Het vruchtwaterinfectiesyndroom is een ernstige complicatie tijdens zwangerschap of het geboorteproces. Het is een ernstige bacteriële infectie van de placenta, eierholte, membranen, en mogelijk foetus die onmiddellijk moeten worden behandeld om het leven van zowel moeder als baby te redden.
Wat is het vruchtwaterinfectiesyndroom?
Vruchtwaterinfectiesyndroom is een ernstige bacteriële infectie van de placenta, eierholte, membranen, en mogelijk foetus die onmiddellijk moeten worden behandeld om het leven van de moeder en de baby te redden. Vruchtwaterinfectiesyndroom treedt meestal op in de laatste fase van zwangerschap of tijdens het geboorteproces. Het wordt vaak veroorzaakt door bacteriën binnendringen van buitenaf via de vagina, die gratis toegang hebben tot de placenta, de vliezen van het ei en het kind. Omdat ook de vliezen van het ei worden aangetast, wordt de term chorioamnionitis ook als synoniem gebruikt. Het vruchtwaterinfectiesyndroom is een medisch noodgeval dat zowel voor de moeder als voor het kind gevaarlijk kan zijn. Dit voorwaarde wordt niet veroorzaakt door een enkele ziekteverwekker. In plaats daarvan verschillende soorten bacteriën wel leiden op dezelfde symptomen. Deze pathogenen omvatten beta-hemolytische streptokokken, darm bacteriën zoals Escherichia coli, stafylokokken, listeria, ziekenhuis kiemen zoals Pseudomonas aeruginosa, Klebsiella, schimmelachtige bacteriën zoals mycoplasma, gonokokken of chlamydia Voorafgaand aan infectie, de kiemen verblijf in het rectale of vaginale gebied. Na voortijdige breuk van de vruchtzak en opening van de hals pathogenen kan vrij opstijgen in de placenta en de vliezen, placenta en zelfs de baby infecteren. Zelfs als de vruchtzak intact is, infectie van de placenta, de vliezen en de baby is mogelijk via de bloedbaan.
Oorzaken
De oorzaak van het vruchtwaterinfectiesyndroom is meestal een gemengde bacteriële infectie met verschillende pathogenen Zoals eerder vermeld, kunnen er verschillende soorten ziekteverwekkers bij betrokken zijn. De voorwaarde voor een infectie is ofwel een vrije toegang tot het kiemen van buitenaf via de vagina oplopend door de hals of via een hematogene route van een infectiebron in het organisme naar de placenta. In het eerste geval is de oorzaak een vroegtijdige breuk vruchtzak Door de vruchtzak, de foetus drijvend in de vruchtwater is beschermd tegen invloeden van buitenaf. Tegelijkertijd wordt het gevoed en voorzien van zuurstof door de navelstreng Als er te veel tijd verstrijkt tussen het scheuren van de vruchtzak en de geboorte, worden de omstandigheden voor infectie van de placenta, de vliezen van het ei of zelfs het ongeboren kind met verschillende ziektekiemen via de vagina steeds gunstiger. Voortijdig breken van de membranen leidt ook tot het verlies van vruchtwater en heeft een negatieve invloed op de groei van de foetus, waardoor deze vatbaar wordt voor ziektekiemen en bovendien de ontwikkeling ervan wordt verstoord. In het geval van bloed-gedragen vruchtwaterinfectiesyndroom, de vruchtzak is nog niet gebroken. In dit geval is er echter een secundair risico van voortijdige breuk van de blaas als gevolg van het vruchtwaterinfectiesyndroom.
Symptomen, klachten en tekenen
Het vruchtwaterinfectiesyndroom wordt gekenmerkt door ontsteking van de membranen van de eierstokken, hals en baarmoeder. Ontsteking van de membranen kan vroegtijdige weeën veroorzaken en leiden naar voortijdige geboorte De pasgeboren baby is ernstig ziek en kan overlijden aan a voorwaarde Dit betekent dat we onszelf en onze geliefden praktisch vergiftigen. bloedvergiftiging (bloed vergiftiging). bloedvergiftiging is een zeer ernstig medisch noodgeval vanwege de massa's bacteriën die in de bloedbaan terechtkomen. Als het kind de bloedvergiftigingkunnen fysieke en mentale beperkingen blijven bestaan als gevolg van de voortijdige geboorte en de effecten van het vruchtwaterinfectiesyndroom. De ziekteverwekkers kunnen ook veroorzaken hersenvliesontsteking en ernstige aandoeningen van de luchtwegen bij het kind. In de moeder, de ontsteking van de baarmoederslijmvlies kan ook leiden tot sepsis, wat ook een dodelijk gevaar is voor de zwangere vrouw. Zelfs zonder sepsis ervaren zowel het kind als de moeder ernstige symptomen. Het ongeboren kind blijkt verhoogd te zijn hart- tarief (tachycardie De moeder heeft er last van koorts, pijn van de baarmoeder bij palpatie, vroegtijdige bevalling en leukocytose (verhoogde vorming van wit bloed cellen). Er zijn ook stinkende afscheiding van vruchtwater.
Diagnose en verloop
De diagnose vruchtwaterinfectiesyndroom wordt gesteld op basis van de aanwezige symptomen en bloedonderzoeken. Bij een vroegtijdig gescheurde vruchtzak moeten de ontstekingswaarden in het bloed constant worden bepaald, de hart- het percentage wordt permanent gecontroleerd en de lichaamstemperatuur van de zwangere vrouw wordt gemeten. Als de waarden stijgen, wordt dit beschouwd als een teken van een beginnend vruchtwaterinfectiesyndroom. Andere indicaties zijn stinkende vruchtwater en pijn bij het palperen van de baarmoeder. Zelfs als de water is nog niet gebroken, als deze symptomen verschijnen, wijst alles op het vruchtwaterinfectiesyndroom.
Complicaties
Vruchtwaterinfectiesyndroom kan vrouwen treffen tijdens zwangerschap Dit is een infectie veroorzaakt door ziektekiemen in het eimembraan dat het vruchtwater van de foetus omgeeft. De ziekteverwekkers kunnen tal van complicaties veroorzaken en in extreme gevallen abortus of sepsis. Ze bestaan uit een gemengde infectie van streptokokken, listeria, chlamydia en enterokokken en vinden hun weg door de baarmoederhals en de vagina in de baarmoeder Als een zwangere vrouw ziek wordt met het vruchtwaterinfectiesyndroom, moeten onmiddellijk medische tegenmaatregelen worden genomen. Typische tekens zijn onder meer koortsplotseling begin van de bevalling, tachycardie, en verhoogde baarmoederdruk. De behandeling hangt af van het stadium van de zwangerschap en of er al een voortijdige breuk van de vliezen is opgetreden. Meestal hogedosis antibioticum therapie wordt geïnjecteerd via de ader Als de 36e week van de zwangerschap is verstreken en de foetus volledig ontwikkeld is, kan de geboorte kunstmatig worden geïnduceerd. Als de moeder te verzwakt is door het vruchtwaterinfectiesyndroom, a keizersnede wordt geadviseerd. Als er echter complicaties door de ziekteverwekkers of een breuk van de vliezen optreden tussen de 28e en 36e week van de zwangerschap, bestaat er gevaar voor het leven van het ongeboren kind. Gedurende deze tijd zijn de longen nog niet volledig volgroeid. Alleen in bijzonder ernstige gevallen wordt geprobeerd het kind terug te halen, dat dan intensief moet worden opgevangen op de premature babyafdeling.
Wanneer moet je naar de dokter gaan?
Het amnio-infectieuze syndroom moet in alle gevallen onmiddellijk worden behandeld. In de regel vindt zonder behandeling de dood van het kind en de moeder direct plaats, daarom zijn vroege diagnose en behandeling van buitengewoon groot belang voor het verdere beloop van deze ziekte. In de regel lijdt de moeder aan ernstig koorts en pijn in de baarmoeder vanwege het amnioinfectiesyndroom. Als deze symptomen tijdens de zwangerschap optreden, moet in elk geval een arts worden geraadpleegd. In dit geval kan het amnioinfectiesyndroom worden opgespoord door een bloed Test Het is niet ongebruikelijk dat voortijdige bevalling of voortijdige breuk van de vruchtzak optreedt. Als deze symptomen optreden, moet onmiddellijk een spoedarts worden gewaarschuwd of moet het ziekenhuis worden bezocht. Als de patiënt twijfelt over de symptomen, kan een controle bij een gynaecoloog worden gedaan. Het amnioinfectiesyndroom kan ook verantwoordelijk zijn voor de klachten als het hart- tarief is verhoogd. Het verdere verloop en de behandeling van de ziekte zijn doorgaans afhankelijk van de stroming voorwaarde en voortgang van de zwangerschap.
Behandeling en therapie
Bij de behandeling van het vruchtwaterinfectiesyndroom is dit noodzakelijk evenwicht moederlijk en foetaal risico. Het hangt af van het ontwikkelingsstadium van de foetus waarin de infectie optreedt. Hoe verder weg de verwachte geboortedatum, hoe onvolwassen de ontwikkeling van het kind. Als er al 36 weken zwangerschap zijn verstreken, moet de geboorte zonder uitstel kunstmatig worden geïnduceerd. Dit houdt constant in Grensverkeer van het kind hartslag, controle van de lichaamstemperatuur en intraveneuze injectie of antibiotica. Antibioticum therapie moet na de geboorte worden voortgezet totdat de ontstekingsniveaus zijn afgenomen. De moeder wordt ook behandeld antibiotica Als het vruchtwaterinfectiesyndroom optreedt tussen de 28e en 36e week van de zwangerschap, long rijping inductie met cortisone afhankelijk van de ontwikkelingsstatus van het kind kan het nodig zijn om vóór de bevalling te beginnen. Vóór 28 weken zwangerschap kan het nodig zijn om de zwangerschap voortijdig te beëindigen om het leven van de moeder te redden.
Vooruitzichten en prognose
Het vruchtwaterinfectiesyndroom is een zeer ernstige ziekte die zonder behandeling in de ergste gevallen tot de dood kan leiden. In dit geval kan de getroffen persoon overlijden, voornamelijk als gevolg van bloed vergiftiging, zodat de levensverwachting van de patiënt in de meeste gevallen aanzienlijk wordt verminderd. Als het kind deze ziekte na de geboorte overleeft, treden in de meeste gevallen relatief ernstige fysieke en mentale beperkingen op. Mentale beperkingen treden ook op en kunnen het dagelijkse leven van de getroffen persoon aanzienlijk bemoeilijken. Bovendien komen ontstekingen voor in verschillende delen van het lichaam. In sommige gevallen kan de moeder ook overlijden als gevolg van het vruchtwaterinfectiesyndroom. In dit geval hebben de moeders voornamelijk last van hevige koorts en pijn in het gebied van de baarmoeder. Het is niet ongebruikelijk dat dit of de dood van het kind aanzienlijke psychische problemen veroorzaakt of Depressie De behandeling van het vruchtwaterinfectiesyndroom wordt uitgevoerd met behulp van antibiotica en kan tot succes leiden. Een algemene voorspelling van het verloop van de ziekte is echter meestal niet mogelijk. In sommige gevallen kan de zwangerschap ook worden afgebroken, hoewel dit bij veel patiënten ook tot ernstig psychisch ongemak kan leiden.
het voorkomen
Preventie van het vruchtwaterinfectiesyndroom wordt gedaan in geval van voortijdige breuk van de vliezen door constant Grensverkeer of hartslag, lichaamstemperatuur en bloedontstekingsniveaus. Regelmatig medisch Grensverkeer wordt ook aanbevolen bij een ongecompliceerde zwangerschap.
Nazorg
Bij het vruchtwaterinfectiesyndroom zijn er geen speciale opties voor follow-up beschikbaar voor het getroffen kind of zelfs de moeder. Ook is er meestal geen speciale nazorg, omdat de vergiftiging relatief goed te behandelen is. Het kind moet antibiotica slikken, waarbij de drugs worden rechtstreeks in het bloed toegediend. Verder kunstmatige beademing kan nodig zijn om het kind in leven te houden. In de meeste gevallen resulteert het vruchtwaterinfectiesyndroom in een volledig herstel zonder complicaties. Vroegtijdige diagnose en behandeling hebben altijd een zeer positief effect op het verdere verloop van de ziekte bij het vruchtwaterinfectiesyndroom. In dit geval kan de vergiftiging al vóór de geboorte worden gediagnosticeerd en behandeld. In dit geval, behandeling met antibiotica is ook mogelijk en er moet voor worden gezorgd dat de antibiotica regelmatig worden ingenomen. Alcohol moet ook worden vermeden. Verdere late sepsis kan worden voorkomen door hygiënische normen in acht te nemen. Evenzo kan bij het vruchtwaterinfectiesyndroom contact met andere getroffen personen nuttig zijn, omdat dit vaak kan leiden tot informatie-uitwisseling, wat ook psychisch ongemak kan voorkomen.
Wat u zelf kunt doen
Het vruchtwaterinfectiesyndroom treft zwangere vrouwen en hun ongeboren kinderen en brengt voor beiden levens in gevaar. De ernstige ontstekingsziekte is een acuut noodgeval, dus patiënten nemen onmiddellijk contact op met een spoedarts en gaan naar een medische kliniek, zelfs als ze milde symptomen hebben. Artsen sporen de ziekte in principe ook op tijdens screeningsonderzoeken voor zwangere vrouwen, waardoor tijdig ingrijpen vaak nog mogelijk is. Dit veronderstelt dat vrouwen gebruik maken van alle controles die hun gynaecoloog biedt en eventuele klachten melden. Tijdens de ziekte blijven patiënten op zijn best in het ziekenhuis en krijgen ze intensieve zorg van artsen en personeel. Het primaire doel hiervan therapie is het voorkomen van of vroeg ingrijpen in de ontwikkeling van sepsis bij de moeder of het kind. Als sepsis optreedt, a keizersnede is vaak nodig. Over het algemeen proberen patiënten tijdens hun verblijf in het ziekenhuis voldoende rust en slaap te krijgen. In de meeste gevallen krijgen de patiënten speciale antibiotica waarvan het effect op zowel de moeder als het ongeboren kind voortdurend door de artsen wordt gecontroleerd. Na de bevalling blijven moeder en kind doorgaans langer in het ziekenhuis dan gezonde biologische moeders. Door hun ziekte zijn pasgeborenen vaak te vroeg geboren baby's die de juiste zorg nodig hebben.
