Bacterie van het geslacht Vibrio behoren tot de gramnegatieve bacteriën. Meest bacteriën van deze soort leven in water Een bekende ziekteverwekker in de familie is Vibrio cholerae, de veroorzaker van cholera.
Wat zijn Vibrio-bacteriën?
Bacterie van het geslacht Vibrio worden ook wel trillingen genoemd. Trillingen zijn gramnegatieve bacteriën. Ze kunnen rood gekleurd zijn in de Gram-kleuring. In tegenstelling tot grampositieve bacteriën hebben gramnegatieve bacteriën een dunne peptidoglycaanlaag van mureïne. Bovendien zijn ze omgeven door een buitenste celmembraan De gramnegatieve vibrio's zijn gekromde staafbacteriën. Aan hun buitenmuur hebben ze zogenaamde unipolaire flagellen. Flagella zijn celprocessen die dienen als bewegingsorganellen voor de bacteriën. Flagellated bacteriën zoals vibrios kunnen naar doelobjecten zwemmen of weggaan van schadelijke locaties. Deze processen worden positieve en negatieve taxi's genoemd. Bekende vertegenwoordigers van de vibrios zijn Vibrio alginolyticus, Vibrio harveyi, Vibrio parahaemolyticus, Vibrio natriegens, Vibrio cholerae en Vibrio fischeri. Voor mensen is de pathogenen Vibrio cholerae, Vibrio vulnifiucs en Vibrio parahaemolyticus zijn gevaarlijk.
Voorkomen, verspreiding en kenmerken
Trillingen komen voornamelijk voor in zoet en zout water Dankzij hun flagellen kunnen de staafvormige bacteriën zich specifiek in de water De ziekteverwekker Vibrio cholerae voelt zich ook vooral thuis in brakke wateren en kustwateren. Opname via vervuild water is de belangrijkste infectieroute. De belangrijkste infectiebron is meestal onvoldoende gezuiverd drinkwater. Voedsel dat in contact is gekomen met het vervuilde water is ook potentieel besmettelijk. Fruit en groenten worden bijvoorbeeld tijdens de bemesting besmet of bespat met vervuild water. Zo kan een persoon ook besmet raken met cholera door voedsel te eten. Vibrio cholerae wordt nog steeds vaker aangetroffen in vis of zeevruchten. Patiënten die zijn gecontracteerd cholera scheiden de ziekteverwekker uit in hun ontlasting of braaksel. De ziekteverwekker kan enkele weken in de ontlasting worden gedetecteerd. Een uitstrijkje is echter een minder vaak voorkomende infectiebron. Terwijl de ziekteverwekker die cholera veroorzaakt nu vaker in Azië en Afrika wordt aangetroffen, voelt Vibrio vulnifiucs zich ook thuis aan de Duitse Oostzeekust vanwege het lage zoutgehalte en de sterke opwarming. Vibrio vulnifiucs komt vaak het lichaam binnen door de consumptie van zeevruchten en vooral door de consumptie van oesters. De staafvormige bacteriën kunnen echter ook open het lichaam binnendringen wonden wanneer zwemmen of waden in vervuild water. Kleine blessures zijn hiervoor voldoende. Zolang het water maar is koud, de bacteriën bevinden zich op de bodem van de zee. Zodra de zee opwarmt tot 15 à 20 ° Celsius, stijgen en vermenigvuldigen ze zich snel. De ziekteverwekker Vibrio parahaemolyticus leeft ook in zeewater Deze ziekteverwekker komt voornamelijk voor in Zuid- en Noord-Amerika. In Europa komen zelden infecties met Vibrio parahaemolyticus voor. De belangrijkste infectiebron is vis en zeevruchten.
Ziekten en symptomen
De ziekteverwekker Vibrio cholerae veroorzaakt de ernstige bacterie besmettelijke ziekte cholera. Slechts ongeveer 15 procent van de mensen die de ziekteverwekker oplopen, ontwikkelt cholera. Mensen met bloed groep AB ontwikkelt zeer zelden symptomen. Mensen met bloed groep 0 loopt bijzonder risico. De eerste symptomen verschijnen twee tot drie dagen na contact met de ziekteverwekker. Cholera verloopt doorgaans in drie fasen. De eerste fase gaat gepaard met een plotseling begin van braken diarree De dunne ontlasting wordt vaak afgewisseld met slijmvlokken. Het wordt daarom ook wel rijstwaterkruk genoemd. Pijn komt zelden voor. De tweede fase wordt gekenmerkt door een gebrek aan vocht. Er gaat veel vocht verloren door het aanhoudende diarree Vloeistofverlies kan oplopen tot 20 liter per dag. Door het verlies van water en zout hebben patiënten een hoge en zeer schorre stem, vox cholerica genaamd. Het verlies van elektrolyten leidt tot spieren krampen De gezichten van de patiënten zijn ingevallen, de ogen zijn ingevallen. Bloed druk is laag, de hart- slaat erg snel. Een pols is nauwelijks voelbaar aan de extremiteiten. In de derde fase reageert het lichaam met slaperigheid tot coma De patiënten zijn in de war. Complicaties zoals longontsteking, parotis ontsteking or bloedvergiftiging Infectie met pathogene stammen van Vibrio parahaemolyticus resulteert meestal in acuut gastro-enteritis Deze gastro-intestinale ontsteking wordt aanvankelijk gemanifesteerd door 피로, misselijkheid en braken Na een paar uur, diarree is toegevoegd. De maag symptomen verdwijnen meestal tegen die tijd. Afhankelijk van de omvang van de ziekte en de schade aan de darm slijmvlieskan de diarree bloederig zijn. De darmactiviteit is verhoogd, dus krampachtig pijn in de buik kan gebeuren. Fever en duizeligheid zijn ook mogelijke symptomen. Als diarree of braken aanhoudt, exsiccosis (uitdroging) kan het gevolg zijn van vloeistofverlies. Wanneer de ziekteverwekker Vibrio vulnificus het lichaam binnendringt via de spijsverteringskanaalkunnen braken en diarree optreden. Diarree en braken gaan gepaard met ernstige pijn in de buik De ziekteverwekker kan ook via minimale verwondingen het lichaam binnendringen. Dermatitis met blaren ontwikkelt zich dan op de plaats van binnenkomst. De blaren barsten vrij snel, waardoor er bloedende en pijnlijke zweren achterbleven. Bij mensen met een verzwakte immuunsysteem, levensbedreigend bloedvergiftiging kan zich in korte tijd ontwikkelen.