wervelkolom, voorkomen goed ontwikkelde buikspieren een holle rug en beschermen zo efficiënt de tussenwervelschijven en de zenuwstructuren die uit de wervelkanaal In tegenstelling tot de spieren van de ledematen van de armen en benen, zijn de buikspieren afkomstig van het skelet en worden daarom als skeletspieren gerekend.
Anatomie en structuur
Anatomisch gezien zijn de buikspieren verdeeld in een oppervlakkig deel en een dieperliggend deel. De oppervlakkige spieren vormen de voorste en laterale buikwand. De voorste (ook middelste) buikspieren zijn de rechte buikspier (M. rectus abdominis) en de piramidale spier (M. pyramidalis), het laterale deel bestaat uit de dwarse buikspier (M. transversus abdominis) en - respectievelijk aangebracht naar links en rechts - de externe en interne schuine buikspieren (Respectievelijk M. obliquus externus en internus abdominis). De laterale buikspieren eindigen in de middellijn van de buik (middenlijn) in peesplaten die samen een omhulsel vormen waarin de rechte buikspier leugens. Deze lijn (ook wel rectusschede genoemd) loopt vanaf de borstbeen tot aan de symphysis pubica. Het laaggelegen deel van de buikspieren wordt gevormd door de kwadratische lumbale spier (M. quadratus lumborum), sommige divisies voegen ook nog de M. iliopsoas toe.
Functie en taken
Alle buikspieren werken samen om een fysiologische en dus gezonde houding en een rechtop gangwerk te garanderen. Daarnaast leveren ze een belangrijke bijdrage aan de stabiele fixatie en bescherming van de organen van de buikholte. De belangrijkste functie van de rechte buikspier is het naar voren buigen van de romp of - als het bovenlichaam onveranderd blijft - de benen optillen. Bovendien is de spier betrokken bij de buikpers. Een goede training voorwaarde van de rechte buikspier is visueel duidelijk uit het informele "six-pack". De schuine buikspieren zijn vooral belangrijk voor de hoofdtaak van de buikspieren, namelijk het effectief ondersteunen van de romp en op deze manier met name de gevoelige wervelkolom beschermen tegen eenzijdige belasting of invloeden van buitenaf. Het schuine gedeelte is ook nodig wanneer u de romp naar rechts of links wilt draaien of zijwaarts wilt kantelen. De schuine buikspieren verhogen ook de intra-abdominale druk door hun spanning en zijn dus betrokken bij de buikpers. De dwarse buikspier ondersteunt het strekken van het bekken en vormt tevens de taille. De taak van de kwadratische lumbale spier, die tot de achterste buikwand behoort, is om de romp zijwaarts te kantelen. Bovendien ondersteunt het zowel uitademing als inademing via zijn stabiliserende functie.
Ziekten en kwalen
Een van de veel voorkomende klachtenpatronen op het gebied van de buikspieren is de klassieke stam. Hier rekken abrupte, niet-fysiologische bewegingen de spiervezels boven het normale niveau uit. De kleinste structuren reageren met tranen, die door de getroffen persoon soms als zeer pijnlijk worden ervaren tijdens het bewegen. Vaak is het herstel van een buikspierspanning is een relatief langdurig proces, aangezien de buikspieren door hun vasthoudende en ondersteunende functie in het normale dagelijkse leven vrijwel altijd in gebruik zijn en daarom nauwelijks gespaard kunnen worden. Zwakke buikspieren kunnen ook het ontstaan van een liesbreuk, waarbij delen van de darmen door een opening in de buikwand naar buiten puilen en meestal operatief teruggeplaatst moeten worden. Onvoldoende getrainde buikspieren hebben echter de grootste relevantie met betrekking tot klinische beelden op de wervelkolom: zo kan een spieronbalans - zwakke buikspieren en sterke rugextensoren - leiden naar een holle rug, die op de lange termijn zowel de tussenwervelschijven als de zenuwen het verlaten van het wervelkanaal. De klassieke herniated disc wordt daarom in veel gevallen veroorzaakt door onvoldoende training voorwaarde van de buikspieren in combinatie met een slechte of eenzijdige houding. Concreet betekent dit dat buikspiertraining een van de belangrijkste behandelpijlers is in conservatief therapie.
