Sympathische toon verwijst naar de staat van opwinding van het sympathieke zenuwstelsel, die niet precies kan worden gemeten en voortdurend verandert. Een verhoogde sympathische toon zet het lichaam in een soort reactiemodus, zoals vluchten of aanvallen. Het is onder meer merkbaar door een toename van bloed druk, versnelling van de hart- snelheid, vernauwing van het perifere bloed schepen en een afname van de darmactiviteit. Het parasympathische zenuwstelsel fungeert als de belangrijkste antagonist en biedt ontspanning en regeneratie.
Wat is een sympathieke toon?
Sympathische toon verwijst naar de staat van opwinding van het sympathieke zenuwstelsel, die niet precies kan worden gemeten en voortdurend verandert. De term sympathische toon wordt gebruikt om de staat van opwinding van de sympathische zenuwstelsel. De sympathische zenuwstelsel, samen met zijn antagonist, de parasympathische zenuwstelsel, is geclassificeerd als onderdeel van het autonome zenuwstelsel. Sympathische toon kan niet precies worden gemeten en verandert voortdurend om zich aan de situatie aan te passen. Wanneer de sympathische toon toeneemt, wordt het lichaam in een verhoogde reactiemodus gebracht en wordt de fysieke en spierbereidheid om te presteren vergroot. Fysiologisch is het lichaam optimaal geprogrammeerd om te vluchten of aan te vallen (spanning reactie). De vlucht- of vechtmodus is echter enigszins nadelig voor andere functies die belangrijk zijn om te overleven, zodat een fase van hoge sympathische toon gevolgd moet worden door een ontspanning fase, die wordt bereikt door verhoogde afgifte van de neurotransmitter acetylcholine via de parasympathische zenuwstelsel Bij een gezond persoon vullen sympathische en parasympathische tonus elkaar aan en is er een evenwicht tussen de twee antagonisten. In fasen bepalen respectievelijk de sympathische of parasympathische toon de fysiologische gebeurtenissen in het lichaam.
Functie en taak
Sympathische toon, die een maatstaf is voor de sympathische staat van opwinding, was ontwikkelingskundig belangrijk voor de onmiddellijke bescherming van mensen. Hoge sympathieke toon, synoniem met high spanning niveaus, veroorzaakt een cascade van fysiologische veranderingen op korte termijn die mensen optimaal voorbereiden op de vlucht of aanval. De bloed schepen het voeden van de skeletspieren reageren door te verwijden, terwijl vaten van de huid en die van sommige organen, zoals de nieren, raken vernauwd. Met een gelijktijdige toename van bloed druk en hart- snelheid, wordt een verbeterde toevoer naar de spieren bereikt terwijl het risico op bloeding aan de periferie in het geval van mogelijk letsel wordt verminderd. Bovendien worden de darmperistaltiek en de urineproductie vertraagd om langer te bereiken uithoudingsvermogen zelfs op het gebied van noodzakelijke uitscheiding. Verhoogde glycolyse door afbraak van koolhydraten en een verhoogde cerebrale bloedstroom koppelen optimale fysieke prestaties aan optimaal hersenen prestatie. Wat de ontwikkeling betreft, was het belangrijkste voordeel van sympathische toon waarschijnlijk optimale bescherming tegen aanvallers, hetzij door te vluchten, hetzij door aan te vallen. Voor beide mogelijkheden biedt een hoge sympathische toon in gelijke mate de beste fysiologische voorbereiding. Veranderende levensstijlen in de geïndustrialiseerde wereld leiden vaak tot stressoren die een hoge sympathische toon veroorzaken, die de hele fysiologische cascade in gang zet. In de regel is de spanning hormonen kan niet worden verminderd door een hoge fysieke prestatie of een uithoudingsvermogen prestatie, omdat vluchten of aanvallen contraproductief zouden zijn in de situatie en zelfs vóór de stress hormonen worden verminderd, verschijnt de volgende stressfactor al. Vaak bestaat daarom het gevaar dat het lichaam voortdurend alert wordt gehouden door bepaalde stressfactoren. Het oorspronkelijke beschermingsmechanisme kan dan een risico worden voor het ontstaan van een cardiovasculair probleem in de vorm van hoge bloeddruk of andere secundaire ziekten.
Ziekten en kwalen
Hoge sympathieke toon, herkenbaar aan een concentratie van stress hormonen (epinefrine, noradrenaline) boven normale niveaus, veroorzaakt een reeks fysiologische veranderingen op korte termijn in het lichaam, die allemaal zijn gericht op het creëren van optimale omstandigheden voor ontsnapping of aanval in geval van dreiging. In principe kunnen ziektegerelateerde functiestoornissen op elk punt in het brede scala van fysiologische veranderingen optreden. Direct gerelateerd aan sympathische tonus is onvoldoende evenwicht tussen sympathische en parasympathische toon. Het leidt vaak tot een bijna permanente dominantie van de sympathische zenuwstelsel de parasympathische zenuwstelsel Daardoor heeft het lichaam te weinig gelegenheid om te regenereren, omdat het lichaam constant in alarmtoestand verkeert en veel fysiologische processen niet meer in de normale modus plaatsvinden. Typische klachten die hieruit voortvloeien zijn nervositeit, slaapstoornissen overdag 피로, krampen en problemen met de spijsvertering De relatief niet-specifieke symptomen hadden ertoe geleid dat veel artsen in de jaren vijftig en zelfs later vegetatieve dystonie hadden vastgesteld. Tegenwoordig is de term controversieel onder specialisten, omdat het in veel gevallen 'slechts' een verstoring is in de relatie tussen sympathische en parasympathische toon ten gunste van sympathische toon. De verschoven relatie tussen het sympathische en parasympathische zenuwstelsel wordt sympathicotonie genoemd. Waarschijnlijk is sympathicotonie te wijten aan het feit dat frequente stressoren een min of meer permanente high veroorzaken concentratie of stresshormonen dat niet fysiek kan worden "afgewerkt", zodat sommige fysiologische processen alleen in alarmmodus verlopen en ongemak veroorzaken. Sympathicotonie brengt ook risico's met zich mee voor de cardiovasculair systeem De frequente toename van bloeddruk vanwege de frequente release van stresshormonen brengt het risico met zich mee dat de verhoogde bloeddruk en gewoonlijk ook een verhoogde hartslag permanent en chronisch, dwz permanent, wordt hypertensie met al zijn gevolgen zullen zich ontwikkelen. Het is zeer aannemelijk dat genetische factoren hierbij een rol spelen. De prikkelbaarheid voor stressoren is zeer individueel. De sympathieke centra in de spinal cord ontvangen impulsen van specifieke regio's in het centrale zenuwstelsel en reageren door de sympathische toon te verhogen. Het basispatroon volgt hier een genetische fixatie en is waarschijnlijk slechts gedeeltelijk verworven door levensomstandigheden.
