Retinale examen

Introductie

Het onderzoek van het netvlies dient niet alleen om ziekten van het oog in een vroeg stadium op te sporen en regelmatig hun beloop te volgen, maar ook om ziekten die het hele lichaam kunnen aantasten, zoals hoge bloeddruk or suikerziekte, kunnen zich manifesteren en in het oog worden herkend. Door vroegtijdige opsporing kan mogelijke gevolgschade vaak worden vermeden of verminderd.

Onderzoeksmethoden van het netvlies

Het netvlies zelf kan het beste worden beoordeeld met de spleetlamp. Om het best mogelijke zicht op het oog te krijgen, wordt de patiënt toegediend oogdruppels vooraf. Deze druppels verwijden de leerling.

Dit veroorzaakt echter een hoge mate van verblinding bij de patiënt, aangezien de leerling kan niet samentrekken na toediening van deze druppels om de lichtinval te reguleren. Het effect treedt echter pas op na 20 tot 30 minuten en duurt enkele uren tot het afneemt. Bij het onderzoeken van het netvlies met een spleetlamp wordt onderscheid gemaakt tussen directe en indirecte reflectie.

Bij directe reflectie wordt een driespiegelglas direct op het oog geplaatst als onderdeel van een oogtest na indruppeling van een oogdruppelpreparaat met plaatselijke verdoving. Dit glas heft het brekingsvermogen van het hoornvlies op en men kan het zien achterkant van het oog. Met behulp van de spiegels is het ook mogelijk om “om de hoek” te kijken en de periferie van het netvlies te beoordelen.

Deze methode is vooral geschikt om scheuren in het netvlies te zien. De spleetlamp is ook nodig voor indirecte reflectie. Bij indirecte reflectie, vergroting bril worden gebruikt om in het oog te kijken.

Ze worden op een bepaalde relatief korte afstand voor het oog gehouden. De vergroting bril produceren een omgekeerd beeld van het netvlies, dat wordt vergroot door de spleetlamp. Bij reflecties in het algemeen kan het netvlies op verschillende veranderingen worden onderzocht.

Bijvoorbeeld waterretentie (oedeem), opgravingen van de optische zenuw papil (de centrale deuk in de papil is te diep) en nog veel meer. Deze kenmerken duiden op mogelijke klinische beelden. Het verdiepte zich deuk van de optische zenuw uitgangspunt kan wijzen op een verhoogde intraoculaire druk.

Hoge bloeddruk kan ook in het oog worden gedetecteerd schepen. Bij een vermoeden van retinale bloeding of andere vaatziekten wordt een onderzoeksmethode gebruikt die specifiek de schepen van het netvlies: Fluorescentie angiografie. Een fluorescerende kleurstof (geen contrastmiddel) wordt in een ader, die is verdeeld over de bloed en stroomt ook in de schepen van het oog.

De vaten van de choroïde vul eerst, als de bloed de toevoer naar de choroidea is sterker en schijnt door het netvlies. De verdeling van de kleurstof wordt vastgelegd door een speciale camera. De foto's laten vervolgens de diagnose toe van waterretentie, bloeding, afsluiting en nog veel meer.