De oliefilm van de huid is een chemisch, licht zuur vet-water laag op het huidoppervlak, samengesteld uit de afscheiding van de talg en zweetklieren Deze laag werkt als een chemische barrière tegen pathogenen. Huid die te droog is, kan deze barrièrefunctie doorbreken.
Wat is de oliefilm?
De huidDe olieachtige film is een chemisch, licht zuur vet-water laag op het huidoppervlak samengesteld uit afscheidingen van de talg en zweetklieren De menselijke huid draagt een natuurlijke film van water en dik. Deze film is afkomstig uit de huidklieren, die kan worden onderverdeeld in talg en zweetklieren Ze eindigen in uitlaatkanalen en samentrekkende klieruiteinden op het huidoppervlak. Uit deze kanalen komen zweet, talg en afbraakproducten van verhoorningsprocessen vrij. De afscheidingen van de huidklieren vormen de vette film op de huid. Sinds het begin van de 20e eeuw wordt de natuurlijke watervetfilm ook wel de zuurmantel van de huid genoemd. In voorgaande eeuwen hadden artsen al ontdekt dat de hele huid bedekt is met zo'n zuurlaagje. In de 20e eeuw trok de arts Alfred Marchionini nieuwe conclusies over de functie van deze zure film. De zwakzure ph-waarde van de huid bij mensen ligt tussen de vier en zeven en is volgens Marchionini vooral bedoeld om de opperhuid te beschermen tegen pathogenen door af te weren bacteriën Echter, sinds sommigen bacteriën kan ook gedijen in een licht zure omgeving, is deze theorie nu onderhevig aan kritiek. Dus, volgens de huidige wetenschap, wordt aangenomen dat de antibacteriële functie van de watervetfilm niet te wijten is aan de zuurgraad, maar aan de peptiden en lipiden vervat in de vette film.
Functie en taak
In de natuurlijke olieachtige film van de huid zitten verschillende klierafscheidingen. De afscheidingen van de talgklippen en de zweetklieren ontmoeten elkaar in de vette film en verschillen enorm in hun ingrediënten. In aanvulling op urinezuur en water, bevat de uiteindelijke vette film voornamelijk elektrolyten, ureum, peptiden en vetzuren. Het belangrijkste elektrolyten in het menselijk lichaam zijn zouten zoals natrium, kalium, calcium or magnesium, die dissociëren in het elektrische veld. Urinezuur wordt voornamelijk aangetroffen in menselijk zweet en werkt als een anti-oxidant. Ureumis op zijn beurt een ontgiftende stof die een bepaalde hoeveelheid giftige stoffen bevat ammonia Peptiden zijn bacteriën-bestendig moleculen van aminozuren. Vetzuren, op hun beurt, komen uit de talgklippen. Belangrijk zuren in deze context zijn vooral de omega-3 vetzuren, die cruciale componenten zijn voor het vocht evenwicht van de huid. Deze componenten worden niet alleen extern uitgescheiden, maar worden ook afgezet in de hoornlaag van de huid. Vooral tussen de afzonderlijke hoorncellen worden talrijke vetten opgeslagen, die de cellen als mortel aan elkaar binden. Dit is wat de huid in de eerste plaats waterafstotend maakt en een soepel oppervlak geeft. De huidflora is optimaal aangepast aan de chemische biotoop bestaande uit de genoemde stoffen. Dit betekent dat de beschermende kiemen van onze eigen huid kan gemakkelijk de chemische omgeving van de vetfilm weerstaan. Voor andere micro-organismen fungeert de biotoop die bestaat uit de specifieke verbindingen van de genoemde componenten echter vaak als een chemische barrière. De afscheidingen van de huidklieren bescherm zo de menselijke huid en slijmvliezen tegen de groei van vreemde micro-organismen. Bovendien voorkomt de vette film dat de huid uitdroogt of barst. Bijgevolg hangt de algemene weerstand en duurzaamheid van de huidlagen niet in de laatste plaats af van de watervetfilm van de huid.
Ziekten en kwalen
Een disfunctie van de huidklieren kan de samenstelling van de natuurlijke oliefilm op het huidoppervlak veranderen en zich uiten in verschillende symptomen. Extreem droge huidkan bijvoorbeeld verwijzen naar pathologische verschijnselen die verband houden met de lipidenmantel. De mogelijke oorzaken van droge huid en dus is er een veelvoud aan verstoorde vetfilmproductie. Naast stofwisselingsstoornissen zoals suikerziekte of storingen van de schildklierkunnen hormonale stoornissen ook als oorzaak worden beschouwd. Onder bepaalde omstandigheden drinkt de patiënt echter ook te weinig of volgt hij schadelijke hygiënerituelen. Huidverzorging met bijvoorbeeld alkalische producten kan ervoor zorgen dat de huid uitdroogt, omdat alkalische stoffen de huid wegspoelen lipiden uit de geile lagen. zelfs eetstoornissen, alcoholisme en andere verslavende ziekten kunnen de samenstelling van de natuurlijke oliefilm op de huid veranderen en zo de huid uitdrogen. Met name de hoornlaag droogt echter nog het vaakst uit door overmatig contact met water, reiniging solutions of oplosmiddelen. Hoewel de lipidenfilm tot op zekere hoogte kan regenereren, wordt het vermogen van de huid om te regenereren te vaak overbelast door bepaalde hygiënische gewoonten of alledaags contact met oplosmiddelen. De barrièrefunctie van de huid kan dus in het ergste geval verzachten. Germs en bacteriën hebben het nu gemakkelijk om de huid te koloniseren en ook worden chemische verontreinigingen slechts in beperkte mate buiten de deur gehouden. Eczeem of andere huidziekten ontstaan als gevolg daarvan. Als dergelijke klachten vroeg genoeg worden herkend en de leefsituatie wordt veranderd in het belang van de natuurlijke oliefilm, kan de huid in de meeste gevallen volledig regenereren. Als, aan de andere kant, de schadelijke gewoonten worden voortgezet, droge huid kan uitgroeien tot een nog groter volksgezondheid probleem. In extreme gevallen wordt bijvoorbeeld de hoornlaag van de huid aangevallen. Zonder de natuurlijke oliefilm zijn er nauwelijks vetten zuren tussen de hoorncellen en de cellen blijven niet langer ideaal bij elkaar. Als gevolg hiervan wordt de huid gebarsten en vervallen.
