Lumbaalpunctie: behandeling, effecten en risico's

Tijdens een lumbaal prikwordt zenuwvloeistof uit de wervelkanaal​ Dit onderzoek levert waardevolle informatie op over een mogelijke verandering in de samenstelling van de vloeistof en dus over ziekten van de zenuwstelsel.

Wat is een lumbaalpunctie?

Tijdens een lumbaal prik, zenuwvloeistof wordt verwijderd uit de wervelkanaal​ Lumbaal prik is een zeer belangrijk diagnostisch hulpmiddel om ziekten en symptomen op te helderen. Het monster van de hersenvocht wordt genomen via een kleine punctie in de wervelkanaal en onderzocht op samenstelling, celcomponenten en kleur. De lumbaalpunctie wordt uitgevoerd tussen de tweede tot en met de vijfde lendenwervel of de processus spinosus die zich daar bevinden. De zenuwvloeistof die wordt bemonsterd, is ook bekend als cerebrospinale vloeistof, die de hersenen en spinal cord​ Tijdens een lumbaalpunctie, drugs kan indien nodig in de liquor worden geïnjecteerd, of de druk van de liquor kan worden gemeten. Ongeveer tien tot vijftien millimeter hersenvocht wordt verwijderd uit de spinal cord​ De taak van deze heldere vloeistof ligt in zijn beschermende functie: het dempt voornamelijk de spinal cord bij schokken. Als zich tumoren vormen in de zenuwstelsel of ontstekingsziekten, komt deze verandering ook tot uiting in de samenstelling van de zenuwvloeistof. Lumbaalpunctie is een van de meest gebruikelijke methoden om hersenvocht af te nemen.

Functie, effect en doelen

Een lumbaalpunctie wordt uitgevoerd in de liggende embryonale positie of voorovergebogen in een zittende positie. Na desinfectie en plaatselijke verdovingwordt een flexibele priknaald gebruikt om het monster te verkrijgen. De zenuwvloeistofdruk wordt bepaald met een stijgbuis. Bij gezonde mensen bevat het hersenvocht maximaal vier cellen per microliter. In bacterieel hersenvliesontstekingis het celgetal in vergelijking 1,000 cellen per microliter. Verhoogde eiwitniveaus kunnen het gevolg zijn van bloeding in de holtes die neurale vloeistof bevatten en kunnen erop duiden ontsteking vanwege toegenomen aantal virussen, bacteriënof ontstekingscellen. Het niveau van melk geven en glucose kan duiden op een verstoring van de bloed-liquor barrière, omdat normaal gesproken de glucose niveau is de helft van de hoeveelheid glucose in het bloed. Een verheven melk geven niveau gedetecteerd bij lumbaalpunctie kan duiden op tuberculose of bacterieel hersenvliesontsteking​ Vooral bij inflammatoire en kwaadaardige ziekten hersenvliezen of de hersenen zelf worden verdacht, zoals multiple sclerose, encefalitis or hersenvliesontsteking, lumbaalpunctie biedt belangrijke markeringen. Dus tumorcellen, maar ook leukocyten en bacteriën net zoals glucose, melk geven of gratis hemoglobine kan worden opgespoord na bloeden. Na afname worden de monsters naar het laboratorium, de microbiologie of de pathologie gestuurd voor meer gedetailleerd onderzoek. In therapeutische toepassingen, drugs zoals chemotherapeutische middelen worden rechtstreeks via de spinale vloeistof in uitzonderlijke gevallen. Vanwege de bloed-hersenen barrière, is het vaak gemakkelijker en efficiënter toe te dienen drugs via het ruggenmerg dan via het bloed. Bovendien is lumbaalpunctie een manier om verhoogde cerebrospinale vloeistofdruk op korte termijn te verlichten in gevallen van hydrocephalus of hersenvocht. hypotensie syndroom. In anesthesiewordt lumbaalpunctie vaak uitgevoerd als lumbale anesthesie, die tot doel heeft de functie van bepaalde zenuwsegmenten tijdelijk te remmen. Het is een belangrijke anesthesieprocedure voor operaties in de onderste helft van het lichaam, zoals een heupvervangende operatie of keizersnede​ Een lumbaalpunctie is nuttig om te bepalen of er een bloeding in de hersenen is, Lymeof een tumor in de hersenen of het ruggenmerg. Een lumbaalpunctie is ook een effectief middel om duidelijkheid te krijgen over een bestaande ontstekingsverandering bij een mogelijke vermoede kanker van de hersenvliezen, leukemie en lymfoom. Symptomen zoals hoofdpijn, misselijkheid en braken kan mogelijk wijzen op de toename van de intracraniale druk, daarom wordt een lumbaalpunctie niet aanbevolen. Deze intracraniale druk wordt veroorzaakt door hersentumors, hersenbloeding or ontsteking​ De lumbaalpunctie, die ongeveer 20 minuten duurt, wordt ook poliklinisch uitgevoerd. Het doel van de lumbaalpunctie is om mogelijke ziekten, met name zenuwaandoeningen, op te helderen. In de tussentijd is bij verdenking ook een lumbaalpunctie aan te raden Parkinson en neurosyfilis, een bepaalde vorm van syphilisLumbaalpunctie is een belangrijk hulpmiddel bij de diagnose van MS en wordt ook therapeutisch gebruikt.

Risico's, bijwerkingen en gevaren

Bij een vermoedelijke toename van de intracraniale druk mag geen lumbaalpunctie worden uitgevoerd. Verder is er een contra-indicatie bij a bloed stollingsstoornis vanwege voorgeschreven medicijnen. Een lumbaalpunctie is dus relatief pijnloos plaatselijke verdoving wordt niet altijd uitgevoerd. Een vaak voorkomende bijwerking kan het begin zijn van hoofdpijn, die wordt verkleind in de liggende positie. Preventieve bedrust helpt niet. De hoofdpijn verdwijnt meestal na een paar dagen. Er kan zijn pijn op de prikplaats en uitstralende pijn. Hetzelfde, misselijkheid en een gevoel van duizeligheid zijn gemeld als mogelijke bijwerkingen. Ernstige complicaties zoals zenuwletsel of verlamming en infecties komen vrij zelden voor als gevolg van een lumbaalpunctie. Bloeden uit bloed schepen die per ongeluk worden doorboord is ook mogelijk. Andere bijwerkingen van een lumbaalpunctie kunnen symptomen zijn zoals nek stijfheid, fotofobie of oorsuizen. Infecties op de prikplaats kunnen met de juiste behandeling worden behandeld zalven en antibiotica​ Een verdoofd gevoel wanneer een zenuw wordt geraakt, kan optreden en kan een nadelig gevolg zijn van een lumbaalpunctie. Bloedsomloopproblemen en ademhalingsproblemen, ontsteking van de wervelkolom hersenvliezen, of bloeding die kan optreden nadat een lumbaalpunctie is uitgevoerd, is meer een uitzondering. De bloed-hersenbarrière kan bij bepaalde ziekten worden verstoord. In dit geval komen bepaalde bloedcomponenten vervolgens in het hersenvocht terecht. Tijdens een lumbaalpunctie, het eiwit en suiker Het gehalte aan het hersenvocht kan dan ook worden onderzocht en het exacte aantal witte en rode bloedcellen kan worden bepaald.