ISG-blokkade

Synoniemen

Hypomobiliteit van het sacro-iliacale gewricht Dwars-iliacale gewrichtsblokkering, ISG-blokkering, ISG-blokkering SIG-blokkering, SIG-blokkering, sacro-iliacale gewrichtsblokkering, sacro-iliacale gewrichtsblokkering, sacro-iliacale gewrichtsblokkering

Algemene informatie

Het sacro-iliacale gewricht is een van de meest therapie-intensieve delen van het lichaam die worden aangetast pijn. 60-80% van de bevolking lijdt één keer in je leven aan ISG-blokkering en dus van rug pijn. Een blokkering van de ISG kan op elke leeftijd optreden en treft mannen en vrouwen in gelijke mate.

Het sacro-iliacale gewricht is het overgangspunt van het uniaxiale bewegingsorgaan van de wervelkolom naar het biaxiale bewegingsorgaan van de benen. Deze overgangszones zijn bijzonder gevoelig voor functiestoornissen. Andere overgangszones waar vaak blokkades voorkomen, zijn de bovenste cervicale gewrichten, de cervicothoracale overgang (overgang van cervicaal naar de thoracale wervelkolom) en de thoracolumbale overgang (overgang van de thoracale naar de lumbale wervelkolom).

Een blokkering is een omkeerbare afwijking van de normale gewrichtsfunctie waarbij gewrichtsspeling (gewrichtsspel) wordt beperkt of geëlimineerd binnen het normale, fysiologische bewegingsbereik van een gewricht. Oorzaken van een gewrichtsblokkade zijn functionele of structurele veranderingen in de gewrichtsoppervlakken of weke delen mantel. Een of meer bewegingsrichtingen van een gewricht of bewegingssegment kunnen worden beïnvloed.

Kenmerkend voor de blokkering is dat deze altijd een vrije bewegingsrichting heeft. Op dit punt moet worden opgemerkt dat hier slechts een kleine selectie van therapeutische grepen wordt beschreven en dat volledigheid niet kan worden gegarandeerd. In wezen maakt men onderscheid tussen mobilisatie (zachte techniek) en manipulatie (techniek met korte, snelle impuls)

• Mobilisatie van het sacro-iliacale gewricht door de kruisgreep in buikligging Deze techniek is zeer geschikt voor een eenzijdig geblokkeerd gewricht (eenzijdige ISG-blokkering).

  De patiënt ligt op de maag en de therapeut staat aan de andere (onbehandelde) kant. De buik van de patiënt moet worden opgevuld om de lordose (normale positie van de lumbale wervelkolom) van de lumbale wervelkolom. Tijdens de procedure fixeert een hand van de therapeut het onderste uiteinde van de heiligbeen, de andere hand ligt dicht bij het gewricht en mobiliseert de ISG om naar voren en opzij te behandelen.

• Mobilisatie van het sacro-iliacale gewricht in laterale positie Het doel van deze techniek is om tractie te verkrijgen in de ISG.

  De patiënt ligt op zijn zij. De therapeut test de gewrichtsspeling door druk uit te oefenen op het bovenste darmbeen met de onderarm. Als een ISG-blokkering wordt vastgesteld, kan de patiënt direct van deze positie naar de behandeling gaan.

  De druk op het bovenste iliacale bot veroorzaakt een opening in de ISG en de blokkade wordt opgeheven. Als pijn treedt op tijdens langdurige inspanning, dit duidt op zwakte van de ligamenten.

• Automobilisatie Bij een ISG-blokkade bestaat ook de mogelijkheid om de storing zelf op te heffen. De patiënt ligt in een viervoetige positie op de patiëntenbank.

  Door de dij, die vrij over de rand van de tafel uitsteekt, wordt de ISG gedeblokkeerd.

• Manipulatie van de ISG in een kruisgreep Bij deze techniek ligt de patiënt op de zijne maag en de therapeut staat aan de kant die niet kan worden behandeld. Met één hand repareert hij de iliacale top naar de achterste superieure iliacale wervelkolom en de andere hand is op het uiteinde van de heiligbeen. Na een korte voorspanning geeft de therapeut een korte impuls aan de voor- en zijkant.

  Alvorens een techniek te kiezen, moet worden onderzocht of de oorzaak van het ongemak in het gewricht ligt of in andere gebieden, bijvoorbeeld de spieren, als onderdeel van een bekken tractie. Infiltraties van de ISG met een plaatselijke verdoving in combinatie met cortisone kan ook helpen om de symptomen te verbeteren. Om het pijnniveau te verminderen, kan een NSAID zoals ibuprofen of Voltaren in combinatie met een spierverslapper (bijv. Sirdalud®) dient enkele dagen ter ondersteuning te worden gegeven.

  Na de behandeling wordt de patiënt aangeraden om te sporten en lokale opwarmmaatregelen te nemen (warme baden, warmwaterkruiken, kersenpitkussens). In het algemeen moet worden toegevoegd dat verstoringen in het sacro-iliacale gewrichten zijn meestal secundair. Om deze reden moeten oorzaken in het gebied van de wervelkolom en ook de heupen worden uitgesloten. Als de symptomen niet verbeteren na 2-3 behandelingen, ontstekingen, reumatologische en tumor ziekten moet ook worden uitgesloten.

Zoals in het begin vermeld, heeft de ISG een fysiologisch gewrichtsspel zoals elk ander gewricht.

Dit is de som van de passieve bewegingsmogelijkheden die een gewricht kan uitvoeren en is daarom een ​​basisvoorwaarde voor een normale, gezonde gewrichtsfunctie. Als deze gezamenlijke speling wordt verminderd, is er sprake van een blokkering. In relatie tot het sacro-iliacale gewricht is de oorzaak van een blokkering meestal een hijstrauma of, klassiek, een kick in de nietigheid, bijvoorbeeld wanneer een stap over het hoofd wordt gezien.

Blokkering van de ISG komt vaak voor als begeleidend fenomeen bij andere orthopedische aandoeningen, zoals na een heupoperatie of in het kader van spinale ziekten. Het sacro-iliacale gewricht is anatomisch nauw verbonden met de heup. Via dit gewricht, de heup botten zijn in nauwe functionele verbinding met de wervelkolom.

Bij heupaandoeningen is er een veelvuldig verband met veranderingen in beweging en houding in het bekken en het optreden van een ISG-blokkering. Een lang bestaande artrose van de heup kan zo'n ziekte zijn. Evenzo overstrekking van de ligamenten van de heup, bindweefsel zwakte en eerdere zwangerschappen kunnen het bekken beschadigen, wat resulteert in een ISG-blokkering.

Kapot botten en andere traumatische verwondingen kunnen ook gewrichtsproblemen veroorzaken. Meer zelden, de chronische ontstekingsziekte de ziekte van Bechterew zit achter een ISG-blokkering. Afgezien van het zeer stressvolle geboorteproces kunnen er ook veranderingen in het lichaam optreden tijdens zwangerschap, die een ISG-blokkering bevorderen.

Het hormoon relaxine speelt hierbij een grote rol. Zoals de naam al doet vermoeden, komt het hormoon vrij tijdens zwangerschap om structuren in het vrouwelijk lichaam te ontspannen. Deze omvatten spieren, fasciae en bindweefsel in het vrouwelijk bekken.

Door de kracht- en spanningsverhoudingen te veranderen, kan het sacro-iliacale gewricht extra belast worden, wat resulteert in een ISG-blokkering. De gewichtsbelasting van het opgroeiende kind leidt ook tot veranderingen in de belasting van de spier- en botstructuren in buik en bekken, die op hun beurt pijn kunnen veroorzaken. In de meeste gevallen is de bevalling van een zwangere vrouw een zware belasting voor het lichaam van de vrouw.

Voor het ISG-gewricht kunnen er speciale uitdagingen zijn tijdens en na een natuurlijke bevalling. Bij een natuurlijke bevalling wordt het kind door het bekken geduwd, dat, afhankelijk van de anatomie van de vrouw, een kleinere of grotere belasting op de botten van het bekken en bekkenbodem spieren. De bevalling legt dus ook een zware belasting op het ISG-gewricht.

hormonen oppompen van zwangerschap maak ook de structuren van het bekken los om het geboorteproces te vergemakkelijken. Dit gaat ook ten koste van de wervelkolom en kan een ISG-blokkering veroorzaken. Bij een gescheurde symphysis pubica als gevolg van de bevalling kunnen ISG-blokkades ook enige tijd na de bevalling optreden.

Dit komt door herstelinspanningen van het lichaam en veranderingen in de bindweefsel structuren. Het belangrijkste symptoom van ISG-blokkering is pijn in de rug, dat vaak wordt omschreven als diep lumbaal en meestal aan één kant optreedt. Een toename van pijn na langdurig zitten en een verbetering van de symptomen door beweging en warmtetoepassingen komen vaak voor.

Pijn straalt vaak uit naar de billen, lies en lumbale regio. Een combinatie met sensaties zoals tintelingen en vorming wordt ook waargenomen. Kniepijn moet de arts ook aan het denken zetten over de differentiële diagnostische mogelijkheid van ISG-blokkering.

De symptomen van ISG-blokkade behoren tot de groep van pseudoradiculaire pijn syndromen. In principe kunnen radiculaire pijnsyndromen worden onderscheiden pseudoradiculaire pijn syndromen. Pseudoradiculaire pijn is pijn die niet te wijten is aan wortelirritatie.

Klassiek melden patiënten pijn in de rug dat straalt in de been, die zowel de voorkant als de achterkant van het been kan beïnvloeden, maar meestal eindigt in het kniegebied. Vaak wordt de achterkant van de knie weggelaten uit de pijn. Gevoeligheidsstoornissen in de vorm van tintelingen en formicatie kunnen ook optreden. Aangezien de spinale zenuw niet wordt aangetast bij pseudoradiculaire pijnsyndromen, kunnen de gevoeligheidsstoornissen niet worden toegewezen aan een dermatoom (het huidgebied dat wordt geleverd door een spinale zenuw).

Radiculaire pijn, zoals veroorzaakt door a hernia in de lumbale wervelkolom, veroorzaakt irritatie van de zenuwwortel. Dienovereenkomstig zijn de pijn en sensorische stoornissen die in de extremiteit uitstralen dermatoom verwant. Het tweede belangrijkste symptoom van ISG-blokkering naast pijn in de rug is liespijn.

Functioneel gezien moet de arts de volgende lichaamsdelen onderzoeken wanneer liespijn optreedt:

• De ISG
• Het heupgewricht
• De lumbale wervelkolom (vaak het segment L3 / 4)
• De thoracolumbale overgang

Bij een ernstige verstopping in het ISG-gewricht kunnen de symptomen worden overgedragen en voelbaar in de heup, langs de been en in de voet. In eerste instantie manifesteert de geleiding zich als tintelingen in de tenen, dit wordt ook wel “mierenlopen” genoemd. Dit wordt gevolgd door een gevoelige gevoelloosheid, pijn is vrij zeldzaam.

Pijn in de knie is ook typerend voor een ISG-blokkering. Wanneer deze symptomen worden overgedragen, spreekt men van zogenaamde pseudo-radiculaire pijn. De naam geeft aan dat de symptomen lijken zenuwschade aan de spinal cord, maar dergelijke schade is niet aanwezig.

De zenuw wordt niet aangetast en daardoor is de prognose voor genezing beter. Wanneer de ISG-blokkade wordt opgeheven, zijn de symptomen in de been en voet moet ook stoppen. Hier is er een significant verschil met hernia's van de lumbale wervelkolom, die zich uiten met vergelijkbare symptomen, maar de zenuw zelf aantasten en permanente schade kunnen veroorzaken.