Gerst: intolerantie en allergie

Gerst is een plant uit de zoete grasfamilie. Samen met haver en tarwe, het is een van de belangrijkste granen.

Dit is wat u moet weten over gerst

De ongepolijste gerstkorrels bieden veel B vitaminen en voldoende vezels. Vezel bevordert een gezonde spijsvertering en kan voorkomen opgeblazen gevoel​ Gerst is een eenjarige plant die tussen de 0.7 en 1.2 meter hoog wordt. De stengel en bladeren zijn onbehaard en glad. De stam van het gras staat rechtop. Bladeren zijn afwisselend en in twee rijen gerangschikt. Het blad is vrij vlak. Het is tussen de 10 en 25 centimeter lang en tot 2 centimeter breed. Er zijn twee lange bladoren op de bladschede. Deze omsluiten de gerststengel volledig. De aartjes van gerst zijn in een aarachtige bloeiwijze. Ze staan ​​in rijen en zijn zittend. Elk aartje bevat meestal maar één bloem. De individuele voortenten van het aartje zijn tussen de 8 en 15 centimeter lang. Als ze volwassen zijn, hangen de bloeiwijzen met de luifels naar beneden. Oorspronkelijk komt het zoete gras uit het Nabije Oosten en de oostelijke Balkan. Bewijs van gerstgebruik kan al in 15,000 voor Christus worden gevonden. Vermoedelijk gaat de gecultiveerde gerst terug naar de wilde gerst (Hordeum vulgare). Als een klassieke gecultiveerde graansoort werd de plant meer dan 8,000 jaar geleden in het gebied rond de Nijl verbouwd. Samen met eenkoren en emmer was gerst een van de eersten granen om door mensen te worden gecultiveerd. Vanaf het jaar 7000 werden hoogproductieve planten specifiek ingezet voor de verdere teelt. Sinds 5500 voor Christus wordt ook in Centraal-Europa gerst verbouwd. In de middeleeuwen werd het zoete gras gebruikt als veevoer. Zelfs vandaag de dag wordt wintergerst voornamelijk als veevoer gebruikt. Ook bekend als voedergerst, heeft het een hogere opbrengst en een hoger eiwitgehalte dan zomergerst. Zomergerst wordt voornamelijk gebruikt als brouwgerst. Het wordt verwerkt tot mout en brouwmout. Als alternatief kan zomergerst worden verwerkt tot gries of parelgort. Af en toe wordt het ook vermalen tot gerstmeel. De gerstekorrels zitten stevig vast aan de gerstkaf. Voor menselijke consumptie moeten ze van de schil worden bevrijd. In het verleden werden de gerstekorrels gepeld in een looiproces. Tegenwoordig wordt dit werk gedaan door een speciale pelmolen.

Betekenis voor de gezondheid

De ongepelde gerstkorrels leveren veel B vitaminen en voldoende vezels. Vezel bevordert een gezonde spijsvertering en kan voorkomen winderigheid. De B. vitaminen vervullen verschillende belangrijke functies in het menselijk lichaam. Ze zorgen voor een gezond zenuwstelsel, zijn betrokken bij celvorming of versterken haar en nagels​ Naast vitamines levert gerst ook levenskracht mineralen zoals calcium or magnesium​ Vanwege het complex koolhydraten het bevat, gerst zorgt voor een snelle en langdurige verzadiging. De slijm in gerst vormt een beschermende laag in de maag en is daarom een ​​zegen voor met zuur beladen slijmvliezen. Maagzuur kan worden verlicht of zelfs voorkomen door gerst. Gekookte gerst heeft een rustgevend effect dat lijkt op dat van havermout of rijstpap. Gerstgerst daarentegen is minder rijk aan vitamines en voedingsstoffen dan hele gerstekorrels. Tijdens de productie van gerst wordt de schil verwijderd. Dit bevat veel mineralen​ De schil bevat echter ook fytines. Fytines kunnen binden mineralen zodat ze niet langer door het lichaam worden opgenomen. Om de fytines te verwijderen, moeten de gerstekorrels worden geweekt koud water één nacht voor gebruik. De fytinen gaan over in de water en kan dan gewoon worden weggegoten. Gerstegras, dat kan worden gekweekt uit de zaden van gerst, heeft een specialiteit volksgezondheid betekenis. Het overtuigt door een hoog vitale stof dichtheid​ Niet veel voedingsmiddelen bevatten zo'n hoog gehalte aan mineralen, sporenelementen, vitamines en bioflavonoïden. Het bevat ook een overvloed aan chlorofyl. Het groene plantenpigment heeft ook tal van volksgezondheid voordelen om mensen te bieden.

Ingrediënten en voedingswaarden

De exacte samenstelling van gerst varieert afhankelijk van bodemgesteldheid, klimaat, variëteit en teelttechniek. Tweederde van de gerst bestaat uit koolhydraten​ Het vetgehalte is met 2.1 gram per 100 gram vrij laag. 100 gram gerst bevat net geen 10 gram eiwit. Het vezelgehalte is 10 gram per 100 gram. Met een mineraalgehalte van 2.3 gram is gerst rijk aan kalium, calcium, mangaan, koper, ijzer, zink, fosfor, selenium en natrium​ Het bevat ook vitamines zoals vitamine A, vitamine B1, vitamine B3, pantotheenzuur, foliumzuur en vitamine B6. Gerst bevat ook verschillende essentiële en semi-essentiële aminozuren. Deze omvatten arginine, isoleucine, leucine, lysine, treonine, tryptofaanvaline, tyrosine, histidine en methionine.

Intoleranties en allergieën

Voedselallergieën voor gerst zijn vrij zeldzaam. Gerst bevat echter, net als rogge en tarwe gluten en moet daarom worden vermeden door mensen met gluten-intolerantie​ Aangezien gerst ook wordt gebruikt bij het brouwen van bier, gluten-gevoelige mensen tolereren ook geen bier. Gerst mag ook niet worden geconsumeerd als u dat wel heeft coeliakie ziekte. coeliakie ziekte is een gluten-intolerantie​ Het verbruik van granen bevattende gluten beschadigt de darm slijmvlies. Ontsteking komt voor met diarree, gewichtsverlies, tekort aan voedingsstoffen, braken en buikkrampen.

Winkelen en keukentips

Gerstekorrels zijn verkrijgbaar in gepelde vorm bij supermarkten of volksgezondheid voedingswinkels. Gepelde gerst smaakt licht aromatisch en kan worden gebruikt om meel en vlokken van te maken. Hiervoor is een vlokkenbreker of graanmolen nodig. De gerst kan ook worden gemalen. Luchtdicht verpakt en in het donker bewaard, blijven de korrels ongeveer twee jaar goed. Het versgemalen gerstemeel of de vlokken moet zo snel mogelijk worden geconsumeerd. Ze oxideren snel en dan smaak ranzig. Bovendien gaan bij contact met de lucht belangrijke voedingsstoffen verloren.

Voorbereidingstips

De gemalen gerst kan als meel worden gebruikt bakken​ Brood en andere pasta's lukken vooral goed in combinatie met tarwebloem. Gerstevlokken passen goed bij verschillende desserts of smaak goed in ontbijtgranen. De hele gerstkorrels en de gemalen gerst kunnen op veel manieren worden verwerkt. Ze smaak lekker in soepen en harmoniëren met veel groentegerechten. Vers gerstegras kan worden gekweekt uit kiembare gerstekorrels. Om dit te doen, moeten de zaden van de gerst een nacht worden geweekt water​ De gezwollen zaden kunnen dan de volgende ochtend op vochtige grond in een plantbak worden gestrooid. De zaden moeten regelmatig worden bevochtigd en mogen niet op elkaar liggen. Na slechts drie dagen kunnen de kleine gerstzaailingen worden gebruikt in salades. Tien tot twaalf dagen verstrijken tot het gerstegras ongeveer 10 centimeter hoog is. Het gras kan dan eenvoudig met een schaar worden afgeknipt. De fijngesneden grassprieten kunnen worden gebruikt in salades, soepen, sauzen of in verse kaas. Van het zoete gras kan ook een voedzaam sap worden gemaakt. Hiervoor is echter een speciale sapcentrifuge nodig. Als alternatief kan ook het verse gerstegras worden verwerkt smoothies​ In de handel is gedroogd gerstegras verkrijgbaar in poeder het formulier. Bij een zachte productie blijven de meeste voedingsstoffen behouden.