Vancomycine is de naam die aan een glycopeptide wordt gegeven antibioticum Het wordt gebruikt wanneer andere antibiotica zijn niet langer effectief vanwege bacteriële resistentie.
Wat is vancomycine?
Vancomycine is de naam die aan een glycopeptide wordt gegeven antibioticum. Vancomycine is een glycopeptide antibioticum gebruikt om grampositief te behandelen bacteriën Het heeft de status van reserve-antibioticum en wordt toegediend voor de behandeling van endocarditis or hersenvliesontsteking De ontwikkeling van vancomycine vond plaats in de jaren vijftig. De fabrikanten verkregen het medicijn uit culturen van de bacteriesoort Amycolatopsis orientalis. In 1950 kwam het glycopeptide-antibioticum op de markt. Het duurde echter tot 1959 voordat het actieve ingrediënt met succes werd toegediend stafylokokken bacteriën waarin er weerstand was tegen anderen antibiotica. Staphylococci zijn ziekenhuis kiemen verantwoordelijk voor ziekenhuisinfecties. Vancomycine is dus een van de derde lijn antibiotica Het wordt meestal alleen gebruikt als andere antibiotica niet langer effectief zijn vanwege resistentie tegen stafylokokken.
Farmacologische werking
Samen met teicoplaninevertegenwoordigt vancomycine de groep van glycopeptide-antibiotica. Als gevolg hiervan heeft het de eigenschap het celwand-eiwit mureïne te remmen bacteriën Mureïne is uitermate belangrijk voor bacteriën. Door het te remmen, oefent vancomycine dat bacteriedodende effecten uit leiden tot de vernietiging van de bacteriën na een bepaalde tijd. De werkingsduur van vancomycine is echter veel korter dan die van teicoplanine Een ander nadeel van het medicijn is dat het door sommige patiënten slecht wordt verdragen. Omdat vancomycine de celwandstructuur van de bacteriën verstoort, waardoor de kiemen om te sterven, het enige dat nog over is voor de immuunsysteem te doen is het elimineren van de pathogenen van het lichaam. Hierdoor voelen de patiënten zich snel weer beter. Het voordeel van vancomycine is dat glycopeptide-antibiotica nog steeds goed werken tegen de meeste soorten bacteriën. Deze omvatten voornamelijk stafylokokken zoals de ziekenhuiskiem Staphylococcus aureus en de bacteriesoort enterokokken. In de afgelopen jaren hebben sommige bacteriestammen echter ook resistentie ontwikkeld tegen vancomycine, wat nog meer problemen oplevert voor de medische gemeenschap. Wanneer vancomycine oraal wordt ingenomen, gaat het medicijn niet van de darm naar de bloed De darmwand kan dus niet worden overwonnen door het antibioticum. Dit kan handig zijn bij de behandeling van lokale darminfecties. Om een effect van vancomycine in de lichaamsweefsels te bereiken, is het noodzakelijk om de werkzame stof rechtstreeks in de bloedbaan te injecteren. Uitscheiding van het antibioticum uit het lichaam vindt plaats via de urine.
Medische toepassing en gebruik
Vancomycine wordt meestal toegediend voor bacteriële infecties waartegen andere antibiotica, zoals cefalosporines, macrolide-antibiotica, of penicillines, zijn niet langer effectief omdat de pathogenen zijn resistent tegen hen of de patiënt lijdt aan een ernstige allergie op conventionele antibiotica. De indicaties voor vancomycine zijn onder meer bacterieel bloed vergiftiging (bloedvergiftiging), endocarditis (ontsteking van de binnenbekleding van de hart-), longontstekinginfecties van de weke delen, ontsteking van de beenmerg en periosteum, en bacterieel gewricht ontsteking Bovendien wordt vancomycine gebruikt bij chirurgische ingrepen. Het medicijn wordt gebruikt om bacteriële infecties van de hart-, gewrichten, botten en bloed schepen Vancomycine wordt alleen als capsule ingenomen voor de behandeling van ernstige darminfecties. Dit zijn meestal pseudomembraneuze enterocolitis Dit is vaak het gevolg van een behandeling met andere antibiotica. Bovendien wordt vancomycine toegediend via een infuus. In het geval van een ernstige bacteriële ziekte is het gebruik van vancomycine zelfs bij baby's mogelijk. Vancomycine is op recept verkrijgbaar. Daarom is het medicijn alleen verkrijgbaar op vertoon van een doktersrecept bij de apotheek.
Risico's en bijwerkingen
Vancomycine kan bij ongeveer 1 tot 10 procent van alle patiënten nadelige bijwerkingen veroorzaken. Het is dus niet ongebruikelijk voor allergische reacties of gastro-intestinale problemen Andere bijwerkingen kunnen zijn huiduitslagjeuk, schade aan de nieren, ontsteking van de slijmvliezen, oorsuizen, misselijkheid, braken, rillingen, koortsontsteking van het bloed schepen, laag bloeddruk or schokken In het ergste geval is er zelfs een risico van hartstilstand In zeldzame gevallen is een overmatige groei van schimmels in het lichaam ook mogelijk. Vancomycine mag helemaal niet worden toegediend als de patiënt overgevoelig is voor de stof. Als er sprake is van ernstige gehoorschade, is alleen een infuusbehandeling met vancomycine mogelijk als het leven van de patiënt in gevaar is. In zwangerschap, mag het antibioticum alleen worden gebruikt als de risico's en voordelen vooraf zorgvuldig door de arts zijn afgewogen. Vancomycine kan ook alleen tijdens het geven van borstvoeding worden gebruikt als er geen andere therapeutische optie is, aangezien het medicijn overgaat moedermelk en kan veroorzaken volksgezondheid problemen bij de baby. Er is een risico op drugs interacties als vancomycine tegelijk met andere medicijnen wordt ingenomen. Als het antibioticum bijvoorbeeld wordt gegeven met aminoglycosiden, het kan hebben bijwerkingen op de oren en nieren. Bovendien hebben anesthetica een versterkend effect op allergieën voor vancomycine, die zich manifesteren door een daling van bloeddruk of wijzigingen in de huid. De administratie van vancomycine heeft geen negatieve effecten op het reactievermogen. Zo kan de patiënt probleemloos aan het wegverkeer deelnemen. Evenzo is de bediening van zware machines mogelijk.
